MIRANDA(low active)

เธอพยักหน้าเบาๆอย่างเข้าใจ อย่างไรเสียพวกเธอก็เรียนอยู่โรงเรียนกีฬา จึงไม่แปลกนักที่จะเอาเวลาส่วนใหญ่ไปกับการซ้อม เพราะเธอก็ต้องซ้อมเช่นกัน

“ไม่เป็นไรหรอก จะตอนไหนก็ได้ ฉันยินดี”

“ขอบคุณนะ อ่า…แทบอดใจรอไม่ไหวแล้วสิ…”

มีอาเอ่ยเบาๆพลางผลิยิ้มน้อยๆ กำลังคิดว่าถ้าลองพูดแบบนี้จะดูตลกดีไหมนะ?

“อ่า…ก็ทำงานด้วย แต่ส่วนใหญ่อืม..อยู่บ้านนี่แหละ ซ้อมบ้าง เรียนเสริมบ้าง..”

(Juๆ kor arn pasa ang krit ook took kum 👍🏻)

คำชักชวนที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นทำให้เธอชะงัก แต่กลับรู้สึกดีใจอย่างน่าประหลาดจึงพยักหน้าเบาๆแต่ถี่รัว

“อื้อ ได้สิ”

ถึงจะประหลาดใจแต่มีอาก็รับปากตกลงไปโดยแทบจะไม่ต้องคิดอะไร ดีซะอีกเพราะโอกาสไม่ได้มีบ่อยๆ

ต้องบอกว่าเธอไม่ได้มีโอกาสหนีเที่ยวบ่อยๆถึงจะถูก

“ปิดเทอมเหรอ? ถ้าไม่มีงานอะไรก็ว่างนะ”

“แต่ถ้าเป็นช่วงเปิดเทอมฉันได้ตลอดเลยล่ะ”

…หมายถึงว่าหนีเที่ยวได้ตลอดน่ะ

เธอส่ายหน้าเบาๆแทนคำตอบก่อนจะหัวเราะแห้งๆ ของจริงกับตาที่ดูจากในทะเล เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

“ถ้าในอควาเรี่ยมก็เคยเห็นอยู่บ้าง แต่…ว่าไงดี ความรู้สึกระหว่างของจริงในธรรมชาติกับสถานที่มนุษย์สร้างขึ้นอาจจะต่างกัน”

“ฉันก็ชอบบรรยากาศที่อควาเรี่ยมนะ แต่ในทะเลจริงๆน่าจะสวยกว่า..”

มีอากล่าวพลางเอียงหน้ามองเพื่อนใหม่ ว่าไป…อีกฝ่ายก็ให้ความรู้สึกคล้ายแอเรียลอยู่นะ?

𝕿𝖍𝖊 𝕮𝖍𝖔𝖘𝖊𝖓 𝕼𝖚𝖊𝖘𝖙🧙‍♂️🏰
#CultureWeek_SSA

"ตำนานจะเริ่มต้นอีกครั้ง… เมื่อเจ้าชะตาลิขิตให้เจ้ากลายเป็นผู้กล้า!"
บูธธีมยุคกลาง+DnD ที่ได้แรงบันดาลใจจากตำนานอัศวิน พ่อมด และวีรบุรุษแห่งเกาะอังกฤษ🇬🇧 ให้ทุกคนได้สวมบทเป็น “ผู้กล้า”

สุ่มการ์ดบทบาท แต่งกาย ถ่ายรูป และออกเดินทางในโซลาริส!

en.shindanmaker.com/1238695

(อุ๊ยได้ค่ะ มาเล่นมาเขินไปด้วยกันค่ะ>< ลองเล่นได้น้า✨)

(โดนคนสวยชมกลับแบบนี้เขินแย่สิคะ ใจเรามันก็แค่นี้😔💘💘💘)

“ได้สิ ถ้างั้นฉันเริ่มก่อน แล้วค่อยสลับไปเป็นเธอ ตกลงนะ?”

มีอาพยักหน้าน้อยๆก่อนจะสุ่มหยิบการ์ดของตนมาไว้ในมือ5ใบ สายตาลอบมองอีกฝ่ายเล็กน้อยที่ดูดีขึ้นมาก

คงต้องขอบคุณเกมพวกนี้ที่ทำให้อีกฝ่ายดีขึ้น…อย่างน้อยๆก็ไม่เศร้าแล้ว

“ถ้างั้น…อะไรคือสิ่งที่เธอรู้สึกภูมิใจมากที่สุด?”

เธอหยิบการ์ดใบแรกขึ้นมาอ่านคำถามก่อนจะโชว์หน้าการ์ดให้แมกซ์ดูว่าเป็นตามนี้

หญิงสาวรับหน้าที่พยาบาลสาวจำเป็นสายตาคอยสังเกตว่าอีกฝ่ายเป็นยังไงบ้าง และมือก็ยังคงลูบเช่นนั้นเบาๆ

“เดี๋ยวก็ดีขึ้นนะ…”

“เลือดกำเดาไม่ได้น่ากลัว แต่ก็ต้องระวังนะ”

มีอาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มและเบาขณะกำลังคิดอะไรบางอย่างไปด้วย

“หรือว่า…เย็นนี้ลองไปหาหมอไหม?”

เธอเสนอขึ้นพลางทอดสายตามองขึ้นไป เพราะยังไงวันนี้เธอก็งดซ้อมอยู่แล้ว ตารางเลยว่าง

(จริงๆแล้วเราอาจจะอยู่บนสวรรค์แล้วก็ได้ค่ะ นี่ไง เจอนางฟ้าด้วย สวยมาก😔🫶)

คำอธิบายจากอีกฝ่ายทำให้เธอรู้สึกสนใจไม่น้อย อาจเพราะการเติบโตมากับการถูกปิดกั้นทำให้เธอไม่ค่อยได้มีโอกาสแบบนี้เท่าไรนัก

ถ้ามีโอกาสให้แหกกฎ…เรื่องอะไรเธอจะพลาด

“อืม…ถ้ามีโอกาส…ฉันก็อยากลองดูนะ”

“ฉันเคยว่ายน้ำอยู่บ้าง แต่สกูบาไดว์วิ่งก็น่าสนใจนะ…“

ท่าทางเธอประหม่าในช่วงแรกตามนิสัยแต่สุดท้ายก็พูดออกมาจนหมดเปลือก

”แบบว่า…อยากลองเห็นปะการังด้วยตาสักครั้งน่ะ“

(คุณสวยขนาดนี้แล้วฉันจะอยู่ได้ยังไงกันคะ🤟🏻😔)

มีอารับบทเป็นผู้ฟังที่ดีเท้าคางมองเพื่อนใหม่ที่พูดฉะฉานแถมท่าทางชวนทะเล้นนั่นทำเอาอดยิ้มออกมาไม่ได้เลย

“ฉันก็ชอบอ่านหนังสือนะ พวกนิยายเหมือนกัน”

“เธอดำน้ำด้วยเหรอ? สุดยอดเลย”

เธอเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าดำน้ำ แน่นอนว่าเป็นกิจกรรมที่ห่างไกลจากกีฬาของเธอมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคย

“ทะเลเหรอ? ฉันชอบนะ”

“แต่ไม่ได้ไปนานแล้ว…พูดแล้วก็อยากไปเหมือนกันนะ“

“มันไม่เชิงพัซเซิลหรอก แค่เกมการ์ดน่ะ”

“เอาสัก5คำถามก่อนก็ได้ พวกเราจะหยิบการ์ดมาคนล่ะ5ใบ หลังจากนั้นพวกเราจะสลับกันถาม”

“คำถามทั่วไป เธอไม่ต้องคิดมากนะ”

หญิงสาวอธิบายด้วยเสียงฉะฉานพลางยิ้มน้อยๆก่อนจะยื่นการ์ดที่คว่ำไปตรงหน้าของแมกซ์ให้ได้หยิบก่อน

พ้อยซ์หลักๆของการ์ดพวกนี้คือการทำความรู้จัก เพราะงั้นคำถามต่างๆจึงค่อนข้างเบสิคไปทางกลางๆ

ให้ผ่อนคลายซะบ้างก็ดีเหมือนกัน…

แน่นอนว่าเธอล่กในช่วงแรก แต่มือที่ตบลงมาทำให้โฟกัสกับคนตรงหน้าอีกครั้งแทนที่จะเป็นจมูก

“อืม…เธอพักผ่อนน้อยรึเปล่า? มันส่งผลได้เหมือนกันนะ พวกภูมิคุ้มกัน…”

”ฉันก็เลือดกำเดาไหลบ่อย…เวลาที่หน้ากระแทกพื้นน่ะ…แหะๆ“

มีอายิ้มน้อยๆตอบพลางนั่งเงยหน้าขึ้นมอง มืออีกข้างยกขึ้นถือวิสาสะลูบผมสีเข้มเบาๆคล้ายกับปลอบประโลม

”ถึงอย่างนั้นก็หมั่นสังเกตตัวเองบ้าง ดูแลตัวเองด้วยนะแมกซ์“

(ยอมค่ะ โดนจ้วงด้วยคนสวยถือว่าชีวิตคอมพลีทแล้วค่ะ🤟🏻😔)

(กี๊ดดดคนสวยขา โปรดจ้วงฉันด้วยคมดาบของคุณ😭🙏🏻💕💕💕💕)

[ IG ]

mxx.ashford : Thanks for the match today, it was fun 😎 Credit goes to whoever takes this shot of mine, you're amazing!

(CMS. Pheerathat Thepwongsa)

#BirdsOfaFeather_SSA

(มาหาคนโคให้เด็กเบียวค่ะ ใครคิดว่าชีวิตสงบสุขมากเกินไป โปรดรับเด็กปากดีเข้าไปในชีวิตได้เลยค่ะ ส่งตรงถึงที่ 😔👆🏻)

🔁 = เนียนรู้จัก
❤️ = สนใจโค (เดี๋ยวทางนี้ก๊อกๆ ไปค่ะ หรือทางนั่นสามารถก๊อกๆ มาเองได้เลย—

(+ได้นะคับ ไม่ฝดใฝเท่าไรแต่มาพูดคุยกันได้น้า🥺✨)

มือเรียวปิดโทรศัพท์ก่อนจะนั่งลงกับโต๊ะแถวนั้นฟุบลงไปกับโต๊ะอย่างอ่อนล้า เหนื่อยแค่ไหนก็พูดออกมาไม่ได้ หรือต่อให้พูดก็ไม่มีวันส่งไปถึง

เพราะยังไงเธอมันก็แค่ตัวแถมอยู่แล้ว…

“อยากเล่นเกมจัง…”

“เห้อออ…”

มุมหนึ่งบริเวณหอ | 10.30 p.m.

“เห้อ…”

เสียงถอนหายใจดังขึ้นในความเงียบทั้งๆที่ปกติเธอแทบไม่เคยถอนหายใจพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่ยืนพิงผนังในความมืด ใบหน้าของเธอจ้องมองจอโทรศัพท์นิ่งๆ

“มันจะไปจบที่ตรงไหนนะ…”

เธอพึมพำเบาๆ ความอ่อนล้าทางใจที่ไม่เคยลดลงค่อยๆบั่นทอนเธอไปทุกวันๆ

‘ดีแค่ไหนถึงจะดีพอ’ เธอคิดมาตลอด แต่คงจะไม่มีวันได้คำตอบ…

#birdsofafeather_ssa

(แวะมาแปะใบโคของแฝดสามค่ะ ยังไงเสนอความสัมพันธ์อื่น ๆ ได้เลยนะคะ!!)

‪🔁 = เนียนรู้จัก
❤️ = สนใจโค (เดี๋ยวทางนี้ก๊อก ๆ ไปนะคะ)
DM = สนใจโค

▰▱▰▱▰▱[🏍️💨]▰▱▰▱▰▱▰▱
✯¸.•´*¨`*•✿ PIN ✿•*`¨*`•.¸✯

↳ ❝ [ 𝐄𝐬𝐦𝐨𝐧𝐝 𝐋. 𝐓𝐨𝐫𝐞𝐝𝐳𝐨𝐫𝐞 ] ¡! ❞
G12 | Program Swimming 🌊🥽 | 🇬🇧🇪🇬🇲🇽

“ Yooo, nice to see you! ”
“ ¡Seamos amigos! (⁠≧⁠▽⁠≦⁠)💙🩵 ”

Doc: in bio
▰▱▰▱▰▱[🌊🌴]▰▱▰▱▰▱▰▱

Talk, Co-op, Flirt : DM 🩵🌊
#SSA_Commu

มีอากล่าวด้วยท่าทางจริงจัง แน่นอนว่าลึกๆเธอล่กถึงเลือกที่จะลงมานั่งอยู่ข้างล่างให้อีกฝ่ายก้มหน้ามองตนแทน

”ปกติเธอเลือดกำเดาออกบ่อยไหม?“

หญิงสาวถามพร้อมกับพับๆผ้าเช็ดหน้าที่ซับอยู่บนทบๆและกดไปที่จมูกนั้นอีกครั้ง

กำเดามันคือสัญญาณเตือนของร่างกาย ถ้าไม่ใช่เพราะถูกอะไรมากระแทกก็อาจจะเป็นเรื่องของภายใน…

เหมือนว่าเธอจะสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายกลืนเลือดลงไป แบบนั้นไม่ดีแน่จึงตัดสินใจขยับไปนั่งย่อที่ข้างหน้า

“ทำแบบนี้นะ”

มือทั้งสองประคองใบหน้าของแมกซ์ให้ก้มลงมาทางตนไม่ให้อีกคนเผลอเงยหน้า ดวงตาสีเขียวที่มองขึ้นที่จมูกนั่นก็ถือวิสาสะจับมือนั้นให้บีบที่ปีกจมูกบีบๆโดยไม่สนใจมือของตนจะเลอะไหม

”บีบไว้แบบนี้ สัก5นาทีหายใจทางปากเอา ห้ามกลืนเลือดนะ ไม่งั้นเธอจะคลื่นไส้“
+

(ได้ค่า เห็นมีน้องเล่นยิมนาสติกด้วย เนียนรู้จักไว้ได้นะคะ สาวๆโลดโผนมีน้อยมาก😭💕)

‘mindful talk card’

ชื่อของเกมปรากฎขึ้นให้เห็น เธอหยิบการ์ดออกมาจากกล่องก่อนจะวางคว่ำเรียงกันบนโต๊ะที่หมด50ใบ

”เธอเคยเล่นการ์ดนี้ไหม? เราจะมานั่งพูดคุยกันเล่นๆ ดีไหม?“

เธอเอ่ยถามพลางอมยิ้มน้อยๆ เจ้าสิ่งนี้เป็นตัวช่วยที่ดีสำหรับเธอมากๆเวลานึกที่ไม่ออกว่าจะคุยกับคนยังไง ราวกับว่าสิ่งนี้เป็นตัวช่วยให้ได้รู้จักกับใครสักคนมากขึ้น

“วันไหนที่เธออยากเล่นค่อยมาหาฉันก็ได้”

เธอกลับแค่นั้น ไม่มีการบังคับใดๆ แค่อีกฝ่ายสละเวลาส่วนตัวมาเธอก็รู้สึกขอบคุณจะแย่

“อะไรสบายๆเหรอ อืม…”

มีอาหันกลับไปมองในตู้ที่มีพัดเซิลหลากหลายชนิด ขึ้นชื่อว่าพัซเซิลที่เบาสมอง…

มือเรียวหยิบการ์ดเกมออกมาแทนที่จะเป็นสิ่งที่เธอคิดไว้ในตอนแรกก่อนจะกลับมานั่งข้างๆและวางไว้บนโต๊ะ

ของตื่นเต้นไว้ครั้งหน้าก็แล้วกัน
+

(ถ่านไฟเก่าเขาจะระเบิดแล้วค่ะฮรุก รีเทิร์นกันไวๆนะคะ เค้ารอเสพ😭😭💕💕💕)