⛩️Tsukiyo🦊

สึคิโยะพยายามดึงกระชากแขนของตัวเองคืนแต่แรงของเธอก็น้อยจนเกินไป ‘กริ๊ง!’ เสียงนึงดังขึ้นตอนที่เธอกระชากอยู่นั้นอีกฝ่ายก็ชะงักเพราะบางสิ่งที่อยู่ที่ข้อมือของเธอคงจะไปสัมผัสเขาเข้า ทำให้แขนเธอหลุดจากพันธนาการก่อนที่เธอจะล้มลงพื้น

หญิงสาวมองไปที่กระพรวนที่ข้อมือเล็กน้อยก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าและคว้ายันต์ที่อยู่ด้านในมาแปะที่อกอีกฝ่าย ก่อนจะแกะกำไลข้างนึงของเธอพยายามผูกให้อีกฝ่าย

ตอนนี้เธอได้คำตอบแล้วว่าโอฟุดะใช้ได้ผลหรือไม่ กระเป๋าที่บัดนี้มันได้ร่วงลงพื้นตอนที่แขนของเธอโดนดึงไปพร้อมทั้งแรงที่กระแทกเข้ามายังช่วงท้องของเธอจนกระอักเลือดออกมา

ความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามา เธอลืมตามองเขากว้างขึ้นกว่าเดิมพร้อมทั้งยกยิ้มขึ้นมาแบบที่ไม่ควรจะเป็นมาก่อน เสียงหัวเราะเย็น ๆ ดังขึ้นมาในลำคอเบา ๆ
“ฮะ…มิโกะนี่…สนุกว่าที่คิดนะคะ…” เสียงเย็น ๆ ปนหัวเราะของเธอดังขึ้นมา
+

สึคิโยะค่อย ๆ ที่จะถอยเพื่อตั้งหลักทีละน้อย ตอนนี้ในกระเป๋าเธอมีแค่โอฟุดะไม่กี่ชิ้นกับเชือกเครื่องรางและยันต์ที่ใช้ปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย 3 ชิ้นอยู่ในกระเป๋าเท่านั้น ไม่ได้พกของอย่างอื่นเอาไว้ปัดเป่าด้วย คงต้องภาวนาให้อย่างใดอย่างนึงได้ผล

“พวกเขางั้นหรอ”เธอถามด้วยพร้อมขมวดคิ้วจ้องมองอีกฝ่าย

เรี่ยวแรงที่มีอยู่น้อยของเธอบวกกับความเจ็บปวดที่แขนของเธอคงจะเป็นไปได้ยากที่จะหลบอีกฝ่าย
+

สึคิโยะรีบดันตัวให้ลุกขึ้นในทันที เธอรู้ดีว่าตอนนี้กระดูกต้นแขนของเธอคงร้าวหรืออาจจะหักไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ตาม แต่ย่อมดีกว่าเข้าที่หัวใจเธอแน่นอน

“ตั้งสติไว้ก่อนสิคะ!”

เธอตะโกนออกมาหวังเรียกสติอีกฝ่ายพร้อมหยิบ ‘โอฟุดะ‘ ที่เธอพกไว้ในกระเป๋าออกมาเตรียมที่จะใช้ และภาวนาหวังว่ามันจะได้ผลไม่มากก็น้อย

แม้ว่าร่างกายเธอจะขยับทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่ถึงกระนั้นด้วยแรงและร่างกายของเธอก็ไม่ได้มากพอที่จะหลบหมัดนั้นได้

แรงจากกำปั้นของชายร่างสูงปะทะเข้าที่ต้นแขนของเธอ ทำให้เธอกระเด็นออกไปประมาณนึง

“อึก…”

ร่างของเธอสั่นกับความเจ็บที่แล่นอยู่ทั่วแขนของเธอและจากแรงที่กระแทกเข้ากับพื้น

โชคยังดีที่มือของเธอยังคงกำกระเป๋าเอาไว้แน่นทำให้ของด้านในไม่ได้หลุดกระเด็นไปไหน
+

แม้ว่าเธอจะไม่เกรงกลัวสิ่งใดแต่ก็ตาม แต่เธอก็รับรู้ถึงความอันตรายของคนตรงหน้าหากไม่รีบทำอะไรซักอย่าง

‘คนของพวกนั้น?’ มือที่กำลังค้นหยิบอะไรบางอย่างหยุดชะงักพร้อมกับคำที่ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยออกมาถามอีกฝ่าย

บุคคลที่ขณะนี้ควรอยู่ห่างจากเธอระยะนึง บัดนี้ระยะนั้นได้หายไปมากแล้ว

จิตสังหารของเขาทำให้ร่างกายของเธอขยับเบี่ยงหลบไปด้านข้างในทันทีก่อนที่เธอจะคิดอะไรด้วยซ้ำ
+

Story | Sakihito

โคเมย์อิน ซากิฮิโตะ เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของครอบครัวโคเมย์อิน นักชีววิทยาฐานะดีจากโตเกียว ซึ่งได้รับการสนับสนุนทุนวิจัยจากภาครัฐมาโดยตลอด เขาเติบโตท่ามกลางความรักและความอบอุ่นจากครอบครัว

พวกท่านรักและอ่อนโยนต่อเขาอย่างแท้จริง

ก่อนที่จะได้รับทุนวิจัยให้ไปทำงานที่เกาะไทเฮ

#THK_COMMU
#THKEVENT06 #THKโอบ้ง

ลิงก์รับชม : bit.ly/THKEVENT06_O...

(ผลงานนี้สร้างสรรค์โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมโอบ้งของคอมมูเท่านั้น ลิขสิทธิ์ในเสียงเพลงและองค์ประกอบต่างๆ ภายในเพลงยังคงเป็นของเจ้าของผลงานต้นฉบับ)

หญิงสาวกวาดสายตาไปมองรอบ ๆ จนไปสะดุดเข้ากับร่างสูงโปร่ง เธอกำลังจะเมินเหมือนอย่างเช่นทุกทีแต่เมื่อเห็นว่าเป็นชาวบ้านเลยมิได้ทำเช่นนั้น

“มีอะไรรึเปล่าค—”

เสียงของเธอหยุดชะงักลงเมื่อเห็นถึงความผิดปกติของคนตรงหน้าและบรรยากาศที่หนักอึ้งผิดปกติ สึคิโยะรวบรวมสติทันที แม้ขาของเธอหนักเกินกว่าที่จะหนีไปไหน มือเธอล้วงไปในกระเป๋าคล้ายหาอะไรอยู่

“ทางข้างหน้านี้มีเพียงศาลเจ้านะคะ“

หลังจากความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในการจุดไฟ ในหัวของมิโกะสาวก็ยังคงคิดไม่ตกขณะที่ขาของเธอกำลังก้าวเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อกลับไปยังที่พักหยุดลง เสียงจั๊กจั่นที่ดังเสียจนน่ารำคาญ ดังเสียจนกลบเสียงของกระพรวนที่อยู่บนตัวเธอไปจนหมด ดูแล้วเรื่องน่ารำคาญใจคงจะยังไม่หมดสินะ

พลันเมื่อเสียงที่น่ารำคาญหายไป และบรรยากาศที่เย็นจนชวนให้ขนลุก ‘มีบางอย่างผิดปกติ’ นั่นคือสิ่งที่เธอสรุปออกมาได้

#THK_EVENT06 #THKโอบ้ง
#THK_โรลเปิด แยกรูท

[เสียงที่ดับลง]
กรุณาอ่านรายละเอียดให้เรียบร้อย :

bit.ly/3SQknR4

(TW: มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรงและการทำร้ายร่างกาย)
ภายในโรลนี้จะมีการใช้ความรุนแรง ตัวละครทุกคนมีโอกาสได้รับบาดเจ็บจากการกระทำของซากิฮิโตะค่ะ)

(ปักค่ะ)

ความสงบสุขครึกครื้นของงานเทศกาลที่ไม่รู้จะอยู่อีกนานแค่ไหน แม้เธอจะไม่ได้ชื่นชอบเสียงดังนักก็ตามที

“ก็ระวังร่มจะไปเกี่ยวอะไรเข้านะคะ”

เธอพูดหยอกคนใกล้ ๆ ระหว่างมองหาที่จะไปแขวนกระดาษ
สายตาที่กวาดมองไปจนทั่วจนไปสะดุดเข้ากับจุดที่คนค่อนข้างเบาบางและสงบเงียบกว่าจุดอื่น

“นี่”

เธอชี้นิ้วไปตรงจุดนั้นก่อนจะหันไปมองอีกฝ่ายเชิงถามอีกฝ่ายเป็นนัย ๆ

นิ้วเรียวจรดปลายปากกาลงบนเอกสาร พร้อมทั้งเซ็นตามที่อีกฝ่ายบอกโดยไม่พูดอะไร แล้วจึงรับพัสดุจากอีกฝ่ายมาถือเอาไว้

“ก็…”
“ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษอะไรนักหรอกค่ะ”

สึคิโยะเดินเข้าไปด้านในศาลเจ้าเพื่อเอาพัสดุเก็บครู่นึงก่อนจะเดินกลับออกมา แล้วแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

“ฟ้าเริ่มมืดแล้วนะคะ”

#THK_EVENT04 #THK_ดอกไม้ไฟ [Tw : Lovecraftian horror]

คุณชนะในการเป่ายิ้งฉุบกับเอรินะ เป็นผลให้ได้สิทธิ์พิเศษที่คนแพ้จะไม่ได้มันไป

" ผมแพ้คุณซะแล้วครับ ถ้างั้นก็รบกวนด้วยนะครับ "

• Normal ending 60%
• Good ending 39 %
• secret ending 1%

**สามารถโรลแทนการเล่นชินดันได้ แต่ฉากจบจะไม่ต่างจากชินดันมากนัก

ชินดัน : th.shindanmaker.com/1238728

#THK_EVENT04 #THK_ดอกไม้ไฟ บูธ 17

◇ เข้าใกล้ฤดูร้อนทั้งที ก็ต้องเรื่องลี้ลับ! ชวนเหล่าผองเพื่อนโยไคที่คุณชื่นชอบ ไปดูงานเทศกาลกันเถอะ ◇

[กติกาในการเล่นเกมเป่ายิ้งฉุบ]
- ชนะ ได้ส่วนลดครึ่งหนึ่งของการเช่า
- เสมอ ได้ของซักอย่างจากโฮสต์
- แพ้ ได้ของปลอบใจจากกลุ่ม

ชินดัน : th.shindanmaker.com/1239876

[หากคุณชนะให้ดูโควทเพื่อเลือกรูทที่จะไปต่อ]

#THK_COMMU #THK_STORY

03 : ดอกไม้ไฟ

รายละเอียด : bit.ly/42O64Cs

ระยะเวลาการเล่นอีเวนต์ : วันที่ 8 พฤษภาคม - 10 พฤษภาคม (เล่นย้อนหลังได้ตลอดเวลา)

#THK_EVENT04 #THK_ดอกไม้ไฟ

ไม่ได้ชวนใครมาดูดอกไม้ไฟเป็นพิเศษ
จึงขลุกอยู่แต่ในบูธชมรมจนหมดกะ
ไม่คิดไปไหน

แต่สุดท้ายก็ถูกไล่ให้มาเที่ยวงานบ้างอยู่ดี

=====

((แวบมาแปะๆเจ้าก้อนไปก่อนค่ะ ฮาาา))
Cr.base fayfuyu

#THK_Event04
#THK_ดอกไม้ไฟ

“พี่..”
“หือ?”
“กินไม่หมดอะ”

แต่3นาทีหลังจากยื่นทาโกะยากิให้พี่ชาย ก็ดันเผลอซื้อขนมมาเคี้ยวหงุบๆอีกถุงซะแล้ว

รอบนี้จะกินหมดหรือได้ยื่นให้อีกกันหนอ

@thk-shiran.bsky.social

#THK_EVENT03 #THK_ทานาบาตะ

(ย้อนหลัง)

( 3 หนุ่มเดอะแก๊งเที่ยวงาน )

ท่าทางของอีกฝ่ายไม่ได้ต่างจากที่เจ้าตัวนึกเอาไว้นัก แทบจะเรียกได้ว่าเหมือนกับที่คาดการเอาไว้อยู่แล้วก็ว่าได้

หลังเดินมาซักพักก็ถึงจุดที่มีต้นไผ่มากมายวางตระเตรียมเอาไว้แล้ว ถือว่าดีที่ครั้งนี้เดินมาถึงที่หมายโดยไม่ได้หลงทางหรือไม่ออกที่อื่น

“คนยังเยอะเหมือนเดิมเลยนะคะเนี่ย”

เธอพูดพร้อมกวาดสายตาไปรอบ ๆ เพื่อหาว่าพอมีจุดไหนที่มีคนน้อยบ้าง

“อันนี้เป็นโอมาโมริของศาลเจ้าค่ะ”

ดูจากอาการของอีกฝ่ายตอนเดินทางมายังศาลเจ้าแล้ว คงต้องพกเครื่องรางที่เอาไว้ป้องกันสิ่งชั่วร้ายเอาไว้คงเป็นเรื่องที่ดีกว่า
“คุณคงไม่ใช่คนที่นี่สินะคะ”

เธอยืนมองอีกฝ่ายโทรศัพท์อยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร นออีกฝ่ายสนทนาให้เสร็จสิ้นก่อน

ทางเธอเองก็ลืมเรื่องที่คนจากศาลเจ้าอื่นจะเดินทางมาเสียสนิท คงเพราะไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักด้วย

“เป็นเช่นนั้นก็ดีแล้วล่ะค่ะ”
“เดี๋ยวฉันนำไปเก็บรักษาเอาไว้ด้านในให้ก่อนก็ได้ค่ะ”
“ต้องเซ็นต์อะไรรึเปล่าคะ?”

เจ้าตัวว่าแล้วก็ยื่นมือรอรับพัสดุนั้น พร้อมกับยื่นของที่หยิบออกมาจากกระเป๋าเมื่อครู่ให้อีกฝ่าย

+

สึคิโยะมองพัสดุในมือของอีกฝ่าย จะให้ตามหาตัวคนที่ไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ก็คงจะเป็นไปได้ยาก

“ลองติดต่อศาลเจ้าทางนั้นดูมั้ยล่ะคะ”

“ถ้าทางนั้นใส่ช่องทางติดต่อเอาไว้เรียบร้อยก็ไม่น่าจะมีปัญหานะคะ”

เธอพูดพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเหมือนของอะไรอยู่

“ยิ่งเวลานี้แล้ว พวกมิโกะพาร์ทไทม์ก็ตงจะกลับบ้านกันแล้ว”

ยังไงซะโดยปกติแล้วเธอก็ไม่ได้เชื่อรอยยิ้มนั่นอยู่แล้ว ยิ่งกับคนที่เดินตามหลังตนมาด้วยแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ยังคงเดินช้า ๆ เพื่อไปยังเทศกาลต่อไป

“ก็เล็กน้อยนั่นแหละค่ะ”

“พูดเหมือนคุณไม่คาดหวังให้เกิดอะไรขึ้นเลยนะคะ”

สึคิโยะหันไปมองอีกฝ่ายเล็กน้อย ถึงจะพอเดาได้อยู่แล้วว่สอีกฝ่ายจะแสดงท่าทางยังไงก็ตาม

#THK_RPG

” มองอะไร? ”

“ อย่าคิดจะกินมิตาริเชียว... ”

ภูติดอกไม้ตัวน้อยจนาดเล็กเท่าฝ่ามือเอ่ยห้ามคุณ

( ภูติที่เคยมีแค่เงา ตอนนี้มีตัวตนแล้ว! 🥺🥺🥺 )

#THK_RPG

(แวะแจกเควสปราบจอมมารตรงนี้ค่ะ🤏 ส่วนรางวัลมีแค่นำ้ใจUU)

#THK_RPG

(กำลังงงกับตัวเองมาทำไมมาโผล่อยู่ที่นี่ด้วยลุคที่ตัวเองไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้)

(ก็หล่อดีนิ เอ้ย อย่าหลงไปกับมันสิ !!!)

(ผมเป็นเพียง จอมเวทย์ ธรรมดา แสนใจดี)

#THK_RPG

( คิดว่าภูติแห่งพงไพรจะตัวใหญ่กว่านี้ซะอีก )