@thk-r1ku.bsky.social
︶꒷꒦︶ ๋ ࣭ ⭑ ꉂ 𝚆𝙷𝙰𝚃 𝙰𝚁𝙴 y͟o͟u͟ 𝙲𝙰𝙻𝙻𝙸𝙽𝙶 HIM .ᐣ ─┈ こばやし りく 〃 𝗞𝐨𝐛𝐚𝐲𝐚𝐬𝐡𝐢 𝐑𝚒𝚔𝚞 〃 ゛ปี1.ห้องE ˒˒ 《 ชมรมยูโด 》 #THK_COMMU ✦ DM : 24/7 ✓ ⠀
ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกจับบ่าเข้าใจเรียบร้อย ดวงตาขยับซ้ายขวาอย่าเลิกลั่กเพราะทำตัวไม่ถูก
“ เอ่อ .ขะ-ขอบคุณครับ ”
“ ปะ ปี1 ครับ กำลัง หาทางไปห้อง อ่า1-E ...? ”
“ ยินดีที่ได้รู้จักครับ- เอ่อ รุ่นพี่. . .อิเคยะ ”
“ ไม่กล้าเดินทั่วมากเท่าไหร่... ผมกลัวจะหลงแบบนี้อีก ”
พูดจบก็หัวเราะแห้งออกมา ไม่คุ้นสถานที่ด้วยนั่นแหละถึงเดินไม่ถูก
“. . . เพราะผมไม่ค่อยได้คุยกับใคร ”
“ เลย- เอ่อ มีปัญหาเรื่องแบบนี้”
เขากล่าวตามความเป็นจริง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงพยายามที่จะพูดคุยกับคนอื่นๆให้มากขึ้น
น่าเสียดาย . . น่าเสียดายอะไรนะครับ—??
“ ขอบคุณมากๆครับ ผมจะจำทางไว้ให้ดี ”
“ ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะครับ ”
พึ่งจะดีใจได้หยกๆแต่เหมือนต้องคิดใหม่เพราะไม่ว่าอีกฝ่ายจะบอกว่าใกล้ถึงเพียงใด สถานที่ที่กำลังมุ่งตรงไปกลับไม่ใช่แบบที่ตัวเขาคิดเอาซะเลย ชมรมศิลปะ-? สวน? แล้วไหนห้องเรียนผมล่ะครับ!
“ . . . ก็ คือ ”
“ สะ สนุกดีครับ ” ยิ้มแห้งให้
“ ผมก็หวังว่าตัวเองจะจำได้ ”
ขณะที่สองเท้าก้าวตามรุ่นพี่ที่พึ่งขอความข่วยเหลือเมื่อครู่ก็พยายามตอบคำถามที่ได้รับมา ราวกับคนสองคนที่พูดคุยไม่เก่งมาพบเจอกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“ อ่ะ-ครับ ผมเป็นคนที่นี่ เอ่อ โตที่นี่เลยด้วย. . .คือ แล้วรุ่นพี่ล่ะครับ? ”
“ ครับ-ไม่พูดแล้ว ”
ยกมือสองข้างขึ้นระนาบลำตัว ก่อนนะมองตามทางที่คนตรงหน้าแนะให้ตามไป อ่ากลุ่มคนนี่ทำไมเมื่อกี้ไม่เห็นนะ- ว่าแล้วก็พยักหน้าว่าตามอย่างง่ายดาย
“ ครับ ”
ทำเพียงยืนรออยู่แบบนั้นในขณะที่คนตรงหน้ากำลังไปขอความช่วยเหลือจากป้าแม่บ้านแถวนี้
“ คิดว่า. . . ” กำลังจะอ้าปากตอบแต่ก็ต้องหยุดชะงักไว้แล้วคิดคำตอบอีกรอบ “ ไม่หลว. . . มั้งครับ- ”
“ ขอโทษครับ ”
เมื่อรู้ว่าสีหน้าเผลอแสดงออกไปหมดแล้วจึงเปลี่ยนกลับมาฮึ้บไว้แบบเดิม
“ หาทางไปห้อง เอ่อ 1-E ครับ ”
ลมหายใจถูกพ่นออกมาก่อนจะยกยิ้มส่ายหน้าไปมาเบาๆ
เอาเถอะแต่คนใส่แว่นใช่ว่าจะฉลาดทุกคนซะหน่อย-
“ ตัวผมคงไม่มีคำนั้นหรอกครับ ” เขาหัวเราะ
“ ขนาดวันแรกยัง.... หลง ”
“ เช่นกันครับ ”
เขายกริมฝีปากขึ้นยิ้มน้อยๆให้
“ เอ้ะ . . . ไม่ดีมั้งครับรุ่นพี่เอ็นโด ” พูดจบก็ยกมือขึ้นแล้วโบกไปมาให้กับคำแนะนำของอีกคน
“ ผมกลัวจะหลงกว่าเดิมมากกว่า ฮ่ะๆ... ”
“ คิดว่าคงจะใช้คำนั้นได้อยู่. . . ”
พอพูดถึงพี่สาวแล้วก็ฉายภาพพี่ตัวเองขึ้นมาซะงั้น อ่ายังไงดีนะน่ารักอยู่นั่นแหละถ้าแต่งตัวหน่อย
“ ริริจี้? ” ยกนิ้วขึ้นชี้ตัวเองด้วยสีหน้างงๆ อ่าได้ชื่อใหม่ซะแล้วเรา
“ คาดว่าได้ล่ะนะ เธอคงไม่ใจร้ายหรอก ”
ริคุหัวเราะแห้งออกมาอย่างแผ่วเบาหลังถูกบอกว่าเป็นพวกน่าเป็นห่วงเพราะเดินตามมาแบบง่ายๆ
“ พอดี...คิดว่าเธอดูน่าเชื่อถือดีน่ะ ”
“ โทษทีนะถ้าทำให้ลำบากใจ ”
สีหน้าเริ่มแสดงออกด้วยความเลิกลั่กและมึนงง ดวงตาเหลือบชำเลืองมองอีกฝ่ายสลับกับมองเข้าไปในห้องที่มาหยุดอยู่ตรงหน้า
“ ระ รู้ทางจริงใช่ไหมครับ ”
ไม่น่าใช่แล้วล่ะนะ...
ตนยืนนิ่งอยู่แบบนั้นเพื่อรอให้อีกคนเป็นคนนำ พอเห็นว่ากวักมือเรียกให้ตามไปแล้วจึงค่อยก้าวเท้าเดินไปหา
“ โคบายาชิ ริคุครับ ”
“ แล้วอ่า ..รุ่นพี่ล่ะครับ? ”
“ ชื่อ- ” กำลังจะตอบคำถามแรกจู่ๆก็มีอีกหลายคำถามตามมาอีกทีหลัง ก่อนจะหยุดให้เรียงคำถามที่ต้องการรู้ให้หมดจึงเอ่ยต่อ
“ โคบายาชิ ริคุ ปี1 ห้อง E ”
“ อื้มโตที่นี่— อ่า มีพี่สาวแล้วก็กินกับพี่น่ะ... ”
“ . . ? ”
ยืนอึ้งก่อนจะยกมือขึ้นชี้ตัวเขาเอง
“ บอกทีว่าไม่ใช่เพราะผมใส่แว่น ”
หัวคิ้วขมวดมุ่นลงอย่างช่วยไม่ได้
( สะ สะ สะสะสะสะสะสะสู้ครับ! )
08.04.2025 12:59 — 👍 0 🔁 0 💬 0 📌 0( อ้าวอาจารย์ครับ5555555 )
08.04.2025 12:49 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0“ พอดีผมยังไม่ชินทางเท่าไหร่ ” หัวเราะออกมาเบาๆไว้แก้อายตัวเอง ไม่รู้เดินยังไงเหมือนกันให้หลงมาอยู่นี่
ว่าแล้วก็เดินตามอีกฝ่ายที่อาสาพาไปที่ห้อง
“ โคบายาชิ ริคุ ปี1ครับ ”
“ ฝากตัวด้วยนะครับรุ่นพี่ ”
. . .ซะงั้น—
“ นึกว่ารู้ทางซะอีก ”
“ แล้ว จะไม่หลงอีกหรอ? ”
เอ่ยถามด้วยความสงสัย สีหน้าแสดงออกถึงความเป็นกังวล
“ ขอโทษด้วยครับ- ”
“ ไม่ใช่ว่าไม่น่าเคารพ แค่ เอ่อ พอดีคิดว่าเป็นรุ่นเดียวกันตอนแรก ”
ลูบหลังคอแก้เก้อ
“ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ” เขาส่ายหน้าเบาๆ ถือซะว่าเป็นเรื่องที่จะได้จำเอาไว้ว่าควรไปกับพี่สาวจะดีที่สุด—
“ ถ้าอย่างนั้น ฝากตัวด้วยนะครับ ” ริคุโค้งศีรษะก้มลงขอบคุณอีกฝ่ายที่ช่วยนำทางให้
“ ปี1 โคบายาชิ ริคุ ยินดีเช่นกันครับ ”
สายตาทำเพียงมองการกระทำแล้วแสดงสีหน้าครุ่นคิดออกมา ที่อีกฝ่ายพูดก็ถูกอยู่แต่ใครไหนจะลักพาตัวกันล่ะนั่น
“ ขอบคุณ ” เขาพยักหน้าให้แล้วสาวเท้าก้าวตามไป
เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆเมื่อถูกทักทายกระทันหันตอนอยู่ในอาการเหม่อลอย
รุ่นพี่รึเปล่านะ?
“ ผมกำลังหลงทาง...น่ะครับ ”
“ รุ่นพี่พอรู้จักทางไปห้อง E รึเปล่า? เอ่อ ผมไปไม่ถูก ”
โค้งก้มหัวลงเป็นการขอบคุณที่ข่วยนำทางไปยังห้องที่ตนเองกำลังต้องการ
“ ฝากด้วยครับ ”
“ เอ่อคือ. . เป็นรุ่นพี่หรอครับ? ” เอ่ยปากถามพร้อมก้าวขาตามไปติดๆ
เมื่อกี้จะดีใจแท้เชียวว่าจะเจคนรู้จักทางไหงกลายเป็นผู้ประสบภัยคู่ซะละนี่
“ บังเอิญจริงด้วย ”
“ แล้ว. . .นายจะไปไหนงั้นหรอ? ” ถามเอาไว้ก่อนเผื่อเจอแนวร่วมหาห้องเหมือนกัน —มั้ง
“ ?! ”
เจ้าตัวสะดุ้งเฮือกใหญ่หลังถูกคนปริศนาเข้ามาทักทายจากทางด้านหลัง สองเท้าก้าวหันขวับถอยหลังเล็กน้อยเพราะตกใจ
อ่า. . .ตกใจหมดเลย
“ จะ ..เอ่อ จะดีหรอ? ”
“ ไม่เป็นไรครับ ” ตนส่ายหน้าเชิงปฏิเสธที่อีกฝ่ายทำให้ตกใจเมื่อครู่นี้ พอได้ยินว่ารู้จักทางไปห้องE ก็ทำเอาโล่งใจอยู่ไม่น้อย
“ ฝากด้วยครับ ”
โค้งหัวขอบคุณให้อีกฝ่าย
ใบหน้าพยักขึ้นลงอย่างว่าง่ายก่อนจะสาวเท้าก้าวตามไปอย่างง่ายดาย
“ ฝากด้วยครับ ”
ไม่รู้ว่าเชื่อได้รึเปล่าแต่มีอยู่ทางเดียวล่ะนะไม่งั้นก็หลงต่อไป
ทว่า. . .คิดถูกมั้ยนะเรา
![[ 山内 義貞 ] [ฝึกงาน]](https://cdn.bsky.app/img/avatar/plain/did:plc:3rpfxcfke5xwe2pul4vkckgu/bafkreianfbuyatazneis5a2jdsoxyft5o4hsbb5sbn57qanidezxtp334m@jpeg)
