AlbeRT HiTTeR

Η πολιτική παρακαταθήκη του Τσίπρα και της -κατά τα άλλα- χριστής διακυβέρνησής του είναι οτι έστειλε τον κόσμο στην αγκαλιά της δεξιάς με τέτοια θέρμη, που προτιμάει αυτό που ζει τώρα από το ενδεχόμενο "ακυβερνησίας".

Λες και μπορεί να γίνει χειρότερο όλο αυτό....

Οδηγώ επικινδύνως.....

Το πρόβλημα δεν είναι ότι τον πίνει έτσι τον καφέ (μαρμελάδα καφέ), το πρόβλημα είναι πως είχε γνώμη πού έπρεπε να πάμε για καφέ γιατί δε θέλει να πίνει ο, τι κι ο, τι.

Με σταματάει ο ηχολήπτης στη μέση του κομματιού και μου λέει επί λέξει :

"Συγγνώμη αγόρι μου, τι σου έκανε το ταμπούρο και του φέρεσαι έτσι ; Τίποτε άλλο δεν έχεις να βαρέσεις;; ;"

"Βάλε ποτό να στα πω Αλέξη μου..." του απάντησα και συνέχισα το soundcheck...

"Είναι ωραία ασχολία η μουσική" , μου λέγανε.
"Σου παίρνει ψυχικά βάρη", μου λέγανε.
"Σε εξυψώνει" , μου λέγανε.

Πολύ μέτρια

Έπρεπε να πάρω καύσιμα για το βράδυ...

Το παν είναι να σε έχουν σε εκτίμηση οι υπόλοιποι του συγκροτήματος.

Εδώ πχ οι δικοί μου, θέλουν να με προξενέψουν το βράδυ στην Ιταλίδα ντράμερ των Godiva με όρο ότι ο γάμος θα γίνει στην Ιταλία, αυτοί κουμπάροι και το γαμπριάτικο κουστούμι μου θα έχει στάμπα τις αδερφές Τατά.

Travel light.. Σου λέει...
Λάιτ μουσικές αποσκευές είναι αυτές...

Πολύ θα ήθελα να πω δυο σκληρά αλλά ειλικρινή λογάκια, σε αυτόν που εφηύρε το πρωινό ξύπνημα....

Godiva στη σκηνή
Αύριο θα τη μοιραστούμε μαζί τους στην Πάτρα.

Εν τω μεταξύ βλέπω τη ντράμερ τους να παίζει και μια ντροπή με πιάνει....
(ψαχτε Sofia Salvatori....)

Για να ετοιμαζόμαστε για το αυριανό live σιγά σιγά.....

Ένα είναι το σωστό :
ΦΕΡΝΕ.

Τι είδους αλκοόλ ενδείκνυται για τον πονόλαιμο;

Σάββατο είναι αυτό που ξυπνάς μεσ'το άγχος, κοιτάς γύρω σου, λες "Α είναι Σάββατο" και ξανακοιμάσαι με ένα χαμόγελο ηρεμίας....

Λοιπόν όταν μπαίνετε σε ένα μαγαζί (εστίασης) που είναι πίτα από κόσμο και βλέπετε κάποιον που θέλει να βγει,

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ.
(μην είστε ζώα, μπορεί να είναι κάτι επείγον)

Ξεκαβαλήστε τα καλάμια σας και τον εγωισμό σας και ΚΑΝΤΕ ΑΚΡΗ.

Εκεί στη dell, σας αγαπώ, σας εκτιμώ, αλλά όταν κάνετε μαλακίες, κάνετε χοντρομαλακιάρες....
Λύσιμο όλο το λαπτοπ ρε παιδιά για να βγάλουμε το δίσκο;
Έλεος....

(Εν τω μεταξύ λέει πολλά για εσάς το πόσο βρώμικες είναι οι συσκευές που φέρνετε για επισκευή...)

Έχεις γεράσει όταν στα πράγματα που θες να πάρεις μαζί σου για ένα live εκτός έδρας, είναι και πρεσβυωπικά γυαλιά φαρμακείου, μη τυχόν και υπάρξει κάποια άμεση ανάγκη...

(8/8)
"Μα πως κάτι τόσο μικρό προκαλεί τόσα πολλά;" ρωτάω.
Μου χαμογελάει.
"Έτσι είναι αυτά. Σε εκπλήσσουν από εκεί που δε το περιμένεις. Χαλάρωσε λίγο και ντύσου τώρα. Μια χαρά τα πήγες" μου λέει χαμογελαστά και με καμάρι.
Σηκώθηκα αργά...

Να μου πείτε τι για bdsm....

(7/8)
Κλείνω τα μάτια.
Τη νιώθω μέσα μου να με πιέζει, να μεγαλώνει, να με καίει.
Μου γελάει.
"Τελειώνω" μου λέει.
Σφίγγω τα δόντια για λίγο ακόμα.
Σιγά σιγά σταματάνε οι κινήσεις.
Ανακουφίζομαι και ανασαίνω βαθιά.
Σταματάει.
Τη βγάζει.
Τη βλέπω.
Απορώ.
->

(6/8)
"Γιατί τραβιέσαι; Δε θέλω να τραβιέσαι. Σε θέλω στη θέση σου", μου λέει αυστηρά.
Ξαναφτιάχνω λίγο τη στάση μου.
"Δε φταίω" λέω λίγο στενοχωρημένα.
"Άσ'τα αυτά και κάτσε σωστά" μου απαντά.
Ανασαίνω βαθιά.
"Καλά έχεις πάει θα τελειώσω σε λίγο" μου λέει με χαμόγελο.
->

(5/8)
"Στο είπα δε θα φύγεις έτσι απλά σήμερα. Εγώ θα σου πω πότε θα φύγεις και να ξέρεις, δε θα φύγεις πριν τελειώσω" μου ξαναλέει αυστηρά.
"Το ξέρω" απαντώ με χαμηλωμένο βλέμμα καθώς τη νιώθω μέσα μου να με καίει ακόμα περισσότερο.
->

(4/8)
"Σήμερα δε θα φύγεις έτσι εύκολα από εδώ. Αφού το θες τόσο πολύ θα μείνεις όσο θέλω εγώ." μου λέει αυστηρά.
"Δεν περίμενα κάτι λιγότερο" απαντώ και σφίγγω τα δόντια πίσω από το χαμόγελό μου.
Την περιστρέφει.
Τη νιώθω μέσα μου να με καίει.
Μου γελάει και συνεχίζει.
->

(3/8)
Με κοιτάζει.
"Καλά τα πας" μου λέει με πονηρό χαμόγελο.
"Τ...το ξέρω" απαντώ μέσα από τα δόντια μου και σφίγγομαι λίγο περισσότερο.
Μου γελάει.
"Έλα δεν είναι τίποτα μου λέει" και την περιστρέφει λίγο ακόμα.
Κλείνω τα μάτια και πνίγω άλλο ένα αναφιλητό.
Χαμογελάει.
->

(2/8)
Ξαπλώνω.
Με κοιτάζει.
Κοιτάζω πίσω.
"Για πάμε, πάρε τη σωστή στάση" μου λέει αυστηρά.
Υπακούω.
Με κοιτάζει.
Την βάζει μέσα απαλά.
Ψάχνει το βλέμμα μου.
Κοιτάζω πίσω ατάραχος.
Ξαφνικά νιώθω κάτι γνώριμο.
Μου βγαίνει ένα πνιγμένο αναφιλητό και σφίγγω λίγο τα δόντια.
->

🧵🧵🧵
(1/8)
Mπαίνω.
Με βλέπει.
"Θέλεις κι άλλο ε; Δε μπορείς...." με ρωτάει πονηρά και περιπαικτικά.
"Δεν έχω επιλογή, δε μπορώ χωρίς αυτήν", απαντώ σχεδόν μοιρολατρικά με σχεδόν κατεβασμένο βλέμμα.
"Εντάξει, γδύσου και ξάπλωσε και ασ'τα όλα σ'εμένα" μου λέει γλυκά.
->

Πολιτισμικού σπαμ συνέχεια λοιπόν γιατί Κυριακή παμε Πάτρα να παίξουμε με τους Godiva, στο Frida.
Το μενού προβλέπει φασαρία, με φασαρία και δυσβάσταχτα επίπεδα θορύβου.
Χαρίζονται ωτοασπίδες σε όποιον έρθει να με βρει πριν το live.
Όποιος αντέξει, μετά μπαγκέτες και σφηνάκια.

Σε διαβάζουν....
(διπλής)

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν επιτρέπεται το αλκοόλ στη δουλειά! Κανονικά θα έπρεπε να επιβάλλεται!

- Πού θα πιούμε;
- Στη μουσική που ... καρδαμώνει!

Εβίβα!