N.!.M.A

‏من آدم برگشت به صميمت‌های از دست رفته نيستم.

بله😒

که ما حالمون بده. که ما هیچی نمی‌دونیم از آینده. واسه همین دراز می‌کشیم روی کاناپه و گوش می‌کنیم. گوش می‌کنیم و چشمامون رو می‌بندیم. چشمامون رو می‌بندیم و رویا می‌بینیم.

➰ روزَش مهم نيست، همه چيز به خنده ى اولِ صبحت بستگى دارد... تا تمامِ روز را در آسمان قدم بزنم امتحان كن

"جهان كوچك من"

فکر می‌کنی دنیا خیلی بزرگه؟ آره بزرگه. شایدم فکر کنی خیلی کوچیکه، آره کوچیکه. می‌بینی؟ دنیا بیش‌تر یه معماست

گزینه بلاک هم بود، ولی خوب میوت هم پاسخگوی کلافگیم بود.

خبرم کن پس😒

عبادی این چرا کباب نداره🧐

توی سرم کلی صداست. دلم می‌خواد سرم و بردارم ببرم بزنم تو دیوار و بعد بشینم یه سیگار بکشم. ولی این روزا هیچ کاری از دستم بر نمی‌آد. چقدر دلم می‌خواد برات بگم که اون صداهای تو سرم چی می‌گن بهم. چقدر دلم می‌خواد با یکی حرف بزنم،ولی این روزا تنها کاری که از دستم بر می‌آد اینه که زیر کتری رو روشن کنم.

لپمو الان بکشی دیگه میرم که به امید خدا تو افق محو شم

یه دو سه نفری و گلچین کردم

😏

اینجا دکمه جفت پا داره!؟

ای درخت پر گل من
نو بهارت ارغوان باد

😒

double double

چيزي از فرق سرش به سرعت پايين آمد؛ از چشم هايش بيرون زد، گلويش را خراشيد و توي دلش فرو ريخت.
اين شكل طبيعي چيزي بود كه بعد ها فهميد غصه است.

6 تام رو من حساب کن

‏گاهی یک کلمه، یک لحظه، می تونه نجاتت بده. کلمه رو نگی، لحظه رو از دست بدی، از دست رفته‌ای.

In her beauty resides my death and my life.

‏
‏بگذار قضاوتمان کنند،
‏آلوده به ترس نباش!

‏بهتر است که سایه‌ای از خودمان باشیم
‏تا حضوری بی‌ وجود
‏شبیه افکار دیگران...

جان به جان وصل است
این وصال در فصلِ وصلِ تو وصف شدنی ست...

‏در من يك تيمارستان وجود دارد
‏يك تيمارستان با هفتاد تختخواب...
‏هفتاد تختخواب با هفتاد ديوانه
‏و سخت ترين كار دنيا را من ميكنم
‏زمانيكه از من ميپرسند: خوبی؟؟!
‏و من بايد يك تيمارستان هفتاد تختخوابی را آرام كنم و با
‏متانت صادقانه ای بگويم
‏بله امروز "خيلی خوبم"!!!!

باوانم…

‏بچه که بودم از عصرها بدم میومد،
‏ناهار رو که می‌خوردیم همه عادت داشتن میخوابیدن و
‏من تنهاترین کودک جهان می‌شدم.
‏بدون هم‌بازی، بدون تفریح، بدون دلخوشی،
‏بدون هم‌صحبت.

خلاصه داستان زندگی منو، همين يه جمله توصيف ميكنه:
«هميشه از بيرون آرامش داشتم ولی از درون در حال
فكر كردن به همه چيز بودم..»

مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم
در رنج مرفهیم و در بیم خوشیم

مولانا

چشماتو روی هم گذاشتی، من خوابم برد….

‏چون
‏تو
‏دارم
‏همه
‏دارم
‏دگرم
‏هیچ
‏نباید….