PriF59

กินแล้วอ้วกอิกแน้ว

สุ่มโดนนิยายขมปี๋ยิ่งกว่ามะระสองเรื่องในวันที่เปนปจด ใจพังมากคับ พ้มอยากล้องง (ล้องแล้ว)

จามอีกนิด จมูกผมก็หลุดออกมาแล้วคับ

หิวคับ

ในวันที่นุเพลียที่มุด และตั้งใจจะตื่นสิบครึ่ง แต่ทุกคนไม่เข้าใจ 😭

ผ้าห่มก็ซุกแล้ว พัดลมก็ไม่เปิด แอร์นี่ไม่ต้องพุดถึง แร้วทำไมนุยังต้องเผชิญความหนาวอีก!!

ตื่นมาเพื่ออาหารเป็นพิษตีหนึ่ง ขอบคุณนะ

นอยคับ ฮื่อออ ปวดหัว

3 ปี ผ่านไป อั่ยนุกลับไปรักลูกพี่ถามอีกละ เพิ่มเติมคือโพแฟนซะด้วย 😮‍💨

ตาซ้ายแย่มากจริง เบลอหนักมาก

พิเภสัชบอกให้ทายาแล้วหลับต่แป๊บนึง นุก็เอาเลยฮะ หลับตั้งแต่เที่ยงจนจะทุ่มนึง เพิ่งตื่นเลยดิ

พอเหลือแค่ตาซ้ายนุก็ค้นพบว่า เฮ่ย นี่ตาซ้ายเรามันพร่าขนาดนี้เลยหรอคับเนี่ย ตายยยล้ะ พ้มมองอะไรแทบบไม่ชัด

อือๆ เคเลย

คุนพรี่ มันจะตีหนึ่งยุแร้ว หยุดจุดพลุกันเถอะคับ ถือเสียว่าสงสารร

ฮึ งอนนน นุแฮปเทอคนแรกด้วยซ้ำ

ทัมใจนะต้ะ มีตติ้งรวมญาติมันก็ครื้นเครงหน่อยๆ

เมื่อเพื่อนหลอกให้ออกจากบ้านแต่นุขก ลีลาตั้งแต่บ่ายจนตอนนิ 👻

เผลอปากร้องเพลงออกมาทีไร รสอนาถใจทุกที นอยอ่าาาา

ตื่นมาพร้อมกับเสียงที่เปลี่ยน

เท้าก๊ปวด หัวก็ขกไดร์คับ 55🥲

มิตรภาพทำให้เราอยากอ่านฟิค

อยากยกตู้เสื้อขึ้นมาวางปลายเตียง แต่ลืมไป ว่าตัวเองไม่ใช่เดอะฮัคค จบบ ปวดเอวฟรี

ตั้งแต่พสกลับมา นุเจ่บกล้ามเนื้อแถวๆหัวใจบ่อยแปกๆ อาทิตย์นี้เป็นถี่ยิบทุกวันด้วย มันน่าไปหาหมอนะคะ

กินข้าว ซักผ้า ถูบ้าน … เบื่อง่ะ

อันนี้คืออาการแพ้ยาหรืออาหารเป็นพิษหรือไมเกรน เหมือนกันจนนุงงไปหมด

ผลพวงจากการทำตัวเอ็กโทรเวิดเกินโควต้า เหมือนไมเกรนจะขึ้นอย่างแรงเลยคุนน้า

ไม่มีใครเชื่อว่านุเป็นอินโทรเวิดสักคน นอยย ขอโทษที่พูดเก่งเกินฮะ

แอร์สนามบินหนาวจนอั่ยนุขนลุก นั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าเรยค่ะ

เมื่อเราไม่มีที่ตากผ้า และตากใต้คอมเพรสเซอร์ไม่ได้ จัดห้องใหม่สิคะ ราวตากผ้าไม่มี ก็ราวผ้าม่านไปเลย จบๆ (((แต่ครั้งหน้าไปอบเถอะค่ะซิส หรือแบ่งๆซักก็ได้ ให้กันได้มั้ยล่ะ)))

สรุปวันนี้ชีโทรมายืมตังค์ โจรจิงค่า