Vanessa ✡️

#WyH_DGAtTheCrossroads

⚔️ ประกาศปิดคอมมูนิตี้อย่างเป็นทางการ ⚔️
ภารกิจสุดท้าย : เริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่อย่างราบรื่น

ข้อความถึงทีมงาน: forms.gle/iirjteK8KWS5...
End Credits: youtu.be/7K-1Ssj2ST4?...

#BloodMoonNight_WyH

🌙 Main event 02 - คืนสีเลือด 🩸
เวลา 22.22 น.

ความมืดมิดและสงครามมิอาจคงอยู่ถาวร ไม่มีสิ่งใดในโลกที่ไม่จีรัง ท้ายที่สุดบทสรุปของเรื่องราวที่เต็มไปด้วยการสูญเสีย ก็ต้องมีหนทางที่พานไปพบแสงสว่างท่ามกลางราตรี

ระยะเวลาเล่นอีเวนต์: 31 พ.ค. - 4 มิ.ย. (ไม่สามารถเล่นย้อนหลังได้)
หมายเหตุ: รันสตอรี่เหตุการณ์ใต้เธรด

(หอม ๆ มั๊วะ ๆ เก่งมากกก ขอบคุณระบบสุดขยันอีกครั้งง🫶💕💕💕)

#BloodMoonNight_WyH

จันทราสีชาดทำให้ค่ำคืนนี้ดูเหมือนจะยาวนานเป็นพิเศษ

ลูกธนูถูกใช้ครั้งแล้วครั้งเล่า

สายธนูถูกขึงตึงเสียจนไม่อาจนับไหว

กระนั้นคาลิก็ยังคงที่จะต่อสู้ต่อไปด้วยความหวังว่ามันจะจบโดยเร็ว

cms - Rosaria

"คิดว่าเจ้าเพียงผู้เดียวหรือที่สามารถใช้แส้ในการโจมตี"

ใต้แทบเท้าของเอลฟ์สาว เกิดร่างเงาทมิฬแผขยายกว้างคลุมผืนดินทั่วทั้งบริเวณ แส้เวทมนตร์จำนวนมากค่อย ๆ ออกมาจากเงาทมิฬ เข้าพันธนาการฟาดโจมตีสิ่งตรงหน้าอย่างเจ็บแสบ เสียจนเสียงร้องของสิ่งนั้นดังไปทั่วทั้งบริเวณ

จนในที่สุดสิ่งนั้นก็มิอาจรับความเจ็บปวดได้อีกต่อไป ร่างกายสูญสลายในที่สุด

✨[ ได้รับอีก 10 คะแนน รวม 40 ]✨

ความมืดปรากฏสู่ส่วนปลายของคทาเวทมนตร์ ริมฝีปากเอ่ยร่ายบทคาถาอันยาวนาน ก่อกำเนิดสีดำทมิฬขนาดใหญ่เสียจนปกคลุมผืนฟ้าสู่ภาวะมืดสนิท พลังที่ดุจดั่งกับสิ่งขั้วตรงข้ามที่ได้รับจากพระผู้เป็นเจ้า

"จงสูญสลาย.."

ก่อนที่ความมืดจะเริ่มไหลหนืดข้นอย่างน่าสยดสยองลงจากผืนฟ้า ปกคลุมมอนสเตอร์ทั่วทั้งบริเวณให้ได้รับความเสียหายจากการกัดกร่อนอย่างรุนแรง

ความจริงใจ แลกกับอิสรภาพ
ย่อมจะต้องเป็นความจริงที่คู่ควร

"เช่นนั้น ข้าเคยกระทำบ้างอย่าง เสียจนบุคคลผู้หนึ่งต้องจบชีวิตของตนลงอย่างน่าสังเวช"

สีหน้าเรียบนิ่ง เอ่ยกล่าวเหตุการณ์อันมืดมิดให้แก่สถานที่แห่งนี้

> กินยา MP (7 > 12/15)

“ข้าก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน อืม..”

“สั่งอะไรจึงจะเพลิดเพลินที่สุดกันนะ ถ้าเป็นพวกเจ้าอยากจะสั่งอะไรล่ะ ? “

เอ่ยถามเพื่อนๆ กลับ

“ข้าว่าครั้งหน้าปาร์ตี้เรา น่าจะต้องหาอัศวินมาแล้วล่ะ”

จะได้รับการโจมตีให้หมด ๆ นางจะได้เคลื่อนไหวอย่างสบายใจขึ้นมา

สายตามองความปลอดภัยของสหายนักบุญ ตามที่เลลานี่เอ่ยถามขึ้น

ความมืดมิดรังสรรค์ก่อกำเนิดเป็นการโจมตีรุนแรง พุ่งสู่เงาดำ หากแต่ความมืดใดจักแข็งแกร่งกว่า ย่อมเป็นจากเอลฟ์สาวตนนี้เป็นแน่

“เจ้ากลัวว่าข้าจะพลาดความบันเทิง… หรือว่าเจ้าเป็นห่วงกับการที่ปล่อยข้าไว้ข้างหลังผู้เดียวกันแน่นะ ? ”

อดไม่ได้ที่จะยียวนแก่แคส ผู้ซึ่งช่วยนำทางนางมายังบันไดเมื่อครู่

> ใช้สกิล 3โจมตีหมู่ (13*3=39)

HP 88/100
MP 7/15

เงาHP = 0
ปลิง HP = 0

“ขวางทางน่า”

วาเนสซ่าสรรสร้างเวทมนตร์ขึ้นอีกครา เพื่อโจมตีเหล่าแมลงที่พบเจอ

> ใช้สกิล1 ตีหมู่ (ดาเมจ26) มอนตายทันที

“เจ้าเองก็เป็นความตั้งใจที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก อควาเรียสควรกลับสู่มนุษย์เงือกอย่างที่ควรเป็น“

”ข้าจะช่วยเหลือเจ้า เช่นกันว่าหวังว่าเจ้าจะช่วยเหลือข้าเช่นกัน” เอ่ยแก่เลลานี่

“เจ้าล่ะแคส อาจจะเป็นเรื่องยุ่งยากมากทีเดียว แต่เจ้าอยากจะช่วยเหลือพวกข้าไหม“

“ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้แย่นักหรอก…”

“ไม่สิ ออกจะค่อนข้างเพลิดเพลินด้วยซ้ำ”

คลี่ยิ้มมุมปากออกมา วาเนสซ่าค่อนข้างเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตอันยาวนานไปกับการผจญภัย ปั่นหัวผู้คนใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายไปกับสิ่งสวยงาม การพบเจอสิ่งใหม่ ๆ มากมาย

“เพียงแค่ ข้าอยากจะทวงคืนสิ่งที่ควรเป็นของข้าคืนเท่านั้น”

ฟอเรสเทียควรกลับสู่หมู่มวลเอลฟ์ มิใช่ของมอนสเตอร์ในยามนี้

(ชอบใคร ชอบข้าใช่ไหม 🥹🥹 แงน่ายัก)

“จะทานหมดไหมนะ ข้าเผลออารมณ์ดีจนซื้อมาเยอะเลยเสียด้วยสิ”

สีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย พลางเปิดตะกร้าของตนให้เพื่อน ๆดูบ้าง

ขนมภายในทั้งหมดเป็นสีทองอร่ามงดงาม บ่งบอกชัดเจนว่าเป็นสิ่งที่มาจากแอปเปิ้ลทองคำเป็นแน่

”เพราะได้สิ่งนี้เป็นของแถมเนี่ยสิ เลยเผลอไปสักหน่อย“

พูดพลางโชว์สิ่งที่เธอได้รับมาเป็นของแถม

‘ใบสั่งอะไรก็ได้ 1 อย่าง‘

@cassandra-wyh.bsky.social

ร่างกายที่เหนื่อยล้าจากบาดแผล จนเข่าทรุดลงกับพื้นหนึ่งข้าง นางยังคงใช้ไม้คทาของตนเป็นเสาค้ำยันไม่ให้ตัวเองล้มลง

“ข้า…ข้าจักไม่เป็นไร ขอบใจพวกเจ้ามาก”

ดื่มยาที่เลลานี่ป้อน และกล่าวขอบคุณทั้งสองที่ให้ความช่วยเหลือ

> ดื่มยาขวดใหญ่
> หลบการโจมจ
ตี (ถ้ามี)

สิ่งชวนน่ารำคาญปรากฏตัวขึ้นอยากต่อเนื่อง

เช่นนั้นแล้ววาเนสซ่าคงไม่มีความจำเป็นจะต้องเบามือแต่อย่างใด เพียงต้องการแค่โจมตีให้รุนแรงและรวดเร็วที่สุด

> กินยาMPขวดใหญ่
> โจมตีด้วยสกิล3

@leilani-wyh.bsky.social

(WOW)

“ออกไปจากข้า!“

วาเนสซ่าพยายามปัดบรรดาก๊อบลินน่ารำคาญออกจากตน

“รีบๆ หายไปซะ”
ใช้เวทมนตร์บทใหญ่ รีบๆจัดการบรรดาก๊อบลินตรงหน้า

> กินยาฮีลใหญ่
> ใช้สกิล3 โจมตีหมู่ชาวก๊อบลิน

(อุ๊ย เจ้าจะจดจำข้าด้วยล่ะ)

“ย่อมแน่อยู่แล้ว ไม่มีผืนป่าใดงดงามไปว่าฟอเรสเทียอีกแล้วล่ะ“

เอ่ยตอบแคส

“และป่าคงจะงดงามขึ้นหากตกแต่งด้วยอัญมณี”

นี่แหละคือสิ่งที่วาเนสซ่าปรารถนาในสถานที่แห่งนี้ ยึดครองและบูรณะให้งดงามตามสไตล์ตัวเอง

> ไปห้อง 2 (แยกกันเผื่อเจอมอนเร็วขึ้น)

(รักสิจ๊ะ 🤭)

ไม้คฑาของเอลฟ์สาวเองก็สรรสร้างคาถาสำหรับโจมตีเช่นกัน เป็นกาาโจมตีหมู่ที่ตั้งใจจะจัดการทุกตัวตรงนี้

> ใช้สกิล1 ยิงฝูงหมา

”พวกเจ้าไม่เป็นไรนะ ?“

“หิวอยู่สินะ มากินข้าวมามะ เด็กดี”

งาเนสซ่าเดินไปข้างหลังแคสเพื่อนรัก ก่อนจะออกแรงผลักไหล่เพื่อนเบา ๆ ให้เดินเข้าไปใกล้หมาป่าพวกนั้น

นางเปล่าใช้เพื่อนแทนอาหารสักหน่อย เพียงแต่เป็นห่วงเลนี่เสียจนต้องดันฮีลเลอร์ขึ้นแนวหน้าต่างหาก

“เด็กพวกนี้น่ารักจังเนอะ เข้าไปดูใกล้ๆสิแคสซานดร้า~“

> ใช้แคสเป็นเหยื่อล่อ

“ช่างเป็นสิ่งที่น่ารำคาญเสียจริง..“

เอ่ยกล่าว พลางยกขวดยาขึ้นดื่มเพื่อฟื้นฟูบาดแผลจากการโจมตีเมื่อครู่

”รีบ ๆ หายไปได้แล้ว“

วงเวทย์สีทมิฬขนาดใหญ่ปรากฏ สร้างการโจมตีอันรุนแรงแก่มอนสเตอร์ด้วยความโกรธาของนาง

> ดื่มยาใหญ่1
> ใช้สกิล3โจมตี

(อู๊ย เราหลังชนกันอยู่ล่ะเตง)

#BloodMoonNight_WyH
(private) @rachel-wyh.bsky.social @vanessa-wyh.bsky.social @leilani-wyh.bsky.social

🌙 Main event 02 - คืนสีเลือด 🩸
เวลา 18.00 น.

จู่ๆ อัญมณีสีแดงจากหลายทิศทางก็เริ่มลอยเหนือฟ้า ประกอบกันจนท้องฟ้าเปลี่ยนสีเป็นสีเดียวกับมัน

สีของโลหิตที่ทำให้บาเรียอันโอบอุ้มเวนทอเรียไว้สลายไป

และเสียงของเซอย่าดังขึ้นอยู่ไกลๆ

+

และแล้ว...เธอก็เห็นเขา

ร่างสูงโปร่งของเอล์ฟหนุ่มนอนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของวิหารไม้เก่า ใบหน้าเปรอะไปด้วยคราบเลือดทั้งของตัวเองและของมอนสเตอร์ เส้นผมยาวสลวยเลอะคราบฝุ่น ดวงตาที่เคยเปี่ยมไปด้วยชีวิตปิดสนิท

ภาพตรงหน้าทำให้เลือดในกายเดือดพล่าน โทสะแล่นริ้วเดือดปุดอยู่ในอก จนธาตุมืดสั่นไหวราวคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าไม่มีสิทธิ์แตะต้องเขา!!!”

ทันใดนั้นเขาก็รับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวจากด้านหลัง ทว่าความเร็วของมันเร็วยิ่งกว่ากลุ่มก้อนเลือดก่อนหน้านี้เสียอีก

แทนที่จะรู้สึกถึงของเหลวที่สาดกระเซ็นต้องใบหน้า กลับเกิดเสียงของแข็งแทงทะลุผิวกาย พร้อมกับความเจ็บปวดที่แล่นปลาบทั่วร่าง

เลือดสีแดงฉานไหลอาบจากข้างแก้ม หัวไหล่และสะบัก คงนับว่าเป็นโชคดีที่ตนปัดป้องบางส่วนไปได้

(สต๊าฟคะ ขออนุญาตถามแทนปวงชน พ่อหนุ่มคนนี้โสดไหมคะ—-)