🌷Freesia🌷

ครอบครัวใหญ่จังแฮะ?
ฟรีเซียคิดในใจพลางรับหนังสือคืนมาแต่พออีกฝ่ายกลับไปนั่งที่เดิมฟรีเซียก็เป็นฝ่ายพุ่งไปนั่งข้างๆนายล่ะ

"ครอบครัวสักวันก็คงได้เจอกันแน่ครับ"
"แต่ว่า การที่เซปเล่าออกมาได้ก็เเปลว่าใจคงยังคิดถึงพวกเขาอยู่นะครับ"

ก็แน่ล่ะ เด็กๆรุ่นนี้ปกติเขาไม่ออกจากบ้านกันหรอก

"จะงอแง หรือว่าเอาแต่ใจบ้างก็สามารถทำได้นะครับ นั่นน่ะเป็นสิทธิ์พิเศษของเด็กๆเลยนะครับ"

"ว่าแต่แหวนนั่น?"

"..."
ฟรีเซียอึ้งหลังจากได้ยินอีกฝ่ายกล่าวถึงดวงตาของตน ดวงตาสีแดงกระพริบสบกับดวงตาอีกฝ่ายที่คนละเฉดกันโดยไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา ดวงตาเลื่อนมองฝ่ามือเล็กๆที่กำลังเช็ดตัวให้ตนอีกครั้ง

"เพิ่งจะเคยได้ยินอะไรแบบนั้น..เป็นครั้งแรกเลยครับ"

ฟรีเซียหัวเราะเบาๆออกมาทั้งๆที่ใบหน้ายังมีคราบน้ำตาอยู่ ก่อนที่เขาจะจับคนตัวเล็กกว่าลงมากอดแล้วก็ลูบหัวลูบหลังเบาๆ

"เป็นเด็กดีเกินไปแล้วครับ.."

"พอดีผู้อุปถัมภ์เป็นนักบวชน่ะครับ จะว่านั่นเป็นหนังสือจากบ้านเกิดผมก็ได้ "

"พี่ชายหรือครับ?"

เหมือนก่อนหน้าจะไม่เคยเล่าเรื่องนี้ฟรีเซียเลยเผลอพูดทวนออกมาด้วยความสงสัย
ส่วนหนังสือเนื้อหาไม่ยากมากเหมือนเอาไว้สอนเด็กล่ะ แต่ดูจากเนื้อกระดาษฟรีเซียคงเปิดอ่านบ่อยน่าดู

"เซปมีพี่ชายด้วยหรือครับ?"

(ได้ไงกัน!! น้องออกจะหล่อ!!)

(เด็กๆเขาน่ารักมากเลยค่ะะะ😭😭🫶)

/จับประกอบกลับ 🥺🥺💦

"โนนาอาจจะเป็นประเภทเดียวกับผมก็ได้นะครับ ผมเองก็เป็นพวกเรี่ยวเเรงเยอะล่ะ✨"

ฟรีเซียยกแขนทำท่าฮึบๆให้ดู พอถูกทักเรื่องหนังสือฟรีเซียก็ยกยิ้มให้นิดหน่อย เขาปิดหนังสือแล้วก็โยนมันให้กับอีกฝ่ายอย่างแม่นยำ แบบที่ว่าเข้ามือพอดีเป๊ะ--

"สนใจเหรอ?~"

พอเปิดดูก็เหมือนนิยายแต่พอดูดีๆคือหนังสือศาสนาล่ะ

#Mgr_commu
เอาทาเลียสคุงกับเซปคุง มาลงในฟ้าใสด้วยค่ะUvU ) \วิ้งง

ขอบคุณที่มาโรลด้วยกัน น้องๆน่ารักมาก

ตัวของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดเเผล ตั้งแต่อกลงไปแม้แต่แขนทั้งสองข้างก็มีตำหนิเต็มไปหมด ทั้งจากการต่อสู้และการถูกทำร้าย รอยฟันแทงก็มีเช่นกัน แต่พวกนี้เป็นรอยแผลเป็นที่นานมากแล้ว ฟรีเซียถึงใส่เสื้อผ้ามิดชิดอยู่ตลอด

ฟรีเซียยื่นมือไปแตะแก้มอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"รู้สึกกลัวบ้างรึเปล่าครับ"

ไม่ใช่แค่กับเขา แต่คนก่อนๆหน้าก็ด้วย

!!?
ฟรีเซียตกใจมากเมื่อถูกสองมือเล็กๆกุมแก้มไว้ยิ่งถูกมองสบดวงตาเขาก็ยิ่งมีทีท่าอยากจะหลบหนีออกไปมากกว่าเดิม

"อย่า"
"...มองมันนะ"

ดวงตาสีแดงก่ำสั่นเทา น้ำเสียงเรียกร้องอย่างแหบแห้ง
แต่เขาก็ไม่กล้าจะปัดมือเล็กๆนั่นออก เลยได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ต่อหน้าแบบนั้นจนอีกฝ่ายยอมปล่อย

ฮึก ฮือออออ
ฟรีเซียร้องไห้เหมือนกับเด็กขี้แย แต่สุดท้ายเขาก็ยอมถอดเสื้อออกแต่โดยดี +

"นั่นสินะครับ...สำหรับน้องสาวที่แสนสำคัญแล้ว เป็นผมก็คงทำแบบเดียวกัน"

เขาเข้าใจ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีครอบครัวก็ตาม ส่วนฟรีเซียเขาก็หักครึ่งคุ้กกี้ดำแล้วทานทีละส่วนล่ะ

"ใช่ครับ "

เขาตอบสั้นๆเพราะเหมือนจะรับรู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่มีที่ให้กลับไปเลยเกรงใจที่จะพูด

"ไม่ต้องห่วงนะครับ รอโนนาโตขึ้นกว่านี้อีกหน่อย ผมว่าเธอต้องเข้าใจทุกอย่างแน่"

"เพราะเป็นครอบครัวกันนี่นา"

(น่าจะไม่มีอะไรแล้ว เด็กๆน่าจะลากันล่ะค่ะ!)
(แล้วต่อไปฟรีเซียก็จะหอบของกินมาให้ชิมบ่อยๆ! ขอบคุณที่มาโรลเล่นกันนะคะ🫵🫶)

"เหมือนว่าผมเองก็จะมีนามสกุล"

"แต่ดันไม่รู้นี่สิครับ"

เขาหัวเราะออกมา ไม่รู้ว่าพูดจริงรึพูดเล่น

ฟรีเซียเงยหน้าจากหนังสือและสบตานายระหว่างที่ฟังนายเล่าบนใบหน้าเขาไม่ได้มีรอยยิ้มแสดงให้เห็นว่ากำลังฟังอย่างจริงจังล่ะ

"แล้ว...หลังจากเรียนจบคิดจะกลับไปที่เมืองบ้างหรือเปล่าครับ?"

เพราะยังไงก็เป็นบ้านเกิดนี่นา
ฟรีเซียไม่ตอบเรื่องที่รู้จักหรือเปล่าล่ะ
ระหว่างที่เดินทางมาที่นี่บางทีเขาคงได้ผ่านเมืองของอีกฝ่ายมาบ้างล่ะมั้ง เเต่นั่นมันก็หลายปีมาแล้ว..

"แลกกันนะครับ"
หมายถึงเล่าเรื่อง
(+)

ทำตามที่บอก?
ฟรีเซียรับน้ำมาและดื่มเหมือนกับคนที่กระหายน้ำก่อนจะชะงักไปตอนที่อีกฝ่ายจะเช็ดตัวให้ ในความคิดของเขา เขาไม่อยากให้เด็กน้อยเห็นบาดเเผลบนร่างกายของเขา ถ้าหากว่านั่นทำให้อีกคนกลัวขึ้นมา

จะทำยังไงดี?

"คือว่า....."
"อายครับ ...."

กลายเป็นรุ่นพี่ดื้อๆไปซะแล้ว
แต่ก็ถูกพิษไข้เล่นงานจนพูดน้อยไปเลย
สักพักก็เหมือนน้ำตาจะร่วงผลอยๆอาบแก้มอีกรอบ

"ขอโทษครับ"
"ขอโทษ"

เขาแลกของกินกับอีกฝ่ายนะพลางหยิบหมอนของตนมากอดเอาไว้ระหว่างนั่งคุย

"ใช่แล้วครับ หรืออยากเล่าเรื่องผี?"

เขาหัวเราะเชิงหยอกล้อนะพลางปัดมือไปมาเชิงว่ามันน่ากลัวไป ไม่ผ่านๆ
ก่อนเขาจะเป้นคนเริ่มคุยต่อโดยมือก็เอื้อมไปหยิบหนังสือเปิดไปพลางๆ

"เหมือนว่าเธอจะมีนามสกุลด้วยสินะครับ"

"เธอมาจากไหนหรือครับ?"

ในตอนที่อีกฝ่ายขยับมาใกล้ฟรีเซียก็ทำท่าจะถอยออกเพราะกลัวเด็กน้อยจะติดหวัดเอาแต่ก็ไม่เร็วพอจนมือมาแปะบนหน้าผากเขาก็หลับตาสะดุ้งเฮือก

เย็นจัง...

เขาค่อยๆลืมตาขึ้นสบกับคุณอีกครั้ง ดวงตาสั้นไหวและลังเลเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่อีกคนทำคืออะไรเพราะไม่เคยได้รับมัน เลยเผลอขยับหัวไถมือคืนนิเหน่อย เย็นนน

"อยากดื่มน้ำ..ครับ"

ก่อนจะปิดปากตัวเองลนลาน

"ท-ทำให้ลำบากรึเปล่าครับ! ไม่ต้องก็ได้";;

พอนายกลับมาอีกทีฟรีเซียก็อยู่ในชุดนอนแล้วเหมือนกันแถมยังปูผ้าปูหมอนอย่างดีรอนายด้วยแต่เจ้าตัวดันนอนแหมะหลับอยู่กลางเตียงซะงั้น

คร่อก--

พอได้ยินเสียงนายก็รีบดีดตัวขึ้นมานั่งแล้วก็เช็ดๆน้ำลายตัวเองนิดหน่อย

"โทษทีๆ! ฮ่าๆ"

เขาเกาหัวแล้วหัวเราะ สายตามองคุ้กกี้ในมือนายก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม

"ของดีเลยนี่นา✨ อาใช่ๆผมมีของที่เข้ากันอยู่"

ฟรีเซียหยิบพวกธัญพืชตากแห้งออกมาล่ะ ขนมมม/ยัดใส่

"ไม่ครับ ใช้ตามสบายเถอะครับ"
และเพราะฟรีเซียเป็นพวกสองตาแถมยังอยู่มาจนจะเรียนจบแล้วเลยได้มาอยู่ห้องเศษๆไม่มีคน เพราะส่วนใหญ่เพื่อนเขาก็อยู่ที่ในหมู่บ้านด้วย

"กุหลาบน่ะ"

ดอกไม้เป็นกุหลาบชนิดหนึ่งที่มีกลิ่นหอมล่ะแต่มันดูเริ่มจะเฉาแล้วนะคงเก็บมาตั้งแน่ตอนที่ฤดูเริ่มเปลี่ยน เขาหยิบผ้าห่มสำรองและหมอนออกมาให้นายด้วย

"ผมเองก็ไม่ได้นอนกับเพื่อนมานานแล้วเหมือนกัน คิดถึงตอนเด็กๆจัง~"

>>ทั้งคู่วิ่งดุ๊กๆๆรีบกลับหอพัก

พอมาถึงก็เล่นเอาหอบเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่แต่ฟรีเซียก็หัวเราะออกมาอย่างร่าเริงล่ะ

"ฮ่าๆ!ไม่ได้วิ่งหน้าตั้งแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะครับ! "

และใช่ฟรีเซียขายาวกว่าสองเท่าจริงๆมองๆดูก็เรียกว่าเป็นหนุ่มเต็มตัวยังได้เลยขายาวมากจริงๆ

"ทางนี้ครับๆ~"

ฟรีเซียนำไปที่ห้องแต่พอเปิดไปก็เหมือนว่าจะเป็นห้องที่เป็นเศษนะยังไม่มีคนล่ะ ห้องถูกจัดเรียบร้อยแถมยังหอมฟุ้งดอกไม้ประดับ

"...?"

ฟรีเซียเอียงคอสงสัยเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องสภาพที่นายพูด แต่เหมือนส่ารอบๆตัวจะเริ่มมืดลงแล้วนะ และเหมือนว่าเขาจะหยุดคุยกับนายมาตั้งแต่เมื่อกี้ ถ้ามืดกว่านี้ต้องอันตรายแน่ๆ

"ครั้งแรกหรอครับ? ไม่ต้องห่วงนะครับ✨"

"ผมไม่ถือสาหรอก! ผมจะดีใจมากเลยถ้าเธอยอมมา!"

เขาจับมือคุณนะแล้วก็ยิ้มกว้างให้✨

"ถ้าทำได้คงจะรวยเลยนะครับ ไม่สิๆ! แบบนั้นจะโดนทางการจับมั้ยนะครับ!!"

ของเถื่อน!!!แต่ถ้าสร้างได้ก็ดี เอ๊ะ!ไม่นะอย่าเเพ้เสียงในหัวนะฟรีเซีย!!!

"จะไม่พิเศษได้ยังไงกันล่ะครับ ของที่ตั้งใจทำก็ถือว่าพิเศษทั้งนั้นแหละครับ ขอบคุณนะครับ"

"ไว้ผมจะเอาขนมมาให้อีกนะครับ✨"

ว่าจบก็พูดต่อด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง

"ยังไงก็ช่วยทานอย่างเอร็ดอร่อยด้วยนะครับ"✨

ฟรีเซียยังไม่รู้ความในใจของนายเขามีทีท่าสนุกสนานและตื่นเต้นพลางใช้นิ้วนับกิจกรรมที่จะสามารถทำได้

"ก่อนอื่นก็...เล่าเรื่องเก่าๆ มีขนม แล้วก็จุดเทียน~ ฮ่าๆ"

ดูสนุกมากเลย

"หรือว่า...จะไม่มา..ก็ได้นะครับ"

ความรู้สึกเหมือนนายกำลังจะหักอกรุ่นพี่ตรงนี้ได้เลย เพราะเขาเห็นสีหน้านายที่ดูฝืนๆนิดหน่อยน่ะ

"ถูกคนที่พึ่งคุยกันชวนมันก็....อา..ก็นะ..ทำให้ลำบากใจซะแล้ว"

เลิ่กลั่กๆ ลิ้นพัน

(กินเยอะๆโตไวๆ!! )
(อยากเห็นพวกเด็กๆตอนโตจังง😭😭)

(เพราะแดดสินะ! *ยิ้มวิ้งงงงงง*)

(สบตากลับปริ้งๆๆ✨✨)

อะอ้าวว /อะป้อนโนนาอีกกก
/อะป้อนเซปอีกกกก

กินเยอะๆน้าาเจ้าของวันเกิด!

(พอดีติดงานเลยหายเฉยๆค่ะไม่ได้มีเจตนาจะแท*เลยสักนิด--อะแฮ่ม)

(ก็เด็กๆน่ารักก🤏💕💕 )

#mgr_commu rkgk

(ทำไมมองแบบนั้นล่า🥺)