⊛〜°

#อโยธยาเอยาวดี เจ้าพี่เป็นคุณครูเนิร์สเซอรี่ 🥺 (บนไว้ว่าถ้าได้การ์ดเจ้าพี่เงินจะรับรีเควส สรุปได้แลกจากโต๊ะข้าง ๆ ก็เลยรับรีเควสจากคุณเขาล่ะ 🤲✨)

กาหลง

oc

표지 만드는 게 재미있다

นอยมากอีดอก ป๋าเนปตายไม💔

(당(여)청)
sentinel verse

————————-

สวัสดีค่ะ จบเธรดแล้วล่ะค่ะ แหะแหะ เดิมแล้วเธรดนี้เป็นเพียงฟิคที่เราคิดได้จากแฟนอาร์ตของคุณสึคิ เป็นเพียงจิตนาการที่เราสร้างขึ้นมาเองน่ะค่ะ

เราได้เอาตำนานของไวกิ้งเข้ามาเอี่ยวด้วย และสงครามการเมือง

อซบ.เป็นนักเวทย์หอคอยรับใช้อาณาจักรหนึ่งค่ะ

ชมย.คือเทพีคุ้มครองป่าศักสิทธิ์ (ซึ่งเป็นเขตแดนบริเวณไม่ได้โดนโลกใหม่กลืนกินไป) เนื้อเรื่องค่อนข้างยาวถ้าจะเขียนจริงจังค่ะ

“เจ้าเข้าใจใช่หรือไม่ว่าเราหมายถึงอะไร”

สิ้นคำพูดนาง อิมโซบยองนักเวทย์หอคอยพยักหน้ารับคำของนาง กุมมือของนางแน่น

“สงครามไม่มีวันจบลง หากพวกเขาไม่รู้ถึงประวัติศาสตร์เดิม“

”ใช่.. นอกจากนั้นพวกเขาจะอยู่ในสังสารวัฏเช่นนี้ และประวัติศาสตร์ก็จะซ้ำรอยอีกครั้ง เหมือนกับที่ผ่านนับตั้งแต่ยังไม่รวมโลก“

แม้กระทั่งเขตป่าศักสิทธิ์ก็อาจไม่พ้นจากภัยสงคราม

ต้องพานางไปพบกลุ่มภราดรผู้วิเศษ—

จอมขมังเวทย์นวดคลึงขมับ ตัดสินใจไม่เอ่ยถามเก็บความสงสัยเอาไว้

แต่ท้ายที่สุด นางก็กล่าวขึ้นมา

ถ้อยวาจาเหล่านั้น ทำให้นักเวทย์และเทพีต้องเข้าไปเอี่ยวกับสงครามการเมืองอย่างเลี่ยงไม่ได้

”อิมโซบยอง เจ้ารู้ใช่หรือไม่เกี่ยวกับโลกใบนี้“ นางเว้นระยะ สบเข้าไปนัยย์ตา นักเวทย์หอคอยพยักหน้า “ในยุคก่อนโลกนั้นถูกแยกออก กระทั่งมีจอมเวทเชื่อคำลวง จนรวมโลกทั้งสองเข้าด้วยกัน”

นางเดินทางไปหามังกรนั่นเพื่อคลายคำสาปของทวยเทพเบื้องบน

ครั้นเมื่อฟาฟเนียร์ได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา เขารู้ความจริงผ่านนางก็โศกาดวงใจแตกสลายรนแรงไปถึงแก่นจิต

ร่ำร้องอ้อนวอนขอให้สังหารเขาตายตามพี่น้องไปเสียเถิด เขากอดขานาง ร้องโยเยคล้ายเด็ก

นางทำตามประสงค์ของฟาฟเนียร์

นักเวทย์หนุ่มได้ฟังก็พบแต่ข้ออภิปราย ทั้งเรื่องพลังของนาง ทั้งเรื่องตำนานมากมายที่เคยได้พบ ทั้งความจริง

—อันที่จริง นักเวทย์เองก็เอ่ยถาม

เทพเทพีพรูลมหายใจออกยาว สีหน้าของนางนั้นกล้ำกลืนเหลือหลาย

ฟาฟเนียร์เป็นคนแคระที่แข็งแกร่ง เขาโลภเพียงชีวิตของน้องชายที่ตายไป บทลงโทษที่ฟาฟเนียร์ต้องสาปจนกลายเป็นมังกรคือ

เขาประทุษร้ายสามเทพ โลกิ โอดิน โฮเนอร์ จึงต้องสาป

แม้ว่าสามเทพจะเป็นผู้คร่าชีวิตน้องชายพวกเขาไปก่อนก็ตาม

ในโลกใบนี้มีตำนานมากมายเกี่ยวกับมังกร มังกรฟาฟเนียร์เป็นหนึ่งในนั้น ทว่าตำนานก็จบลงที่ซีกเกิร์กสังหารเรจินลง

ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่ ตำนานทั้งหมดจบไปตั้งแต่ฟาฟเนียร์กลายเป็นมังกร เรจินโศกศัลย์จนวายชนม์

แหวนนั้นเป็นเพียงแหวนของโอ๊ต นากน้อยของพี่น้องที่ตายตกโดยฝีมือทวยเทพเท่านั้น

แลเรื่องความโลภที่ฟาฟเนียร์ได้รับเล่า

เรื่องราวต่อจากนั้นนักเวทย์จำมิได้มากนัก คลับคล้ายคลับคลาว่าจากนั้นนางเทพีได้เดินจากไปพร้อมกำชับว่าขอฝากป่าไว้สามแลจะกลับมา

ท่านเอ๋ย ท่านเชื่อหรือไม่ระหว่างสามวันสามคืนนักเวทย์นอนไม่หลับเสียเลย

แม้ว่าเมื่อรุ่งอรุณขอวันที่สี่ได้มาเยือน ตะวันค้างฟ้าแล้วปรากฎร่างสตรีผู้เป็นที่รักขึ้นมา

หล่อนนั้นโชกเลือดไร้บาดแผล ไม่อิดโรยกลับมาพร้อมกระดาษหนึ่งแผ่น

นางกลับมาพร้อมเรื่องราว

ทุกคนอันนี้แอคหลุมอย่ารีเยอะเลยกุอายไอ้เหี้ย

bsky.app/profile/08xm...

"เทพีที่รัก— ช็องมยองอาท่านจะไปไหน"

นักเวทย์เอ่ยถาม หล่อนหันเศียรสบสายตาเอื้อนพจนา "หาฟาฟเนียร์"

"ฟาฟเนียร์? นี่เจ้าหมายถึงมังกรความโลภหรือ ในตำนานกล่าวว่าเขาถูกฆ่าโดยซีกเกิร์ดไปแล้ว"

"ตำนานกล่าวผิดไป ซีกเกิร์ดไม่เคยปลิดชีพมังกรฟาฟเนียร์ มีเพียงตระกูลคนแคระสามพี่น้องที่พยายามแย่งยื้สมบัติเท่านั้น"

"แล้วมังกรเล่า?"

"ฟาฟเนียร์ได้รับบทลงโทษตามความโลภอย่างสาสม"

บันทึกกระแสธารทรงจำแห่งพนา

⎯ ธารณา

(녹(여)청)
fantasy au

จบจบจบนี่แหละนี่แหละ

ไม่ใช่กุ

วาสนาใคร

ไอเหี้ย​ ไอซีอิท ไอไลก์อิท​ ไอดอ้นกอทอิทเว่อ กุเพิ่งเคยเห้นสิ่งนี้ ท่านพยายมลากคอนุไปได้เลยที่รัก

((여)당청)

(당청)

ไอเหี้ยเพิ่งเห็น เย้ดครก อร่อยชิปหาย

ที่รัก —เจ้าว่าวันนึงเราจะรักกันได้หรือเปล่า

เขาเอ่ยถามหล่อน

หล่อนขำ แล้วว่า

ท่านผู้เป็นหนึ่ง —ท่านผู้เป็นเลิศ โทโถ ท่านกำลังรักผู้เป็นโสเภณี ผู้ที่มอบใจให้ผู้อื่น ผู้ที่ไม่อาจบริสุทธิ์​อีก

แม้นกระนั้นเจ้าก็ไม่คิดจะรักใครอีกเลยหรือ

นางผงกหัว ยิ้มหวาน แลจุมพิต

หล่อนแย้มสรวญขบขันอารมณ์ดี เขากกกอดด้วยใจที่ม้วยมอดมรณา จักทำเช่นไรดี จักทำเช่นไรดี

หล่อนไม่รักเขาเลย

นางไม่รักข้าเลย

ทำเช่นไรดี

냐옹