🕊️°光星 | โคเซย์

"ตอนนี้กิงโกะจังเตรียมพร้อมเต็มที่เลยครับ"

เขาหัวเราะเบาๆ ด้วยความเอ็นดู เมื่อจ้องมองไปยังเจ้าแมวตัวใส สองมือจับไว้แน่น

"ร้านของหวานเองก็น่าจะเยอะครับ"
"ไหน ๆ แล้วเราไปชิมทุกร้านเลยไหมครับ?"

เขาเสนอออกมา แม้ว่ามันจะคล้ายคำพูดแซวเล่น แต่เชื่อเถอะว่าเขาเอาจริง..

"ครับ!"

เขาเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนยามที่ประคองใบหน้าของคุณ

ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นกุมมือทั้งสองนั้นเอาไว้

"ได้สิครับ"
"งั้นเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า"

พยักหน้าเบา ๆ เป็นการเห็นด้วย รอยยิ้มหวานยังคงอยู่บนใบหน้า

"ผมเลี้ยงเองดีกว่า~" เสนอตัวก่อนเลย

"ไม่เห็นจะตลกเลยครับ"

เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังเล็กน้อย แน่นอนว่าว่าเป็นสีหน้าจริงจังที่ยังคงมีรอยยิ้มเสมอ

และเขาเองก็ไม่อยู่เฉย ๆ มืออีกข้างยกขึ้นมาช่วยปาดน้ำตาของคุณออกไป

"ตอนมาโคโตะจังยิ้มน่ะ น่ารักที่สุดครับ"
"ผมชอบนะ" ยิ้มหวาน

หัวเราะเบา ๆ เล็กน้อย ต่อมาเมื่อโทยะให้ความสนใจกับบางสิ่ง เขาเองก็มองสิ่งนั้นด้วยความสนใจ

"ตัวสีขาวขนปุย.. น่ารักดีนะครับ"

มาหยุดอยู่ข้าง ๆ คุณพร้อมกับจ้องมองบางอย่างที่เป็นก้อนสีขาวปุย..

"ดูคล้ายกับโทยะนิดหน่อยนะครับ"

แอบแซวเล็กน้อย พร้อมหัวเราะเบา ๆ

ค่อย ๆ วางร่างของเจ้าแมวไว้บนหน้าตักของคุณ ก่อนที่จะจับมือเล็กทั้งสองเอาไว้ บีบเบา ๆ เป็นการปลอบโยน

บางทีอาจจะถึงช่วงเวลาที่กิงโกะจังจะจางหายไปจากสายตาคุณ

"วันนี้ถือเป็นวันพิเศษ มาโคโตะจังต้องยิ้มเข้าไว้"

วาดรอยยิ้มหวานให้คุณ

แม้ตัวเขาเองจะไม่มั่นใจเหมือนกันว่าคุณจะได้เห็นกิงโกะจังอีกหรือเปล่า

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงอยากอวยพรให้คุณเสมอ

จ้องมองและรับฟังคุณเงียบ ๆ โดยที่ไม่ไปรบกวนอะไร กระทั่งเห็นว่าบนใบหน้าของคุณเริ่มมีหยาดน้ำตา

"กิงโกะจังน่ะ อยู่กับมาโคโตะจังเสมอเลย.." เอ่ยด้วยแววตาที่อ่อนโยน

+

เมื่อได้เห็นว่าคุณพอใจ เพียงแค่นี้ก็ทำให้เขายกยิ้มบาง ๆ

"ไม่เป็นไรหรอกครับ"
"ผมยินดีช่วยอยู่แล้ว"

เขาหัวเราะเบา ๆ บอกตามตรงเลยว่าความสามารถเช่นนี้ ก็คงจะดูไม่มีประโยชน์สำหรับคนส่วนใหญ่

"เพราะผมเองก็ชอบกิงโกะจัง"
"กิงโกะจังเอง ก็คงอยากให้มาโคโตะจังเล่นด้วยแน่นอน"

ส่งยิ้มหวานเป็นการยืนยัน

อุ้มร่างนั้นขึ้นมา พามาหยุดอยู่ตรงหน้าของคุณ ให้หัวของกิงโกะสัมผัสที่หน้าผากคุณอย่างแผ่วเบา

"แบบนี้.. น่าจะช่วยให้อยู่ใกล้กันมากขึ้น"

"จับมือของผมเอาไว้นะครับ"

เขายิ้ม

ในเมื่อคุณต้องการเช่นนั้น เขาไม่ได้คะยั้นคะยออะไร เพียงส่งยิ้มบาง ๆ
และจ้องมองฝ่ามือของคุณที่วางทาบลงมือของเขา

"งั้น.. ผมขออนุญาตนะครับ กิงโกะจัง"

ฝ่ามือละออกจากตัวเจ้าแมวเล็กน้อย ก่อนสองมือค่อย ๆ ประคองร่างของแมวน้อยอย่างเบามือ

+

"อันที่จริงผมเองก็ตอบเรื่องนี้ไม่ได้ครับ.. แต่ว่า... "

"ลองขอให้กิงโกะจังมาปรากฏตัวบ่อย ๆ ไหมล่ะครับ?"

เขายิ้มให้ พร้อมกับยื่นมือมาลูบเจ้าแมวตัวโปร่ง

เพราะเขาเคยมีประสบการณ์กับวิญญาณมานิดหน่อย ถึงจะไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรก็ตาม

จ้องมองคุณด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนยามที่กำลังคุยกับเจ้าแมว

"เอ๊ะ.. อ่อ ได้สิครับ"
"มัวแต่มองมาโคโตะจังจนไม่ได้ยินไปแป๊บหนึ่งเลย"

หัวเราะเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

ก่อนเอียงคอน้อย ๆ คล้ายกับกำลังครุ่นคิด

+

"ถ้าเป็นผมคงขอลูบได้อยู่ แต่ก็ยังไม่เคยอุ้มเลย"

เขาหัวเราะเบา ๆ จ้องมองวิญญาณของกิงโกะจัง กับคนที่มีเซ้นส์พิเศษแบบเขา คงแตกต่างจากคนปกติเล็กน้อย

ก่อนนึกตามคำพูดของคุณ ส่งยิ้มบาง ๆ ให้

"อาจจะไม่เคย.. แต่ผมเข้าใจครับ"
"เพราะหากว่าผมได้เจอกับเด็กคนนั้นอีก.. ผมก็คงจะนึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรออกไป"

เขาเอียงคอเล็กน้อยครุ่นคิด

"เป็นพวกเมล็ดพืช อาหารนกทั่วไปนี่แหละครับ"

"โชคดีที่ชิสุจังไม่เรื่องมากเรื่องของกิน"

พยักหน้าและหัวเราะเบา ๆ ไม่เรื่องมากเรื่องการกิน เหมือนกับตัวเขาที่เป็นเจ้าของเลย

"โทยะคุงใจดีจังเลยนะครับ"
"แบบนี้ชิสุจังต้องชอบมากแน่ ๆ "

"ก็ไม่บ่อยขนาดนั้นหรอกครับ"

เขาหัวเราะเบา ๆ เพราะส่วนใหญ่แล้วกิงโกะจังมักอยู่กับคุณแทบตลอด

"ได้สิครับ"

ตอบรับทันที ทั้งเต็มใจและเห็นด้วย ไม่ลืมที่จะจับมือของคุณเอาไว้ พาไปหาที่นั่งแบบสงบ ๆ

เพียงสองคนและอีกหนึ่ง..

"ตอนนี้มาโคโตะจังอยากคุยอะไรกับกิงโกะจังบ้างล่ะครับ" เขายิ้มให้

เขาบีบมือคุณเบา ๆ กลับ แน่นอนว่าเข้าใจความรู้สึกของคุณเป็นอย่างดี

"ผมเข้าใจมาโคโตะจังนะครับ"
"การได้เห็นสิ่งที่คนอื่นไม่เคยเห็นมาก่อน มันน่าเหลือเชื่อ"

"อีกอย่าง.." เขายิ้มให้คุณ

"กิงโกะจังน่ะ คอยอยู่กับมาโคโตะจังตลอดเลยนะครับ"
"เป็นเหมือนสัตว์คุ้มครองเลย"

แววตาสีน้ำเงินและใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มยังคงจ้องมองโคมของตนเองที่ปล่อยสู่ผิวน้ำ

บุคคลที่จากลาไปนานแสนนาน คนที่ไม่มีโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกัน..

ก่อนเเฝ้ามอง และเล่นกับเจ้าแมวสีดำตัวโปร่ง

"อ๊ะ.. มองเห็นแล้วเหรอครับ?"

เขาหันมายิ้มให้คุณ เหมือนกับว่า.. เขาจะรู้สึกดีใจ

"รู้สึกยังไงครับ ตอนนี้.."

เขาหัวเราะเบา ๆ อีกครั้ง

"โทยะคุงเป็นคนคุยไม่เก่งสินะครับ"

พยักหน้าเบา ๆ เป็นการทำความเข้าใจ แน่นอนว่าเขาไม่ถือสา

"เอ๋.. ชิสุงจังชอบให้ลูบอยู่นะครับ"
"มีความคล้ายแมวเลยล่ะ"

หัวเราะเบา ๆ เมื่อนึกถึง

"ขอแค่ไม่บีบ หรือจับแรง ๆ ก็พอครับ"

#AZK_Obon
#AZK_Roleplay
[ โรลปิด | วัดซาโยะจิ | 20:49, 16/08 ]
@azk-kosei.bsky.social

มาโคโตะถือโคมที่ทำเสร็จเดินมาที่บ่อน้ำ, หลับตาลงครู่หนึ่งก่อนปล่อยโคมสู่ผิวน้ำส่งวิญญาณคนที่เธอรักที่สุด

'เหมียว~'

เสียงเล็กๆดังขึ้น เธอขมวดคิ้วก่อนถอยห่างจากบ่อกลับไปสมทบแฟนหนุ่มที่ยืนรอ

ในตอนนั้นถึงได้เห็นแมวดำตัวน้อยและโบว์สีแดงอยู่ข้างๆเขา

"โคเซย์คุง, ฉัน...เห็นกิงโกะจัง"

เขาอมยิ้มน้อย ๆ ให้กับคำตอบของเพื่อนร่วมชั้น พยักหน้าเบา ๆ เป็นการทำความเข้าใจ

"งั้น วันหลังจะลองพาชิสุจังมาเล่นด้วยนะครับ"

"อ่ะ แล้วก็ ๆ ชิสุจังน่ะชอบให้ชวนคุยด้วย" เขายิ้ม ด้วยแววตาเปล่งประกาย

( ขอบคุณมากเลยนะคะ! )

พยักหน้าเบา ๆ เป็นการตอบรับ

"ได้สิครับ"
"ได้อยู่กับมาโคโตะจังทั้งที่ จะกลับตอนไหนผมก็ไม่มีปัญหาหรอก"

หัวเราะเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มหวาน และแน่นอนว่าสิ่งที่เขาเอ่ยออกไปนั้นเป็นความจริง

"อยากกินอะไรดีล่ะครับ?"
"ผมเลี้ยงดีกว่า"

เอ่ยอย่างอารมณ์ดี พร้อมรอยยิ้มที่ไม่เคยจางหาย

"รู้สึกตื่นเต้นแปลก ๆ เลยครับ"

พอคิดถึงตอนที่ชิสุจังกับนาบิจังมาเจอกัน มันควจะเป็นประสบการณ์ที่แปลก และน่าตื่นเต้นสุด ๆ

ใคร ๆ ก็พอรู้ดีว่านกกับแมวอาจจะไม่ถูกกัน..

"แต่น่าจะไม่มีปัญหาอะไร"

เขาหัวเราะเบา ๆ แน่นอนว่าค่อนข้างมั่นใจในตัวของชิสุจัง

"ส่วนวันนี้ ขอบคุณมากเลยนะ.. มาโคโตะจัง"

คำเอ่ยชวนของคุณทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนวาดรอยยิ้มหวานขึ้นมา เอียงคอน้อย ๆ

"อันที่จริงก็ไม่มีที่ที่อยากไปพอดี"

ถึงจะมี แต่ก็คงไปไม่ได้นานเท่าไหร่..

"งั้นคงต้องรบกวนมาโคโตะจังบ่อย ๆ แล้วสิครับ"
"โอ๊ะ! พาชิสุจังไปด้วยดีไหมนะ?"

พอเอ่ยออกไปแบบนั้นเขาก็ทำตามที่ตนเองพูด แม้จะมีการพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทานอาหาร แต่ก็ไม่ได้หยอกล้ออะไรมาก

มื้ออาหารจบลง..

"แน่นอนครับ"
"แล้วก็เป็นมื้อแรกของการคบหากัน"

เขายิ้มแย้ม และหัวเราะเบา ๆ เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุด

"มื้อหน้าเป็นอะไรดีนะ"

"อ๋อ ชิสุจังของผมสินะ"

พอได้ยินแบบนั้น เขาเอียงคอน้อย ๆ พร้อมรอยยิ้ม ก่อนหัวเราะเบา ๆ เมื่อนึกอะไรขึ้นได้

"วันนี้ชิสุจังอารมณ์ไม่ค่อยดีน่ะครับ"
"เลยไม่พาออกมาน่าจะดีกว่า"

แน่นอนว่าเขาเองก็แอบเสียดายเหมือนกัน

"อยากเจอชิสุจังเหรอครับ?" และถามกลับ

อ้าปากรับทันทีเมื่อคุณป้อนกลับมา ก่อนส่งรอยยิ้มหวานแม้จะกำลังเคี้ยวอยู่ก็ตาม

ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เขาจึงแหย่คุณมากกว่าเดิม.. คงเพราะสถานะที่เปลี่ยนไปหรือเปล่านะ?

"อร่อยขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยครับ"

พอเคี้ยวเสร็จก็เริ่มแหย่ต่อทันที แน่นอนว่าคำแหย่ของเขามักมาพร้อมรอยยิ้มหวาน

"ฮะ ๆ ไม่แกล้งแล้วครับ กินกันต่อนะครับ"

"เอ๊ะ.. ได้สิครับ!"

ใบหน้ายิ้มหวาน พร้อมแววตาตื่นเต้น ท่าทางว่าเขาจะดีใจต่อข้อเสนอของคุณ

มีเรื่องให้ต้องทำด้วยกันอีกแล้วสินะ..

"เขินอะไรกันครับ ก็.. เราเป็นแฟนกันแล้ว"

เขายิ้มหวานพร้อมยืนยันสถานะในตอนนี้ ก่อนค่อย ๆ ป้อนคุณอย่างระวัง

"ผมจะรอชมนะครับ ถึงจะอีกนานเลย"

กว่าคุณจะได้ไปต่างประเทศน่ะ..

"ได้สิครับ มาแบ่งกันครับ"
"แล้ว~ ยังอยากให้ผมป้อนอยู่ไหมครับ"

ยิ้มหวานพร้อมเอียงคอมอง

"ไม่หรอกครับ" หัวเราะเบา ๆ

พาให้นึกถึงของฝากต่าง ๆ ที่นำไปให้แก่น้องสาวของตน ส่วนใหญ่ก็เป็นตุ๊กตาจริง ๆ

"เดี๋ยวคุณพยาบาลก็จัดการให้เองครับ" ขยิบตาอย่างขี้เล่น

"ดำน้ำ..?"
"อันที่จริงก็ยังไม่เคยนะครับ"

เขายอมรับตามตรง แม้จะมีความสนใจก็ตาม... และเขาเองก็ชอบทะเล

+

"ต้องเอาโคอาล่ามาฝากสักตัวแล้วครับ"

เขาหัวเราะเบา ๆ อย่างหยอกล้อและขี้เล่นตามนิสัย ซึ่งไม่ว่าจะเป็นของฝากแบบไหน น้องสาวตนก็คงชอบทั้งนั้น

"ดำน้ำสินะครับ?"
"น่าสนใจเหมือนกันครับ"

คิดตามพร้อมพยักหน้าเบา ๆ

"แบบนี้มาโคโตะจังต้องถ่ายรูปมาฝากผมแล้ว" ยิ้มแป้น