Hugo Vos

Ik weet niet hoe het met jullie is... Maar ik ga Bluesky weer verlaten. Het doet me te weinig. Te weinig interactie. Dus. Dag hoor.

Beeld: Jesus Eca via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Rode appel half belicht tegen een zwarte achtergrond. En dit gedicht: in de sauna zijn we bloot net als op ’t nudistenstrand iedereen vindt dat gewoon niks aan de hand op straat gaan we gekleed verpakken hoe we werkelijk zijn als je ontkleed de straat op gaat vind men dat niet fijn ’t is in het paradijs gebeurd zegt men, voor als je dat wilt weten, sindsdien moeten we kleren aan maar… kunnen wél appels eten

Naakt

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #125 (in dit jaar)

Beeld: Engin Akyurt via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Witte rook. En dit gedicht: wat zal zo’n nieuwe paus nou denken? als hij daar staat op het balkon met zijn nieuwe kleren aan voor al die mensen in de zon hoe zal hij strakjes slapen? ligt hij in het pauselijke bed? of gaat ie terug naar zijn hotel als de mijter weer is afgezet? hoe pelt hij morgen zijn eitje? of wordt dat nu voor hem gedaan? en strakjes bij het tandenpoetsen wie ziet hij dan in de spiegel staan?

pauselijke vragen

©2025 Hugo Vos
Dagvers #124 (in dit jaar)

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #123 (in dit jaar)
Beeld: Frederic Shaw via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Fitness apparaten in een donkere sportschool met TL licht. En dit gedicht: sportschooldip

ach leefde ik maar op de steppe dan had ik niet die dumbbells of die vermaledijde legpress en ik sjouwde niet met barbells niks geen triceps dip machine of zo’n achterlijke pec deck ik zou achter mammoets rennen gooide speren in hun nek ik zou ze aan stukken scheuren met mijn blote handen, echt dat zou me méér voldoening geven zo, dat moest maar eens gezegd

pffff

Dagvers #123 (in dit jaar)

Beeld: Bastien Jaillot via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Wieg in het donker met een mobiel erboven en sterrenlichtjes. En dit gedicht: versje voor een kansloos kind oh wat heb je mooie oogjes en hoe prachtig is je neus wat zijn je oortjes toch geweldig maar niet heus oh wat ben je nog onschuldig en wat kijk je fabuleus dat zal altijd wel zo blijven maar niet heus strakjes zul je groter groeien en dan kleed je je flatteus je bent later ook fantastisch maar niet heus want je vader die is hooligan gewelddadig en nerveus maar dat kun jij heel goed negeren maar niet heus en je moeder is verslaafde ja die drinkt zich comateus maar hé, da’s niet jouw zaak hoor maar niet heus

 slaap maar rustig in je wiegje ’t wordt pas later desastreus het komt allemaal wel goed hoor maar niet heus

versje voor een kansloos kind

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #122 (in dit jaar)

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #121 (in dit jaar)
Beeld: Fabian Møller via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Silhouet van een man voor een raamwerk van vensterglas en kunstige kozijnen. En dit gedicht: En terwijl de wereld herrie maakt met oorlogen en dat soort dingen doe ik mijn best de stilte in mijzelf te vinden omdat ik geloof 
dat daar de vrede toch haar oorsprong vind. Ik ben een kind dat bang is en het liefst wil spelen. Net als zovelen denk ik, maar die de angst hebben daar voor uit te komen. En ik blijf dromen van een wereld waarin je ‘pang’ roept naar elkaar en waar je zegt: ‘Jij bent dood!’ om na tien tellen dan weer op te staan en door te gaan met het soldaatje spelen. Ik wil de kleuren zien die op het blanke vel papier een wereld vormen zonder te voldoen aan al die normen die me verplichten om binnen lijntjes te bestaan. Dat is vrijheid in mijn ogen. Dáár voor gaan. Dat ik mijn vriendjes zie als medekind zonder dat ik wat vind van kleur of van geslacht 
of wat voor aard. Dat ik voor wat ik zag of dacht voor oordelen word gespaard. Waarin ik steeds vol mededogen uitreik als er pijn is of verdriet. Waarin eenieder mij ook ziet als ik in mijn innerlijk kabaal de stilte niet kan vinden. En ik opnieuw verdwaal 
in de angsten van het kind.

vrijheid

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #121 (in dit jaar)

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #120 (in dit jaar)
Beeld: Timothy Dikes via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Silhouet van een mensfiguur tegen de achtergrond van de sterrenhemel met de melkweg. En dit gedicht: in die hele grote wereld waar je maar zo’n heel klein mensje bent hoe houd je je daar staande? in dat hele kleine hoofdje waarin je ook die hele grote wereld bent hoe houd je je daar staande? in dat hele grote universum waarin je niets en tegelijkertijd ook alles bent hoe houd je je daar staande? of valt er niets staande te houden? is het voldoende dat je bent

Dagvers #120 (in dit jaar)

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #119 (in dit jaar)
Beeld: Timothy Dikes via Unsplash

Minuscuul klein spinnetje. En dit gedicht: er liep een minispinnetje zomaar los op mijn bureau nog kleiner dan een kruimeltje niet groter dan eh… zeg maar zo: (hier laat ik tussen duim en wijsvinger zien hoe klein ie is) ik vind het echt zo wonderlijk zo klein en zo compleet met pootjes maag en oogjes en een mond waar ie mee eet (hier doe ik met mijn mond wat eetbewegingen na) zo minuscuul als dat ie is en toch zo vol met leven en dan zijn er mensen die hem zo een doodsklap zouden geven
(hier sla ik heel hard met mijn hand op tafel (niet op de spin)) heb toch respect voor dat wat leeft zolang je ’t leven zelf niet geven kunt kun je het ook niet zomaar nemen het leven dat is ook een spin gegund (hier knik ik heel erg met mijn hoofd om het kracht bij te zetten)

in spin...
___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #119 (in dit jaar)

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #118 (in dit jaar)
Beeld: Liquid Artiste via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Een paar wandelende benen en hun schaduw.

als de zon schijnt gaan ze slenteren
de mensen
handen in de zakken
vertraging in de pas
even gaan ze doelloos door het leven
de mensen
een pilsje pakken
op een terras
het is de zon die ze betovert
de mensen
handen in de zakken
vertraging in de pas

©2025 Hugo Vos
Dagvers #118 (in dit jaar)

Beeld: Liquid Artiste via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Banski tekening van een hart in de prullenmand. En dit gedicht: Liefdesliedje ze wilde graag een liefdesliedje schrijven voor André maar ze haatte hem, ze haatte hem dus er kwam geen inspiratie en het lukt dus niet nee oh ze haatte hem, ze haatte hem zijn ogen waren prachtig en zijn lijf meer dan oké en ze haatte hem, ze haatte hem zijn prachtig blonde lokken vielen zo mooi naar benee och ze haatte hem, ze haatte hem zijn diepe stem was krachtig en droeg een timbre in zich mee ja ze haatte hem, ze haatte hem hij wilde heel graag trouwen en een babytje of twee oh ze haatte hem, ze haatte hem dus dat lied is nooit gekomen en zit er maar niet mee want ze haatte hem, ze haatte hem André ging voor een ander en ze heet Marie-José daarom haat ze hem, ja haat ze hem

Liefdesliedje

©2025 Hugo Vos
Dagvers #117 (in dit jaar)

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #115 (in dit jaar)
Beeld: WernerB via RGBstock

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Een soort hemelpoort, een brievenbus en twee stenen engeltjes aan beide zijden van de deuren. En dit gedicht: ik heb een engeltje besteld bij een adresje ergens in de hemel ’t was niet goedkoop maar ach ik kan zo’n engel goed gebruiken bij tegenwind zal het een duwtje geven tranen veegt ze droog met lieve woorden als ik somber ben dan leent ze me haar lach en zal mijn zwaarte zelf een stukje dragen ze fluistert ‘je deed het goed vandaag’ als ik ga slapen zacht in beide oren bij mijn ontbijtbord legt ze een briefje klaar ‘je doet er toe, echt waar!’ staat er dan op en als ik bang ben staat ze achter mij legt haar hand heel zachtjes op mijn onderrug zo’n engeltje heb ik besteld bij een adresje ergens in de hemel

Bestelling

Een grote en een kleine zandloper, een hand op een computermuis, een beeldscherm.

vragen



wie was ik toen
wie ben ik nu
wie was ik in de tussentijd?
daar zitten zoveel jaren
heb ik mijzelf kunnen bewaren?
of raakte ik mij ergens kwijt
als individu
zou ik het overdoen?

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #115 (in dit jaar)
Beeld: Milad Fakurian via Unsplash

Beeld: WernerB via RGBstock

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Klok met een gezichtje

zeg nooit nooit zei Altijd
zeg altijd nooit zei Nooit
ik zeg altijd altijd zei Altijd
ik zeg nooit altijd zei Nooit
ha! zei Altijd, je liegt altijd!
nooit! zei Nooit
zie regel twee en vier zei Altijd
toen zweeg Nooit voor Altijd

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #114 (in dit jaar)

Close-up van een bij.

als je naar de kleine dingen kijkt
dan worden ze veel groter
en als je er de tijd voor neemt
dan worden ze zelfs grootser
___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #113 (in dit jaar)
Beeld: Dominik Lückmann via Unsplash

Beeld: Sterling Lanier via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Twee ijsberen neus aan neus met wijdopen bek en agressieve poses. het hele land dat stond op stelten en ademde een sfeer van pais en vree iedereen liep vrolijk in ’t oranje behalve dan die twee die schreeuwend vochten om een plekje dat met plakband was gereserveerd wat de één compleet negeerde werd door de ander niet geapprecieerd nou dat werd me dus een vechtpartijtje met veel geschreeuw en gekrakeel ze vlogen om de beurt malkander met harde woorden naar de keel de acteur in mij die vond het prachtig een scene zo op straat met veel publiek alleen de lampen en het doek ontbraken en de dramatische muziek volgend jaar ga ik dit spelen met een collega en een regisseur en vóór we rondgaan om te mansen buigen we met veel grandeur

Koningsfeest

#dagvers 112 (van dit jaar)
©2025 Hugo Vos

Schattig hondje dat in de camera kijkt.

haiku:



de hond kijkt me aan
ik dank haar voor haar liefde
zij heeft slechts honger

___
©2025 Hugo Vos
Dagvers #111 (in dit jaar)
Beeld: Hugo Vos

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)

Een Meesje op de rand van een balkon bij een nestkastje. En dit gedicht: er moeten een wormenmarkt bestaan of beter nog: een wormensuper misschien een wormenuitgifteloket of een wormenautomaat waar anders haalt de mees die wormen steeds vandaan? want hij komt iedere drie minuten met een nieuw vers wormpje aan ik denk dat de wormenhandelaar vanuit zijn wormenmagzijn heel goede wormenzaken doet met af en toe een wormenkiloknaller zou een mees daar mogen pinnen? of gaat zoiets contant? zou ie achteraf betalen? of heeft hij een rekening courant? als ik nou ook een wormenzaak begin onder de noemer ‘de wormenconcurrent’ en ik opende mijn wormenwinkel naast de nestkast van mijn wormenklant ik zou denk ik binnenlopen want de mees zou dicht bij huis gewoon op mijn balkon zijn wormpjes kopen en ik, de wormenconcurrent, werkte ontspannen thuis

Thuis rijk worden.

#dagvers 110 (Van dit jaar)
©2025 Hugo Vos
Beeld: Hugo Vos

Beeld: Andreas Rasmussen via Unsplash

(Lekker geen AI)

(Wil jij of je team iets met schrijven doen? info@dichterbijdezaak.nl)