عجوجک

هوای این روزا به نظرم مثل اول فروردینه، و راضی‌ام
با اینکه بارون هم هست ولی لذت‌بخشه
نروژ من رو از بارون متنفر کرده بود، به هر کی هم می‌گفتم نروژ باروناش از اونا نیست که کسی خوشش بیاد، می‌گفتن وای نگو بارون شاعرانه‌ست، شاعرانه مای 🍑

شایدم مهه که کی باشه، من آدم سختی نیستم، همخونه‌ی هم‌فاز خودم هم داشتم که سه سال بدون هیچ مشکلی خوش و خرم زندگی کردیم. مشکل من نیستم واقعا

از دست مامانم داره قلبم می‌گیره،دیشب از قلب درد نخوابیدم 😣

خدایی من آدم اینکه با کسی تو یه خونه زندگی کنم نیستم، حالا هر کی می‌خواد باشه 😮‍💨

دوستم امروز تو کوچه اون یکی دوستمون خونه جدید خریده و الان به پنجره‌ خونه همدیگه دید دارن 🤭 تو گروه دارن سنگاشونو وا می‌کنن که اگه از پنجره ببینم مهمونی داری من دعوت نیستم شاکی می‌شم 😂

بهش به دید یه تجربه نگاه کن، تجربه‌ی زمینی! شاید هیچوقت دیگه فرصتش پیش نیاد! اینجوری بیشتر سعی می‌کنی از هر فرصتش برای لذت بردن استفاده کنی 😊

هرچی بیشتر می‌گذره بیشتر ایمان میارم کلاس و شخصیت تا حد خیلی زیادیش یه چیز ذاتیه تا آموزش پرورشی یا مرتبط با سطح اجتماعی!
یه سریا از عنفوان خردسالی دارنش حتی اگه طرف وسط دهات مرزی خاورمیانه باشه

امروز باید مرز و محدوده رو مشخص کنم، ویدیو کال می‌کنه یا قبلش با من هماهنگ کنه یا یهو گوشیو سمت من برنگردونه بگه عجوج اینجاست بیاین باهاش صحبت کنین 🫤

از دیروز مامانم اومده پیشم و قراره یکی دو ماه بمونه. امروز روز دومه و متاسفانه با اینکه مامان عزیزه ولی احساس می‌کنم قراره همه تراپی‌ها و مدیتیشن‌های دو دهه‌ی اخیرم به فنا بره 🤕

هر بار برمی‌گردم به اون شهر پر از استرس و انرژی منفی می‌شم و رو تصمیمات و رفتارم به شدت تاثیر می‌ذاره!
دوازده سال سخت و پر از غم و بی‌ثباتی رو اونجا گذروندم، برگشتن به اونجا اعصابم رو به اون انرژی گند برمی‌گردونه، لعنت بهش

یه چیزی تو این دنیا حال آدمو خوب می‌کنه، اونم خندیدن از ته دل با دوستای صمیمیه 🥰

هفته پیش بخاطر فشار یه سری کارها و استرس زیاد و سرما تو سفر سرما خوردم. مدتها بود که همچین سرماخوردگی‌ و سرفه‌ای نداشتم. حدود دو سال بود که از استرس زیاد راحت نفس نمی‌کشیدم. با این سرفه‌های شدید انگار راه نفسم و گره گوره‌های ستون فقراتم که هی بخاطرش می‌رفتم ماساژ و درست نمی‌شد، باز شد.
#شکر

وای شکر خدا که اینجا هنوز هست!
اکانت توییترم بخاطر دی‌اکتیوی حذف شد، ولی هر کار کردم دلم راضی نشد برگردم توییتر، در عین حال دلم هم تنگ شده برای نوشتن. خوبه که اینجا هست. خدا از شر ناکسان محفوظش بداره 🌺

حداقل لوگوی آسمان آبی واقعا آسمون آبیه، آدم یاد تابستون میفته دلش باز می‌شه☀️

اینجا حسش مثل وبلاگ‌های اوایل تا اواسط دهه هشتاده، فقط کسایی که آدرسش رو دارن سر می‌زنن و می‌خوننت 💆🏻‍♀️

قشنگ تا روزها صدا می‌پیچه اینجا، الان تو تایم‌لاینم ۶ روزه همون چیزایی رو می‌بینم که ۶ روز پیش می‌دیدم :))

این آسمون آبی اگه خودش پا می‌شد چای هم دم می‌کرد دیگه من همینجا می‌موندم

اینم یه روزی جای توییتر رو می‌گیره، مثل بقیه چیزا که جای چیزای دیگه رو گرفتن...

همونی نیست که برای یکی توییت کردی کد رو دزدیده بود؟

نظرتون چیه هندونه بیارم بریم رو تخت حیاط دم حوض بشینیم 😌🍉

پستای تو مثل تونل زمانه :)) حس دژاوو می‌ده به آدم :))

اینجا چه خوبه انگار آدم با دوستاش اومده مهمونی همه آشنان :))
دور هم بشینیم آسمون ریسمون ببافیم :))