Roman Schumacher

3.888.000 (!) seconden nu zonder jou. En elke tel voelt aan als een mokerslag. Wanneer zullen de fysieke rouwklachten verdwijnen? Vandaag werd ik weer met een gat in mijn ziel en moest ik toch weer werk skippen. Is het leven vanaf nu dit? Vooruit gaan en dan weer omver geblazen worden? Leuk...!

... even niet hoe ik hier ooit vrede of ook maar enige mate van acceptatie moet vinden met haar sterven, en daarmee ook in hoeverre ik in hemelsnaam weer een weg uit deze situatie moet vinden.

... TV aan het kijken waren. Ik weet dat ze hier zo zat, en ik weet hoe veilig ze haarzelf voelde, maar ik voel enkel de eenzaamheid en het gemis. En ik kan dat nooit aan haar laten weten. En ik zal het nooit op die manier meer voelen. Misschien heb ik vandaag gewoon een slechte dag, maar ik zie...

Bianca was de laatste tijd zo content met waar ze was. Ik mis haar zo erg. Het is heel gek dat je weet hoe het was - maar dat je niet meer voelt hoe het was. Ik voel niet meer hoe het was als ze met mij op onze bank zat, terwijl ze mij door mijn haartjes streelde ('leeuwenhaar') en we samen...

Bedrijfsmaatschappelijk werker -》Vrienden -》Praktijkondersteuner -》Lezen -》Slapen -》Nachtmerries -》REPEAT -》Socializen -》Zonder haar..? -》Terugtrekken -》REPEAT -》Zelfmoordgedachten? -》Toch maar niet. -》Alcohol?! -》REPEAT. -》Zonder haar door -》Daten? -》Kan ik dat aan nu, nou , nee. -》REPEAT

Voor het eerst in een paar weken weer badend in zweet wakker geworden. En ik probeer vooruit te blijven kijken en het stap voor stap te doorvoelen, maar het is zo moeilijk. Hoe kan je zo'n gemis nou echt accepteren? Hoe moet ik verder zonder jou en onze toekomst? Bijna 6 weken alweer...

Mijn dagelijkse 2,5 uur wakker-wordt huilbui gehad, maar voor vandaag twee spannende dingen op de agenda: onze nieuwbouwwoning bezichtigen (er gaat godzijdank een vriendin mee) en vanavond een bezoek aan het rouwcafé met jonge lotgenoten waar ik heel benieuwd naar ben!

Rouw is liefde, en dat verklaart misschien ook wel de 'antimaterie-vlinders'. Zoals je met verliefdheid blije vlinders heb, ervaar ik nu zware, negatieve vlinders. Deze vlinders slaan een voelbaar gat in mijn buik, scheuren mijn borst open. En ze slopen je! Scheer je weg vlinders, ik wil jullie niet

Dank je wel! Het is heel vroeg ook in het proces, en de hoe en wanneer vraag - daar ben ik zelf inderdaad ook zoekende naar. Lief dat je even gekeken hebt maar mijn profiel <3

Al sinds mijn 15de ja :)

Zeker, en dit jaar waarschijnlijk ook nog wel! Maar in hoeverre je daar dus blij mee moet zijn is een tweede ;)

Klopt, de video is vrij cringe :') Het nummer was vorig jaar ook vrij hoog in de top 2000 gekomen - onterecht, veel mooiere Beatles-nummers die een (hogere) plaatsing daarin verdienen

Net naar een concert geweest met twee lieve mensen - en daar stond opeens Eefje de Visser op het podium, Bianca haar lievelingsartiest. Normaliter had ik haar meteen geappt. Nu gehuild en beseft hoe mooi ze het had gevonden om spontaan zo verrast te worden

Deze is 1.5 jaar oud toch?! Maar nee, heel erg overproduced, de demo van John Lennon is veel mooier

Dat wist je. Zij wist het. Het was waar. En dan… sterft ze. En daarmee onze realiteit. Ik zette mij er voor honderd procent voor in. En jij ook. Maar jij bent gestorven. En nu is alles wat waar was, niet.

De ruzies, de verschrikkelijke verwensingen over en weer, de trauma’s – ze waren het waard. Omdat er een onbetwiste waarheid, een onbegrijpelijke aantrekkingskracht, een onuitgesproken liefde was. We zouden oud worden samen. Het zou het allemaal waard zijn geweest.

Dit is waarvoor je het deed. Je besloot om al je aandacht, tijd, liefde, geld en je kwetsbaarheid op één persoon te richten. Je geloofde, op een fundamenteel gevoel die jij ook zelf niet begreep, dat alles het waard zou zijn.

Het is vandaag 4 weken geleden dat we dachten dat je een paniekaanval had, ik mis je zo katje

YouTube video by Apo458 The Beatles - In My Life (Mono)

Voor jou Bianca! Terwijl je Rubber Soul geen goed Beatles-album vond. Maar jij mocht ook foute meningen hebben

Want ze had mij lief, ze hield van mij. Dat geeft mij sterkte. De sterkte komt niet vanuit mijzelf, de sterkte komt vanuit haar liefde en het belang wat ik daaraan hecht.

Zij heeft mij geleerd om voor haar en daarmee ook voor mezelf te vechten. Ik ben niet op mezelf sterk. Ik ben door haar sterk. Omdat zij mijn leven zin gaf, vecht ik nu. Ookal zie ik die zin nu niet. Ik wil voor haar leven. Ik ben enkel “sterk” doordat zij mij sterk heeft gemaakt.

Omdat haar het leven niet meer gegund is. Omdat haar óók onze toekomst niet meer gegund is. Omdat zij zo erg aan haarzelf aan het werken was om ook haarzelf te beschermen voor in de toekomst. Omdat ze zoveel zin had in wat we gingen doen. Omdat ik daar ook zin in had.

Ik wil mezelf ook verliezen. Dat is mijn zelfdestructieve aard. Bianca was het daarvoor waard. Wij waren het waard. Onze toekomst was het waard. Haar potentie was het waard. Haar geluk was het waard. En daarom mag ik mijzelf verliezen. Want het is ons niet gegund. Maar ik vecht om Bianca.

...overgave aan het intense verdriet, voor het toegeven aan de hopeloosheid, het teruggaan naar mijn vroegere Ik. Het is stoppen met vechten. Het is in het beste geval mezelf verliezen en in het slechtste geval… verlies ik mezelf. Zo voelt dat echt voor mij.

...naar mensen die langs willen komen, willen koken, willen helpen, dat is openstaan voor mensen waarmee ik geen contact had en mij blootstellen op een manier wat ik normaliter nooit zou doen. Het is overleven. Of het is de andere keuze. Dat is terugtrekken, dat is isoleren, dat is kiezen voor...

Ben ik zelf sterk? Nee. Dit alles is - voor mij - een binaire keuze. Of ik probeer alles om deze pijn een plek te geven. En dat is rouwworkshops volgen, dat is contact leggen met rouwgroepen, dat is de praktijkondersteuner, dat is de bedrijfsmaatschappelijk werker, dat is ontvankelijk zijn...

[Uitsnede in deze thread uit mijn dagboek wat ik wel graag wilde delen, lichte TW-waarschuwing].

“Je bent zo sterk”.

Het zijn - en ik snap dat ze zo bedoeld zijn - lieve woorden die ik nu vaak gehoord heb, maar voor mij exemplarisch voor het niet snappen van wat ‘dit’ voor mij is.

Mis jou! In elke minuut, in elk gesprek, in elke gedachte en in elk moment. Maar in mijn dromen... Goed, we moeten verwerken, maar ik hoef niet te dromen dat je niet meer wil trouwen, dat ik je moet overtuigen om onze relatie nog een kans te geven of dat je weer leeft, maar toch niet. No thanks!