ммм, што ў мяне ёсць

зборнік вершаў пра боль, смерць, вайну
з горкім сарказмам, са злосцю, адчаем і кропелькай надзеі

дзецям - казкі з добрымі малюнкамі
дарослым - вершы з фоткамі катавань, агню, зброі

кавайны аксалотль
з дн=)

achievement unlocked
паплаваць у моры ў канцы кастрычніка

reward
утачыць марожанку са смакамі фэйхоа і кіндзмараулі

мае спачуванні
а які гэта горад?

бачу сны пра крымскі стэп, таполі, пыл, гукі электрычкі
я іду па полі да сяла і адчуваю пах сухой зямлі, адчуваю гарачы вецер тварам

так мару дачакацца перамогі і завітаць да бабулі ў госці
памацаць рукамі знаёмыя рэчы
пабачыць жывымі тых, каго ведаю і памятаю з дзяцінства

"мае густы спецыфічныя"
музыку слухаю рэдка пад настрой, хапае ютуба

кіно не вельмі люблю, я больш па падкастах/лекцыях/стэндапе, дзе можна не глядзець на экран, а паралельна нешта сваё рабіць, мне ютуба з гугл падкастамі хапае

а як было ў мінулыя разы?

у мяне вось у апошнія пару гадоў сур'ёзна зменшылася кола кантактаў, і пакуль дрэнных наступстваў не так шмат, як чакалася

як на мяне, гэта добры знак таго, што пераезд не на апошнія грошы, калі можна штосьці пакінуць, а не прадаваць хуценька на барахолках, або цягнуць з сабою клункі/пасылкі

зараз думаецца, а лепш бы бацькі нашыя і мы следам цікавіліся ды размаўлялі, менш гаўна скапілася б за гады замоўчвання

у нас на сям'ю $20 на chatgpt, ад нэтфлікса адпісаліся, бо нецікава было, а больш нічога і не разглядалі як патрэбнае

праз дзень карыстання стала зразумела, што гэта не так працуе

з блюскай і твітарам мы хутчэй як тыя, хто з замежжа дадому ганяе то да сваіх, то зубы палячыць

спачатку вымушана з'ехалі з Беларусі, цяпер з'яжджаем з твітара

але павярнуцца ў твітар я не мару