nergizè

''…aşk bir sığınma talebidir
anadilim gibi dilimin ucunda ve yasak olsan da”

özhan hakan

“yarin yanağındaki gülden gayrı her şey ortaktır.”

kederi yadsımak mümkün değildir. bu, kırık bir kemiği görmezden gelmeye çalışmak kadar saçmadır.

vamık volkan’ın izinden.

yas sadece kaybın ağırlığı değil; sessizliğe, inkâra karşı da bir mücadeledir.

serol teber’in izinden.

bir çocuğun ölümünün ardından duyulan öfke, haklı ve insani bir duygudur. ama bu öfke, bizi adaletten değil, cezalandırma arzusundan beslenen politikalardan yana konumlandırıyorsa, tehlikeli bir hattayız demektir.

her insan tüm insanlara benzer; bazı insanlara benzer; hiçbir insana benzemez.

gordon allport

yas sadece bir duygulanım değil, bir direniş biçimidir. çünkü kayıp, çoğu zaman doğal değil, politiktir. bastırılan anlatılar, inkâr edilen ölümler, görmezden gelinen acılar… kolektif yas, sadece hatırlamak değil; unutturmaya karşı çıkmaktır.

r. neimeyer’in izinden.

dedim, bakıyorum da hep buradasınız, hep uyuyorsunuz.
dediler, nergizanım, siz de hep buradasınız ki bizi görüyorsunuz.

ve tabii ki timur soykan’a gelmiş geçmiş olsun.

adli kontrol ve yurtdışı yasağı gibi göstermelik tedbirlere alkış tutarak sevinmek, adaletsizliğe alışmanın başka bir biçimi. belki sadece bana fazla geliyordur ama bazen sembolik adımlara sevinen bir toplum haline gelmiş olmak, asıl çaresizlik gibi geliyor.

paylaşmadan edemeyeceğim; bu kadar ağır bir tablonun karşısında hâlâ bu kadar romantik ve nahif olmamız artık can sıkıcı.

hukukun gerçekten işlediği bir ülkede, böylesine ağır bir saygısızlığın geçmişte çoktan ciddi yaptırımları olurdu. ama cezasızlık sürdükçe, kötülük örgütlenmeye devam ediyor.

yaşamını yitirmiş birine yönelen şiddet —ki bu, ilk kez olmuyor— yalnızca bireysel bir vahşet değil, aynı zamanda toplumsal bir vicdansızlığın da göstergesidir. böyle bir eylemi gerçekleştirenin başka ne tür kötülüklere kalkışabileceğini öngörmek zor değil.

ve elbette buraya gelene kadar, bu düzen kaç çocuğun sesini susturdu; ceylan, uğur, berkin…

hayatımda iki mesele, kişisel dayanıklılığımı aştı; o andan itibaren hiçbir şey eskisi gibi olamadı.biri, taybet ana’nın cansız bedeninin yedi gün boyunca sokak ortasında kalmasına neden olan inkâr politikasının varlığı ve 6 şubat depremlerinde yaşanan kitlesel yıkımın ardından gelen o çaresizlikti

“sen benim toprağımı, buğdayımı, fırınımı çaldın. ülkemi çaldın…”

rojbûna te pîroz be, selahattin demirtaş

mahir polat,ağır sağlık sorunlarına rağmen cezaevinde tutulduktan sonra ev hapsine alındı.

peki ya diğer hasta tutsaklar?

cezaevlerinde yaşam hakkı her gün ihlal ediliyor.ev hapsi bir ayrıcalık değil,en temel hakka erişimdir.tüm hasta tutsaklar için derhal uygulanmalı.

#hastatutsaklaraözgürlük

adı: kuzu 🤍

yolsuzluk yapanlar, kadına şiddeti teşvik edenler, çocuk istismarını aklayanlar, doğayı talan edenler ellerini kollarını sallayarak dolaşırken, adalet terazisi her defasında haklıdan yana değil, iktidardan yana ağır basıyor.

bu ülkede gerçek suçlular dokunulmaz ve korunaklı zırhlarla korunurken, sesini çıkaran, hakkını arayan, adalet isteyenler ise sistematik olarak susturulmaya çalışılıyor.

anayasal hakkını kullanan 139 kişi hakkında 3’er yıl hapis cezası istemiyle dava açıldı. sessizce, şiddetsizce, sadece fikirlerini dile getirdikleri için… anayasa’nın açıkça tanıdığı ifade özgürlüğü, toplantı ve gösteri yürüyüşü hakkı, bir kez daha yargı eliyle suç gibi gösteriliyor.

yargı, halkın neredeyse kaybolan adalet duygusunu onarmak için değil; iktidarın otoritesini tahkim etmek, korkuyu ve adeletsizliği tekrar tekrar üretmek için çalışıyor.

adeta hukukun üstünlüğü değil, üstünlerin hukuku ve kararlarlı geçerli hale geldi.

böylesi de mümkün.

bu travma, yalnızca mağdurların değil, toplumun bütün dokusunu zehirler. yüzleşmeden, görünür kılmadan ve onarmadan verilen her adalet mücadelesi eksik ve geçici kalır.

ırkçılık, gündelik hayatta normalleştirilen, hukukta, eğitimde ve medyada yeniden üretilen çok katmanlı bir dışlama sistemidir. sadece bireysel hak ihlallerine değil, toplumsal belleğe işleyen ve kuşaklar boyunca aktarılan bir travma rejimine dönüşür.

Rindê Jehrmar · Rindê · Song · 2020

ew reya dür e ez nikarim nikarim derkewim werim

open.spotify.com/track/7Ac2aM...

chp’nin tanjuözcan konusunda aldığı pozisyon,partinin ilkesel duruşu ile kısa vadeli siyasi hesaplar arasında sıkıştığını gösteriyor. kutuplaşmanınbu denli derinleştiği bir dönemde,toplumu birleştirme iddiasındaki bir partinin,ayrıştırıcı diliyle bilinen figürlerde ısrar etmesi ciddi bir çelişkidir

kaybın ardından neden bazıları hayata yeniden tutunabilirken, bazıları yıllarca yas içinde kalır?

kendisinden çok şey öğrendiğim robert neimeyer’e göre yanıt:

“anlam”da gizli.
kaybı bir anlatıya dönüştürebilen, hayatına yeniden yer açabilir.

mahir polat ağır hasta.
avukatı,cezaevi koşullarının yaşamını tehdit ettiğini söylüyor.
ama devlet, tutsakların ölümüne karar verme yetkisini elinde tutuyor.

her geçen gün sağlık durumu kötüleşen yüzlerce hasta tutsak, tedavi hakkından mahrum bırakılıyor.

mahpusun sağlığıyla pazarlık olmaz.