@shablemitoglu

Özgür Özel’in duruşu hepimizin kalbine dokundu..

@shablemitoglu.bsky.social hocamızın yazısını okuyun. Müthiş bir anlatım.. Kaleminize, yüreğinize sağlık hocam 🙏🏻

“Yas, iktidara yakın olanların ayrıcalığına, muhalif olanların ise aşağılanmasına dönüştü.

Bu da toplumu yalnızca fiziksel olarak değil, duygusal ve etik olarak da bölmenin zahmetsiz bir aracı oldu.”

@shablemitoglu.bsky.social

Bugün #19Mayıs bir başlangıç değil, bir hatırlatmadır. Umutsuzluğa yer olmadığını, gençliğe güvenmenin bir halkı ayağa kaldırdığını gösteren o büyük adımı anımsatır.
Atatürk’ün izinde, yeniden ve inatla; yaşasın özgürlük, yaşasın Cumhuriyet!..

- Baba Ocağı Baba Ocağı’na açıklamalarda bulunan Aile ve Yas Danışmanı Prof. Dr. Şengül Hablemitoğlu, toplumda evlilik yaşının yükselmesine ve çocuk sahibi olmak istemeyen

Sordular anlattım, işte “aile yılı”
“…kadınların aile kurumunun içinde sokaklarda infaz edildiği bir yerde, bunu önleyemeyenlerin böyle bir aile sistemini neden ve nasıl korumaya çalıştıklarını anlamak mümkün değil…”

www.babaocagi.com/sengul-hable...

#JoseMujica 💜💐

@shablemitoglu.bsky.social
Biz bunlara mecbur değiliz ya.
Soyları kurusun.

#AileveSosyalHizmetlerBakanlığı 2 Mayıs tarihinde 81 il müdürlüğüne bir genelge gönderdi. Arkası gelir bunların…

#İstanbulAnsiklopedisi

-Birlikte olmanın bir kadının özgürleşmesine kapıyı araladığını, kadınlar birbirine görünür olabildiğinde, birbirinin elinden tutabildiğinde karanlıktaki umudu görebileceğimizi unutmayalım- @bayanyani.bsky.social Mayıs-Haziran s: 12-13
#reşatekremkoçu
#kimseyigeridebırakma

Bugün, eksik olan her şeyin adı annedir… evlattır… sevgidir💜 #annelergünü

🎙️ Yeni Bölüm Yayında!
#YasNotları podcast ‘imizin 39.uncu bölümü sizlerle. Bu bölümde konuğum 9 yaşındaki oğlu Fırat’ı kaybeden Birten Demirtaş Özbek. Birten Hanım’la kaybını, acıyı ve yası karşılamayı, anneliği konuştuk.
open.spotify.com/episode/4uCd...

Kayıp yaşayan birinin anlam araması, yalnızlık hissetmesi, geleceği boş ve karanlık görümesi kadar insani bir şey yok. Ama bu arayış bazen, acımızı anlayan değil yöneten figürlere götürüyor bizi. Oysa rehberlik şefkatliyse iyileştirir. Buyurgansa zincirler. #dijitalmesihler #duygusalrehinalma

neyi tartışacağımızı belirleyenlerin artık bu sus paylarını kabul etmeyeceğiz. Geçmiş olsun…

Özgür Özel’e yumruk atan kişi mesajı iletti; gönderen şöyle diyor- “sokağa çıkarsan, halkla buluşursan, ‘bizden’ olmayan yerde durursan böyle olur.” Yas ve taziye yerinde şiddet, fikirsizliğin yumruğudur. Bu ülkede neyi konuşacağımızı, +

Ama bir devleti gerçekten büyük yapan şey, bir yurttaşın gözyaşını bastırmak değil, onunla birlikte ağlayabilme cesaretidir.
Bunu da duyduk; ‘’acını estetikleştir, gözyaşını gölgeye çek, yoksa rahatsız eder.’’
Duydunuz mu? Gözyaşı protokole uygun değilmiş...

o acıyı bastırabilme kapasitesiyle ölçülüyor.
Burada mesele sadece cehalet değil. Bu, politik bir tercihtir.
Yas, güç gösterisinin önünde bir “engel” olarak görülüyor.
Acı, düzene zarar verici bir “sızıntı” olarak kodlanıyor.
Ve biz anlıyoruz ki:
Bu coğrafyada acı çeken hep yalnız bırakılıyor.

Bu cümle bir dil sürçmesi ya da spontan çıkan bir cümle değil; bu bir anlayış; yönetme anlayışı.
Bu ülkede yıllardır acının, ölümün, yas tutmanın estetikleştirilmesi isteniyor. Bir ülkeyi yönetmek böyle acıların yaşanmasını önlemek değil, halkının acısını taşıyabilme gücü değil,

Kartalkaya yangınında eşini, evlatlarını kaybeden bir annenin yanına görevli biri yaklaşıp şöyle söylüyor;
“Vali Bey üzülüyor. Burada ağlama.” Yani sus!..
Yas da sansürlenirse, geriye ne kalır?
Acını bile rahatsızlık sayma. Görünmez ol. Çünkü burada duygular bile kontrol altında.

-Çocukların Dünyasında Kayıp ve Yas-
3 Mayıs’ta CKM’de MomTalks’ta görüşelim 💜💐

biletino.com/tr/e-12wx/mo...

Yaşam tercihlerine, toplumsal çeşitliliğe saygısızlık.
Bu tür açıklamalar, ayrımcılık ve toplumsal baskıya düğün bayram ettirir. Beraber halaya durursunuz...

Birbirine destek olan iki insan da ailedir. Evlat edinmiş bireyler de, yalnız ebeveynler de, gönüllü çocuksuz çiftler de birer ailedir.
Devletin sesiyle edilen bu sözler yalnızca bilimsellikten uzak değil, aynı zamanda yaralayıcı, dışlayıcı, damgalayıcı.

Kimi isteyerek, kimi sağlık nedenleriyle çocuk sahibi olamayan onca insanın hayatını yok sayıyor. Sen kimsin diye sorarlar mı? Soruyoruz ve hatırlatıyoruz; aile, yalnızca kan bağından ibaret değildir.
Aile, birlikte kurulan bir hayat, emekle örülen bir bağdır.

“Eğer çocuğunuz yoksa aile olamıyorsunuz” demiş birisi 🥸Beyefendi aile tek tip değildir. Hayatlar çeşitlidir. Kararlar saygıyı hak eder. Bu cümleyle, çocuk sahibi olmayan çiftleri aklınca yok sayıyor. Her daim öteki üreten bir zihniyet.

YasNotları podcastlerinin 38. Bölümünde hassas, anlamlı ve dinlediğinde pek çok çoğumuzun bağ kurabileceği bir konuya değindik; -çocuklukta yaşanan kardeş kaybı-
open.spotify.com/episode/2tVj...

23 Nisan’ı yalnızca bayraklarla değil, adaletle; yalnızca şiirlerle değil, çocuk haklarını yaşama geçirerek kutlayabiliriz.
Neşe ancak güvenle, umut ancak eşitlikle büyür. Ve ulusal egemenlik, ancak her çocuğun yaşam hakkı korunduğunda anlam kazanır.
#23nisan2025🇹🇷

Bir ülkede adalet yoksa, yas vardır
t24.com.tr/yazarlar/ebr...

Acının hakikatinden uzaklaşırız ve semboller üzerinden iyi hissetmeye başlarız. Bu tür eylemler, çoğu zaman farkında olmadan yasın derinliğini bypass eder. Yası görünür kılmak, araçsallaştıran bir gösteriden değil, tanıklıktan geçer...

#yasıngörünürlüğü #yasıntemsili #yasvesemboller

Böylece kayıp ve yas görünür değil, gölgelenmiş olur. Yas yerini düşünsel zemini ve öznesi silikleşen bir gösteriye bırakır. Hatta estetikleşir…
Kaybın ve yasın kamusal alanda görünürlük kazanması kıymetlidir. Bu görünürlük yasın içeriğini taşımak yerine, sadece biçimini koruduğunda

Burada asıl mesele, cezai ehliyet tartışmaları, yargı süreci, çocukların ve gençlerin güvenliği, sistemsel koruma eksikliği gibi çok net, hukuki ve toplumsal talepler olmalıyken; bu tür semboller gösterişli ancak muğlak bir anlam üreterek daha çok konuşulmaya başlanır.

Semboller, yalnızca duyguyu değil, anlamı da dolaşıma sokar. Peki bu anlam, acının kendisine mi ait, yoksa bizim onunla ne yaptığımıza mı? Bu soruya verdiğiniz cevabı duyar gibiyim.