แอคนี้ไม่ใช่arielle_14👽✨️

แปลกไหม…? #อโยธยาเอยาวดี

ความในใจเจ้าพี่ตอนมันเจาะหูให้จริง ๆ แต่ไม่เจาะอย่างอื่น

ลุกชายแม่ จากที่เคยสาวหนอนกับกำไล วันนี้มันได้เจาะไข่หงส์แล้ว 😭

ไอ้อู๊ดลูกแม่สะเทือนถึงขั้นเรียกชื่อเพื่อนถูกอ่ะ ไหนจะเซนเลิกขี้กลัวอีก ฮืออออ แต่อย่างน้อยก็มี2คู่นี้ที่สมหวังแหละ ถือว่าลดความขมได้สุดๆ🥹

อิโนะสุเกะก็เริ่มเงียบขรึมลง การพูดการจาก็เปลี่ยนแปลงไปจนคนอื่น ๆ รับรู้ได้เลยทันทีที่ได้ยิน

"ไปด้วย" เซนอิตสึตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสนิท จากนั้นเจ้าตัวก็หยิบดาบนิจิรินของตัวเองขึ้นมาพลิกดู พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

"ยังไงฉันก็ต้องช่วยทันจิโร่กับเนซึโกะออกมาจากนรกนั่นให้ได้ ถ้าฉันเจอไอ้เวรนั่นเมื่อไหร่ ฉันจะฟันมันให้เละจนไม่เหลือชิ้นดีเลย" (1:358)

"แต่ฉันเชื่อค่ะ ว่าสักวัน พวกเราจะต้องช่วยทันจิโร่กับเนซึโกะออกมาจากมันได้แน่นอน ต่อให้ฉันกับมิตสึริจะไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว แต่ลูกหลานของพวกเราต้องทำได้ในสักวันนึงค่ะ"

ชิโนบุพูดตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความแค้น เพราะเธอแค้นที่อสูรชั่วอย่างมุซันได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทั้ง ๆ ที่ตัวมุซันเองก็ได้พรากความสุขไปจากใครหลาย ๆ คนมานับพันปี (1:356)

"เดี๋ยวผมกับโทมิโอกะจะออกไปหาเบาะแสทางเหนือต่อเองครับนายเหนือหัว" เป็นเสียงของมุอิจิโร่ในวัย 16 ปีพูดขึ้นมา ส่วนกิยูก็เอาแต่นั่งนิ่งเพราะความรู้สึกผิดกำลังกัดกันความรู้สึกของเจ้าตัวอยู่ตั้งแต่วันนั้น

"ขอบคุณพวกเธอมากเลยนะที่ยังไม่ยอมแพ้ ขอบคุณจริง ๆ" (1:346)

ผมขอถังดับเพลิงด่วนที่สุด😭😭😭

ใช่มั้ยคะ พี่โฮชินะคุณกี๋คือที่สุด😭😭🫶

เหมาะสม ดีเลิส กิ่งทองใบหยก ใดๆคือพี่โฮชินะตาสวยแบบเคะจะโมดมากอ่ะ

#保カフ #โฮชิคาฟก้า

เห้ย อะไน ใครทำแะไร เห้ยๆๆๆ แกใจเยนๆกันก่อน😭😭😭😭😭

และมุอิจิโร่ก็กำลังจะถูกบรรพบุรุษตัวเองตัดแขนตัดขาให้ขยับตัวไม่ได้

แต่ทว่าทันจิโร่ก็กระโจนเข้ามากอดตัวมุอิจิโร่เอาไว้แน่น ก่อนที่จะพูดออกไปว่า

"ขอร้องล่ะโทคิโทคุง ช่วยพาทุกคนหนีไปที ถ้าผมบาดเจ็บ มุซันจะต้องออกมาช่วยผมแน่

ขอร้องละ---อั่ก!" (1:325)

รบกวนขอภาคเสาหลักสั่งสอนอสูรแก่ด้วยค่ะ😔

แล้วเราจะอยุ่อย่างไรคะ🥹

หดหู่มาก สะกิดแผลเก่าพี่กิยูไปอีก ถ้ารอบนี้ปกป้องไม่ได้ คิดไม่ออกเลยพี่จะดิ่งขนาดไหน🥹

'ขอโทษนะทันจิโร่ ต่อให้นายเหนือหัวไม่สั่งแบบนั้นออกมา ตัวฉันเองก็คงไม่ปล่อยให้นายกับเนซึโกะไปต่อสู้กับพวกอสูรอีกแน่' พอคิดในใจขึ้นมาจนจบ กิยูก็ได้เอื้อมมือไปลูบที่หัวของคนเด็กกว่าเบา ๆ พร้อมกับพูดขอร้องออกไปว่า

"ถือว่าฉันขอร้องนะทันจิโร่ ให้ฉันได้เป็นฝ่ายปกป้องคนอื่นได้สำเร็จบ้างเถอะนะ" (1:315)

มันสิ้นหวังมากคับ ใจผมยุ่ยี่อย่างมาก

แล้วดูพี่แกทำเด็กๆ คนนึงเป็นอสูรอีกคนแทบจะแพนิคตลอด โอ้ยคุณพี่

เคีดมาก น้องทันกับทุกๆคนอย่าพึ่งหมดหวัง ให้เราหมดหวังคนเดียวพอ😭😭

แล้วมุซันก็เข้ามาห้ามเอาไว้ บอกผมว่าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าจะทำ ก็ให้ทำที่มันแทน

ผมถึงได้มั่นใจไงครับ ว่าผมเป็นคนเดียวที่สามารถจัดการมุซันได้ ได้โปรด---

"พอ ไม่ต้องมาได้ปงได้โปรดเลยนะแก ยังไงพวกฉันก็ไม่มีทางยอมให้แกกลับไปหามันแน่

นอนไป แล้วนอนให้หลับด้วยนะ ถ้าไม่หลับ ฉันจะมาฟาดหัวแกให้หลับเอง" (1:305)

พี่ฟังก่อน แบบนั้นมันจะแย่เอานะเหวย คือมันไม่ได้มั้ย เราจะมาวัยทองอะไรตอนนี้ ฟังเด่กๆหน่อยเหอะ😭

"ฉันจะล้างบางพวกแกไปให้หมดเลยคอยดู" มุซันกัดฟันพูดขึ้นมาอย่างเหลืออด เพราะอีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น มุซันก็จะได้พวกเด็ก ๆ ของตัวเองกลับคืนมา

มุซันเรียกอสูรทุกตนมาประชุมอย่างเร่งด่วน พร้อมกับสั่งกำชับอสูรทุกตนเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวเป็นอย่างมากว่า (1:293)

ในชีวิตของมุซันนั้น นอกจากที่เจ้าตัวจะปรารถนาถึงร่างกายที่แข็งแรงแล้ว ตัวมุซันก็ยังมีความปรารถนาอีกอย่างหนึ่ง ที่มันสำคัญพอ ๆ กับความแข็งแกร่งเลยก็คือ

การที่มุซันได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวอันแสนสำคัญของตัวเอง...

เพราะมุซันอยากกลับมาอยู่กับพวกเด็ก ๆ ที่ตัวเองรักเหมือนคนในครอบครัวอีกครั้ง (1:295)

"...จะฆ่าพวกมันเท่าไหร่ก็ฆ่าไป แต่อย่ายุ่งกับนักล่าอสูรที่สวมต่างหูลายไพ่ฮานาฟูดะ กับอสูรเด็กสาวที่ชื่อเนซึโกะเด็ดขาด

เพราะสองคนนี้ ต้องจับเป็นมาให้ฉันเท่านั้น และห้ามมีรอยแผลแม้แต่นิดเดียว

ถ้าใครคิดที่จะฝืนคำสั่งก็ลองดู" (1:294)

กลางดึกที่เงียบสงัด ทันจิโร่ที่ส่งเนซึโกะเข้านอนเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็ก้มลงไปจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผากของเนซึโกะ เพื่อเป็นการบอกลาครั้งสุดท้าย

"พี่จะเป็นคนจบเรื่องนี้เอง ขอโทษนะเนซึโกะ" แล้วทันจิโร่ก็เดินไปหยิบห่อผ้าของตัวเองขึ้นมา ก่อนที่จะตัดสินใจใช้หน้าต่างเป็นทางหนีแทนประตู (1:285)

คุณกานดาเอ็นดูลูกเราด้วยนะคะ😭😭

ใช่มั้ยคะ อย่าทำแบบนั้เลยลุกแม่😭

Safe ☁️💤
#windbreaker #hirasako