悠真•浬[3-B] (ถอน)

(จบค้าบบบ ขอบคุณที่มาร่วมเล่นจนจบนะคะ😭💖 ฮือเอาซะนานเลย แต่เราก็หาเวลามาต่อจนจบจนได้! ดีใจที่ได้เล่นด้วยกันค้าบ🥺🥺🥺)

"ขอบคุณที่มานั่งเล่นด้วยกันครับ"

"หวังว่าโอกาสหน้าจะได้เจอ"

ได้เจอจนถึงจบการศึกษาในปีสุดท้ายของเขา หวังว่ามันจะส่งท้ายที่ดีก่อนที่เขาจะออกไปจากที่แห่งนี้

ร่างของฮะรุมะค่อยๆ เดินจากไป เสียงกรีดร้องโหยหวนค่อยๆ เลือนหาย พร้อมกับร่องรอยแต้มหมึกใบหน้ามนุษย์

หวังว่าการพบกันครั้งนี้ของคุณ จะเพลิดเพลินไปกับเสียงธรรมชาติระหว่างการนั่งพักในยามตะวันตกดิน

เขาลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง และปัดเสื้อผ้าเล็กน้อย

"นั่นสินะครับ..." เขาเห็นด้วยที่ไม่ควรไปไหนมาไหนคนเดียว

"แต่ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมว่าจะกลับขึ้นห้องพักพอดี"

"ฮิกังซากิซังเองก็กลับห้องดีๆ นะครับ"

รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นอย่างบางเบา แม้นัยน์ตาไร้แววและความรู้สึก ราวกับห้วงลึกของมหาสมุทร

เขาก้าวไปข้างหน้า ฝ่าเท้าเหยียบย่ำคล้ายใบหน้าของคน คล้ายมินึกสนใจหรือแสร้งมองไม่เห็น +

ใกล้กับคนผมยาวที่ย่อมมีสักเสี้ยว สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ

และแล้วลอยใบหน้าคล้ายคลึงกับมนุษย์ก็ปรากฏ

จากหนึ่งรอยย่อมมีสอง และสาม ขึ้นรอบตัวทั้งคู่ แม้ไม่ชัดอย่างไรก็พอดูออก ราวกับจะล้อมหนูให้หวาดระแหวงในซอกหลืบ

"ผมว่าที่นี่คงไม่น่ามานั่งเล่นแล้วครับ" ฮะรุมะ ไคริ กล่าวเสียงเรียบ

"ความสงบบางครั้งก็มาชั่วครู่"

ฮะรุมะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เขาหลุบตาลงเลิกสบตากับอะไรไม่น่าภิรมย์

"อาจจะเพราะบรรยากาศที่เย็นเกินไปละมั้งครับ"

สายลมพัดหวิวผ่าน กลิ่นไอเย็นและอับชื้นที่ไม่ควรมีอบอวลอยู่ในบรรยากาศ จากพัดแผ่วเบาชวนขนลุกนั้น เริ่มแรงขึ้นจนใบไม้ร่วงหลุด

พื้นที่พวกเขานั่งเล่น(?) พลันปรากฏล่องลอยคล้ายหมึกสีดำ มันค่อยเคลื่อนตัวช้าๆ เป็นรูปร่าง +

[TW: ดวงตา]

ไคริกล่าวขึ้นเชิญชวนให้อีกฝ่ายนึกภาพตามทิวทัศน์ด้านหน้าที่ชวนหวั่นใจตรงหน้า

เขารู้สึกเรียบเฉยแตกต่างจากเหตุการณ์ในห้องเก็บของที่ไม่อยากนึกถึง อาจจะเพราะเป็นพื้นที่โล่งหายใจสะดวก

"เสียงดูโกรธน่าดู ถ้าฮิกังซากิซังได้ฟังผมว่าน่าจะตื่นเต้น"

"ใช่มั้ยครับ?"

(กลับมาแล้วค้าบ)

เขาไม่ได้ตอบกลับทันที หากแต่ดวงตาประสานกันแจ่มชัด เมื่อมันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา

"ถ้าเกิดว่าปลอดภัย...คงไม่เป็นฝันร้ายของใครบางคนหรอกครับ"

ส่วนเข้มแข็งก็อาจจะจริง แต่อย่างฮะรุมะ ไคริ เองนั้น จะว่าเข้มแข็งหรือกำลังตั้งกำแพงเพื่อซุกซ่อนกันล่ะ?

"ฮิกังซากิซังรู้หรือเปล่าครับว่ามีประเภทนึง เมื่อเวลาไม่ได้ดั่งใจก็จะทำทุกอย่างเพื่อเรียกร้องความสนใจ"

"ภาพตรงหน้าผม...เป็นอย่างนั้นครับ"+

#THK_COMMU #THK_STORY

04 : ไฟที่จุดไม่ติด

รายละเอียด : bit.ly/4k645PT

ระยะเวลาการเล่นอีเวนต์ : วันที่ 22 - 24 พฤษภาคม (เล่นย้อนหลังได้ตลอดเวลา)

#THK_โรลเปิด
"อะ"
ในเขตใกล้ๆกับที่ทำพิธี คุณพบเจอเด็กหนุ่มยืนอยู่คนเดียว
"สวัสดีตอนเย็นครับ"เขาโค้งทักทายให้กับคุณอย่างสุภาพ

"มาดูไฟเหรอครับ แต่ตรงนี้มันจะเห็นไม่ค่อยชัดนะครบ?"เอียงคอพูดก่อนจะชี้ไปในเขตทำพิธี
"หรือว่าเป็นพวกแอบดูเหรอ?"

(มาเทสการโพสรูปในบลูสกายค้าบ
อยากโดนห้าม โดนตาม โดนหลอนมาลองโรลกันได้นะครับ----)

#THK_GREEN #THK_EVENT07
#THK_กีฬาสี

วาดจากเหตุการณ์ 4418 เมื่อวานครับ
ขอบคุณนาโอะคุงที่มาช่วยสานฝันตัดเส้นลงสีให้

เพื่อน ๆ ในตี้
@thk-kizunao.bsky.social
@thk-tsumikiayato.bsky.social

( เมื่อวานวันเกิดลุงยาม… 30 แล้วครับเด็กๆ🧑‍🦽 )

#THK_GREEN #THK_EVENT07
#THK_กีฬาสี

[ รวมพลสวัสดิการสีเขียว 🟢🥦💥 ]

#THK_GREEN #THK_EVENT07
#THK_กีฬาสี

(วาดจากเหตุการณ์ชักเย่อเซ็ทสาม ก่อนได้ไปคลุกดินค่ะ―)

Story | Sakihito [โดดเดี่ยว]

"หรือต่อให้ระวังตัว สักวันคงไม่หนีไม่พ้นกับสิ่งนั้นก็ได้ครับ"

"เหตุการณ์อะไรก็ตามมักจะเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดเสมอ..." เขาเคยพบเจอ มันน่าอึดอัดและชวนคลื่นไส้ยังไงเขาย่อมรู้ดี

แว่วเสียงจากป่ายังคงดังก้อง ขยับเขยื้อนเจ้ามาเรื่อยๆ จนถึงหน้าป่า ไคริมองเงาหนึ่งแม้จะเลือนลางก็ตาม มันกำลังยืนจดจ้องทั้งสองคนอย่างนิ่งงัน

บรรยากาศเงียบสงัดและเย็นเฉียบล้อมรอบกาย

"อย่างตอนนี้ก็น่าคิดนะครับ"

#THKปิดเทอมฤดูร้อน
(ไว้ผมยาวขึ้น🙌)

#THKEVENT05 #THKสอบปลายภาค | ช่วงเตรียมสอบปลายภาค

ฮะรุมะ ไคริ ชอบช่วงเวลาสงบของการเตรียมสอบปลายภาคมากที่สุด

ตั้งแต่เย็นที่เข้ามาอ่านหนังสือเงียบๆที่ห้องสมุด และจดเนื้อหาทบทวน รู้ตัวอีกทีก็ค่ำแล้ว

ถึงอย่านั้นเขายังอยู่ได้อีกชั่วโมง
ต้องเก็บเกี่ยวเนื้อหาให้คุ้มค่าที่สุด

#THK_โรลเปิด | แยกรูท
#THK_EVENT05 #THK_สอบปลายภาค
17 สิงหาคม เวลา 18:00 น.

หนึ่งวันก่อนสอบปลายภาควันแรก วันที่ควรจะกระตือรือร้นเพื่อให้รอดจากข้อสอบ แต่ไม่ใช่กับเขา

“…zzZ”

「คุณ」ที่แวะเวียนมาห้องสมุดเพื่อหาความรู้ กลับเจอจิฟุยุนั่งหลับปุ๋ยแถมยังมีรูปวาดแปลก ๆ บนกระดาษติวสอบอีก

「คุณ」ที่ผ่านมาเจอ จะปลุกเขามาอ่านหนังสือต่อ.. หรือจะปลุกให้ไปนอนต่อที่ห้องดีล่ะ ?

#THK_ปิดเทอมฤดูร้อน
20/05 |9:15น.
โรลปิด: @thk-nene.bsky.social

ร่างสูงโปร่งเดินขนาบข้างอีกฝ่ายตลอดทางตั้งแต่เข้ามาในตัวเมือง

เนื่องจากตนนั้นถูกคุณพ่อไหว้วานให้มาช่วยงานที่โรงพยาบาลในช่วงปิดเทอมพอดี ประจวบเหมาะที่เนเนะไม่มีแพลนไปเที่ยวไหน เขาจึงตัดสินใจชวนอีกฝ่ายมาด้วย

แม้ปากจะบอกว่า‘อยากชวนมาเที่ยวเป็นเพื่อน’ เเต่แท้จริงแล้วมีเจตนาอื่นแอบแฝงมากกว่านั้น

"นั่นสินะครับ..." ในเมื่ออีกฝ่ายนิ่งเฉยเขาก็เลือกที่เป็นเมินเสียง

"คงไม่ง่ายอย่างที่ฮิกังซากิบอก หรือไม่ก็...คดีนี้อาจจะมีเงื่อนงำบางอย่าง ที่หาตัวต้นเหตุได้ยาก"

ถึงกระนั้นเสียงนั่นก็ยังไม่หยุด เขาได้ยินไม่ชัดนัก แต่พอจับใจความได้

'ตาม...มา....*฿#฿# ป่า'

ใบหน้าเรียบนิ่งหันไปมองทิศทางเดิม ดวงตาใต้กรอบแว่นหรี่ลงอย่างพิจารณาและสงสัย

"หรือบางทีอาจจะมีอะไรแปลกๆ กับเธอหรือเปล่า"

หันไปสบตากับอีกฝ่าย เขานิ่งเหมือนกำลังประมวลผลกับคำเอ่ยชวน กระพริบตาปริบงุนงง ท่าทางอาจจะดูแปลกตากว่าปกติ

"วิ่งเหรอครับ...?"

ปกติเขาไม่ค่อยวิ่งด้วยนี่สิ แทบจะไม่เคยออกแรงหรือกำลังด้วยซ้ำ

"ถ้าผมวิ่ง คงวิ่งไม่ทันโยชิซึมิทันหรอกครับ"

"โยชิซึมิซังคงชนะผมแน่เลย"

ยิ่งวิ่งไม่ยิ่งให้เสียงที่อยู่ด้านหลังคึกครื้นหรือ แต่ประโยคเอ่ยชวนที่คาดไม่ถึงข่วยให้เขาลดความกดดันลงอย่างน่าประหลาดทีเดียว

.

#THK_EVENT05 #THK_สอบปลายภาค #THK_โรลเปิด
ห้องสมุด | ช่วงเตรียมสอบ

ในช่วงเวลาที่เงียบสงบที่ใครหลาย ๆ คนกำลังเตรียมสอบกันอยู่

คุณเดินช้า ๆ ไปตามแนวชั้นหนังสือ ลึกเข้าไปในจุดที่ไม่มีใคร ยื่นมือเลือกเล่มหนึ่งออกมาจากชั้น

ทันทีที่ดึงหนังสือออกจากชั้น
คุณก็จะเห็น... ดวงตาสีดำสนิทที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของชั้นหนังสือกำลังจ้องกลับมา

หากผู้ที่มีสัมผัสได้สดับฟัง เสียงนั้นช่างแผ่วเบาเหมือนอยู่ห่างไกลจากที่พวกเขานั่งอยู่ ต้นเสียงนั้นมาจากป่าทึบที่คนสองคนกำลังจดจ้อง

ไคริหันไปมองทางยูอิจิราวกับจะสื่อสารว่าได้ยินเหมือนกันหรือเปล่า

ไอเย็นจากป่าเริ่มพัดพาห้อมล้อมกายทั้งสองชวนใจหวิวไม่น้อย พร้อมเสียงที่ค่อยๆ ขยับเคลื่อนเข้ามาเริ่มชัดขึ้นทุกที

"นั่นสินะครับ ผมอ่านรายงานข่าวสภาพศพแล้ว จิตใจคนทำคงไม่มีความเป็นมนุษย์หลงเหลือแล้วละมั้งครับ..."

หรือที่จริงแล้วมนุษย์เองก็มีมุมมืดภายในจิตใจซ่อนอยู่กันล่ะ? หรือบางทีนั่นอาจจะไม่ใช่มนุษย์?

ใครจะไปรู้ นอกจากคาดเดาความน่าจะเป็น

"ถึงอย่างนั้น...ก็ขอให้คดีมีความคืบหน้าในอนาคตครับ" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

พลันเมื่อบรรยากาศเงียบลง ไร้สายลมที่หยุดพัดกลับมีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา+

"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่นึกถึงข่าวเมื่อวานน่ะ"

เขาตอบและเมินเฉยที่อีกคนมานั่งข้างๆ ตัวเอง ใบหน้าหันไปมองทางป่าทึบอีกครั้ง แม้แสงแดดยามเย็นจะไม่ได้ช่วยให้ทิวทัศน์ด้านในสว่างก็ตาม

"พอมองไปด้านในป่าแล้วนึกถึง และชวนหดหู่น่ะครับ"

น่าแปลกที่ปกติเขาจะหลีกเลี่ยงจะคุยกับอีกฝ่าย แต่ตอนนี้เขามีเรื่องให้คิดมากกว่าจะรีบจบบทสนทนา

"แล้วฮิกังซากิซังล่ะครับ คิดยังไงกับข่าวนี้"

ความรู้สึกโดนมองแม้จะไม่ใช่ระยะใกล้ กลับเรียกความสนใจจากเขา จนอดหันไปจ้องมองกลับไม่ได้

"ทำไมมองผมอย่างนั้นล่ะครับ ฮิกังซากิซัง?"

ไคริเอ่ยทักคนคุ้นเคย พร้อมไถ่ถามอีกฝ่ายที่มองเหมือนกำลังสำรวจอะไร

มือพลันปิดสมุดบันทึกส่วนตัวอย่างเบามือ

"ฮิกังซากิซังไม่ขึ้นไปพักเหรอครับ?"

น้ำเสียงเรียบนิ่งกล่าวถามขึ้นอีกครั้ง มุมปากยกยิ้มขึ้นส่งให้ตามมารยาทตามปกติของเจ้าตัว

ไคริหันไปสบตากับอาโออิ ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ โดยไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อครู่อีก

"ถ้าทานอะไรรองท้องก่อนกลับน่าจะดีนะครับ" เขาพูดเปลี่ยนเรื่อง และก้าวเดินไปยังตัวอาคาร

ถึงกระนั้นเมื่อเข้ามาถึง กลับมีเสียงฝีเท้าด้านหลังปริศนาตามหลังพวกเขาอยู่ อดไม่ได้จะถอนหายใจออกมาแผ่วเบา

"โยชิซึมิซังอยากทานอะไรดีครับ?"

เขาเมินสิ่งที่ตาม และพยายามนึกว่าอาจจะเป็นนักเรียนคนอื่น

ไม่ได้สนใจว่าจะมีใครมาเห็นหรือเข้ามาทักทายเขาเสียเท่าไหร่

(ชินดันในการประกอบเหตุการณ์)

#THK_โรลปิด | แยกรูท | โกงเวลา ช่วงเย็น | เหตุการณ์หลังข่าวฆาตกรรมแขวนคอกลางภูเขา 1 วัน

@thk-higanzaki.bsky.social

ไครินั่งเงียบๆ อยู่ข้างหอพักพร้อมสมุดบันทึกของเขา ในหน้าหนึ่งจดเกี่ยวกับเหตุการณ์ข่าวที่เห็นผ่านบนอินเทอร์เน็ต

นัยน์ตาใต้เลนส์แว่นจับจ้องไปในป่า ความรู้สึกว่างเปล่าแฝงไปด้วยความหดหู่ใจเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าภายในความคิดนั้นเขาคิดสิ่งใดอยู่
+