Neslihan Harbiyeli

Kendime sordum: “Mutlu musun?” Bağlantı hatası verdi.

Ben içime kapandım, kapı çalınca da açmadım.

Sosyal hayatım, uçakta modunu açınca kaybolan sinyal gibi.

Ruhum yorgun ama tatil yapacak zaman da yok.

Tek istediğim biraz huzur, biraz da tost.

Bugün yine "yapmam gerekeni yapmama günü".

“Spor yapınca enerji geliyor” dediler, ben hâlâ yattığım yerdeyim.

2 dakika yürüyünce "spor yaptım" sayıyorum, çünkü mental olarak maraton koştum zaten.

İç sesim: "Sakin ol, bu kadar kafaya takma."
Aynı iç ses, 2 saniye sonra: "Şu 7 yıl önce olan rezilliği hatırlıyor musun?"

Kendi kendime konuşuyorum çünkü beni tek ben anlıyorum.

En son ne zaman dışarı çıktım? Google bile hatırlamıyor.

İlişkilerde sadakat önemlidir ama lahmacun geldi mi herkes kendini düşünür.

Aklım bir karış havadaysa, kalbim başka gezegende.

“Alarmı kapattım ama hala çalıyor. İçimde.”

“Kendime zaman ayırıyorum ama kendimle de sıkılıyorum.”