Nr. 47. "Grace" van Paul Lynch. Met wat schroom en een beetje pijn in het hart, moet ik bekennen dat ik "Lied van de profeet" een stuk sterker en beklemmender vond. De stilist in Lynch botst hier op de grenzen van wat een lezer kan absorberen aan doffe elende.
3 ⭐️

Nr. 46: "Romeo & Juliet lezen" van Seppe Decubber. Erg aangenaam verrast door dit debuut. Een even gebalde als ontroerende ode aan de kracht van verhalen. Tegelijk ook autofictie op zijn best.
4 ⭐️

Nr. 45: "Ontevreden" van Beatriz Serrano. Een zomerhit. Een satire over een jonge vrouw in de lege reclamewereld. Afwisselend scherp en grappig, maar het blijft me allemaal iets te veel aan de oppervlakte om echt te beklijven.
3,5⭐️

Nr. 44: "Aleksandra" van Lisa Weeda. Het bejubelde debuut van Weeda uit 2022. Hoe een Oekraïense familie over generaties heen verscheurd wordt door verschillende conflicten. Actueel en noodzakelijk, maar ik was de draad hier en daar eerlijk gezegd kwijt.
3⭐️

Nr. 43: "Zwarte september" van Sandro Veronesi. Het duurde wel even voor ik mee was in deze nostalgische trip naar de zomer van 1972, maar finaal haalde de fenomenale vertelkracht van Veronesi de bovenhand.
4⭐️

Nr. 42: "Dit is wat ik je zeg" van Steffie Verstappen. Een autofictionele debuutroman over iemand die in een brief afscheid neemt van haar verkruimelende huwelijk na ontrouw van de echtgenoot. Er zal zeker een lezerspubliek voor zijn. Maar gewoon niet mijn ding.
2⭐️

I found the dynamics of hitchhiking fascinating. The sequence of glimpses into the lives of the drivers was what I found most interesting.

Inderdaad straf boek. Maar ook geen spek voor ieders bek, vrees ik. Je moet bijvoorbeeld wel een stuk chaos durven omarmen. Zelf lag Mbougar Sarr me daarom ook een stuk beter.

Nr. 41: "Asfalt" van Niels Van Droogenbroeck. Een goed opgebouwde 'road novel' over twee jonge duo's die liften naar Boedapest. Hier en daar kleine inconsistenties en iets te veel gezochte woordgrapjes, maar al bij al een complexloos en een best entertainend reisverhaal.
3 ⭐️

Nr. 40: "Pechstrook" van Kris Van Steenberge. Vakkundig opgebouwde roman over een allesverterend schuldgevoel en hoe verlies een gezin totaal ontwricht. Geen mens is een eiland, maar echt veel voeling met het vasteland hebben de personages van Van Steenberge niet meer.
3,5⭐️

Nr. 39: "Schilfers" van Lenny Peeters. Een op het eerste gezicht doodgewoon gezin spat uit elkaar door een splinterbom van trauma, misbruik en manipulatie. Een even ontluisterende als verslavende inkijk in de duistere menselijke ziel.
4⭐️

Nr. 38: "Een familiekwestie" van Claire Lynch. Prachtroman over de discriminerende behandeling van lesbische vrouwen in het Engeland van de jaren '80. Klinkt misschien zwaar, maar dat is het niet, vooral door de fijnbesnaarde en elegante stijl!
4⭐️

Nr. 37: "De onmogelijke terugkeer" van Amélie Nothomb. Elke poging om terug te keren naar een geliefd verleden, is gedoemd te mislukken. Ook een terugkeer van Nothomb naar haar geliefde Japan.
3⭐️

Nr. 36: "Heim" van Caroline De Mulder. Net wanneer je denkt dat alle invalshoeken over WOII wel gepasseerd waren, ontdek je nieuwe onderbelichte en ontluisterende aspecten van de gruwel.
3,5⭐️

Nr. 35: "Het archief" van Thomas Heerma van Voss. Heerlijke mix van humor en ontroering. Als gewezen redactielid van een literair tijdschrift ook pijnlijk herkenbaar.
4⭐️

Nr. 34: "De luisteraars" van Maggie Stiefvater. Historische fictie met wat bovennatuurlijke elementen. Niet direct mijn kopje thee. Ook de stijl was me te veel 'tell tell tell'. Meh.
2⭐️

Nr. 33: "Schemerleven" van Jaap Robben. Eerste en meteen erg fijne kennismaking met het werk van Robben. Soepel en helder proza in combinatie met een een meeslepende verhaalopbouw. Aanrader.
4⭐️

Nr. 32: "Liefde in het Derde Rijk" van Martin Michael Driessen. Driessen volgt drie nazi's tijdens de opkomst en de ondergang van het Derde Rijk en speelt via schikgodinnen een spel met het levenslot van zijn personages.
3,5⭐️

Recensie: John Boyne – Vuur - Tzum Duister, maar niet overtuigend. In het Engels is Air (Lucht), het slotakkoord van de vierdelige Elementencyclus van de Ierse auteur John Boyne, al

Recensie van "Vuur" van John Boyne voor Tzum: www.tzum.info/2025/06/rece...

Nr. 31: "Vuur" van John Boyne. Het derde deel van zijn Elementen-cyclus. Het donkerste en, voor mij, het minst overtuigende deel van de cyclus. Het hoofdpersonage is ongeloofwaardig en Boyne smeert de plotlijn er te vingerdik op.
2⭐️

Nr. 30: "Oroppa" van Safae El Khanoussi. Oprecht bewondering voor de ambitie en de grote greep van dit debuut. Ik snap ook aantrekkingskracht van het verhaal, mr ik liep eerlijk gezegd wat verloren in het verhalenlabyrint. Dit soort literaire polyfonie ligt me iets minder.
3⭐️

Nr. 29: "De zeepvogel" van María Elísabet Bragadóttir. Verhalenbundel met drie verhalen over vrouwelijke personages die op zoek zijn in de liefde en in het leven. Doet thematisch (bv. verstoorde communicatie en seksualiteit) wat denken aan Sally Rooney. Langere Tzum-recensie volgt later.
3,5⭐️

Nr. 28: "Dagboek van een politica" van Petra De Sutter. Een blik achter de schermen bij een toppolitica in een jaar met twee verkiezingen. Interessant, maar De Sutter laat (voor mij toch) te weinig het achterste van haar tong zien en daardoor blijft er wat afstand.
3⭐️

Petra De Sutter stond vorig jaar dicht bij een verhuis naar Gent om er een gooi te doen naar het burgemeesterschap. Maar de Gentse afdeling hield de verhuisoperatie tegen. Dat staat te lezen in het boek 'Dagboek van een politica' dat morgen/dinsdag verschijnt bij Manteau. #belga

Nr. 27: "Franny en Zooey" van J.D. Salinger. Stond al langer op mijn lijstje. De leeservaring spoorde helaas niet helemaal met de hoge verwachtingen.
3⭐️

Recensie: Lisa Ridzén - De kraanvogels vliegen naar het zuiden - Tzum Een troostende kop melancholie In haar debuutroman De kraanvogels vliegen naar het zuiden kruipt de 37-jarige Zweedse auteur Lisa Ridzén in de huid van de

Recensie over "De kraanvogels vliegen naar het zuiden" van Lisa Ridzén (voor Tzum): www.tzum.info/2025/05/rece...

Nr. 26: "De kraanvogels vliegen naar het zuiden" van Lisa Ridzén. Een boek als een kop warme chocolademelk, met vleugjes Hendrik Groen en Jonas Jonasson. Een hit in Zweden en meteen ook vertalingen in tal van landen. Alleen... werd ik er niet echt superwild van.
3⭐️