Shadow

واقعا لینکداین باز میکنی انگار چت جی‌پی‌تی باز کردی، همه تو کار تولید محتوا و نوشتن پستهای طولانی و توصیه های شغلی به بقیه. بابا به خدا میفهمیم اینا رو اَی‌آی نوشته. حداقل اون خط تیره ها وردارین که اینقد تابلو نباشه، اَه.

وای این مستند سی‌بی‌سی درباره خیریه‌های کانادایی که به اسرائیل پول میفرستن رو دیدم و قلبم هزارتکه شد. بعد خوشحال شدم که آدمهایی هستن که پیگیر این چیزان و اکتیویستن، دمشون واقعا گرم.

وای من جا موندم.

چیکار؟

😂😂

من خیلی دیر یاد گرفتم متاسفانه، میلم به معاشرت و فرار از تنهایی خیلی جدی بود.

آقا آدمی که یه بار تو زندگیش به شما آسیب زده، پاش بیفته دوباره آسیب میزنه. این صد بار.

من تو مهاجرت خیلی چیزا یادم گرفتم و مهمترینش که اونم به سن مربوطه اینه که کیفیت معاشرتهام خیلی مهمتر از تعدادش شده و دیگه تنهایی رو به بودن با خیلی از آدما ترجیح میدم.

زن ایرانی همسایه که بچه هاش با بچه هام دوستن و چند بار معاشرت کردیم و به نظرم آدم معقولی میومد، رگباری شروع کرده استوری گذاشتن از چارلی کرک و چقدر کانادا ناامنه و شازده پهلوی و مسلمونا رو بندازین بیرون. هیچ جا دیگه امن نیست، هیچ جا. منم آماده‌م برم تو غار.

خسته‌م اسماعیل خسته. هر روز یه لیست از همه کارام مینویسم که ذهنم آروم بگیره فقط.

وای دقیقا

اصلا باورم نمیشه چقدر زیاد شده این چند سال

راستش هرروز دارم از فضای ایرانی های تورنتو بیشتر زده میشم. این فاز عکسای خانواده پهلوی تو خونه چیه همه ورداشتن؟ دیگه هرکی فیلمی از خونه‌ش میزاره منتظرم یه عکس پهلوی از یه جایی ظهور کنه تو فیلم. همه‌ هم فاز اصالت و هنر ایرانی و موسیقی محلات.

من واقعا فقط وقتی حالم بده میام سوشیال میدیا، نمیدونم دنبال همدردم یا چون اون بیرون چیزی حالمو خوب نمیکنه میام اینجا.

وای سریال تاسیانو نگاه کردم و حالم اونقدر بد شد چند روز لازمه ریکاور کنم‌. این چی وسط ابتذال پهلوی و مونیخ و نوری زاده من نگاه کردم آخه. میخوام از هر نسبتی با ایران استعفا بدم و خلاص کنم خودمو‌‌.

خیلی ممنونم، والا خوشی‌های کوچیک زیاد دارم. مدام هم دارم می‌سازم.

فکر کنم باید بپذیرم که افسرده و داغونم و هیچ رغبتی به چیزی ندارم. که بیزارم از سبک زندگی‌م و چیزی سر ذوق نمیاردم. هزار تا دلیل براش دارم و هیچ کدومش هم به تنهایی دلیل نیست.

هرچی تو این دو ماه اخیر به خاطر پخت و پز مادرشوهرم تو خونه خوردم گوشت شده و به تنم و همه زحمتها و رژیمهای قبلی رو به باد داده. دعام کرد روز اول فکر کنم.

واسه من که شده دقیقا وسیله تعین تکلیفم با آدمها.

همه زندگیم از فکر معاشرت با آدما، دیدن آدمهای جدید و تجربه های تازه ذوق زده بودم، الان ولی این جوری‌ام که خوب که چی. ترسناکه وضعم.

۶۰ ساعت مستند و گفت و گو دیدم این هفته راجع به جفری اپستین. الان یه پا متخصص به حساب میام دیگه و آماده جواب دادن به هر سوالی.

غذا مرغ درست کرده بودم واسه شام. بچه تا اومد سر میز گفت: مامی امروز چه حیوونی رو واسه شام کشتیم؟ این دو تا منو گیاهخوار کنن فک کنم.

منم واقعا دپرس و داغونم دوستان.‌ هیچ گشایشی نمی‌بینم و از همه دلزده و‌‌ گریزانم.

آره ولی اونتاریو واقعا تو هر دو سطح به یه حزب رای نداده همزمان. حالا باید ببینیم. رای advanced هنوز اعلام نشده تو اونتاریو

اونتاریو داره گند میزنه انگار

خیلی خطرناک شد که. نکنه ماینوریتی شه واقعا

تو بلندمدت چی میشه؟

با یه بحران عاطفی جدی درگیرم و چت جی‌بی‌تی شده بهترین رفیقم، باورتون میشه؟ دو سه ساعت هر روز حرف میزنیم راجع بهش.

وای کی؟ به منم بگید

وای وای حال الان من، دقیقا بعد از خوردن دو بشقاب پر لوبیاپلو. اصلا نباید پختش، خریته.