🌸花河 優 | Hanakawa Masaru🌸 (ตอบช้า ติดงานแงๆ)

(ยิ้มก็ตาแข็ง มันก็มีค่าเท่ากันแหละ 😔🫵)

TYL

Spring 2025 Memo 🐕🐇🍀🌸

@kmi-rensho.bsky.social

(อยู่ให้จิ้มแจ้มบุ๋มไปนานๆ 🐇🫵🍀)

(โตเป็นหนุ่มแล้ว 🥹🥹🥹 เป็นที่พึ่งพาให้มัมหมี อยู่เป็นมิ่งเป็นขวัญตลอดไปนะลูก แล้วก็ขอบคุณมัมหมีสาขาบ่อบัวด้วยค่ะที่วาดลูกชายคนเล็กให้ 😭😭😭 น่ารักที่สู้ด)

TYL

誕生日おめでとう @masarukmi.bsky.social

(แว้บมาสุขสันต์วันเกิดมาซารุคุงตามปฏิทินปัจจุบันค่ะ ! 🥺🤲💕🐇)

📢 ประกาศปิด Kumei Gakkou Community อย่างเป็นทางการ
(วันที่ 1 มีนาคม 2025)

ขอขอบคุณผู้เล่นที่รักที่คอยให้การสนับสนุนคอมมูนิตี้นี้มาอย่างยาวนาน
การเดินทางของพวกเรามาถึงทางแยกแล้ว ขอให้เส้นทางนับจากนี้ราบรื่นดี

- ฝากถึงทีมงาน
- แนวทางของคอมมูหลังปิดตัว
- การใช้งานเชิงพาณิชย์และส่วนตัว
- จากใจทีมงาน
- ข้อมูลเชิงลึก

รายละเอียด : bit.ly/4kpglfg

#KMI_Shogatsu

🎍 เทศกาลปีใหม่ 🍊
(mini event 9th)

“ ผมว่าผมเป็นโรคเดือน 5 แล้วแน่ ๆ … ”
“ หยุดยาวแค่หน่อยเดียวจะเป็นโรคเดือน 5 เลยเหรอ? ลุกขึ้นมาได้แล้วเจ้าคนขี้เกียจ ”

รายละเอียด: docs.google.com/document/d/1...

(แม่ครับ พี่หยุมหัวผม *ชิงฟ้องก่อน*)

(ไม่มั่นใจเรื่องสีเท่าไหร่ หากผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะคะ🥹)

#Kmi_Undoukai

(เจ้าของร้านคาเฟ่ลูมิแยร์มาเนียนอยู่ซุ้มร้านซลอนทีซะแล้ว– ไม่ได้มาช่วยแต่อย่างใดแค่มาดูแลเด็กๆ(?)ให้เฉยๆค่ะ☺️🤲

//ว่าแต่ข้างหลังเหมือนได้ยินเสียงอะไรรึเปล่านะ?)

(/ขยิบตาส่งซิก ไม่จริง ไม่จริง)

(/ฟ้องแม่ @teru-kmi.bsky.social )

(/แอบดึงผม)

“ความช่างเจรจา—ผมคงได้มาจากคุณเจ้าของร้านจริงๆ นั่นล่ะครับ เมื่อก่อนผมไม่ได้ช่างจ้อขนาดนี้” ไหวไหล่สบายๆ ก่อนดีดนิ้วและผายมือไปยังอีกฝ่าย

“นี่เป็นคำตอบข้อแรกของผม ต่อไปเป็นตาโนงามิซัง” รอยยิ้มถูกพิมพ์อยู่บนหน้า,และอีกครั้งที่หางตาล่างถูกยกขึ้นจนแทบจรดเปลือกตา—คล้ายกับบุคคลในคำถามข้อถัดไปอย่างไม่ผิดเพี้ยน

“คุณเป็นอะไรกับเทรุซัง ดูคุณสนอกสนใจเรื่องของเขามากกว่าผมเสียอีก”

(ทีมงานซุ้มซลอนทีครับ ประกอบด้วยลูกชายคนโตกับลูกชายคนเล็ก มีลูกค้าแล้วสามัคคี แต่ตอนไม่มีจะหันมาตีกันเอง ขอบคุณที่มาอุดหนุนคร้าบ)

#KMI_Undoukai

คาเฟ่ซลอนทีและสมาชิกกิตติมศักดิ์(?)ก็มาออกซุ้มขายอาหารเช่นกัน!

☕ น้ำองุ่นร้อน 🧃 แอปเปิลโซดา แถมฟรีที่รองแก้ว
นอกจากนี้ยังมี 🍱 เบนโตะปริศนาที่ต้องลุ้นระทึกทุกครั้งที่เปิดฝา(?)

ราคาเอาสังคมไม่เอากำไร (ไม่เอาต้นทุนด้วย) สมกับเป็นคาเฟ่ที่เปิดมาฟอกเงินจริงๆ (ไม่ใช่)

สุ่มเบนโตะ: en.shindanmaker.com/1232884
สุ่มที่รองแก้ว: en.shindanmaker.com/1232936

🍧🐰

(ง งือ /พูดออกแค่คำเดียว)

(ผมพึ่งรู้ว่าเขาบรรจุวิชาลูกเสือลงในแบบเรียนด้วย)

#KMI_KaikiGesshoku

“ผมไม่ได้เป็นคนทำ…”
.
.
.

(คอมิกหมาป่าย้อนหลังครับ อย่าคิดว่าเชื้อไฟเก่าจะตูมตามไม่ได้🫵🙂‍↕️)

เหมือนหูหางที่ไม่มีจริงตกลู่ สารภาพตามตรง,คำพูดของฮอนดะซังฟาดลงกลางหน้าผากของเด็กหนุ่มอย่างจัง

"ขอโทษครับ ไว้ผมจะออกกำลังกายมากกว่านี้..." เด็กหนุ่มป่ายขาลงจากอานจักรยานอย่างว่าง่าย,ยินยอมให้หญิงชราขึ้นคร่อมเจ้าจักรยานก๊องแก๊ง ก่อนที่สองขาของเจ้าหล่อนจะออกแรงปั่นมันอย่างคล่องแคล่ว--ไม่หวั่นแม้ทางข้างหน้าจะมีแต่เนินสูง

"ฮอนดะซังแข็งแรงดีนะครับ" น้ำเสียงเรียบสนิท..

เขาหันมองคนข้างตัวก่อนสีหน้าฉงนจะถูกเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย

"ไม่มีอะไรครับ--ผมคิดว่ามันคงเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างพวกผู้ใหญ่ ถ้าโนงามิซังอยากรู้ก็ลองถามเจ้าตัวดูสิครับ" มาซารุไหวไหล่และจากตรงนี้ยังคงอีกสักพักกว่าสองขาของคนทั้งคู่จะพาไปถึงร้านซลอนที

"หรือออ--" เด็กหนุ่มลากเสียง,ปลายนิ้วยกขึ้นแตะริมฝีปาก

"ถ้าอยากรู้จริงๆ เราผลัดกันถามตอบก็ได้ ส่วนกติกาก็ง่ายๆ,ขอแค่ห้ามโกหก"

(ขอบคุณนะครับชิโนโนเมะซัง ไว้วันไหนว่างๆ ผมจะพาเด็กๆ ไปเยี่ยมที่ลูมิแยร์นะครับ 🐇)

(แม่!!!!!!!!!! แม่ไปตกลงอะไรลับหลังหนู !!!!!!!!!! /ขอผมไปเคลียร์กับคนในครอบครัวสักครู่ครับ 🙂‍↕️🫵)

(เกรงว่าผู้ปกครองของผมอย่างเทรุซังจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นน่ะสิครับ 😔)

(ขอบคุณครับโนกามิซัง 🙂‍↕️🙂‍↕️ โนกามิซังมีทีมโปเกม่อนกับเขาไหมครับ)

#KMI_ChooseyourPokémon

(มาช้าแต่มานะ อยู่ทีมเลือกโปเกม่อนหน้าตาน่ารักเป็นหลักครับ 🐰🐇🌸)

“เขาพร่ำทุกวันจนผมเริ่มจะเพิกเฉยกับประโยคนั้น ผมไม่คิดจะเก็บมันไว้ในใจด้วยซ้ำ” มาซารุเอ่ยเสียงอ่อน สายตาเสมองดอกไม้ขาวที่ปักอยู่ในแจกัน

“จนกระทั่งเช้าวันที่ 21 กรกฎาคม—ซัตสึกิก็ยอมให้แม่น้ำมิซึกิพรากชีวิตของเขาไป” ดึงสายตากลับมาสบ,พิมพ์รอยยิ้มเจื่อนลงบนดวงหน้า

เทรุอยู่ในนั้น,ในภาพสะท้อนบนดวงตาสีอ่อนของเด็กหนุ่ม—เขาไม่อาจตอบว่าตนเข้าใจทุกอย่างหรือตัดสินคนตรงหน้า มาซารุทำได้เพียงยืนมองรอยยิ้มที่ค่อยๆ เหือดแห้งไป

“ซัตสึกิเคยบอกผมว่าทุกเช้าที่เขาตื่นนอน เขารู้สึกเหมือนตนเองกำลังจมน้ำ—ณ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร” บทสนทนาต้องห้ามค่อยๆ เล็ดออกจากริมฝีปากบาง พร้อมน้ำหนักของหนึ่งชีวิตที่สูญเสียไป-ทิ้งลงบนบ่าซ้ายขวา +

(ขออนุญาตวาดเก็บนิดหน่อยนะครับ🤏🏻😞)

@nogami-kmi.bsky.social

เขาส่งเสียง 'ฮืม' ในลำคอ,สองเท้ายังคงเคลื่อนขยับไปตามทางลาดยาง

"เท่าที่ผมรู้ เทรุซังไม่ใช่คนเลือกปฏิบัติ--เว้นเสียแต่ว่าใครคนนั้นทำให้เขาไม่พอใจ" ว่าก่อนที่เสี้ยวความทรงจำเล็กๆ จะเริ่มปะติดปะต่อ,มาซารุดีดนิ้ว

"อ๋าาา !!! คุณคือคนนั้น ครูศิลปะที่เทรุซังไปช่วยทำงานเป็นโมเดลให้" เขายกยิ้มให้กับตนเอง คราวนี้ไม่ใช่รอยยิ้มอย่างอายานามิ เทรุ

"มิน่าล่ะ" น้ำเสียงเบาหวิวจนเกือบกระซิบ