Otizm

“Ben bu kadar kötü bir ülkede yaşıyorsam, demek ki halk bunu hak ediyor.”

Yani aslında kişi kendi umutsuzluğunu toplumun tamamına genelleyerek rahatlamaya çalışır.

ama bedeli çok ağır olan bir yansıtmadır bu;

Nasıl mı ? Diğer postları takip ediniz 🧐

yani söz bir çeşit denge hali..
öfkesini yansıtma biçimi..
ruhunu korumaya çalışmanın yanılsamalı hali

Bu nedenle içindeki öfkeyi, utancı ve çaresizliği “millet” figürüne yansıtır:

Söyleyen kişi aslında
çoğu zaman kendini suçlamaktadır ama
bu suçluluk ve değersizlik duygusunu kendi içinde taşıyamaz, kapsayamaz..
dışarıdaki bir şeyi kötü yapsın ki dengesini koruyabilsin..
narsistik doyumunu sürdürsün…

Sıkça duyduğumuz cümlelerden biri daha

— “Bu millet hak ediyor” —

ilk bakışta bir yargı gibi görünse de, derinlemesine incelendiğinde içinde yoğun bir öfke, hayal kırıklığı, değersizlik hissi ve hatta yenilgiye duyulan bağımlılık taşır.

Otistik bireylerin, engellilerin iş gücüne eşit erişimi için:

•Hak temelli politikalar,
•Erişilebilir iş ortamları,
•Ayrımcılıktan uzak toplumsal bilinç
olmadan gerçek bir emek ve dayanışmadan söz edemeyiz.

Dayanışma, en çok görünmeyenleri görünür kıldığında anlamlıdır.

1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü kutlu olsun!

Bu gün, sadece işçilerin değil;
görünmeyen emeğin,
sesini duyuramayanların ve
“çalışma hakkı” hep ertelenenlerin de günüdür.

#OtizmBirFarklılıktır
#EngelliHaklarıİnsanHakkıdır
#1MayısEmekveDayanışmaGünü

Bu örneklerde gördüğün gibi,
“otistik” sözcüğü bilgi yerine önyargı,
merak yerine aşağılama,
destek yerine dışlama
üretmek için kullanılıyor.

Oysa bu kelime, doğru ve onurlandırıcı bir bağlamda kullanıldığında,
özsaygı, aidiyet ve direniş içeriyor.

İş yerinde bir çalışan diğerine:

“Adam millete bakmadan konuşuyor, biraz otistik galiba.”

* Sosyal çekingenlik ya da farklılık hemen patolojikleştiriliyor ve dalga konusu yapılıyor.

Sosyal medyada yorum:

“Bu ne saçma yorum, bildiğin otistik!”
‘’ sen otistik misin “

*Bu gibi cümleler internet ortamında öfkeyi kusmak için “otistik” kelimesini nefret nesnesi haline getiriyor.

IV. Sokakta, Gündelik Hayatta:

Bir anne parkta çocuğuna sinirleniyor:

“Yeter artık otistik misin,
ne dediğimi anlamıyorsun!”

* Çocuğun dinlememesini veya
farklı tepkisini aşağılamak için otizm sözcüğü kullanılıyor.

Uzman görüşünde:

“Tanı koymayalım şimdi, otizm damgası çocuğun psikolojisini bozar.”

* Asıl problem damga değil;
toplumun bu tanıya karşı gösterdiği dışlayıcı tavır.

Yani sorun, otizmde değil,
etikette korku yaratılmasında.

III. Sağlık Alanında:

Doktorlar:

“Bu çocuk pek konuşmuyor ama otistik değil merak etmeyin.”

* Burada “otistik olmak”
olumsuz bir şeymiş gibi anılıyor,
sanki “olmasın da ne olursa olsun” gibi.

Eğitim Ortamlarında

Öğretmenler arası konuşma:

“O çocuk biraz otistik galiba, hiç arkadaş edinmiyor.”

Burada hem yanlış tanı koyma yetkisi kullanılıyor,
hem de yalnızlıkla otizm özdeşleştiriliyor.

İİ.

Bu tür söylemlerin eğitimde,
sağlıkta ve sokakta
nasıl tezahür ettiğini gördüğümüzde konunun aslında ne kadar geniş bir konu olduğunu;
basit bir dil sorunu olmadığını ,
ayrımcı dilin ve
cehaletin ne kadar sıradanlaştığını ve sistemik hale geldiğini görebiliriz.

Tıpkı “deli”, “geri zekalı”, “aptal” gibi ifadelerin zamanında psikiyatride teknik terimlerken zamanla hakaret diline kayması gibi, “otistik” kelimesi de
toplumsal cehalet yüzünden bu zemine çekilmeye çalışılmıştır.

Bu söylem:

Otistik bireyleri küçümser,

Toplumdaki damgalamayı (stigmatizasyonu) besler,
Otizmin bir “eksiklik” ya da “bozukluk” olduğu yönündeki patolojik anlayışı yeniden üretir.

I. “Otistiksin” ifadesinin hakaret/küfür olarak kullanılması:

Bu kullanım biçimi,
nöroçeşitliliğe dair
toplumsal cehaletin ve
önyargının dışavurumudur.

Birini aşağılamak için “otistiksin” demek, otizmi istenmeyen,
eksik, sorunlu,
dalga geçilecek bir durum olarak çerçeveler.

“Otistik”

Küfür ve savunuculuk arasındaki kavranışına dair notlar I.

Bu sorunun kalbinde
dilin hem bir ayrımcılık aracı olarak
nasıl kullanılabildiği
hem de nasıl bir güçlenme aracı haline getirilebildiği yatıyor…

#otistik #otizm #autism

Victor Hugo’nun roman karakterleri sosyal adaletsizliklere, eşitsizliklere ve otoriteye karşı bir duruş sergiler mi?

www.insanokur.org/victor-hugon...

#Dostoyevski, romanlarında insanlığın doğasını kaotik mi görür?

www.insanokur.org/dostoyevski-...

Neden çok pahalı ve havalı mekanlarda
renkli bir gösterişten ibarettir mesela.

Yani burada bir tür seküler tarikat yapısı kurulur.

Ne cami ne kilise, ama “seans-grup salonu.”
Ne imam ne rahip, ama “kozmik kanal rehberi., şifacı vb.”

İnsanlar anlam yitimine uğramış
modern dünyada mitolojik,
sembolik ve kutsal bir yapı ararken,
bu boşluğu pazarlanabilir
ruhsal formüllerle doldurmaya çalışanlar ortaya çıkar.

Bu kavramlar aynı cümlede kullanılır ve “kişisel aydınlanma” vaadiyle paketlenir.
Daha geleneksel dinsel yapılara, cemaatlere ve gruplara eleştirel yaklaşanlar Bu tarz yapılara, Carl Jung’un “yeni mit yaratma arzusu” dediği bir bakışla yönelirler.

a painting of a person in a lotus position with their hands in the air ALT: a painting of a person in a lotus position with their hands in the air

Günümüzün Şifacıları Üzerine Sorgulamacılık

Bu aralar duyduğum-gördüğüm bazı figürler, kişiler
geleneksel inanç sistemleriyle
New Age akımlarını karıştırarak
melez bir ruhsal söylem üretir:

Evliya, enerji, bilinç, kanal, kozmik plan, yüksek benlik, bilinçaltı temizliği vb.

Hak aramak, adalet istemek bir “nankörlük” olarak kodlanır.

Oysa haklar ortak mücadeleyle savunulacakken, insanlar birbirini “şımarıklıkla” suçlamaya başlar.

Bu, tam da iktidarların istediği bir durumdur:

Böl, suçla, birbirine düşür, yönet.

Bu söylemin sokaktaki
bir vatandaştan çıkması,
toplumda işbirliği ve
yakınlık bilincinin çöktüğünün ve
dayanışma refleksinin yerini
rekabet ve hasedin aldığının göstergesidir.

Şu dinamik çalışır:

Hak aramak, adalet istemek bir “nankörlük” olarak kodlanır.

Oysa haklar ortak mücadeleyle savunulacakken, insanlar birbirini “şımarıklıkla” suçlamaya başlar.

Bu, tam da iktidarların istediği bir durumdur:

Böl, suçla, birbirine düşür, yönet.

Bu söylemin sokaktaki
bir vatandaştan çıkması,
toplumda işbirliği ve
yakınlık bilincinin çöktüğünün ve
dayanışma refleksinin yerini
rekabet ve hasedin aldığının göstergesidir.

Şu dinamik çalışır:

erdogancalak.com/2025/04/film...

Üç film üzerinden film analizi çalışmamıza davetlisiniz.

Bilgi ve kayıt ilgili postta 👇

“Ben kabullendim, bana neden bir şey yapmam gerektiği suçluluğunu hissettiriyorsun, sen de sus” der bir anlamda.

Böylece adaletsizliğin asıl kaynağına değil, adaletsizliği sorgulayanlara saldırır.

Bu çok tehlikeli bir kısır döngüdür:

Baskılananlar, yeni baskıcıların hamuru olur zamanla #salı