Navidnoir

در من چیزی شکست، جوری که هرگز نشکسته بود

فکر کن بهت بگن آخر همین ماه مرگت فرا میرسه؛ چه حالی میشی؟ من الان همون طورم.

ااین جور که من فهمیدم دردها تموم نمیشن. فقط کم و زیاد میشن.

این طور شدم که هر چی نمیشه میگم خب نشد، خب ندارم، خب نمیشه، خب کاری ازم برنمیاد. یه نوع ناامیدی جدید رو دارم تجربه میکنم.

من فقط به یک هل کوچک نیاز دارم، سقوطم به دره ی بی انتهای ناامیدی با خودم!

امشب خواهرم به من گفت یعنی تا حالا هیچ دختری به تو نگفته «دوستت دارم»؟ وقتی گفتم نه تا حالا هیچ دختری نگفته تعجب کرد؛ شاید انتظار داشت حداقل کسی به دروغ گفته باشه، ولی نه، اینجا حتی اون جنس تقلبی رو هم نداریم!

امروز یادم افتاد که یک زمانی دلم میخواست فیلمساز بشم. یادم رفته بود. من توده ای از رویاهای از یاد رفته هستم!

بنده این جوری هستم که تا می بینم جایی واسم نیست فرار میکنم. اصلا هم‌ زشت نیست که همیشه در حال فرار هستم! مرد فراری!

باور کن خیلی اتفاقات نشانه است! باورشون کن، ولی به نفع آرامش خودت!

اگر همین الان به پایان برسم هیچ چیزی از من باقی نخواهد موند؛ شاید مشتی غم به باد سپرده شود.

پشت این درها چیزهاییست که از فهمیدن یا به یاد آوردن آنها پشیمان خواهی شد.

احتمالا من در حالی این دنیا رو ترک میکنم که خیلی چیزها رو تجربه نکردم؛ بغل و بوسه ای از روی عشق...ولی خب چیزهای ناجور رو هم تجربه نکردم مثل کشته شدن در بمباران یا از دست دادن فرزند انسان.
البته احتمال کشته شدنم در بمباران بیشتر از بغل یا بوسیده شدنه.

تک تک اون لحظات بد می تونستن بدتر باشن، خیلی بدتر!

اینا فکر نیست، اینا خاطره نیست، اینا همش سم کشنده است.

همین که وجود داشته باشی بدترین عذابه!

زندگی من مثل اون جمله مایکل اسکات شده که شروعش میکنی ولی یهو می بینی معلوم نیست رسیدی کجا.

برای اولین بار در زندگی کسی بهم گفت تو آدم امنی هستی!

روزی خواهد رسید که از ظلم به خویش دست خواهم کشید؛ آن روز آزاد خواهم شد.

عینکی که به چشم داشت مرا موجودی ترسناک می دید و من همان موجود ترسناک ماندم.

شاید هم انسان ها هرگز زنده نبودند. همیشه در مسیر مردن بودند...

اینجا یکم خالی به نظر میرسه ولی اگر نزدیک تر نگاه کنی می بینی که خالی نیست، یک دنیای دیگه است.

من نمیدونم دوست داشته شدن اون طوری که از طرف اونی که میخوای چه شکلیه.

بذار بشمارم.
من هر وقت کسی بهم میگه چند تا تتو داری؟

اسم آدم، ذات شیطان.

من به اینجا دعوت شدم؛ مثل یک خون آشام!

دنیا یه بن بست بزرگه! بعضی وقتا!