🌌𝐂osmos (Low)

( มาฝากสตอรี่แฝดหลังจากหายไปนานค่ะ😭 )

' จริงหรอ! ฮิฮิ ดีใจจัง ผมเองก็อยากอยู่กับท่านพี่ไปตลอดเหมือนกัน! '

' อืม อยู่ด้วยกันไปตลอดเลยนะ โคเมท '
' จะไม่มีอะไร... แยกพวกเราได้ ไม่มี... อะไร '

แม้จะได้ยินเหตุผลไม่สมเหตุสมผลแบบนั้น แต่ก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อมองไปที่รอยยิ้มของคนเบื้องหน้า

' แต่! ท่านพี่ออกมาไม่บอกโคเมทแบบนี้ก็ไม่ดีเลยนะ! '
' ตอนที่ท่านพี่ไม่อยู่น่ะ เหงาจนน่ากลัวเลยล่ะ... '

อีกคนเอ่ยเสียงแผ่ว ได้ยินแบบนั้นก็นึกรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

' ขอโทษนะ โคเมท ต่อจากนี้จะไม่ทิ้งโคเมทไว้คนเดียวแล้ว สัญญาเลย '

เขาว่า พลางยกฝ่ามือไปลูบหัวอีกคนอย่างเอ็นดู

(+)

「Story : Look back」
▸ Only You and me

' ท่านพี่–! ฮะ..ฮะ... อยู่นี่เอง หาท่านพี่แทบหัวหมุนแหน่ะ! '

เสียงเล็กดังมาจากทางไกลจนกระทั่งคนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้จำต้องหันไปมอง

' โค..! อ หว๋า–! '

ไม่ทันที่จะได้เอ่ยชื่อของคนหน้าเหมือน ก็โดนเขาคนนั้นวิ่งเข้าใส่จนลงไปกองบนหญ้าสะแล้ว

' โค...เมท วิ่งมาใส่แบบนี้ไม่ดีเลยนะ '

' ฮิฮิ ก็ผมคิดถึงท่านพี่นี่นา... '

(+)

#ESRA_Egglight
[22 Mar|Celestial Blossom|สิ้นสุดการแข่งขันของพัพบอล]

ฟิเนียมมองหาจุดที่ผู้คนน้อยที่สุดเพื่อนั่งลงพักสักครู่ ระหว่างนั้นเธอเป่าฟองสบู่รอเวลาถัดไปแก้เหงาขณะพูดคุยกับพัพบอลของตนเองไปด้วย

“เค้าบอกแล้วการแข่งขันดูน่าสนุกออก ต้าวไม่ยอมเข้าร่วมเลยอ่าา..”

“คิดอะไรบ้าๆ! ตอนดูไม่เห็นหรือไงว่าวุ่นขนาดไหน๊ หะ! ฉันไม่อยากโดนชนกระเด็นหรอกนะ–”

(หนุแวะมา🤏🐰)

#MusicExam_ESRA

การสอบปฏิบัติทักษะการบรรเลงดนตรี รายวิชาดนตรีและศิลปะการแสดงแบบราชวงศ์

รายละเอียดกิจกรรม: shorturl.asia/N1DcO

กำหนดการณ์ : 24 - 26 กุมภาพันธ์ คาบวิชาเลือก(เวลา 08:00 - 10:00 น.)
วันและเวลาเล่นย้อนหลัง : 3 มีนาคม เวลา 23:59 น.

สถานที่ : สวน Celestial Blossom

#ESRA_Roleplay | 20 Feb(โกงวัน) | 19.00 |สวนพฤกษศาสตร์

ทั้งที่วันนี้แพทริเซียตั้งใจว่าจะต้องลองชมดาวให้ได้แท้ๆ...

ถึงขั้นที่เธอเตรียมเสื้อคลุมและยอมทะเลาะกับทิโมธีพัฟบอลประจำตัวของเธอ เพื่อที่จะได้ออกมาชมดาวได้

ทว่าเหมือนพระเจ้าจะไม่เป็นใจกับเธอ จู่ๆดีๆเกิดข้อเท้าพลิกจนได้

แพทริเซียขมวดคิ้วหน้านิ่ว กับอาการที่ข้อเท้าตน

+

#ESRA_CelestialPetals
#ESRA_Roleplay

[ 14 feb | สวนพฤกษศาสตร์ | โรลเปิด ]

เกสรเรืองแสงลอยละล่องในบรรยากาศของเรือนกระจกในยามค่ำคืน แสงจันทร์ตกกระทบหยอกล้อกับเหล่าดอกไม้

มือเรียวเอื้อมคว้าจับเกสรอย่างทุกที ไม่น่าเชื่อว่าเพียงครั้งแรกมันก็กลายเป็นดอกโบตั๋นสีขาวนวลที่ถูกห่อหุ้มอยู่บาง ๆ ดอกไม้จันทรานั่นเอง ดูท่าคงจะมีโชคลาภตลอดปี

( ทักทายได้นะคะ )

#ESRA_CelestialPetals
#ESRA_Roleplay
[14 Fed|จุดใกล้ธารน้ำดารา|20:00(โกงเวลา)]

“จับได้แล้ว♥︎”

เป็นช่วงเวลาที่แสนยาวนาน ในที่สุดฟิเนียมสามารถคว้าเกสรดอกไม้มาอยู่อ้อมอกได้แล้ว จะปีไหนก็ช่างจับยากเสียเหลือเกิน ทั้งที่ผู้อื่นใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็สามารถจับได้ทันใด

ขณะที่ฟิเนียมกำลังรื่นรมย์ก็มีบุคคลเดินมาทางเธอ เดินผ่าน?หรือทักทาย..?

(+สั้นหรือหลังไมค์ได้นะคะ🫧🪷)

' ก็ดี จะพยายามหาเวลาว่างแล้วกัน '

สิ้นประโยค เสียงหน้ากระดาษที่กระทบปิดกันดังขึ้น ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

' ว่าแล้วก็อยากได้กาแฟอีกสักแก้ว งั้นฉันไปหาที่ชงกาแฟก่อนล่ะ ก่อนที่จะภาพตัด '

เขาไม่ลืมที่จะหันมาลาอาแจ็กส์ก่อนที่จะเดินออกไปจากตรงนั้น

( ถ้าไม่มีอะไรต่อแล้วตัดจบที่เค้าได้เลยนะคะ🤏 ยังไงก้ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ)

( หึ้ย จะพาเจ้าหมาปอมไปเล่นด้วยแน่นอนค่ะ🫵 )

(ลืมวาดผมข้างหน้า .กราบ)

#ESRA_Starlit

( เอาชุดท่านพี่มาฝากด้วยค่ะ ไว้เดี๋ยวเค้าจะมาเล่นด้วยแน่นอน🤏 )

' ที่พูดมาก็ไม่เคยกินสักอย่าง หรือว่าครั้งหน้าจะต้องลองจริงๆ นะ? '

สำหรับคนที่ตารางชีวิตมีเวลาทานอาหารแค่ไม่กี่มื้อ คงจะไม่ค่อยได้มีเวลาไปลองเมนูใหม่ ๆ บ้างนี่อาจจะถือเป็นโอกาศดีเลยที่จะได้ลองอะไรอย่างอื่นบ้าง

' ไว้ถ้าว่างจะชวนไปหาทานตามที่นายแนะนำแล้วกัน '

' งั้นหรือ? หรือบางทีฉันต้องลองสร้างอะไรที่ช่วยปลุกฉันได้โดยที่ไม่รบกวนคนอื่นนะ? '

ระหว่างที่พูด ปลายนิ้วก็แตะหน้ากระดาษไปทีละหน้าเหมือนกับกำลังหาอะไรที่เกี่ยวกับความคิดเมื่อกี้

' ของแบบนั้นช่วยได้ด้วยหรอ? '
' ถึงจะไม่ชอบรสเปนี้ยวเท่ารสขมเท่าไหร่ แต่ถ้าช่วยได้ก็น่าลอง? '

' ฮึ ฉันสูงกว่านายอีกนะ '

หลังจากที่ได้ยินที่อีกฝ่ายพูดแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะนึกหัวเราะในลำคอออกมา เขาพูดแซวเบาๆ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าพูดเบาแค่ไหนก็ได้ยินอยู่ดี..

' อาศัยเสียงสินะ? แปลกดีแฮะ? '

เขาไปมองพลางเอียงศีรษะเล็กน้อยอย่างประหลาดใจ

' วิธีอื่นน่ะหรอ? นั่นสิ นอกจากกาแฟขม ๆ แล้วมีอะไรบ้างนะที่ไม่ทำให้น็อคคาโต็ะไปสะก่อน– '

ถ้าไม่นับเรื่องโดนปลุกก็คงยากที่จะช่วยได้เทียบเท่ากับกาแฟของโปรดของเขาแล้วล่ะ..

' อา แต่ฉันชอบนะ ที่ตื่นตาสว่างได้ก็เพราะดื่มนั่นแหล่ะ '
' ฮึ่ม ชักจะสงสัยแล้วสิ คนที่ไม่ดื่มคาเฟอีนขม ๆ อย่างนายนี่ใช้วิธีอะไรในการไม่ให้ตัวเองน็อคกันนะ? '

จู่ ๆ เขาก็เหมือนจะนึกสงสัยอะไรขึ้นมา ในเมื่อที่ตลอดที่ผ่านมาเขาตื่นได้ก็เพราะมีกาแฟ แล้วคนที่ไม่ชอบดื่มกาแฟอย่างอาแจ็กส์นี่เขาตื่นกันได้ยังไงกันนะ..

' คอสมอส '
' รู้จักกันไว้ก็ดี '

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูสงบ ระหว่างที่พูดอยู่สายตาก็ยังคงกรอกมองตัวหนังสือยั้วเยี้ยมากมายบนหน้ากระดาษสีนวลไม่แม้แต่จะเหลือบมองอีกฝ่าย

' นานสิ ปกติไม่ค่อยชอบอ่านในห้องสมุดน่ะ '

ถึงจะไม่ได้บอกตรง ๆ แต่จากแค่อาแจ็กส์เดินเข้ามาใกล้เพียงนิดเดียวแล้วชุน-ชุน ก็ดันหนีซุกไปแล้ว ก็คงเดาได้ไม่ยากเท่าไหร่ว่าทำไม..

' แต่แถวนี้บรรกาศดีจริง ๆ นั่นแหล่ะ จนบางทีเอสเปรสโซก็เอาไม่อยู่แหน่ะ '

' งั้นหมายความว่าจะเบียดจนตกม้านั่งก็ไม่ว่าใช่ไหม? '
' พูดเล่นน่ะ แค่งีบพักสายตาสักหน่อยคงไม่ดันจนตกหรอก '

ระหว่างที่พูดก็เหมือนจะโยกตัวลงน้ำหนักเล็กน้อยเหมือนเป็นแกล้งดันเล่น ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ คล้อยหลับตาลง

' ไม่ใจดีเหมือนชุน-ชุน หรอกนะ ฝันไปเถอะ '

เห็นว่าฟิเนียมส่งสายตาจ้องมองมาแบบนั้น คงเดาได้ไม่อยากว่าหมายถึงอะไร
นึกได้แบบนั้นเขารีบเบือนหน้าหนีทันทีพร้อมกับพูดดักความหวังของอีกฝ่ายไปอย่างไม่ไยดี

' ถ้าอยากได้ล่ะก็สู้ไปทำเสื้อผ้าเนื้อตัวให้เรียบร้อยทีเดียวไม่ดีกว่ารึไง?'

' ไม่ขนาดนั้น ยังไงก็ต้องเจอหน้านายทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? '
' อา ขอบใจ '

เขาหันไปมองคุกกี้ในมืออีกฝ่าย ก่อนที่ฝ่ามือจะยกไปรับคุกกี้รูปร่างคล้ายคลึงกับดอกกุหลาบมา
ด้วยความสงสัยในรสชาติ หลังจากที่รับมาแล้วเขาจึงตัดสินใจที่จะชิมทันที

' อืม ไม่แปลกใจที่จะดังในอาณาจักรนายล่ะนะ '

เขาเอ่ยปากชื่นชมแม้ว่าน้ำเสียงและสีหน้าจะไม่ได้แสดงออกก็ตาม

' พัฟบอล ตอนนี้เธอมุดตัวซ่อนไปแล้วล่ะ '
' ชุน-ชุน ขี้กลัวนิดหน่อยน่ะ เป็นเรื่องปกติ '

เขาเอ่ยในระหว่างที่สายตาก็หันไปสนใจเหล่าตัวหนังสือบนหน้ากระดาษสีนวลต่อ

' แล้วนาย– ... '

เขาลากเสียงยาคล้ายกำลังจะพูดอะไรซักอย่างแต่เพราะไม่รู้ชื่อของอีกฝ่ายยังไงยังงั้น..

' ฮึ ทำไมจะไม่ล่ะ? ฉันพูดเรื่องนี้ได้ยันสร้างอารยธรรมใหม่เลย '
'ช่วยไม่ได้ '

ว่าแล้ว เขาก็ค่อย ๆ หันไปเอนตัวพิงไหล่อีกฝ่ายแทน ด้วยบรรยากาศที่ดูสบาย ๆ เหมาะแก่การพักสายตาสักนาทีสองนาที

' พูดเองนะ เมื่อยฉันไม่ลุกให้หรอกนะ '

เขาค่อย ๆ หลี่ตาลงทำทรงเหมือนจะงีบแต่ก็ไม่ได้งีบจริงสะงั้น ยังกับแค่เมื่อยหาที่พิงหลัง

' ชุน-ชุน ก็กลัวแบบนี้มาแต่ไรแต่ไรแล้วนะ? แล้วก็ เรียกว่าคอสมอสปกติสะที เรียกแบบนั้นแล้วน่าขนลุกชะมัด.. '

เขาเอ่ยระหว่างที่ปลายนิ้วสองนิ้วก็ดันแว่นที่กำลังสวมอยู่ ส่วนชุน-ชุน เหมือนว่าจะหนีมุดเจ้าไปอยู่ในผมของเขาอีกแล้วล่ะ

' แล้ว มาทำอะไรแถวนี้ล่ะ เดินเลยหรอ? '

' สารบัญวิบัติอะไรของเธอกัน... '
' อ๋า? คิดว่า? ถ้าโคเมทไปฉันก็ไป '

เดาไม่ยากก็คงจะรู้ว่าคำตอบก็คงหนีไม่พ้นคุณน้องชายเป็นแน่แท้..

' ช ชุน-ชุน มีผ้าเช็ดหน้าอยู่ เอาไหม? '

ในด้านของชุน-ชุนเองก็เหมือนจะอยากช่วยกิกิ เจ้าพัฟบอลตัวปุยค่อย ๆ บินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองผืนเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นขนาดที่ไม่ใหฯ่และไม่เล็กเกินไปสำหรับให้พัฟบอลอย่างพวกเขา

' ก็ถูกของนาย ยิ่งตกเย็นเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากอยู่ต่อ '
นัยน์ตาสองสีหันไปมองท้องฟ้าในยามเย็น บรรยากาศที่ชวนสบายก็คงไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ที่จะทำเอาไม่อยากกลับไปนอนที่หอพักสะงั้น..

' จะว่าไปวันนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลย... แต่ฉันไม่นอนตรงนี้แบบนายหรอกนะ '

เขาเอ่ยในเชิงล้อเลียน ก่อนที่จะเอนหลังพิงกับม้านั่ง

' ไม่ใช่สักหน่อย '

ถึงจะกล่าวปฏิเสธไปอย่างนั้น แต่การที่อ้างไปแบบนั้นก็เหมือนเป็นแค่การแถข้างถลอกไปงั้น ๆ

ระหว่างที่เขากำลังใส่แว่นอยู่ จู่ ๆ ชุน-ชุน ก็เหลือบหน้าออกมาหลังจากที่แอบอยู่หลังเส้นผมสีหงสบาทของคอสมอส

' ก กิกิ มาทักทายชุน-ชุน... '

' ห๋า? ถ้าเรียกเลดี้อีกล่ะก็ได้โดนเขกแทนแน่ '

ถึงจะขู่ใส่แบบนั้นแต่ดูเหมือนจะเป็นการขู่เล่น ๆ สะมากกว่า

' เห้อ ที่นอนก็มีเป็นล้านเหมือนกันแท้ ๆ ไหงมานอนบนม้านั่งล่ะ ขี้เกียจลากสังขารกลับห้องพักรึไง '

เขาค่อย ๆ หย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ ปากก็พลางบ่นเชิงแขว่ะหยอกล้อออกมาลอย ๆ

' อุ- แค่ทำเป็นที่คั่นหนังสือเฉย ๆ ล่ะน่า... '

ถึงจะรู้สึกอายนิดหน่อยที่ปากบอกตั้งใจอ่านแต่ดันมีรูปถ่ายแนบอยู่ด้วยเนี่ย...

' ไม่หายอยู่แล้วน่ะ ของสำคัญก็ต้องอยู่ในสายตาตลอดไม่ใช่เหรอ? '

ระหว่างที่เอ่ยก็ใช้ปลายเนคไทป์มาเช็ดเลนส์แว่นไปพลาง ๆ