KOKUJOU🐋

📢 ประกาศ! 📢

ถึงร้านค้าทุกร้าน ได้เวลาเตรียมการสำหรับเทศกาลโอบ้งที่จะถึงนี้ เตรียมร้านค้า บูธกิจกรรมของตนเองให้พร้อม แล้วมาสนุกด้วยกันในวันเทศกาล 🎆

ผู้ที่สนใจออกร้านสามารถเข้าร่วมได้ทุกคน
📍ณ ลานหน้าศาลเจ้ามิซึนางิ วันที่ 13 - 15 ส.ค.

ปิดท้ายด้วยการแกะผ้ากอชขนาดกลางมาปิดตรงแผลที่เพิ่งทายาเอาไว้ให้ แค่นี้ก็วางใจได้ในระดับนึงว่าคงไม่ต้องห่วงเรื่องแผลอักเสบแล้ว

"เรียบร้อย"

วาฬหนุ่มผละออกมา ยืนปัดมือสองมือแล้วเดินไปคุ้ยถุงที่วางไว้ข้างๆ

"ในนี้เหลือผ้ากอช กับยาทาฟกช้ำช้ำอยู่ ไว้เอากลับไปใช้แล้วกัน ส่วนกรป๋องน้ำนั่นถ้าหายเย็นก็แกะดื่มได้เลย ถือว่าล้างปาก"

"ระหว่างนี้ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนแล้วกัน เผื่อพวกนั้นกลับมา"

"ระหว่างฉันเหยาะยาก็เอาประคบๆ ตรงที่ช้ำไว้ จะได้ปวดน้อยลง"

สิ้นประโยคเจ้าวาฬก็ย่อตัวลงให้หน้าอยู่ระดับเดียวกันกับอีกคน เว้นระยะห่างไว้พอสมควร ก่อนจะเอื้อมไปหยิบขวดน้ำเกลือมาชุบสำลี ค่อยๆ ซับทำความสะอาดแผลเบาๆ

"จะเหยาะยาแล้วนะ แสบหน่อยนึง ระวังล่ะ"

ให้จังหวะอีกคนได้เตรียมตัวแล้วจัดการหยอดยาทาแผลสดลงไป 2-3 หยด ระหว่างนั้นก็เอาสำลีรองไว้ไม่ให้ยาไหลเลอะเทอะ

(+)

ยามได้รับการยืนยันว่าคงไม่มีแผลจุดอื่นก็พยักหน้ารับทราบเบาๆ แล้วเดินห่างออกไป

ผ่านไปสักครู่หนึ่งก็เดินกลับมาพร้อมหิ้วถุงพลาสติกที่น่าจะเป็นยา และอุปกรณ์ทำแผล แขนอีกข้างหอบกระป๋องเครื่องดื่มเย็นที่เหมือนไปกดจากตู้มา

"เอาล่ะ ทำแผลกัน"

เขาวางทุกอย่างลงบนม้านั่งข้างๆ เด็กสาว มือหยิบผ้าผืนบางมาห่อกระป๋องน้ำเย็นเฉียบไว้พลางยื่นให้เธอ

(+)

ได้ยินประโยคนั้นก็พลางยักไหล่

"ก็นะ โดนหมาหมู่ไม่สภาพแบบนี้สิแปลก แต่พวกที่หนีไปก็สภาพไม่ใช่เล่นนี่ ถ้ามองในแง่ของจำนวนคนเธอก็ชนะขาดอยู่ดี"

โคะคุโจกล่าวตอบไป

"ไม่ใช่ว่าพูดเพื่อยุให้เธอไปต่อยตีแบบนั้นอีกหรอกนะ แค่คิดไว้ก็พอว่าถึงจะชนะ แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการเป็นแบบนี้ มันก็ไม่คุ้มหรอก"

แล้วจบประโยคไว้แค่นั้น

(+)

"ส่งหมดสักทีนะ! ได้ออกมาเดินเล่นด้วยส่งขนด้วยนี่ทำให้สดชื่นชะมัด"

พูดจบก็ยืดตัวบิดขี้เกียจ

"แล้วนี่จะกลับเลยรึเปล่า? ตอนนี้ฉันเริ่มอยากลองกินโมจิร้านเธอขึ้นมาแล้วแฮะ ไปซื้อที่ร้านได้ใช่มั้ย ฉันจะได้เดินตามไปด้วย เหะๆ"

จากการถือกล่องโมจิส่งตามบ้านนู้นนี้ก็เริ่มอยากลองกินเองขึ้นมาบางแล้ว คงเป็นโอกาสดีเหมือนกันถ้าได้ซื้อไปฝากคนที่บ้านด้วย

ได้ยินดังนั้นแล้วก็ยกกำปั้นขึ้นมาชูข้างตัวอย่างกับสิ่งที่คิดไว้เป็นจริง

"โอ้ส จริงๆ ด้วยสินะ ฮ่าๆๆ ดีจังแฮะ วันนี้เป็นวันดีแน่ๆ เลยแหละ"

ว่าแล้วก็เดินโยกศีรษะไปด้วยความอารมณ์ดี พอได้ยินคำยินดีก็หันไปกล่าวขอบใจอย่างภาคภูมิ

เดินไปได้ไม่นานนักก็ถึงบ้านหลังรองสุดท้าย และด้วยความบังเอิญที่เป็นใจ บ้านหลังสุดท้ายก็อยู่ระแวกเดียวกัน ตอนนี้ภารกิจก็ลุล่วง

(+)

"ฉันโคะจิระกาวะ โคะคุโจ เรียกว่าคุโจได้ตามสบาย ให้ช่วยหยิบหนังสือเล่มไหนก็เรียกได้เลย"

กล่าวจบพร้อมยืนตัวตรงแล้วยื่นมือออกไปทำท่าเชคแฮนด์

"ส่วนเธอล่ะ? คุณวาฬอีกคน"

ถือโอกาสถามชื่อกลับไปบ้าง

เจ้าวาฬโค้มลงพลางพินิจหน้าปกหนังสือที่เด็กสาวชูขึ้นให้ดู พลางพยักหน้าไปเบาๆ ทำความเข้าใจ ดูท่าเธอคงจะตื่นเต้นกับมันมากเลยทีเดียว

"อะฮะๆๆ ดีแล้วล่ะนะ ดีใจเลยที่ได้เป็นส่วนนึงในการค้นพบความรู้ใหม่ของเธอนะ!"

เขาเอ่ยพร้อมยิ้มกว้างบนใบหน้า แค่ได้ช่วยเหลือคนอื่นก็พอทำให้ชื่นใจได้สุดๆ ไปเลย

"อ้า ไม่เสียมารยาทหรอก ยังไงเราก็วาฬกันทั้งคู่นี่นะ ฮ่าๆๆ"

ว่าไปก็ขำไป

(+)

(ช่วยด้วยครับผมโดน- ฮื้ออ สดใสมากก การพบปะของาววาฬ !!!)

"เธออ่านหนังสือวิทย์เหรอ? เก่งจังเลยนะ ฉันนี่นอกจากหนังสือของโรงเรียนก็ไม่ได้หาอ่านเพิ่มเลย ชื่อนู่นชื่อนี่ทำเอาปวดหัวตุบๆ เลยแหละ"

ว่าไปอย่างขบขันพลางทำท่าเอานิ้วจิ้มๆ ที่ขมับเบาๆ

"แล้วนี่หาหนังสือเล่มอื่นอยู่ด้วยรึเปล่า?"

เขาถามออกมาเพิ่มเติม เผื่อไว้ในกรณีที่หนังสือนั้นอยู่ชั้นบนสุดอีกแล้ว เขาจะได้เสนอความช่วยเหลืออย่างทันท่วงที

เจ้าหนุ่มผงกศีรษะรับคำขอยคุณด้วยความยินดี สังเกตดูแล้วเด็กสาวก็น่าจะเป็นวาฬเหมือนกันสินะ คิดดูแล้วตัวเองนี่จะตัวใหญ่เกินวาฬตัวอื่นไปรึเปล่านะ

"อ้า ฉันไม่ได้หาหนังสืออะไรหรอก แค่พาน้องมาซื้อหนังสือไว้อ่านรอเปิดเรียนอยู่ตรงนู้นน่ะ เห็นเธอเหมือนต้องการความช่วยเหลือเลยเดินเข้ามา แหะๆ"

เขาทำมือปัดหยอยๆ สายตาก็เพิ่งสังเกตเห็นชื่อหนังสือยื่นให้เธอเมื่อครู่

(+)

(โอ้ย เจ่บนะ ยัยกระโทงนี่💢💢💢)

(อยู่แค่โรงเรียนตัวเองมันธรรมดาไปป ต้องมาส่องโรงเรียนอื่นนี่แหละ หุหุหุ🤭)

#SSR_COMMU

" เธอน่ะ... เคยได้ยินเรื่องนั้นมั้ย ที่ว่ากันว่า... ? "
.
.
[ NPC ]
➥ ยูกิมูระ นาโอยะ (18) | โรงเรียนมัธยมปลายยูงามิได ปี3 ชมรมคิวโด

➥ | Fox | 68kg./180cm. | อาศัยอยู่ฮานาโมริ

➥ Doc : docs.google.com/document/d/1...

| Co / Role ➤ DM! |

(มาค่ะ~ ทำความสะอาดอย่างขยันขันแข็งจังน้า แต่เราก็มีโรงเรียนให้ทำความสะอาดเหมือนกันนี่นา- แต่ไม่เปนไรหร้อก ไว้ทำวันอื่น🥰)

( มาลง Cv. ที่เคยทำไว้ค่ะ PV จากต้นฉบับ bunny girl (akasaki)
เร็นคุงมาพร้อมกับชิเอะซัง 😊✨ @chie-ssr.bsky.social

Song : youtu.be/SKlUYKIekuY )

(อ้าว มาซิมาซิ เผื่อเจอคนรู้จักจะได้โดดไปช่วยทำความสะอาด🥰🥰)

#ssr_bigcleaning

(โรลเปิด , แยกรูท 1-C / 2-A)

เพราะเห็นตั้งใจทำความสะอาดกันดี คนเป็นครูถึงได้มีขนมเล็กๆน้อยๆมาให้ ถือเป็นรางวัลสำหรับเด็กๆด้วย

"ใครเหนื่อยมารับโดรายากิไปคนละชิ้นนะครับ"

จริงๆถ้าเหลือจะมารับเพิ่มก็ได้แหละแต่ตอนนี้ให้คนละชิ้นกันก่อน

(เด็กห้องอื่นจะแวะมารับก็ได้นะคะ!)

15:00 น. | ณ มุมหนึ่งของรั้วโรงเรียนเซ็ตสึเร็น

หนุ่มวาฬในเสื้อยืดกางเกงวอร์มที่ดูก็รู้ว่าต่างโรงเรียน โผล่เหนือรั้วในท่าค้ำคางพลางมองผู้คนผ่านเดินไปมา บรรยากาศคึกครื้นจากกิจกรรมทำความสะอาดที่น่าจะจัดขึ้นก่อนเปิดเทอม

เจ้าตัวไม่ได้มีเจตนาร้านอะไร เพียงแค่แวะมาดูเพื่อนต่างโรงเรียน เขายิ้มร่าอยู่ท่ามกลางต้นไม้พุ่มไม้ที่เหมือนจะช่วยพรางตัวในพื้นหลัง หวังว่าจะไม่มีใครตกใจนะ...

(ยังไม่มีหรอกปักหมุด แต่มีจิโยะจังตุวจุ๊ด😊✨)

#SSR_COMMU

「 ฮะ! ฮะ! ฮ่า!!! 」
「 แม้จะช้าไปนิด แต่จอมมารเทวทูตตกสวรรค์จากมิติที่ 13 มาถึงแล้ว!! 」

神山ネズ l คามิยามะ เนซึ l 3年
ไฮยีนาลายจุด l จอมมารจากมิติที่ 13

( ᴄᴏ / ʀᴏʟᴇ / ᴄʜᴀᴛ open 24/7! )

(ซูยยยยยยยย .เสียงโรนัลโด้---)

📌
#SSR_Commu

"สวัสดี ฉันทากาตะ ซุย ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ถ้าอยากกินอาหารทะเลสดๆแวะไปที่ อิโซมารุ ซุยซัง ที่ย่านการค้าได้นะ"

"อากาศร้อนแบบนี้ ฉันอยากว่ายน้ำจัง..."

▸タカタ すい l ทากาตะ ซุย
Y2-C l 184/75 l ชมรมว่ายน้ำ🏊‍♀️

Doc : url.in.th/YsDtC
Co role เวิ่น ▸ DM - ok

🐶#SSR_COOP 🐶

“ เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อ “

” หิวข้าว “

—————————————————
( เเวะมาหย่อนใบโคเเบบเร่งด่วนก่อนเปิดเทอมค่ะ เเวะมาเล่นกับมะหม๋าหูตกกันได้นะคะ ! 🫳 )

( ใครมีตำเเหน่งอื่นมาคุยกันได้น้า )

Co = DM
เนียนรู้จัก = ❤️
ช่วยหาเพื่อน = 🔁
—————————————————

Doc ; url.in.th/gAlhl

#SSR_Bigcleaning

(ชุดที่อิจิใส่มาทำความสะอาดวันนี้! เสื้อเชิ้ตโอลิมปิค และ กางเกงบอล😆✨️🩷)

"น่าจะรุ่นไล่เลี่ยกันเนอะ"

โคะคุโจอนุมานเอาคร่าวๆ

"นี่ถ้าเธอบังเอิญอยู่เซ็ตสึเร็นคงเจ๋งไปเลยนะ ฉันอยากทำความรู้จักกับเด็กเซ็ตสึเร็นเยอะๆ คงดีถ้ามีเพื่อนที่รู้จักอยู่ทั้ง 2 โรงเรียนเลย"

ว่าไปก็ยิ้มไป หางวาฬเส้นหนาปัดไปมาขึ้นลงอย่างอารมณ์ดี

ได้ยินแล้วก็หันมายิ้มกว้างพลางยกนิ้วโป้งให้ จำนวนแค่นี้สบายมาก เพราะผมที่ปรกตาไปหมดทำให้ก่อนหน้านี้รู้สึกว่ามันเยอะไปเอง แต่พอรู้แบบนี้ก็สบายใจแล้วล่ะ

ไม่นานนักก็มาถึงบ้านอีกหลังอันเป็นจุดหมายที่ต้องเอาโมจิมาส่ง ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น รู้ตัวอีกทีก็กลับมาเดินคุยกันสบายๆ ระหว่างทางไปบ้านหลังสุดท้ายแล้ว

"ว่าแต่ชิโระจังน่าจะเป็นนักเรียนอยู่สินะ ฉันอยู่ยูงามิไดน่ะ"

(+)

แต่ก็ดูเหมือนจะลำบากพอควร อาจต้องให้มิโฮะช่วยบอกแล้วล่ะ