میرزا رضا

ریه‌هام دیگه جواب این وضعیت رو نمیده

و گفت: اندوه، مُلکی است که چون جايی قرار گرفت رضا ندهد که هيچ چيز با او قرار گيرد.

تذکرة الاولياء | باب دوازدهم

سایه‌ها کشیده می‌شوند بر دیوار
‏باد، پرده را نیمه‌جان تکان می‌دهد
‏در فنجان سردِ روی میز
‏انعکاسِ دست‌های رفته
‏هنوز می‌لرزد.

رَه به معنی نبَرد آن که به صورت نگرد

‏هوشنگ ابتهاج

نوشته بود:
اگر جویای احوال منی، من سخت غمگینم
اگر هم از سرتکلیف میپرسی، خدا رو شکر

- این روزها خدا رو شکر

با وجود همه‌ی مصیبت‌ها، ما هنوز این‌جاییم. شاید این نقطه از تاریخ که ما در آن هستیم با بقیه‌ی نقطه‌ها فرق دارد. شاید داریم به آستانه‌ی رویداد نزدیک می‌شویم. مگر تاریخ چندبار می‌تواند تکرار شود؟

‏به خاطره اعتمادی نیست

شب، آهسته می‌ریزد
روی شانه‌ی پنجره‌ها.

راهی که بی‌رهگذر مانده
نام تو را صدا می‌زند،
نام تو را…
و هیچ‌کس پاسخ نمی‌دهد.

باد،
لای شاخه‌ها می‌گردد
می‌گردد
می‌گردد…
و برگی را که دل بسته بود
با خود می‌برد.

در ازدحام صداها
کسی رد پای مرا نخواند،
و من چون چراغی
در ظهر آفتاب
بی‌آنکه خاموش شوم
پنهان ماندم.

چرا کم و بیش هستم. البته مدتی میشد نبودم :)

و موقتا ازشون فاصله میگیرم، چون حضورم جز بد کردن وضعیت چیزی واسشون نداره. شاید یک روزی وضعیتی که داخلش هستند تموم شد و اون موقع باز هم رو مثل دوست داشتیم.

من با دوستام واسه دوستیم تا تهش میجنگم، جایی هم اشتباه کنند تا توان دارم مقابلشون ایستادگی میکنم. اما از یه جایی باید راه رو برن تا ببینند و بفهمند. با اینکه خودشون خوب میدونند مسیر اشتباهی رو وارد شدن و تن به این انتخاب میدن، واسه‌ام قابل درک نیست. چون هیچ توجیهی نداره این انتخاب.

چطور میشه اینقدر ساده تمام باورت به مساله‌ای که از همون نقطه ضربه خوردی رو نادیده بگیری و خودت با اینکه میدونی اشتباست تن به اون کار بدی؟

وقتی همه هستن، اما انگار هیچ‌کس نیست.

بعضی اوقات سرت گرمِ فکرای توی سرت می‌شه که نمی‌فهمی کسی کنارت نشسته و منتظره فقط یه لحظه ببینیش.

این جمله از کتاب «درد کسی را نمی‌کشد» شرح احوال من میشه. «البته سکوت وقتی حربهٔ کارسازی است که کسی، جایی، انتظار شنیدن صدایت را داشته باشد»

ملت تو آب نمک میرسن

نویسنده‌ای پس از بازگشت از جبهه‌های جنگ جهانی اول، به شکلی غیرمنتظره وارد دنیای جاسوسی می‌شود. دولت انگلستان هویتی تازه به او می‌دهد و مأموریت می‌سپارد تا به سوئیس سفر کند و جلوی یک جاسوس آلمانی را بگیرد. او در این مسیر با زنی مرموز و جذاب و همکار دیگری که مهارت‌های خاصی در ترور دارد همراه می‌شود...

Secret Agent 1936 رو هیچکاک قبل از مهاجرت به هالیوود ساخته و یکی از بهترین آثار قبل دوران طلاییش در هالیوود محسوب میشه.

After backing Israel, Iran’s self-styled crown prince loses support Critics argue Reza Pahlavi’s monarchical ambitions and ties to Israel undermine his claims of advocating for democracy.

گزارش الجزیره از وضعیت پهلوی رو خوندم، بیشتر به حرف سعید لیلاز رسیدم که گفت: این کارها رو میکنه که بگه بابا رو من حساب نکنید!
www.aljazeera.com/features/202...

دگوری وطنی وقتی این رو میخونه میگه حتما انگلیسی‌ها رو میکشتن که اونا مجبور شدن این کار رو بکنند.

مقصر نظام آموزشی و رسانه‌ای است که نمی‌گوید سیاهپوستان تا یک قرن قبل در بلژیک به عنوان حیوان در باغ وحش به معرض تماشا گذاشته می‌شدند. / 6

از خرمگس

مقصر نظام رسانه‌ای ورشکسته است که نمی‌تواند به شهروند خودسفیدپندار ایرانی بفهماند که نسل‌کشی غزه فقط بازتکرار بخش کوچکی از تمدن مدرن استیلاگر غرب است. / 5

مقصر نظام آموزشی است که از جمیله بوپاشاها و یک میلیون الجزایری که نیم قرن پیش توسط فرانسه سلاخی شدند، چیزی نمی‌گوید / 4

مقصر نظام آموزشی است که نمی‌گوید تا همین نیم قرن پیش به بومیان استرالیا (همین تصویر) به چشم حیوان نگاه می‌شد و سفیدهای مهاجر حق شکار آزادانه آنها را داشتند. / 3

مقصر نظام آموزشی است که از وضعیت سیاهان و سرخ‌پوستان در آمریکا، تا نیم قرن پیش سخن نمی‌گوید. / 2

مقصر نظام آموژشی است که نگفته در جنگ اول استقلال هند (۱۸۵۷)، انگلیسی‌ها دهلی نو را اشغال کرده و تمام حامیان بهادرشاه و مردان بالای ۱۶ سال را به قتل رساندند. / 1

در نظرش کشته شدن مو بور آمریکایی بده اما اگه این انسان اهل خاورمیانه و آفریقا یا یک پا برهنه از گوشه‌ای از این دنیا باشه که مقابل اون تفکر غربی ایستادگی کرده، داستان فرق میکنه و موضوع ربطی به ما نداره و ما مشکلات داخلی خودمون رو داریم. / 2

اینکه دگوری ایرانی خارج کشور و داخل، هر چیزی رو به نسبت خاک سرزمین خودش میسنجه و سرزمینش رو تنزل میده، ربطی به تاریخ، هویت و فرهنگ ایرانی نداره. این شخص ذاتا هیچ استقلالی نداره و صرفا با شاخصی که رسانه واسه‌اش ساخته رویدادها رو میسنجه. / 1

و به او این توهم را می‌دهد که انتخاب‌هایش آزادانه و بر پایه تفکر مستقل اوست، در حالی که در حقیقت، این انتخاب‌ها از پیش برای او مهندسی شده‌اند. اینجاست که رسانه از ابزاری برای انتشار اطلاعات، به یک قدرت مسلط بر ادراک و تصمیم‌گیری بدل می‌گردد. / 6

استعمار رسانه‌ای است؛ زیرا در استعمار، فرد ممکن است از تحمیل شدن یک دیدگاه آگاه باشد و مقاومت کند، اما در استحمار، خود فرد عامل فریب خود می‌شود. رسانه با ایجاد حباب‌های فکری و اطلاعاتی، فرد را از هرگونه دیدگاه متفاوت و نقدکننده دور نگه می‌دارد / 5