abdullah naci

belki de bu içinde yaşadığımız türkiye sahtedir direkt. gerçek türkiye'de enflasyon, kutuplaşma, saçma sapan ölümler, asrın felaketleri, şaibeli seçimler, şaibeli futbol ligi, mafya, zam, kin, öfke, hamaset ve ırkçılık yoktur, halk huzur ve refah içinde yaşıyordur. kim bilebilir.

vatandaş yokluktan ve çaresizlikten çıkıp bomboş arazide toprak yemeye kalksa, hemen o toprağa lüks tüketim vergisi, trt payı, harç, polis vakfı payı, bok püsür koyarlar, vatandaşa dünyanın en pahalı toprağı olarak yedirirler. böyle korkunç biz zihniyet...

savaşların anlamsızlığı ve acımasızlığı üzerine bir şeyler okurken, blaise pascal'ın, "hükümdarı benim hükümdarımla kavgalı olduğu için kendisiyle hiçbir sorunum bulunmayan birinin beni öldürme hakkına sahip olması" şeklindeki sözlerine denk geldim. evet, tam da bu.

ben de diyorum bu dahi anlamındaki de'yi, da'yı bile yazmayı bilmeyen, toplam 50 kelime ile konuşan, profilini siyasetçi portleri ile süsleyip, kendisi gibi düşünmeyen herkese "hayin" diyen akademisyenler, doktorlar, profesörler nereden çıktı. meğer sahte diplomalarla türemişler.

şu "türk'üm/türkiyeliyim" meselesini türkler niye stres yapıyor anlamıyorum. türkiye vatandaşısın, türk'sün; ben türk'üm de geç. bırak da türkiye vatandaşı olup da etnik anlamda türk olmayanlar düşünsün. türk'üm mü diyor, türkiyeliyim mi diyor, kürt'üm mü diyor; onun bileceği iş.

fazla tevazunun sonu hırsızdan, namussuzdan, dalkavuktan, şarlatandan, şaklabandan, ırkçıdan, dangalaktan, yalakadan milliyetçilik nasihatı almak.

rus tankları berlin'e girene kadar, alman halkı, rusya'yı işgal ettiklerine inanıyormuş. 24 saat yandaş medyaya maruz kalan bir toplumun, memleketi güllük gülistanlık zannetmesi, ya da yedi düvele karşı savaş verildiğinine inanması normal. devlet propagandası böyle durumlar içindir.

elindekini ötekinin gözüne sokanlara hz.ali'den uyarılar:

fakirin yanında malından, hastanın yanında sağlığından, dertlinin yanında mutluluğundan, mahkumun yanında özgürlüğünden, zayıfın yanında gücünden, çocuksuzun yanında çocuğundan, yetimin yanında annenden/babandan bahsetme!

depremde ölenin ırkını sorgulayacak kadar aşağılık, yangını ırkçı siyasetlerine malzeme yapacak kadar namussuz, sporu kafatasçı zihniyetlerinin propaganda aracı haline getirecek kadar haysiyetsiz, ama kendilerine vatansever diyecek kadar utanmaz bir zümre var bu topraklarda.

bir fotoğraf karesi insanı ne kadar üzebilirse, o kadar üzüldüm. bursa'daki yangından...

bir ülke, yaptığı silahlarla, kurduğu hapishanelerle, diktiği gökdelenlerle övünmez; vatandaşına sağladığı refahla, bölgesinde yakaladığı çekim gücüyle, çıkardığı bilim ve sanat insanlarıyla övünür. eğer bir muz cumhuriyeti değilse tabi.

sovyetler birliği uzaya araç gönderirken kolhozlarda vatandaşları açlıktan ölüyordu. pakistan nükleer silah ile avunurken vatandaşları batı'ya sığınmak için denizlerde boğuluyor. bir ülkenin gelişmişliği silahla, askerle ölçülmez; vatandaşına sağladığı huzurla, rafahla ölçülür.

güçlü silahlar yaptık neden sevinmiyorsunuz diyorlar. silah yapmak devletlerin/hükümetlerin işidir, vatandaşı ilgilendirmez. akşam evine ekmek götüremeyen adam, çocuklarım aç ama ülkenin füzesi var diye avunmaz. bu kadar basit bir meseleyi bile anlatamadık şu iktidar tayfasına.

hans, antalya'da sörf yapıyor, kapadokya'da balona biniyor, fethiye'de yamaç paraşütüyle eğleniyor, sultanahmet'te kebap yiyor, dalaman'da rafting heyecanı yaşıyor; hasan da bim'in aktüel ürünler serisinden ucuz domates kapmaya çalışırken hans'ın kendisini kıskandığını düşünüyor.

sen kanuna nizama uyuyorsun, öteki genel afla her türlü suçtan arınıyor. sen vergini kuruş kuruş ödüyorsun, öteki vergi affıyla milyonları götürüyor. sen gece gündüz dersini çalışıyorsun, öteki çalıntı sorularla önüne geçiyor. dürüst evladını cezalandıran babaya benziyor bu ülke.

içine düştüğümüz delilik ortamını en güzel özetleyebilecek şey; denizde yüzen kazların cimer'e şikayet edilmesi ve ceza olarak kümese kapatılması. ileride dönem sineması için harika bir açılış sahnesi çıkar bundan.

ortadoğu'da dünün mazlumu bugünün zalimidir. sular yükselince balıklar karıncaları, sular çekilince karıncalar balıkları yer bu coğrafyada. en büyük katiller, katliamlardan kurtulmuş mağdurlar arasından çıkar. iyiler, kötülük yapma imkanı bulamamış kötülerdir çoğu zaman.

bazen kötüler sadece kötüdür, namussuzlar hiçbir sebep yokken namussuzdur, karaktersizler hiç nedensiz yere karaktersizdir; öyle çocukluk travmalarıyla, geçmişte yaşanılan olumsuz anılarla, sevgisiz büyümeyle falan alakası yoktur.

afrikalı bir kadın, "size özgürlükten önce ekmek lazım" diyen beyaz adama, "konuşma özgürlüğüm olmazsa, ekmeğimi kimin çaldığını nasıl söyleyeceğim?" demişti. size ne siyasetten, siz işinize bakın, ekmeğinize bakın diyenlere bunu hatırlatmak lazım.

osman gökçek olmaktan daha kötü bir tek şey var bu dünyada; osman gökçek'in babası olmak.

yaz tatilleri bir ihtiyaç molası olmaktan çıktı, bir ritüele, külte, ibadete dönüştü adeta. gerekirse borç harç bir şekilde sahillere inilecek, fotoğraflar instagram'a yüklenecek, eşe dosta bu yılllık farizamı da yerine getirdim mesajı verilecek. tabiat boşluk kabul etmiyor.

facebook'ta, whatsapp'ta ve instagram'da durumlara bakın, hep aynı trajedi. beni görün, beni görün diye adeta çığlık atan insanlar. ben de güzelim, ben de yakışıklıyım, ben de bilgiliyim diye çırpınan insanlar. fark edilmemek ölümle eşdeğer. modern zaman insanının yazgısı ağır.

faşistler şunu anlamadı bir türlü:

◾kimse size ırkınızı sevmeyin demiyor; başkasına dayatmayın.
◾kimse size dilinizi sevmeyin demiyor; başkasına dayatmayın.
◾kimse size size dininizi sevmeyin demiyor; başkasına dayatmayın.

ne zaman ülkede yangın çıksa, deprem olsa, zam haberi gelse, kendilerine "türkçü" diyen bir tayfa, düğmeye basılmış gibi "kürtler terörö" diye bağırıyor, gündem kaynıyor, hiç kimse iktidarın bir eksiğini, yanlışını konuşmuyor artık. sizce bu tayfa kime hizmet ediyor tam olarak?

edward said, entelektüelin çöküşünü "nabza göre şerbet vermek, konuşulması gereken yerde susmak, şovenist kabadayılıklara, tantanalı dönekliklere ve günah çıkarma törenlerine rağbet etmek" şeklinde açıklıyor. memleketin yazar çizer takımına bakınca o kadar çok hak veriyorum ki...

"ben, kardeşim ve amcaoğlu düşmanlarımızla savaşırız. onları yenersek ben ve kardeşim amcaoğlu ile savaşırız. onu da yenersek ben ve kardeşim savaşırız" diye meşhur bir söz vardır arap coğrafyasında. ortadoğulu zihniyetini bundan daha güzel özetleyen bir söz söylenmedi henüz.

bir lokma, bir hırka, bir şoför, birkaç maaş, birkaç koruma, bolca ihale, biraz rant, birkaç kupon arsa, biraz yolsuzluk, bir range rover, bir mercedes, bir bmw, bir audi, bir yazlık, bir kışlık, birkaç villa, bolca altın varaklı eşya, lüks, şatafat ve israf.

bundan tam 32 yıl önce bir "öfkeli kalabalık" sivas'ta insanları diri diri yakmıştı. öfkeli kalabalıkların aklı yoktur, vicdanı yoktur, dini yoktur. öfkeli kalabalıklar bindirilmiş kıtalardır, robotlar sürüsüdür, kurma kollu oyuncaklardır. öfkeli kalabalıklardan medet ummayın.

siyasetçi olmamanın üç büyük avantajı:

1] oy kaygısı taşımadığın için tribünlerin gazına gelmeden doğru bildiğini söylüyorsun

2] bir koltuğun olmadığı için onu kaybetme korkusu yaşamıyorsun

3] saçma sapan insanlarla geçireceğin vakti ailene ayırıyorsun