達也

(แอะ ยูกิโตะแอบจับมือใครน่ะ👀👀)

คมช. Jin ne kung

ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ...

แต่มือนายสมกับเป็นผู้ชายมากกว่าผมซะอีก

(แอบลงเก็บโมเม้นเล็กๆแหละ ฮิๆๆ มือใครกันนะ(?))

“อ๋อ…อย่างงี้นี่เองสินะ”

ได้ยินที่อีกฝ่ายบอกเขาก็พยักหน้าเข้าใจ โดยไม่สงสัยอะไรอีก แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ

จึงเดินทางกันเงียบๆไป ฟังเสียงตามทาง ตามอากาศที่ผ่านทางหูเราไปเรื่อยๆจนถึงหน้าสะพานที่ไปผ่านไปยังเมืองใหม่

ใช่เขาส่งเพื่อนสมัยเด็กได้แค่นี้แล้ว

“งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ”

“ถึงห้องแล้วก็อย่าลืมทักsnsมาด้วย ว่าถึงห้องแล้ว เข้าใจมั้ย”

ความห่วงใยเพื่อนก็ยังมีอยู่ตลอดมาของทัตสึยะ

พอได้ยินว่าอีกฝ่ายอยากได้อะไร เขาก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูติดตลกแต่ก็อ่อนโยน ดูขัดกับหน้าตาที่ดูง่วงตลอดเวลาเหมือนจิ้งจอกทิเบต

“หืม…เด็กน้อยซะจริงนะเนี่ยยูกิโตะ“

ปากเอ่ยไปพลางยกมือขึ้นลูบหัวปุอีกฝ่ายน้อยๆด้วยความเอ็นดู ก่อนจะผละมือออกไปแล้วบอกว่า

”ได้สิ เดี๋ยวจะไปซื้อให้”

“นายไปรอที่นั่น“

พอเห็นอีกฝ่ายเดินไปรอที่ตรงนั้นแล้ว เขาเองก็เดินไปซื้อของกินให้อีกฝ่ายทันที

พอเห็นอีกฝ่ายร้องขอให้ช่วย เขาก็ยืนนิ่งสักพักราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะตอบออกไป

“อ่า..ได้สิ จะเอาอะไรล่ะเดี๋ยวฉันไปซื้อให้“

เขาตอบตกลงว่าจะอาสาไปซื้อให้อีกฝ่ายแต่ว่า

“ แล้วก็ฝากนายถือถุงให้ด้วย ”

ยื่นถุงของกินให้อีกฝ่ายทั้งสองข้าง

พยักหน้า หัวอกเดียวกันสินะ

”ถ่ายพวกฉันหรอ?”

ทัตสึยะเอียงคอมองยูกิโตะ ด้วยความสงสัย

“ปกตินายถ่ายรูปแล้วคุณแม่นายดูด้วยหรอ”

ไม่รู้สิ เพราะเขาคิดว่ายูกิโตะไม่ใช่คนที่แบบว่า ถ่ายแล้วเอาให้คนอื่นดูหรือเปล่า นะ?

แต่ข้างหน้าที่พวกเขาเดินเริ่มเห็นสะพานที่อยู่ตรงหน้าแล้ว

“อ๋อ”

เขาตอบกลับอีกฝ่ายสั้นๆ เพราะเห็นจากมือเจ้าตัวแล้ว ยังโล่งอยู่

ก่อนจะสบตาเพื่อนสมัยเด็กเข้า สายแบบนี้มันเหมือนกับว่า..

”จะฝากให้ฉันซื้อให้หรอ?”

(แว้บแจมคับบ)

“อ้าว—…ยูกิโตะ“

เขาที่เดินแยกออกมาสักพัก ไม่คิดว่าตัวเองจะเดินวนมาเจอยูกิโตะพอดี

ทัตสึยะที่ใส่ยูกาตะสีขาวเปิดอกนิดหน่อย ผ้าคาดเอวสีแดง เสื้อคลุมสีกรม และมัดผมหางม้าเดินตรงมาทางยูกิโตะ

มือทั้งสองข้างถือถุงอาหารจากตามซุ้ม

“เดินวนมาเจอกันแล้ว ได้ซื้ออะไรบ้างรึยัง”

#SSR_Event #SSR_Obon

[โรลเปิด | 20:30]

หลังแยกจากเพื่อนๆยูกิโตะก็เดินหาอะไรกินรวมถึงมองหาที่ปลีกตัว ไว้หนีผู้คนไปอยู่คนเดียวสงบๆ แต่มันดูจะหาได้อยากเพราะเป็นงานเทศกาล...

"...?"

ก่อนจะได้แวะร้านสักร้านใบหูก็กระดิกเหมือนได้ยินเสียงเรียกจากทางด้านหลังจึงหันกลับไปมอง

ก็พบ [คุณ] ...

(มาแจมกันได้นะคั๊บบ 🥺✨)

“อืม คงไม่”

เขาส่ายหัวเล็กน้อย

ทัตสึยะคิดว่าตอนไปงานจะใส่แค่ชุดธรรมดาเฉยๆ เหตุผลก็คง ไม่ได้รู้สึกว่าจะต้องใส่ยูกาตะไปงาน แค่ซื้ออาหาร ขนม เอาบรรยากาศก็จบแล้ว

แต่…

”แต่ฉันรู้สึกว่า พรุ่งนี้ฉันน่าจะโดนแม่จับใส่ยูกาตะแน่ๆ“

น้ำเสียงที่ดูปลงไม่สามารถขัดผู้เป็นมารดาได้ เขาได้แต่ทำใจไว้แต่เนิ่นๆ

”แล้วนายจะใส่มารึเปล่า ยูกิโตะ“

( โรลเปิด,แยกรูท | ณ ย่านการค้า 18:00 น. )

( TW : น้ำมะเขือเทศที่อาจทำให้เขาใจผิดว่าเป็นเลือดได้ ? )

ระหว่างที่กำลังมีเรื่องกับอันธพาลที่มาป่วนร้านสะดวกซื้อที่เขามาทำงานพาร์ทไทม์อยู่นั้น เสียงประตูอัตโนมัติก็ดึงขึ้น

เป็นคุณ— Y/N

คุณยืนมองสถานการณ์ตรงหน้าก็เห็นเขาและกลุ่มเด็กอันธพาลที่เหมือนกำลังจะมีเรื่องกันอยู่แล้วก่อนที่คุณจะเข้ามา

“ เอ่อ… ”

+

“ได้”

พยักหน้าตอบรับก่อนจะหยิบโทรศัพท์พับเปิดมันขึ้นมาด้วยมือเดียว แล้วพิมพ์อะไรสักอย่าง เสร็จก็เอาเก็บกลับใส่กระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม

“อืม ช่วงนี้มีเปิดรับสมัครแข่งเคนโด้ คนเขาเลยเข้ามาใช้โรงฝึกฉันบ่อยขึ้นน่ะ“

ทัตสึยะเล่าให้อีกฝ่ายฟัง พอพูดถึงเหมือนที่บ้านเขาก็อยากให้ไปแข่งด้วยเหมือนกัน

ระหว่างเดินก็มองทางไปด้วย

ทัตสึยะไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ถ้าให้สังเกตหางฟูฟ่องกำลังส่ายไปมาเบาๆ บ่งบอกว่าถ้านายไปก็ดี

”เอาสิ“

”แต่ฉันอาจจะไปส่งนายแถวตรงหน้าสะพานนะ“

”เดี๋ยวต้องไปช่วยงานที่บ้านต่อ“

เขาบอกอีกฝ่ายก่อนจะเดินตามขนาบข้างกัน
พร้อมไปส่งเพื่อนสมัยเด็ก

(วันแม่เลยแวะมาลงแม่นาโอยะค้าบ😭🤟)

สบตากับอีกฝ่าย ที่ดูบ่งบอกว่าไม่อยากไปแน่ๆ

แต่งานเทศกาลแบบนี้ทั้งทีมีครั้งเดียวนี่นา

” จะไม่ไปจริงหรอ… ที่นั่นน่าจะมีขอหวานให้ทานนะ“

ทัตสึยะเอ่ยถึงขนมหวานในงานที่นั่น ด้วยความที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กเขาก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายชอบอะไร

เลยหย่อนเกี่ยวกับพวกขนมหวานไป

”แถม..“

”เผื่อๆ ที่นั่นมีหนังสือที่นายอยากอ่านด้วยก็ได้“

พูดจบก็เอามือทั้งสองข้างล่วงกระเป๋าพลางรอคำตอบจากอีกฝ่าย

ทัตสึยะที่พึ่งกลับมาจากโรงเรียนฝั่งตรงข้าม และตอนนี้กำลังชะโงกมองหาเพื่อนสมัยเด็กตัวเองอยู่ พอโดนทักสายตาก็มาหยุดอยู่ตรงข้างหน้า เป็นยูกิโตะนั่นเอง

“…ยูกิโตะ ฉันแวะมาหาพวกนายน่ะ”

“ได้ยินว่า พรุ่งนี้จะมีงานโอบ้งมา ว่าจะชวนรวมกันไปเที่ยวน่ะ“

ใบหน้าเรียบเฉย เอ่ยเสียงทุ้มพูดเปิดประเด็นขึ้นมา

#SSR_Commu

“...”

“อย่าลากผมไปไหนมาไหนได้หรือเปล่า…”

“...มันเปลืองพลังงาน…”

»»———　˚₊‧ᜊʕ̯•͡˔•̯ʔᜊ ‧₊˚　———««

半澤 雪戸 | Hansawa Yukito
Y.3-B | Mink

»»———　˚₊‧ᜊʕ̯•͡˔•̯ʔᜊ ‧₊˚　———««

Doc : bit.ly/Yukito_SSR
Co-Role-Talk : Dm24/7

#SSR_Commu

『 สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ 』ヾ(=^▽^=)ノ

『 ไม่ทราบว่า...มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ 』

『 อ๋อ...ฟังเพลงอยู่หน่ะ มีอะไรหรือป่าว 』

⋄━━━⋄

【 犬塚・日野 │ Inuzuka Hino 】
1991.06.07 │2年C │187/71 │Shiba inu

⋄━━━⋄

ชมรม: คหกรรม │บ้านเดี่ยว ย่านอุมิยะ 🐕🍛🍮
(´；ω；｀) ผมรักข้าวหน้าเนื้อ

Doc: shorturl.at/doC4J
ᴄᴏ-ᴏᴘ | ʀᴏʟᴇ | ᴄʜᴀᴛ - ᴅᴍ 𝟤𝟦/𝟩

08/08

“วันนี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษหรอคะ?”

“อืม..เพราะเป็นวันเกิดล่ะมั้ง🐈‍⬛🌸”

(โมโมกะ สิบแปดปีบริบูรณ์แล้วค่าาาา เย้ๆๆ มาอวยพรกันเยอะๆนะคะ!)

(ครอบครัวไก่ในวันฝนตก🐔🌡️)

เดินห่างจากร้านไม่ไกล ได้ยินเสียงจากทางด้านหลัง ทัตสึยะจึงหยุดเดินแล้วหันหลังกลับมา

”จะดีหรอ รบกวนคุณจัดร้านอยู่รึเปล่า“

เท้าเดินกลับมายังหน้าร้านอีกครั้ง ก็จริงที่อีกฝ่ายว่า วันนี้มันร้อนน่ะนะ

📢 ประกาศ! 📢

ถึงร้านค้าทุกร้าน ได้เวลาเตรียมการสำหรับเทศกาลโอบ้งที่จะถึงนี้ เตรียมร้านค้า บูธกิจกรรมของตนเองให้พร้อม แล้วมาสนุกด้วยกันในวันเทศกาล 🎆

ผู้ที่สนใจออกร้านสามารถเข้าร่วมได้ทุกคน
📍ณ ลานหน้าศาลเจ้ามิซึนางิ วันที่ 13 - 15 ส.ค.

“ โอ้ ดีแล้วล่ะ“

พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะโดนอีกฝ่ายามกลับ

“ อืม ก็สบายดี เบนิโอะก็ด้วย”

“ได้อยู่ห้องเดียวกันพอดีด้วยน่ะ”

ทัตสึยะเล่าให้อีกฝ่ายฟัง แลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ตนเองพบเจอ เหมือนที่อีกฝ่ายก็เล่าให้ตนเองฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างที่โรงเรียน

”อย่าลืมแวะไปหาเจ้านั่นด้วยล่ะ เจ้านั่นเหงาไม่มีคนมาเกาะหลังน่ะ“

ทัตสึยะพูดเสริม แม้ว่าประโยคที่ตนเองเอ่ยนั่นจะพูดแกล้งเล่นเฉยๆ

📍 โรลเปิด | แยกรูท | โกงเวลา | ช่วงวันหยุด ( วันเสาร์ )

หลังจากที่ชายหนุ่มได้ยกลังน้ำแข็งที่เป็นวัตถุดิบสำหรับการทำเมนูประจำวันและจัดการเตรียมทุกอย่างก่อนเปิดร้าน เขาก็ได้พักเหนื่อยและเช็ดเหงื่อไปพลางในสภาพอากาศเที่ยงวันที่อบอ้าว

ในระหว่างนั้นเองก็ได้พบกับ "คุณ" ที่เผอิญเข้ามาในร้านก่อนถึงเวลาและได้สบตากัน

( แวะมาบวกกันสั้นๆ/ยาวกันได้ครับผม 🥺🤲✨ )

เขาที่เดินผ่านทางมา เห็นว่าร้านที่ตนเองเดินผ่านเหมือนกำลังจะเตรียมเปิดร้านอยู่ สายตาใช้สำรวจรอบร้านก่อนจะเผอิญไปสบตาเจ้าของร้านอีกที

“…”

ทัตสึยะไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะพยักหัวน้อยๆทักทายอีกฝ่าย แล้วกำลังเดินออกไป โดยที่ไม่ได้เอ่ยทักทายอะไรเลย(???? )

เห็นเพื่อนสมัยเด็กตนเองนั่งเหม่อลอย เขาที่นั่งจิบชาเล็กน้อยก่อนจะวางถ้วยชาลงบนโต๊ะ

” นั่งเหม่อลอยแล้วปิ๊บโปะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง เรียนที่นั่นรู้สึกดีไหม“

ทัตสึยะเอ่ยทักอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย คำถามราวกับคุณพ่อนั่งถามลูกชายตัวเองว่าไปเรียนเป็นยังไงแล้วบ้าง

เพราะเขาดันไม่ได้เรียนที่เดียวกับอีกฝ่าย

( เหตุการณ์สั้นๆ บ้านของตระกูลฟุวะ ย่านฮานะโมริ | โรลแยกรูท | โกงเวลา . • 🌱)

ไม่คาดคิดว่าจะบังเอิญเจอกับคุณ คนรู้จักของเขา คุณที่มาเดินดูหรือมาซื้อพวกของเล่นไม้ที่พ่อของเขาเป็นคนทำ

ถ้าไม่ทักก็อาจจะเสียมารยาทได้

หลังจากคุยกันอยู่สักพัก เขาเลยตัดสินใจชวนคุณเข้ามาดื่มชาภายในมุมนั่งพักผ่อนหย่อนใจของบ้าน

ช่างเป็นวันที่เงียบสงบดีจริงๆ…

/เขาเหม่อลอยมองออกไปด้านนอก/

「แสงแห่งความยุติธรรมจงเฉิดฉาย! เซ็ตสึเร็นเจอร์มาแล้ว!」

—— สภานักเรียนโรงเรียนเซ็ตสึเร็น ——

นิชิมูระ อิโต้ - ประธานสภานักเรียน
ชิราอิชิ อายุมุ - รองประธาน
ฮงโกว จิน - เลขานุการ
ฮิเดโตะ เอ็นจิ - เหรัญญิก
คามิยามะ เนซึ - ประชาสัมพันธ์

#SSR_COMMU

” ให้ผมช่วยติวให้หรอ? “
” อืม ได้สิ “

Akamatsu Tama | あかまつ たま | 17yo | 167cm.
Red panda | Y.2 | ชมรมวิทยาศาสตร์
ย่านฮานะโมริ

Doc: bit.ly/412oePk
[โค/โรล/เวิ่น ทักมาได้เลย]

(ไม่แน่ใจว่าห้องทางเซ็ตสึเร็นเป็นยังไง แต่ยืมแบบห้องไปเล่นได้นะครับบ)

(ตัวอย่างการใช้งาน)

(ลิ้งค์ส่งจิบิ.png drive.google.com/drive/folder...)