Ren | 怜

#KMI_Shigyoushiki

มุปิ๊ โฮกปิ๊ #KMI_PiPiPoPo

#KMI_PiPoPiPo

🌟 ปิ๊ปโปะ ปิ๊ปโปะ เอเลี่ยนน่ะมีอยู่จริงนะ ! 👽
(unofficial event)

“ ยูโฟ่ ! ครอปเซอร์เคิล ! พีระมิดกีซ่า ! ทฤษฎีที่เธอเคยเยาะเย้ยว่าตื้นเขินกลับกลายเป็นสิ่งที่เธอเชื่ออย่างสุดหัวใจ ”
“ ตัวตนที่ค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความคลั่งไคล้… ”

“ ฉันจะพาเธอกลับมาได้หรือเปล่านะ … ? ”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

วาดตอบ ❌
วาดต่อให้ ✔️

“ฉันชอบรุ่นพี่มากๆเลยค่ะ”

(ซีนสารภาพรักสุดโรแมนติกค่ะ ><)

[🦊🍪]

#KMI_ShinyaNoTeaParty

🫖งานเลี้ยงน้ำชายามวิกาล🌗
(unofficial event)

“จดหมายเชิญไปงานเลี้ยงน้ำชา?”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

#KMI_YABAIKitchen

#KMI_Bunkasai #KMI_2-H
#KMI_2H_YokaiCafe
[ช่วงเตรียมงาน]

(มาลงย้อนหลังคับ เด็กแดงลองชุดผีนับจาน)

#KMI_KurisumasuIvu

☃️🎁ตุ๊กตาหิมะกับของขวัญ งานเฉลิมฉลองในคืนคริสต์มาสอีพ🎄

กลิ่นของคุกกี้อบใหม่ลอยมาตามลมหนาว แสงไฟโทนอุ่นถูกประดับไว้ทั่วเมืองตัดกับหิมะขาวโพลนบนพื้นและหลังคา ผู้คนเดินขวักไขว่ในท้องถนนแสนอบอุ่นท่ามกลางเพลงคริสต์มาสอันคุ้นหู

“ มาใช้เวลาให้เต็มที่ในคืนคริสต์มาสอีฟกันเถอะ! ”

รายละเอียด : bit.ly/4jIC5Sl

(มันจะเหมือนไถตังเด้กปี1ไหม)

(โรลเปิดสมองไหล ไทม์ไลน์ช่วงเทอม1ก่อนบุงคะไซ)

คุณกำลังเดินอยู่ดีๆ อยู่ๆก็เจอกับสาวน้อยคนนึงยืนชูกำปั้นอยู่ แล้วบอกคุณว่า

“ เป่ายิงฉุบกัน ใครชนะได้100เยนค่ะ ”

คุณที่ยืนตรงหน้าก็เหมือนถูกอะไรดลใจเข้าสิง เลยต้องเล่นกับเธอ

( ใช้ระบบd100ใครได้แต้มมากกว่าชนะ )

#kmi_KokoroNoTegami

“จดหมายของใครบ้างละเนี่ย?”
“ถ้าพับเป็นจรวดกระดาษแล้วปาไปมันจะกลับไปหาเจ้าของมั้ยน้า” อาสึกะ

“..ต้องเอาไปคืนหรือเปล่านะ?“ อาราตะ

________________

@kmi-arata.bsky.social
✉️💌

"มินาคามิซัง..."

ราวกับเห็นพระเจ้ามาโปรด เหมือนจะน้ำตาซึมในภาพจินตนาการ แสบตาเพราะแสงจ้าข้างหลังจนอยากเสกแว่นดำขึ้นมากันแดด

"ยินดีที่ได้รู้จัก ทานากะ เรน ปี3ห้องB น่ะ อยู่ข้างกันเลยนะ"

หัวเราะนิดหน่อย เหมือนลมเย็นๆจากสมุดช่วยให้รู้สึกดีขึ้นจริงๆ

"รบกวนหน่อยนะ"

จนสุดท้ายแล้วความคุ้นเคยของเขาก็เป็นเหมือนประโยคสุดท้ายของกระดาษ

"คุ้นตาแต่ไม่รู้จัก"

แล้วใครเป็นเจ้าของเจ้านี่กันนะ?

ลองพลิกซ้ายพลิกขวา กลับหน้าหลังหาชื่อเจ้าของ ส่องแดดหา เผื่อจะมีแอบเขียนไว้ด้วยหมึกล่องหน

เลิกทำการแสดงแล้วยิ้มกลับ ใบหน้าดูพอใจแปลกๆ

"อ่า อืม.."

"พูดยากจังนะ ฟีลลิ่งล่ะมั้ง? แบบว่า..."

"พวกเราเรียนจบแล้ว มีคนที่ใช้ชีวิตต่างกันไป เด็กคนอื่น รุ่นน้องเลื่อนชั้น โตขึ้น เพื่อนร่วมรุ่นที่กระจัดกระจายไปตามทางของตัวเอง..."

"พอจะเข้าใจรึเปล่า?"

"เรื่องเงิน?"

เอียงคอสงสัย แต่พอปะติดปะต่อกับซองที่คุณหมอถือเอาไว้ตั้งแต่เมื่อครู่นี้แล้วก็คลี่คลายขึ้นมา

"ซองนี่เหรอครับ"

"หรือหมายถึงอย่างอื่น?" ถามเผื่อเอาไว้ไม่ใช่

#KMI_Nyugakushiki

วันเปิดเทอมใหม่ สายลมและกลีบซากุระปลิวว่อน

ฉันยืนมองไปนอกหน้าต่าง พร้อมคำพูดหนึ่งที่เอ่ยออกไป

เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินมันในฐานะนักเรียนใหม่

และเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เอ่ยมันในฐานะรุ่นพี่...

“พยายามเข้านะ“

หน้านิ่ง มองแบบ สงสัยนิดหน่อย

"อ๊ะ"

ก่อนจะทำหน้าตากลัวแบบหลอกๆ

"โอ้ยๆๆ น่ากลัวๆๆ ซุยเซย์คุงอย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะครับ"

ปลอมมาก ขนาดเด็กยังดูออก แต่ก็ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นแหละนะ(?)

นี่คงเป็นความรู้สึกของผู้ใหญ่ที่เขาไม่เข้าใจ— หรือลำบากใจที่จะบอกว่าเข้าใจ อย่างน้อยก็ตอนนี้

"อืม...." ลำบากใจที่จะพูดอะไรสักอย่าง สายตามองซองกระดาษแล้วรู้สึกพูดอะไรไม่ได้เข้าไปใหญ่

"ไม่หรอกครับ ตกใจก็จริง แต่เป็นห่วงด้วย" ตอบกลับประโยคแรก

"นั่นสินะครับ..."

"มีอะไรที่ผมจะพอช่วยได้บ้างไหมครับ?"

"รู้สิ! แน่นอน!!"

พูดเสียงดัง มั่นใจ เต็มร้อย

แน่นอนว่ามั่นใจผิดๆ

"สิ่งลี้ลับเล่นงานเราอยู่แน่เลย"

"ต้องมีคนปิดทาง ไม่ยอมให้ฉันพารุ่นน้องไปส่งที่ตึกแบบดีๆ"

อะไรไม่รู้โยนไปก่อน ถ้าไม่เริ่มโทษคนอื่นแล้วเมื่อไหร่คนอื่นจะผิด

"เอ๋...?"

เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นคนดึงดูดสิ่งลี้ลับขนาดนั้นหรอก แต่คนที่ภาพลักษณ์สดใสเองก็ปัดเป่าสิ่งลี้ลับได้เหมือนกันสินะ?

"สุดยอด" เอ่ยชมอย่างจริงใจ

"น้องชายปี 1 เหรอ..? งั้นเธอก็ปี 3 เหมือนกันรึเปล่านะ?"

ระหว่างที่กำลังวิ่งตามกระดาษของตัวเองก็มีกระดาษอะไรปลิวเข้ามาแปะที่หน้า

"อ๊ะ- อะ ห๊ะ?"

เสียงร้องบ่งบอกถึงระดับความตกใจได้ดี

เขาหยิบมันออกจากหน้าก่อนที่จะปลิวตามลมอีกรอบ แต่พออ่านแล้วก็มีแต่ความสงสัยที่เพิ่มขึ้น

"เอ๋....?"

"เอ๊ะ........"

「 ไปเที่ยวกันเถอะ 」

(ผีหลอกจริง)

“โอ๊ย”

หน้าบึ้งเหมือนเด็กประถมโดนขัดฟีล กำลังเพลิน

พอเห็นหน้าอีกคนก็เลยตกใจ ก่อนจะหัวเราะออกมา

“มาหลอกเหรอ?”

[ทล.หลังจบ]
(03.00) สวนสาธารณะ

นั่งไกวชิงช้าที่สวนสาธารณะ

มองซากุระที่ค่อยๆ ร่วงลงตามลม กิ่งก้านเริ่มมีใบเขียวปรากฎขึ้นแทนที่

มีแค่เสียงเอี๊ยดอ๊าดของชิงช้าที่แรงขึ้นตามรอบที่เพิ่มขึ้น

(ไปขุดซะปักหมุดเก่าเชียว)

#KMI_JugyoSankan | ย้อนหลัง

ริรุโกะหัวโค้งเบาๆรับคำหญิงสาวตรงหน้า ก่อนเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มเช่นทุกครั้ง

ทั้งๆที่ในใจรู้สึกว่างเปล่าจนไม่ได้สังเกตุเสียด้วยซ้ำ ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับศรีษะของหญิงสาว

.

...ปีสุดท้ายแล้วก็ยังผิดสัญญาสินะ

.

"มันไม่ใช่เรื่องน่าฟังอะไรหรอก"

หัวเราะแห้งๆ

"จนตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าอะไรคือเรื่องจริงกันแน่"

หยิบแก้วมาเช็ด วางลง เช็ดแล้ววางวนไปตลอดการสนทนา

"..."

"คุยรบกวนการทานอาหารมากไปแล้วรึเปล่านะ?" หัวเราะ