Simay Gencel

Topkapı (1964) filmine ait İstanbul görüntüleri. Filmde yer alan Peter Ustinov filmdeki performansıyla Yardımcı Erkek Oyuncu Oscar'ını kazandı. İzlemeye değer çok güzel bir film.

Hasta olmaktan nefret.

Filmekimi için asla bilet almaya çalışmam. Çünkü başaramayacağımı bilirim.

Kışın gelmesine ilk defa bu sene üzülmedim. Sebebini bilmiyorum. Normalde eylülde kış depresyonu yaşarım. Üşümekten korkmuyorum artık, ondandır belki.

Son dönemde yeni podcastler keşfetmeye çalışırken çok fazla Ortamlarda Satılacak Bilgi çakması içeriğe denk geldim. Belirli itemleri çalmış (konu başlıkları, astronot ikonu, isim, anlatış tarzı vs.) kişiler görmüşken bu akşam direkt birebir çalan bir ablaya denk geldim. Valla yuh. Özgün olun azıcık

Ben Steve martinle Leslie nielseni aynı kişi saniyodum büyük bi aydinlanma yaşadım şuan

Plaj kitapları alarak tatil manifesti yaptım. Belli olmaz:)

Bu koşuşturma, bu alttan alışlarım, her şeye herkese yetişmeye çalışmalarım azalarak bitecek ve hepsi o sona değecek. Sana söz veriyorum Simay

Hep veren olmaktan çok yoruldum. Üstelik sınırım nerede onu bilmiyorum. Buna hayır desem ayıp olur mu, şu konuyu yapmamak etik mi diye sürekli soru işaretleriyle dolaşıyorum.

Kavga edebilmeyi ve nefret edilmeyi öğrenmem lazım

Ay bi tane daha "Cannes'da şu kadar dakika ayakta alkışlandı" haberi görürsem kusucam.

Bugün terapide büyük bir aydınlanma yaşadım. Doğum günleri asıl böyle günlerdir bence. En az bir yaş olgunlaştım çünkü

Son yılların en berbat gününün bitmesine son yarım saat 😒🥴

Kendi potansiyelimden korkuyorum

Bugün harita biriminde tartışma çıkarmaya, yaya yoluna park etti diye 60lık bi mağara ayısıyla yumruk yumruğa kavgaya girişmeye, 4 tüp kan alınırken bayılmama ramak kaldı. Harika bir gün!

"Beni sevememen senin yoksunluğun, benim eksikliğim değil.
Ben her şeyimi verdim; sen ise ellerini cebinden bile çıkarmadın."

Yapmak için doğmuş olduğun bir yetenege sahip olmak ve garantici olmak. Bu iki özelliğe birden sahip olmak da benim sınavım işte.

Başladığım kitabı ya da filmi bitirme zorunluluğunda hissediyorum. O yüzden yeni bir film açmak eziyet geliyor. Aynı şekilde sarmayan kitaba denk geldiğimde de okuma hızım ve isteğim düşüyor hemen. Hayat kalitemi düşüren ama bırakmayı düşünmediğim lanet bir alışkanlık.

Ay bugün iki ruhsatımız yazıldı, şükür moment. Film sonunda ekiple poz veren Avengers karakteri gibi hissettim kendimi

Benim dinim sevgi

İleride şuan dert ettiğim şeylerle ilgili kendime kızacağımı o kadar iyi biliyorum ki. Allaaddin gelse dileyeceğim tek şey tecrübe olurdu. Kaçırdığım fırsatların ne olduğunu bilmeden yasını tutuyorum. Akışa bırakamıyorum. Bu yeni çağın sorunu mu yoksa benim mi?

Kendimi küçük düşürmek aşağılamak ne kolay benim için. Asla başkasına yapmaya kıyamayacağım şeyleri kendime acımasızca yapıyorum. En kötüsü, merhamet için çocuk halimi hatırlayıp yumuşamaya çalışıyorum ama işe yaramıyor. O küçücük çocuğa bile neler yapıyorum, ne hakaretler ediyorum!

Bugünkü boykota hazırlık yapmamışım sigara çikolata stoğum yok. Boynum bükük kaldım

Sonunda bir dileğim kabul oldu. Hoşgeldim galiba