Piotr Zbies

Rosjanie zdobyli na Ukraińcach bardzo rzadki uniwersalny karabin maszynowy Nikitina-Sokołowa.

Wyprodukowano tylko w 1960 jego partię wdrożeniową, a ze względu na jego wady konstrukcyjne Sowieci zrezygnowali z wdrożenia tego ukm-a na rzecz konstrukcji Kałasznikowa.

Z drugiej strony warto - i tu już podsumowując cały wątek - rozważyć równoległe stosowanie w badaniach materiałów antybalistycznych stalowych, pełnokalibrowych pocisków przeciwpancernych oraz pocisków podkalibrowych z rdzeniem wolframowym.

KONIEC WĄTKU

Ostatnim i nierozwiązanym problemem jest możliwość badania płyt stalowych o grubości 150 - 300mm. Taki zakres jest ujęty w normie 12560 bez wskazania sposobu weryfikacji.

Jednym z rozwiązań jest przystosowanie do tej roli pocisków przeciwpancernych 100mm z rodziny BR-412.

Natomiast naturalnymi następcami pocisku M602 mogą być pociski ppanc. kal. 23mm x 152 lub 30mm x 165.

Szeroko rozpowszechnione i nawet obecne już w normach NATO przy badaniu systemów opancerzenia pasywnego.

pełnokalibrowej. W tym miejscu naturalnym wyborem byłby pocisk przeciwpancerny kal. 57mm - jak sowiecki pocisk APHECBC BR-281U.

Sęk w tym, że od początku lat 90. amunicja 57mm x 346 jest konsekwentnie wycofywana z użytku w NATO. A Ukraina tylko pogłębi ten problem.

kalibru 25 - 35mm. No ale taka amunicja mogłaby zastąpić wielkokalibrowe (75mm i 90mm) pociski przeciwpancerne w swoich zadaniach. Dobrym kandydatem jest pokazany poniżej NM225.

Jednakże jest w tym jeden poważny problem. Amunicja podkalibrowa jest znacznie droższa od amunicji...

Jak można zauważyć, problem leży tutaj na dwóch płaszczyznach.

Pierwszym jest niestosowanie nowszych typów amunicji średnokalibrowej, która mogłaby zastąpić amunicję 20mm z rdzeniem węglikowym. Problemem jest tutaj znacznie wyższa przebijalność amunicji APDS i APFSDS...

Drugim jest pocisk APBC M318A1, który był modernizację starszego pocisku M77.

Obydwa typy są przeznaczone w normach do badania płyt ze stali pancernej o grubości 70 - 150mm pod kątem prostym lub pochylonych pod kątami 30 i 45°.

Ostatnimi obecnymi w normach pociskami są pociski przeciwpancerne kal. 90mm x 600R, przeznaczone dla czołgów Pershing i Patton.

Pierwszym jest pocisk APHECBC M82, wdrożony do użytku pod koniec drugiej wojny światowej wraz z czołgami M26.

Te pociski jednakże zostały opracowane jako zamiennik dla... drugowojennych pocisków przeciwpancernych AP M72 kalibru 75mm x 350R.

Stosowanych w armatach 75mm z czołgów Sherman i Chaffee i kompatybilnych z lekkimi armatami polowymi Schneidera wzór 1897. 🙃

Podobny problem jest z pociskami APDS kal. 30mm, które zostały opracowane specjalnie na potrzeby badań płyt tytanowych o grubości powyżej 80mm.

Te wymagają natomiast stanowiska z lufą kal. 30mm o długości 3048mm i podobnie specjalnie dobranego ładunku miotającego.

zastępując pocisk M602 szerzej dostępną amunicją typu BS-41 kalibru 14.5mm x 114, który w badaniach uzupełnia standardową amunicję typu B-32.

Te zmiany pojawiły się w normach dotyczących pancernych stopów aluminium przy badaniu płyt o grubości przekraczającej 75mm.

W efekcie nie jest możliwe badanie płyt ze stali pancernych o grubości powyżej 30mm i tytanu pancernego o grubości powyżej 50mm poza granicami USA, bo jedyne takie stanowisko jest obecne w USA.

Sami Amerykanie w niektórych swoich normach postanowili już obejść ten problem...

wycofaniem amunicji 20mm x 139 z użytku (w USA na rzecz amunicji 25mm x 137) lub zastąpieniem przez amunicję APDS typu DM63 (w Niemczech).

Sam pocisk M602 wymaga strzelania ze stanowiska balistycznego z lufą kal. 20mm o długości 2438mm oraz specjalnie dobranego ładunku miotającego.

Pierwszym typem amunicji są pociski APCR typu M602, powstałe na bazie amunicji M601 kalibru 20mm x 139. Znanej również w Niemczech pod oznaczeniem DM43.

Sam typ amunicji (M601 / DM43) został wycofany z użytku na początku lat 80. wraz z...

Prawdziwy burdel niestety rozpoczyna się, kiedy pojawia się kryterium badania danego materiału ochronnego z użyciem artyleryjskiej amunicji przeciwpancernej.

W przypadku amerykańskich norm są stosowane pięć typów amunicji.

co do kąta ostrzału badanego materiału oraz uzupełnienie pod postacią innych norm VPAM. Dlatego pomimo tego, że norma VPAM-PM zatrzymuje się na poziomie 10 (czyli odporność przeciwko 7.62x54 B-32), to można do badania użyć np. amunicji .338 Lapua Magnum czy 14.5mm.

Jedyną wadą, ale łatwą do skorygowania, jest wymagana grubość badanego materiału wynosząca 10mm. No i sama norma odnosi się do pełnej odporności materiału na przebiciu, a do kryterium do 50% szansy na przebicie.

Natomiast ogromnymi zaletami tej normy jest brak ograniczeń...

Innym dobrym podejściem do tematu jest niemiecka norma VPAM-PM, odnosząca się do badania stricte materiałów ochronnych. Pozwalając nawet na badania układów dwuwarstwowych (z ceramiką albo warstwą przeciwodpryskową) oraz prostych układów przestrzennych (metal-powietrze-metal).

Mamy tutaj do czynienia z pełną gamą amunicji pistoletowej, pośredniej i karabinowej oraz symulatorów odłamków.

Punktem odniesienia dla części norm jest również norma AEP-2920, ale ta dotyczy jedynie badania odporności przeciwbalistycznej elementów osłon osobistych. Jednakże norma sama w sobie dobrze skategoryzowała istniejące zagrożenia, dzieląc je na grupy i kategorie.

Oprócz tego mamy m.in. normy brytyjskie oraz niemieckie.

Normy te zakładają ostrzelanie badanego materiału pod postacią płyty za pomocą amunicji różnego kalibru (w zależności od grubości badanego materiału) w celu określenia ich odporności przeciwbalistycznej.

Najbardziej znane pod tym kątem są normy amerykańskie, wśród których są normy dot.:
- stali pancernych (np. MIL-DTL-12560, MIL-DTL-46100),
- pancernych stopów aluminium (np. MIL-DTL-46027),
- stopów tytanu (MIL-DTL-46077)
oraz nawet stopów magnezu (MIL-DTL-32333).

Też po części się złożyło, że była dyskusja na temat tego, po co WITU potrzebuje wkm-y Władimirowa kal. 14,5mm do swoich potrzeb. A to jest właśnie spoiwo obydwóch wątków w tym temacie.

W pierwszej kolejności omówię tutaj temat badania materiałów ochronnych.

Postanowiłem sobie wcześniej, że na początek nowego roku przygotuję dla Was dwa wątki dot. nieprecyzyjności lub przestarzałości norm stosowanych przy badaniu pancerzy oraz materiałów ochronnych.

Cały temat już przedstawiłem na łamach NTW w 2020.

O cię Panie

Pojawiły się najnowsze wizualizacje projektu rosyjskiego bezzałogowego działa pancernego Szturm, bazującego na podwoziu czołgowym z rodziny T-72

Piękny rzut na przekrój kasety M19 wchodzącej w skład pakietu pancerza reaktywnego ARAT

No i robili. Potem się okazało, że skala produkcji i cena nie ta.