公兵 ｋｏｕｈｅｉ(late reply on weekdays)

𝒸𝓂𝓈 : 𝒳𝓀𝒾𝓀𝓎𝑜 𝒳𝓀𝒾𝓇𝒶

"𝒲𝒽𝑒𝓃 𝓎𝑜𝓊 𝓁𝑜𝑜𝓀 𝒶𝓉 𝓂𝑒, ℐ 𝓈𝑒𝑒 𝓈𝓉𝒶𝓇𝓈." 🌟✨

(แวะมาแปะรูปที่คอมมิชมาค่ะ 🥺)

cms : aprilntea

「見つけた！」📸

(เก็บภาพคมช.อิตคุงคับ มะมี๊ใจเหลว😭🤲✨💖)

( ขออนุญาตมาลงภาพที่เคยวาดไว้เมื่อนานมาแล้วค่ะ ! )

พูดจบก็ยื่นสมุนไพรชิ้นสุดท้ายในลิสต์ให้เธอ คำถามดูไม่มั่นใจเอามาก ๆ เพราะน้ำเสียงของเขาเบากว่าปกติ นัยย์ตาสีแดงของเขาดูสั่นเล็กน้อย เพราะอยากรู้ว่าคนอื่นมองเขายังไง

ถ้าเป็นมิวะ, บางทีอาจจะพอ…ตอบคำถามนี้อย่างตรงไปตรงมาได้ก็ได้

เขาจะได้พอรู้ ว่าเขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นบ้างได้ไหม

ทั้ง ๆ ที่มิวะจังก็คงแค่หมายความว่ามีคนแก่ที่บ้านเหมือนกันนั่นแหละ — แต่โควเฮย์ดูจะคิดไปไกลกว่านั้นโข

อีกฝ่ายน่าจะสัมผัสได้ ว่าเขาน่าจะคิดอะไรไปเกินความหมายที่เธอจะสื่อ

“ความจริง มีคน ๆ นึงบอกว่า เธอชอบผู้ชายอ่อนโยน แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ชอบคุยกับฉันเท่าไหร่ เวลาคุยกันก็จะโมโหใส่ทุกครั้ง” ในตอนที่เขาละสายตาจากอีกฝ่ายไป จู่ ๆ เจ้าตัวก็พูดขึ้นมา

“เธอว่าฉันดูอ่อนโยนบ้างรึเปล่า”

‘เรามีหลาย ๆ จุดคล้ายกันดีนะคะ’

ประโยคนี้ ทำเอาโควเฮย์นิ่งไป, เพราะสิ่งที่เขาคิดมาตลอด คืออีกฝ่ายช่างเป็นขั้วตรงข้ามกับเขาจริง ๆ

ทั้งด้านอารมณ์ การคิด การพูด — เขามองว่าอีกฝ่ายอ่อนโยนจากการพูดคุยไม่กี่ครั้ง ความหมายที่ว่า ‘คล้าย’ มันแปลว่าเขาดูอ่อนโยนเหมือนเธอด้วยมั้ยนะ

“ประหลาดคน” จากที่นิ่งไปพักนึงก็ตอบ

“ฉันไม่เหมือนเธอหรอก แค่มีคนแก่ที่บ้านเหมือนกันเท่านั้นเอง”

#โปรโมทร้านค้าRKM

~ ฤดูกาลรับสมัครพนักงานพาร์ทไทม์ ~

เด็กนักเรียนที่ต้องการสมัครงานสามารถดูรายละเอียดการรับสมัครและกฎตามแต่ละร้านค้าได้เลย !

* แต่ละร้านรับมากที่สุด 15 คน
* นักเรียนที่สมัครงาน ต้องทวิตหน้าไทม์ไลน์เกี่ยวกับงาน 1 ครั้ง/เดือน
* สมัครได้ทุกโรงเรียนค่ะ

#ดวงRKM

💭 เหตุการณ์สุ่ม

✨ วันนี้ตลอดทั้งวัน คนที่มีราศีสิงห์ คนที่มีเบอร์ลงท้าย 43, 56, 84 และคนที่ติดพลาสเตอร์ จะได้รับ [ พวงกุญแจต้นหอม ] จากคุณยายคนหนึ่งข้างทาง

💥 ส่วนคนที่เกิดราศีพิจิก และยังไม่มีพลาสเตอร์แปะ จะลื่นฝุ่นหกล้มจนได้แผลถลอกเล็ก ๆ 1 แผล คงต้องติดพลาสเตอร์แล้วสิ...

* ผู้ที่มีข้อมูลตามข้อความด้านบนไม่จำเป็นต้องเล่นทุกคนค่ะ *

แชะ เสียงถ่ายรูปดังขึ้น

รีบเดินไปดูว่าถ่ายได้อะไรบ้าง แต่ดูจากท่าทางที่มองจากด้านหลังตะกี้แล้วก็คง… ไม่น่าคาดหวัง…

”อุ๊บ— คิกคิก อะไรกันนี่…”

กลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด แล้วก็โชว์ให้คนอื่นมุงดูด้วย

@rkmtomoyo.bsky.social

พอฟังความคิดของหลาย ๆ คนเข้า เขาก็เลือกไม่ถูกว่าจะใช้ความคิดของใครกันแน่ คนตัวสูงเลยยกมือขึ้นมากอดอก

ถ้าให้เลือกสักอันก็คงยาก

“เฟคนิวส์ไม่จำกัดว่าต้องมีอันเดียว อีกอย่าง พวกเราก็มีตั้งหลายคน”

“อีกอย่าง มีเวลาให้ปล่อยเฟคนิวส์ตั้งสามวัน… ปล่อยข่าวปลอมอันเดียว เสียดายแย่” เจ้าตัวพูดจบก็คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

@matsumoto-rkm.bsky.social

“…เรื่องลี้ลับหรอ” เขาทำเป็นพึมพำ

อ่า ให้ตาย อะไรพวกนี้เขาไม่มีหัวทางด้านนี้เลยนี่สิ (เรียกว่าไม่มีหัวทางด้านไหนเลยต่างหาก) คนตัวโตเลยได้แต่ยีหัว เห็นคนอื่นมีไอเดียกัน แต่ตัวเองดันความรู้เป็นศูนย์

“มาถามฉัน ฉันว่ามัตสึโมโต้น่าจะคิดเก่งกว่านะ”

“ใช่มั้ย” เขาหันไปเลิกคิ้วใส่ ท่าทางเขาไม่ใช่พวกน่าคบหาเลยจริง ๆ

@matsumoto-rkm.bsky.social

“อืม เหมือนว่าจะถูกเสียบไว้ที่ต้นไม้น่ะ”

เขาอ่านข้อความที่เขียนบอกเอาไว้ ก่อนจะเดินไปสำรวจที่ต้นไม้ เมื่อหาอยู่สักครู่ก็พบกระดาษโน๊ตใบหนึ่ง

โควเฮย์ปัดมันเล็กน้อย ก่อนที่จะส่งไปให้อิตสึกิที่อยู่ไม่ไกลจากเขานัก

“มัตสึโมโต้ ลองเปิดอ่านหน่อยสิ”

@matsumoto-rkm.bsky.social

เมื่อมาถึงสถานที่นัดพบ คนตัวสูงก็มองเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยสายตานิ่ง ๆ ถึงจะดูไม่เป็นมิตร แต่ความจริงแค่ซ่อนอะไรบางอย่างในใจ

อะไรบางอย่างที่ทำให้มือเขาเย็นเฉียบ

“ยามาโอกะ โควเฮย์ โทโมยาสึครับ”

“ฝากตัวด้วย”

เมื่อกี้… เรานิ่งไปรึเปล่านะ

@matsumoto-rkm.bsky.social

โควเฮย์ที่พึ่งไปถ่ายรูปตรงปราสาทมาก็เเินมานั่งพักลนม้านั่งตัวเดียวกันกับอีกฝ่าย เขาหันไปมองอีกคนก่อนจะทักทาย

“ไง โฮชิซากิ”

“คนเยอะจนอยากจะกลับโรงแรมเดี๋ยวนี้เลยล่ะ” เขาแอบบ่นให้เธอฟังเล็กน้อย

“แล้ว…ทำไมอยู่คนเดียวล่ะ ?”

[ #KengakuRKM | at — Osaka Aquarium Kaiyukan] (+ได้ค่ะ)

โควเฮย์เหม่อมองเข้าไปในตู้จัดแสดงปลาอย่างเนิ่นนาน อีกฝ่ายดูจะไม่ได้ขยับเขยื้อนหรือกระพริบตามาสักพักแล้ว — เสมือนเขาตกอยู่นภวังค์ ที่ลึกขนาดไหนก็ไม่มีใครล่วงรู้

[คุณ] เดินมาพบเขาที่เหม่อลอยเข้า จะทักทายหรือเข้าไปช่วยเหม่อด้วยดี ?

(แอบมาหย่อนสกินไปรเวท+ชุดนอน #KengakuRKM วันที่21/22ค่ะ

ช่วงดึกๆ ถ้าไม่มีนัดอะไร ก็จะพบตัวได้ที่ออนเซ็นของโรงแรม♨️

แต่ช่วงกลางวัน มักจะหายไปไหนก็ไม่รู้ ฝากเพื่อน ๆ โทโมฯ3-A ช่วยเช็คชื่อแทนหน่อยนะ
^ มีเซนเซโฮมรูมเป็นรูมเมท แต่ก็...)

[08:00] #KengakuRKM
Osaka Aquarium Kaiyukan

' หากอยู่ใต้ท้องปลากระเบนในอุโมงค์ที่ Osaka Aquarium Kaiyukan ครบ 8 วินาที คำอธิษฐานของคุณจะเป็นจริง '

ใครบางคนวางกระดาษโน้ตไว้บนรถบัส ทั้งที่เกือบจะลืมไปแล้ว
ทว่าเจ้ากระเบนตัวใหญ่ก็ดันแหวกว่ายฝูงปลามาหาเขา

คำอธิษฐาน ปลากระเบน

ทั้งที่นายถูกกักขังไม่มีอิสระอยู่ที่นี่
นายยังจะให้คำปรารถนาคนอื่นเป็นจริงอีกงั้นหรอ ?

#KengakuRKM

[ ทางเดินระแวกปราสาทโอซาก้า | freetime ]

เมื่อปล่อยให้เดินจดบันทึกได้ในเวลาฟรีไทม์เธอก็ไม่รอช้าที่ออกจะออกไปเดินบ้าง เธอเดินแถบทางเดินพรางชมปราสาทโอซาก้ากับการตกตกตลอดทาง

แต่เหมือนจะเดินแล้วเหม่อไปหน่อยจากอาการเมารถเล็กน้อยจึงสะดุดกับหินก้อนเล็กแถวนั้นทำเอาถุงน่องของเธอขาดที่หัวเข่าเลย และเหมือจะเป็นแผลถลอกด้วย

(มาช่วยน้องได้นะคะ🥺)

#KengakuRKM
OUTFIT CHECK!⭐🍅
โอซาก้าทริป

(อย่าทำผม เพราะผมจะบอมคืน .กำปากกา)

"ร้องไห้น่าเกลียดชะมัด" / โควเฮย์กล่าว
w/ @reiyo-rkm.bsky.social

โควเฮย์มักทำอะไรเหนือความคาดหมายอยู่แล้ว อยาางเช่นวันนี้ที่ออกมาวิ่งออกกำลังกาย แต่ดันพกกระเป๋าใส่ชิไนมาด้วย

เขาหันไปมองคนที่ทะเลาะกับห่าน ก่อนจะมีสัญลักษณ์ . . . ขึ้นบนศีรษะ

“ทำความรู้จักเพื่อใหม่อยู่หรอ”

/หยิบขึ้นมาอ่าน *ชะงัก*/

/ไอ้เราก้โง่ซะด้วยสิ เก็บไว้ให้ยัยนั่นแปลให้ฟังแล้วกัน -_-^/

/แต่ยัยร้องไห้น่าเกลียดนั่น มาใช่มั้ยนะ/

“เธอมองเห็นสี่เหลี่ยมบนห่วงไหม” เขาเอ่ยถาม ก่อนที่มือเขาจะคว้าลูกบาสที่อยู่ใกล้ ๆ มา

“ใช้สายตาเล็งไปตรงนั้น แล้วก็กะความแรงของมัน”

ทันใดนั้น เขาก็ชู้ตบาสลงไป แล้วก็… ลงห่วงอย่างง่ายดาย — เหมือนการเรียนจะไม่เก่ง แต่เรื่องแบบนี้สู้ตายน่ะสิ

“คนฉลาดแบบมิซุฮาระ แบบนี้คงง่ายล่ะมั้ง” ยื่นบาสให้อีกลูกแล้ว

“ไม่ได้กดดันสักหน่อย เราแค่ต้องร่วมมือกัน ให้ชนะไอ้ไฮสกอนั่น”

นิ้วของเขาชี้ไปคะแนนสูงสุดที่เคยมีคนทำได้ด้านหลัง แต่คะแนนมันก็สูงสุด ๆ ราวกับปีศาจโยนเข้าทุกลูก — เรียกว่าปลุกใจมันก็คงมากเกินไปหน่อย

แต่หลังจากที่อายาเนะโยนพลาดไป โควเฮย์ดูไม่ได้จะหัวเราะ แต่เหมือนเข้าใจว่าเธอคงไม่เคยเล่นบาสจริงจัง

(+)

a cartoon character is holding a piece of paper ALT: a cartoon character is holding a piece of paper

สามารถดูใบเซียมซีแบบชัด ๆ ได้ที่นี่ :

drive.google.com/drive/folder...

#KengakuRKM

OSAKA TRIP THREAD (ปี 2)

เว็บไซต์ทริป
จองที่นั่งรถบัส
ห้องพักและรูมเมท

กิจกรรมของเด็กปี 2 จะใส่ในเธรดนี้ค่ะ

โรลเปิด | ช่วงเช้าวันหยุด | ทะเลสาบ

ใส่ชุดกีฬาของโทโมยาสึวิ่งออกกำลังกาย ปกติก็ไม่ได้มาที่นี่ ลืมไปว่าช่วงนี้อากาศเริ่มอุ่นแล้ว

แล้วก็เจอห่านเจ้าที่ผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัว ห่านจ้องมองพร้อมโจมตี ส่วนเขาแม้จะยืนย่นหน้าใส่มันได้อยู่ แต่ทั้งมือและขาก็สั่นจนไม่กล้าทำอะไรต่อ แค่ยกแขนชี้หน้ามันก็เต็มกลืน

"ออกไป..."
"อย่าเข้ามานะเห้ย!!"

ไม่ถูกกับนกตัวใหญ่ๆ เรียกว่ากลัวก็ได้ แต่ถ้าจำเป็นก็คงต้องทำ...

"คนที่ซื้อเข้าไปให้ สุดท้ายก็ต้องเป็นหลาน ๆ อย่างฉันน่ะ" เหมือนจะเผลอพูดยืดยาวจนลืมตัวแล้ว คนตัวสูงเลยชะงักเล็กน้อย

"เอ่อ...ฉันเผลอพูดเรื่องส่วนตัวกับเธอมากเกินไปรึเปล่า" คนที่ดูนักเลงคนนั้น, ดูเหมือนว่าก็กลัวทำคนอื่นอึดอัดเหมือนกันนะ