داره با یه نفر آشنا میشه و من احساس تنهایی‌م بیشتر شده.

چه می‌دونم مثلا یه آهنگ بفرست بگو اینو با منظور گوش کن!

خیلی جالبه این روزا. جدید و کمی ترسناکه. خوبی‌ش اینه که افتاده‌م رو مود فیلم دیدن.

حالا حس می‌کنم که دیگه دلتنگ کسی نیستم.

کاش برای نجات بیشتر از یک راه داشتم. یا کاش فکر نمی‌کردم برای نجات فقط یک راه دارم.

چقدر خلوته! آخ‌جون!

جالبه که اینجا هنوز هست.

دلتنگم؛ بی‌اندازه.

برنامه ادامه بدون بغله؟

حوصلهٔ منتظر موندن ندارم.

دلم یه خبر خوب می‌خواد.

بیو نوشته بود:«سرسری زندگی کن. دقّت، دقّ‌ت می‌دهد.» :)))

«فکر می‌کنم اون‌قدری خوب هستم که دوست‌داشتنی باشم.»

پسر ما چقدر از آدمای مریض ضربه خوردیم!

نبند عزیزم؛ اون امید لعنتی رو به هیشکی نبند!

پنجره‌ای بازه و من نمی‌بینم؟!

راستش نمی‌خوام ریسک کنم.

بار سنگینی از دوشم برداشته شد و حالا یه‌کم از زمین فاصله دارم.

آره، کاملا می‌شه از باقی اپ‌ها به این‌جا پناه آورد.

اینجا خیلی بی‌سروصدا و مهجوره.

این پشه‌هه داره عین سوخوی روسی بالا سرم می‌چرخه تا آخر زهر خودشو بریزه. گمشو حیوان!

چه دلتنگی بی‌فایده‌ای!

به آدمایی که همیشه سرحال و خوشحالن هم نمی‌تونم اعتماد کنم.

دلم می‌خواست که باشی؛ خسته شدم از این دل‌خواسته.

خدایا به خودت سپردم؛ ردیفش کن تو رو خدا.

آدم‌ها رو باید بعد از این‌که بوی پول و قدرت به مشام‌شون می‌خوره بشناسی.

بد نیست ولی بی‌روحه.

استرس و فشار کارام اجازه نمی‌ده بخوابم و اذیتم.

مامانم گفت حالا که داری می‌ری قبلش کل خونه رو جارو کن که تا وقتی برمی‌گردی یادت با ما بمونه. :))))

این‌قدری که از داخل ترسناکه، از بیرون نیست.