Shouya👾(ป่วย)

📢Event​ 09🌼

#SZW_Undokai

กีฬาสีชิเซ็นวะได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว 🎉
เสียงเชียร์และธงทั้งสองสีจะโบกสะบัดทั่วฟุรุซาโตะ!

❤️ ปะการังแดง | 💙 สาหร่ายน้ำเงิน

ทั้งสองทีมกำลังเตรียมเดินพาเหรดและแข่งกีฬาอย่างภาคภูมิ
สู้เต็มที่ เชียร์เต็มใจ ให้วันธรรมดากลายเป็นความทรงจำที่ดีที่สุด!

ระยะเวลา​ : 19 - 29 พ.ย. 2025​ [ย้อนหลังได้เรื่อยๆ]​

Doc : docs.google.com/document/d/1...

15 Nov| โรลปิด | หน้าบ้านสุดหรู | 11:55 AM| @nozomi-szw.bsky.social

โชยะยืนจับมือน้องสาวยืนอยู่บ้านญี่ปุ่นที่มีพื้นที่กว้างขวาง

ไหนดูป้ายชื่อ อีกทีดิ๊ ก็นามสกุลยัยคุณหนูนี่หวา
เขายืนเหงื่อตก ลังเลว่าจะกดกริ่งดีมั้ย

แต่ยิ่งยื่นรอนานหน้าบ้านก็จะดูไม่ดีป่ะวะ คิดแล้วคิดอีก

โชยะมัวแต่ลีลา ฮิเมะเลยกดกริ่งซะเอง พี่ชายหันไปมองน้องสาวตาปริบๆ แล้วได้แต่ยืนเกาหัว

“มาคนเดียว” ทำตัวล่อกแล่กเล็กน้อย ก็ยังใส่หูหมาป่านั้นอยู่นินา แบบนี้ก็แย่ดิ

“มากับใคร” น้ำเสียงดูเกร็งไม่อยากให้รู้ว่าเขาชอบภาพที่เห็นมากๆในตอนนี้ ถึงจะไม่เนียนก็เหอะ

แต่ก็ไม่บอกหรอก ดูเหมือนคิวจะใช้เวลาสักพักเพราะเป็นเมนูเฉพาะ

ไม่เป็นไรรอได้ขอเก็บภาพนี้ก่อน ทำปากมุบมิบ

มีบางคนหันมามองเล็กน้อย โชยะแอบเขินแต่ตอนนี้ดีใจมากกว่า

“ดวงเธอด้วยต่างหาก” เขาอมยิ้มเล็กๆให้เรกิ
ฮิเมะที่ดีใจออกนอกหน้าก็กระโดดโลดเต้นไปกับหญิงสาวด้วย

‘เพราะได้เจอเรกิโอเน่จังต่างหาก โอนี่จังเลยโชคดี’

อันนี้เขาเห็นด้วย พยักหน้าเบาๆก่อนจะพูด

“ขอบใจนะ” หมายถึงหลายๆเรื่องเลยละ แค่ไม่ได้บอก

“อยากทำอะไรต่อรึเปล่า” โชยะถามเรกิ

“ได้สิ” เขาว่าง่ายวันนี้วางแผนมาดูหนังอยู่แล้ว เลยไม่มีธุระอื่นแทรก

เขาทิ้งขยะอะไรเรียบร้อย ก็เตรียมเดินออกไป

“แต่พวกCGอะไรแบบนี้ก็ดีนะ ถึงตุ๊กตาจะหน้าบ่งบอกมากไปหน่อย” ชวนคุยระหว่างเดินแอบหัวเราะหึ

เดินไปสักพักก็เห็นคาเฟ่ที่ดูใหม่เอี่ยมมีคนอยู่บ้างเขาคิดว่าคงที่นี่

“นั้นใช่มะ” โชยะทำตัวสบายๆขึ้นหลังจบจากกาาดูหนัง คงเพราะใช้เวลาด้วยกันแล้ว

(สาวน้อยไปไหน)

(ไปลองวาดโนจังสไตล์อนิเมยุค90sมาค่ะ ☺️)

🌈HAPPY NY 2026 - ส.ค.ส. 💒 กรุณาอ่านเงื่อนไขโดยละเอียด ○ ปิดรับ 20/12/25 การจัดส่ง ○ สำหรับคนที่แลกส.ค.ส.จะส่งแบบลทบ.ให้อยู่แล้ว ○ ส่วนท่านอื่นที่รับเฉยๆ จะเป็นแบบติดสแตมป์นะคะ ถึงไม่ถึงไม่รู้ ต้องลองเสี่ยงดวงเอา- แต่ถ้าให้...

( สวัสดีค่า ขออนุญาตประชาสัมพันธ์เปิดรับ-แลกส.ค.ส.สำหรับปี 2026 ของเราเองนะคะ !!

𝜗𝜚 ฟอร์ม ✍️ forms.gle/3ZM6YozVwKky...
𝜗𝜚 กรุณาอ่านเงื่อนไขในฟอร์มโดยละเอียดก่อนส่งแบบฟอร์ม
𝜗𝜚 จะรับเฉยๆ ก็ยินดีมากๆ เลยแต่ถ้าด้วยแลกก็จะมีของแถมให้ล่ะ
𝜗𝜚 ปิดรับคำตอบประมาณ 20/12/25 หรือจนกว่าส.ค.ส.จะหมด )

“เธอชอบสีชมพูสินะ” หรี่ตาลงระหว่างพูด เห็นได้ชัดเลยอวยขนาดนี้

“ก็เข้าใจเหละว่าเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ” ก็ฮิเมะก็ชอบนี่นะ “แบบนี้คือชอบตั้งแต่เด็ก?”

เหมือนโชยะจะหาแบบเดียวกันสีชมพูไม่เจอ เลยไปดูชุดสีฟ้าแทน ก็หยิบมาตัวนึง

สมองกำลังคิดว่าชุดนี้ไม่เวอร์เกินดูใส่ประจำวันได้ด้วยแบบนี้ก็น่าจะดี แต่งบมีเท่าไหร่ละเนี้ย

วางชุดลงแล้วเปิดกระเป๋าตังค์ดู

ทั้งสองจับมือจากสถานีไปร้านอาหารประจำ

ยิ่งตามไปก็ยิ่งรู้สึกขุ่นมัว อยากรีบกำจัดความรู้สึกนี้ให้หมดไป โชยะเลือกไปนั่งร้านอาหารฝั่งตรงข้ามและเลือกมุมที่ทั้งสองคนอยู่ในสายตา

ที่ตรงนั้นควรเป็นของเขาไม่ใช่ไอ่หมอนี่

เป้าหมายที่เขาจะตามในวันนี้ไม่ใช่เธอหรอกแต่เป็นแฟนของเธอต่างหาก

เพียงแค่รอจังหวะที่ทั้งคู่แยกกันเท่านั้น

เขายืนรอจนหญิงสาวทำงานเสร็จ แล้วกำลังเดินไปที่ไหนสักที่ ก็คอยตามห่างๆไม่ให้รู้ตัว วันนี้เขามุ่งมั่นกว่าทุกวัน เพราะว่าโกรธน่ะสิ

แต่ไม่ได้ปล่อยอารมณ์ครอบงำจนทำอะไรสะเพร่า

และแล้วก็ได้เห็นว่าเธอมาพบกับใคร ดูจากความสนิทสนมแล้วคงเป็นแฟนอย่างแน่นอน

แหงสิเป็นผู้ชายหน้าตาดี สูงกว่าเธอ และสูงกว่าเขา รับรู้ได้เลยว่าเธอมีความสุขแค่ไหนที่ได้พบ

เห็นแล้วอยากจะอ้วก

+

(ขอเปิดตรงนี้เลยนะคะ!😝)

โชยะมาที่คาเฟ่ทำไมน่ะเหรอ ไม่ได้มาเพื่อตัวเอง มาเพื่อน้องสาวต่างหาก เขามาซื้อเมนูที่ออกเฉพาะฮาโลวีนที่ฮิเมะอยากกิน

ระหว่างที่เดินไปหาที่นั่งรอก็สะดุดตาหญิงสาวผมสีชมพูเข้า ใส่หูสัตว์ด้วยแหะ..

น่ารักดี

จังหวะที่คิดอยู่ก็เผลอจ้องมองแล้วยิ้มให้สักพัก ความสุขล้นออกปากที่แท้

เวรเอ้ยจะเห็นมั้ยเนี้ย! รีบเอามือปิดปาก

‘ได้คุณเงือกแล้วๆ เย้ๆ’ เด็กสาวกระโดดโลดเต้น โชยะยืนสั่นเพราะแรงเขย่าอยู่ข้างๆอมยิ้มนิดหน่อย

หึหึ ทีนี้ก็เอาไปขิงเพื่อนออนไลน์ได้แล้ว ถึงส่วนใหญ่จะกดได้กันแล้วก็เถอะ...

“ก็ได้” โอกาสสุดท้ายตอนนี้ที่มีอยู่ เขายื่นมือที่สั่นเล็กน้อยกดไป

‘โอนี่จัง พยายามเข้าฮิเมะ กับเรกิโอเน่จังเป็นกำลังใจให้นะ!’ เธอบอกพี่ชาย ระหว่างรอลุ้นด้วยกัน3คน

และแล้วผลที่ได้ก็คือ!!

เป็น... เป็นเพราะคนไม่ใช่หนัง เขาไม่ชินกับการสกินชิพถ้าไม่ใช่กับน้องสาว แต่พอนั่งไปสักพักก็เริ่มหายตื่นเต้น เข้าใจว่าอีกฝ่ายหวังดี ตัวเลยค่อยๆเลิกเกร็ง

พอหนังจบเขาก็อยากจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

“อืม การกระทำของตัวละครนี่เหละไม่เมคเซ้นส์ที่สุด” หนังจบคนไม่จบของแท้

“ไปหาที่นั่งคุยกันสักหน่อยมั้ย” เขาเอ่ยปากชวน ก็พึ่งดูจบมามันคันปากนิ

เก็บลูกอมใส่กระเป๋า แล้วรับน้ำมาดื่มอึกใหญ่

“ไม่ใช่แวมไพร์ก็ตายได้” เขาพูดอืมเป็นคนเจองี้ก็น็อค

“ดูเหมือนเธอจะสนุก” เขาพูดทิ้งท้ายจ่ายเงินถือขวดน้ำแล้วเดินออกไป ดวงไม่ดีจริงๆวันนี้ไม่กดกาชาดีกว่า

(ขอบคุณสำหรับโรลค่า โชยะดวงตกแล้ว🤣)

#SZW_Bunkasai

(เพิ่งผ่านช่วงสอบมา เค้าทำอะไรไม่ทันเลย เอาเด็ก ๆ ตอนแต่งชุดมาฝากแล้วกันค่ะ!! แวมไพร์คนสวยกับหมาตุวหนึ่ง)

เขามาซุ่มดูหญิงสาวที่ทำงานอย่างขยันขันแข็งด้วยสายตาขุ่นมัวในช่วงเวลาที่เธอใกล้เลิกงาน

ยืนอยู่ในตรอกตรงกันข้ามกับร้านในจุดอับสายตา ชุดที่ใส่มิดชิดสวมหมวกและแมสป้องกันใบหน้า ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด

โดยปกติเขาจะไม่แอบตามมากจนเกินไปเพราะกลัวจะอดใจไม่ไหว

แต่เป้าหมายวันนี้มันต่างกันออกไป

ได้ยินคำตอบชัดเต็มสองหู ก็ได้ตอบรับ

“ครับ” เงียบๆ จากหน้าตาที่สดใสตอนเข้าร้านเปลี่ยนเป็นใบหน้านิ่งเฉยออกไป

เขายอมแพ้แล้วงั้นเหรอ โอ้ ไม่

กำลังคิดหาทางกำจัดตัวเกะกะอยู่ต่างหาก เดินห่างออกมาได้สักพักจนลับสายตาไปแล้ว ก็เขวี้ยงถุงขนมปังลงพื้น บดขยี้มันด้วยเท้าขวาเต็มแรง

อย่างแรกก็ต้องรอจังหวะเหมาะๆ โชยะกลับไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนชุดและเตรียมอุปกรณ์จำเป็นใส่กระเป๋าเป้

+

(แต่พ้มกินกาแฟเป็นเพื่อนได้!)

(ท้าพ้ม พ้มเปิดโรลเลยนะ—)

โชยะหุบยิ้มลง หน้านิ่ง เปลี่ยนเป็นสายตาจริงจัง

“ทำไมครับรังเกียจผมเหรอ..”วางเงินไว้แล้วหยิบถุงขนมปังมากำแน่น

ทำไมละ ทำไมละ เพราะอะไรกัน หรือว่ามันจะเป็นแบบนั้น อย่าบอกนะว่ามีเจ้าของแล้วน่ะ

“หรือว่ารินซังมีแฟนแล้ว?” เสียงสั่นเล็กน้อย พยายามเป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้

ภาวนาให้คำตอบมันไม่ใช่

ผมชอบคุณต่างหาก เสียงในใจเรียกร้องให้ตะโกนออกไป ภายนอกได้แต่ยิ้มเฉยๆให้

บอกไปตอนนี้คงจะไม่ดีแน่

“ถ้าเกิดว่างให้ผมเลี้ยงกาแฟนะ” เป็นการขอเดทนั้นเหละแค่เอากาแฟมาอ้าง

“ผมมีเรื่องอยากคุยกับรินซังเยอะเลย” อันนี้เขาไม่ได้โกหก อยากรู้จักทุกอย่างมากกว่านี้ ถึงจะมีที่เขาห้ามใจไม่ได้แอบตาเธอไม่ให้รู้ตัวบ้าง

แต่มั่นใจเลยละว่าเจ้าตัวไม่รู้แน่นอน เพื่อความสบายใจของเธอละนะ

สยอง..หน้าตาดูไม่น่ากินมากของหวานว่าแย่ละมีนัตโตะอีก

นึกแผนชั่วได้เลยส่งข้อความไปหาคนนึง

[มานี่ เลี้ยงไอติม] นี่คำชวนหรือคำสั่งกันนะ

@shu-szw.bsky.social

ส่งข้อความเสร็จก็นั่งรอยิ้มหึ พอจะรู้ความชอบหมอนั้นบ้างยังไงก็คงมา

เป็นไปตามแผนแน่

(พ้มไม่กินพ้มขอเบิกตัวช่วย5555555555)

แล้วไหงมาเทียบกับเขาละ!? ทำหน้าเซ็งใส่แต่ก็คิดตามที่ถาม

“ไม่เข้า” อืมสำหรับตัวเองคงไม่เข้าแน่นอน เขาแทบไม่มีของสีส้มติดบ้านเลยถ้าไม่ใช่ของติ่ง

“แล้วควรจะเป็นสีไร ขาว? ฟ้า?” พูดสีเบสิคๆออกมามือก็ลองจับผ้าที่ราวดูไปด้วย แต่เขาชอบทรงชุดนี้นะ

“แบบนี้มันสวยดี แต่เธอคิดว่าเป็นสีอะไรดี” ถามกูรู คุณหนูตัวจริง เขาเลือกให้ตัวเองยังมีแต่พื้นๆเลย

(ผมกะสีเดียวกันมันไม่ได้ชมพูจ๋า)

พยักหน้าแบบดีสิ พึ่งด้วยใครได้ก็จะพึ่งอ่ะนะ

ใจเต้นตุบๆลุ้น ตาเบิกโตเมื่อเห็นแสงสีทอง ได้มั้ย ได้ดิ มาดิเฮ้ย! โชยะกำหมัดแน่น

ฮิเมะชะเง้อหน้ามาร่วมวงด้วย ทำตาปิ๊งๆ

‘ฮิเมะกดเหรอ! เชื่อใจฮิเมะได้เลย!’ เด็กสาวยิ้มกว้างแล้วกดอย่างมั่นใจ ส่วนโชยะลุ้นจนเหงื่อผุดละอยากกดข้ามๆฉากไปเลยเป็นบ้า

ภาพตอนนี้คือทั้งสามคนสุมหัวกันจ้องจอ คนอื่นจะว่าแปลกไหมนะ

(หวังทองเดียวยังยากเลยค่ะ😭)

a cartoon character from the powerpuff girls is thinking ALT: a cartoon character from the powerpuff girls is thinking

ความเย็นของแอร์ตีหน้าเข้าไปอีก เขารู้สึกทุกอย่างค่อยๆช้าลงแม้แต่หนังในจอ

โว้ยตื่นเต้น ไม่ใช่หนังนะ คน

ยิ่งเข้ามาใกล้ก็เริ่มเลิ่กลั่ก พยายามคีพคูลที่น่าจะไม่เหลือแล้ว

“ไม่มีอะไร” ตอบเสียงแข็ง โชคดีจริงๆที่แอร์เย็นรู้สึกได้เลยว่าหน้ากำลังหายร้อน

“ตกใจนิดหน่อย ไม่ได้กลัว” ป๊อปคอร์นเต็มพื้นอ่ะนะตอนนี้ปีศาจช่วยเอาวิญญาณเขาไปทีเถอะขายหน้าว้อย

“น่าจะใกล้จบแล้ว” ตื่นเต้นกว่าผีก็คนนี่เหละครับ

(พ้มไม่ชอบขนมอ่ะ--)

#SZW_Bunkasai | Candies for everyone!

งานวัฒนธรรมช่วงฮาโลวีน ถ้าไม่แต่งผีก็คงไม่ใช่อาจารย์สาขาแฟชั่นคนนี้

เด็กๆวันนี้ที่เจอทามูระเซนเซย์คงได้ขนมกันไปเยอะ อย่ากินมากเกินไปในทีเดียวล่ะ เดี๋ยวจะท้องไส้จะไม่ดีเอานะ ☆

#SZW_Bunkasai | ย้อนหลัง | ทางเดิน

งานวัฒนธรรมจริง ๆ เขาไม่คิดว่าจะร่วมแต่งตัวมาแต่ในเมื่อมันจัดแค่ปีละครั้งก็ไม่เสียหาย

ความตั้งใจจริงของซุยริววันนี้คือมาถ่ายรูปคนอื่นต่างหาก

เด็กหนุ่มในชุดผีดิบแบบจีนที่จริงก็ยากลองแต่งตามตัวละครจากเกมที่ขอบอยู่หรอกแต่กลัวว่ามันจะดูเนิร์ดไปน่ะสิ

( ตอนแรกคิดว่าจะมาทันแต่ก็ไม่555 แวะมาปล่อยผีจีนครับ )

(เขียนเองสำนักเจ้าพ่อโชยะ--)