紫彗 💫

[ ลงชื่อล่วงหน้า อีเวนท์ที่ 3 ฝั่งคิโบวซากุระ : นิพพามาระ อภิสังขาระโลหิต ]

รายละเอียดในแบบฟอร์ม
ได้ถึงวันที่ 2 พฤศจิกายน 2025 เวลา 23.59

forms.gle/Ey4EJLeYtD43...

ถ้อยคำยืนยันนั้นคงเป็นสิ่งจริง ในเมื่อภายใต้หน้ากากก็มีเพียงเขาที่รู้เห็นก็คงตั้งใจมองอยู่

เลื่อนสายตาลงมองไฟเย็นสองแท่งถูกจุดสว่าง ประกายไฟดวงน้อยชวนให้ตาพร่า แต่ก็สวยคุ้มค่าให้จ้องมอง

"เล่นคนเดียวคงไม่สว่างแบบนี้"

ค่อยๆขยับมือวาดเส้นแสงเป็นดอกไม้ดอกเล็ก ก่อนที่แสงไฟจะริบหรี่ดับลง

"วันนี้...ดูดีนะ"

หมดสิ่งให้สนใจถึงได้หันเอ่ยชมอีกฝ่าย ไล่สายตาพิจารณาก็ยิ่งยิ้มกว้างชมชอบ

• ใต้ผืนฟ้าคราม ภารกิจชำระล้างเรียวกัง

@kzk-atelna.bsky.social
@kzktanesadashiki.bsky.social
@kzk-yuugensai.bsky.social
@serina-kzk.bsky.social
@kzk-shisui.bsky.social

ได้รับชุดยอดนักชำระล้างเรียวกัง !

ทุกคนที่เข้าร่วม #kzkBigCleaning ได้รับหมวกเบเรต์ยุซุ

รับได้ที่คุณมิโฮะ!

"ความงดงามแสนสั้น ถึงต้องตั้งใจมอง"

คงไม่ต่างกับรอยยิ้มและความเบาใจเพียงชั่วครู่ในเมืองจำลองแห่งนี้ ช่วงเวลาสร้างความทรงจำอันสั้นที่หากตั้งใจย่อมพบเจอ–เรื่องที่สลักติดตรึง

"อีกสักรอบเถอะ"

คราวนี้ไม่เพียงยื่นแท่งใหม่ให้ อีกข้างก็ถือส่วนของตนไว้, เราจะเล่นมันด้วยกัน การกระทำสื่ออย่างนั้น

"ได้โปรด"

นัยน์ตาสีม่วงฟุ้งหรี่ลง เครื่องหน้าและรอยยิ้มส่งให้มันดูเป็นคำกดดันมากกว่าการอ้อนขอ

#KzK_LastMeal
#KzK_story
20:00 น.
โรลเปิดแยกรูท | บวกได้ครับ

สายตามองไปที่ห่ออาหารนกเก่าๆ วางนอนบนพื้นดูไร้ชีวิตชีวา เฟยเหยาหยิบมันมาพินิจ ไม่เห็นความเป็นไปได้ที่มันจะมาเป็นอาหารรสชาติดีได้อย่างไร

ทำเพียงนั่งอยู่ริมถนนเงียบๆ แกะรอยปรุพร้อมควักมันขึ้นมาชิม

หวังเพียงว่าวิญญาญนกกระจิบแถวนั้นคงไม่จ้องมองอยู่นะ

" ทานด้วยกันไหม? "

ใช่ เขาถาม #คุณ นั่นแหละ

( ห-หม่ำๆนะ 👉🏻🍛👈🏻 )

( ทำไมมองแล้วถึงได้รู้สึกว่าเท่จังเลย 🙈 )

[Happy Halloween!]
ภาพนี้จะลงเป็นภาพสุดท้ายของเดือนตุลาค่ะ (หลังลงภาพเก่าจากแอคที่ปลิวไป TT โกรธ Xlonmusk)

ท่านหญิงและจิ้งจอก,
ว่าที่เรื่องเล่าขานเรื่องใหม่?

"ดีจริง" หากอีกฝ่ายปฏิเสธทั้งการต่อบทสนทนาหรือความหวังดีต่อไฟเย็น คนเริ่มอย่างเธอก็คงขำตัวเองน่าดู

แสงไฟส่องประกายระยิบระยับ ไฟดวงน้อยที่สว่างได้เพียงระยะเวลาหนึ่ง, เธอส่ายหน้าเชื่องช้า

"เพียงแค่อยู่ในมือผู้อื่นนั้นน่ามองยิ่งกว่า"

ภาพของฮาคุโมะ–ใบหน้าครึ่งบนปกปิดด้วยหน้ากากพร้อมไฟเย็นที่ไม่ต่างกับลูกไฟจิ้งจอก...เหมาะสมกว่าที่คิด

[ประกาศสำหรับทีมสีดำ รัตติกาลเงิน]

(โพสต์นี้เป็นการแจ้งเตือนกำหนดการณ์ให้คนในทีมสีดำเฉย ๆ ฟอร์มวิ่งจะมาอีกทีในวันที่ 7 ก่อนวันวิ่ง 1 วันครับ! หากอยากลงแข่งกีฬาก็ติดตามกันด้วยนะครับ💪)

#KzK_lostdoggo #KzK_Story

[DAY 02] w/ @takeru-kzk.bsky.social

ขึ้นวันที่สองของการตามหาเจ้าทามาเนกิ

ทั้งผ่านฝูงซกศพเดินได้ หนีฝนดำกันจ้าละหวั่น สภาพของทั้งคู่ในวันนี้จึงดูไม่ได้เท่าไหร่นัก

อาซาฮิจูงเพื่อนที่บาดเจ็บมาตามทาง แต่ยิ่งเดินเท่าไหร่ ก็มีแต่หมอกจับตัวหนาจนบดบังวิสัยทัศน์รอบข้าง

“แบบนี้…แปลกๆแล้วนา”

แม้กระทั่งมี่จังยังขู่ขนพอง อาซาฮิก็รับรู้ความผิดปกตินี้ได้

+

#KzK_LostDoggo

ฝนยังคงตกหนักขึ้นเรื่อยๆ..
หมอกก็ยากที่จะมองผ่า..

สภาพอากาศไม่น่าเหมาะที่จะมาตามหาทั้งคนทั้งหมาเอาซะเลย ..

เสียงฝนที่ตกลงมาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งกว่าเก่า .. เสียงเพลงที่ยังคงคลอเบาๆอยู่ในหัวทุกครั้งที่หลับตาก็ชวนให้เขารู้สึกล้าเป็นพิเศษ

อ่า..

สะพานด้านหน้า.. หวังว่าข้ามไปแล้วจะได้เจอคนนั้นกับเจ้าหมาไวๆนะ..

UNDOUKAI

[ ประกาศรายชื่อสี ]

หากผู้เล่นยังไม่ได้รับยศสี หรือหากไม่สะดวกติดต่องานในดิสคอร์ด สามารถแจ้งได้ที่ @kzk-seitokaicho.bsky.social

docs.google.com/spreadsheets...

#KzK_Tanabata
โรลปิด @kzk-hakumo.bsky.social
[ 20:31 ]

โยวไคสาวในวันทานาบาตะดูไม่กลมกลืนกับผู้คนอีกมาก แต่เจ้าตัวหาได้สนสายตาใคร เพียงคิดทำตามใจตน

เท้าค่อยๆก้าวพร้อมร่มพยุงไปยังจุดนัดหมาย, ผมสีขาวสยายของคนผู้หนึ่งต้องแสงจันทร์น้ำเงินก็รู้ได้ว่านั่นใคร

"จิ้งจอกท่านนั้น"
"สนใจเล่นสิ่งนี้ด้วยกันหรือไม่?"

แท่งไฟเย็นยื่นออกไปเชื้อเชิญด้วยถ้อยคำที่ปรับให้เข้ากับชุดที่สวมใส่

[ ประกาศรายละะอียดกีฬาสี ]

docs.google.com/document/d/1...

( รีวิว: ★★★★★ รางวัลรอเสร็จงาน 🫳 )

( ขอบคุณที่ให้เอาน้องมาใช้งานต่อด้วยนะคะ นาฬิกาปลุกรุ่นนี้ดีมาก ☺️ )

"...ฝันดี"

เอ่ยกับตัวเองแผ่วเบาขณะเอนตัวพิงอีกฝ่าย ร่างกายที่กระหายการนอนหลับนี้ เพียงแค่หลับตาก็จมลงสู่ภวังค์นิทราในทันที

หวังว่าการพักสายตาในครั้งนี้จะผ่านไปได้ด้วยดี, ระหว่างฝันหวานกับคนข้างกาย อะไรจะดึงตัวเธอได้ก่อนกันนะ
...

[ END ]

"แบบนั้นใจร้ายจัง"

ส่ายหน้าน้อยๆกับคำหยอกที่มีเค้าของการหายจากภาพหลอน

หันมองอีกฝ่ายกับทรงผมที่เริ่มคลายตัวตามแรงลม ไม่ว่าจะเป็นทรงไหน มันก็ถูกทำอย่างลวกๆเช่นทุกที แต่วันนี้เธอคงจะไม่รวบให้

"ขอยืมแค่ไหล่ฮาคุจังก็พอ"

ปลายนิ้วเกลี่ยผมปรกใบหน้าเขาเบาๆ ร่องรอยคงามคล้ำบริเวณดวงตาน่าเป็นห่วง แต่เธอก็เห็นมันจนชินชา เพราะไม่อาจทำอะไรได้

ถึงอย่างนั้น...ก็เป็นใบหน้าที่ดี

(+)

"ถ้าลูบต่ออีกห้านาทีก็เมื่อยแล้วล่ะ"

ได้รับคำขอบคุณแม้ไม่ต้องเอ่ยโดยตรง เธอพยักหน้าให้น้อยๆเป็นเชิงรับรู้ ปล่อยให้อีกฝ่ายกุมมือต่อ

"อยากสิ แล้วก็ฝากให้ช่วยปลุกเหมือนเดิมนะ"

ยังไงนั่นก็เป็นความตั้งใจแต่แรกของเธอที่จะงีบพักสักหน่อย เอาเข้าจริงพอร่างกายได้ผ่อนเกร็งจากการเดินยกถังน้ำก็รู้สึกพลังงานลดลงจนเริ่มง่วง

"สัก...สิบนาทีก็ได้"

เวลาไม่มากพอที่จะเข้าสู่การหลับลึก ฮาคุจังปลุกเธอได้แน่

[2]

"ดีแล้ว" ดีแล้วที่มันช่วยให้สบายได้ แม้จะไม่รู้ว่าทุกอย่างปกติแล้วรึยัง

เผยรอยยิ้มบางกับท่าทีคล้ายออดอ้อนช้อนตามองที่ไม่ว่าสภาพเขาเป็นแบบไหน ในสายตาเธอก็ช่างน่าเอ็นดู

"แปลว่ายังไม่พอสินะ"

ความรู้สึกเมื่อยเริ่มคืบคลานต้นแขนที่ต้องยกค้าง แต่ถ้าฮาคุจังยังดูอยากได้ก็จะไม่หยุด อย่างน้อยตอนนี้พอทนได้

"เธออยากเอนหลังสักหน่อยไหม?"

ถึงอยากให้เขางีบหลับแทนตัวเอง สุดท้ายก็แล้วแต่เจ้าตัว...

#KzK_BigCleaning

กริ๊ง—
เสียงกระดิ่งจากจักรยานแม่บ้านดังขึ้น

เขาไม่ได้ช่วยงานอยู่ที่เรียวกัง แต่ก็คอยนำของจากชาวบ้านมาส่งให้แทน

ช่วงนี้ดูเหมือนจะเริ่มขี่จักรยานคล่องขึ้นแล้ว

“ไปเลย โรสินันเต้!”

เขาเอ่ยอย่างอารมณ์ดี พลางคิดจะเร่งความเร็ว

ทว่าจังหวะถัดมา จักรยานกลับเสียหลัก เอนตัวพาเขาพุ่งตกลงไปในนาข้าว

จนร่างทั้งร่างเปื้อนโคลน

#KzK_Roleplay
#KzK_LastMeal
เวลา:????
สถานที่:ร้านตัดขนสัตว์เลี้ยง

เมื่อลืมตาตื่นจึงพบว่าตนเองลงมานอนที่พื้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจรู้ได้

ในความบังเอิญก็เจอเข้ากับถุงอาหารสัตว์เลี้ยงในซอกหลังเครื่องอบขน

เป็นถุงขนาดแค่ฝ่ามือ ปริมาณช่างน้อยนิดจนชวนลำบากใจหากจะเรียกสิ่งนี้ว่าหนึ่งในมื้ออาหารของงานเลี้ยงส่งท้าย

+

(ฮี่คุงสกินใหม่หลังอีเวนต์ห้วงฝันค่ะ!🤩

หลังจากกลับมาจากเมืองเก่าก็จะใส่ฮู้ดมาตลอดแหละ เห็นแล้วร้อนแทน())

[ ประกาศกิจกรรมที่ 2 เดือน 4 : ทามาเนกิจัง อยู่ไหนกันนะ………….?]

docs.google.com/document/d/1...

( แปกๆแต่ได้อยู่ เดี๋ยวพี่จ๋าก็คุยได้! )

( ดูๆไปแล้วนี่ไม่ใช่เสียงแลกขา แต่เป็นเสียงแลกจิ้งเหลน 😂 คุยคนเดียวเหงาหน่อยนะ 🫳 )

ยกมือลูบผมสีขาวสว่างแผ่วเบาแบบเต็มมือ คอยออกแรงโน้มศีรษะเขาเบาๆให้สายตาฮาคุโมะมองต่ำแทนหน้าเธอ

"สบายขึ้นบ้างไหม?"

ลูบไปได้สักพักถึงเอ่ยถาม ไม่รู้ว่าภาพหลอนเบาบางลงรึเปล่า, น่าเป็นห่วง

เธอไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนช่างสังเกตมากมาย แต่ตราบใดที่สิ่งนั้นอยู่ตรงหน้าก็จะถูกจดจำไว้ได้ เธอจับความเปลี่ยนแปลงเล็กๆของแววตาสีชมพูและคาดเดาไปได้ว่า...

เบื้องหลังรอบตัวเธอมีบางสิ่งที่ทำให้ดวงตาคู่นั้นไม่ชอบใจ หรืออาจเป็นตัวเธอเองที่ถูกบางสิ่งซ้อนทับหลอนตาเขาอยู่

"เข้าใจแล้ว ก้มมาหน่อยสิ"
"ฉันจะลูบจนกว่าเธอจะบอกให้พอนะ"

(+)