GG_Gunt at BSky

กลอนดอกสร้อยรำพึงรักคิคุตะในป่าช้า

“รัก”เอ๋ยรัก สุดจะพร่ำ ทุกค่ำเช้า
“คิ”ดถึงเจ้า สุดดวงใจ เฝ้าใฝ่หา
”คุ“ณนั้นคือ สุดสวาท ยอดกานดา
“ตะ”วันลา สุดคะนึง ตรึงใจเอย

ลงงานกับชมรมข้อดีคือไม่ต้องมาพะวงอัลกอ ยอดไลค์ เพราะมันไม่แจ้งเตือนแอคเรา .นอน

นั่งนอนคิดเรื่อง 破戒 (ฮาคาอิ) ของโทซง ชอบชื่อเรื่องนี้ในภาษาอังกฤษ The Broken Commandment แต่กำลังคิดว่า ถ้าจะแปลไทยมันจะชื่ออะไร อาบัติ โทซงเป็นพระ ตระบัดสัตย์ โทซงเป็นนักการเมือง

อ่านแล้วรู้ว่ารักอ่ะ เห้อ คือนั่งเขียนบทความบอกรักโอดะซาคุอยู่สองอัน อันนึงลงมาได้ อีกอันเพื่อนอ่านก็เกินพอ เลยเข้าใจคนเขียนมาก ๆ อื้อ ก็รักไปแล้วนี่นา

โยนคำใบ้ให้แชท(...) (นิสัยไม่ดี อย่าทำ) ออกมาเป็นมิยาซาวะ เคนจิ เช็คแล้วน่าจะตรงกัน เลยไปหยิบ "ไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสฝน" (雨ニモマケズ) ของแกมาอ่านตอนขึ้นบีทีเอสกลับบ้าน ความรู้สึกที่มิยาซาวะถ่ายทอดออกมาก็แรงกล้าเหลือเกิน

"จะไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสฝน จะไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสลม จะเป็นหิมะหรือความร้อนในคิมหันต์ จะไม่มีวันพ่ายแพ้ไป"

เข้าใจแล้ว ว่าทำไมคุณถึงได้รักเขาขนาดนี้

มานั่งคิดได้ว่า อา อาจจะไม่ใช้นักเขียนญี่ปุ่นด้วยซ้ำ แค่เรื่องมันเป็นภาษาญี่ปุ่น

ชอบที่เขาเขียนน่ะ จดหมายนี่ดีนะ ไม่ว่าเวลาจะไหลผ่านไปแค่ไหน ก็ยังรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน อินน่ะ กำลังปั่นบทความเรื่อวโอดะซาคุอยู่

มาช่วยผมหานักเขียนหน่อย เจอในข้อสอบมาเป็นเอสเส

คนเขียนเล่าประมาณไปบ้านเกิดนักเขียน แกตายไปเมื่อหลายสิบปีแล้ว เมืองของแกเป็นเมืองสีเขียวที่งดงาม คนเขียนบ่น ๆ ว่าคนรอบตัวไม่อ่านงานแก? แล้วก็ไปพิพิธภัณฑ์แก อ่านพวกจดหมาย กลอนที่แกเคยเขียน มีเขียนถึงน้องสาวที่ตายไป

อยากรู้เฉย ๆ ว่านักเขียนคนไหน คาใจมาก คีย์เวิร์ดเขียนทั้งกลอน/นิยาย

(เมาอญุ่) ชอบบุงโกเพราะพออ่านงานแนวความเรียง แนวที่แบบตัวละครแทนตัวเองว่าฉันแล้วเห็นเป็นนักเขียนมาบ่นให้ฟัง แบบอาทิตย์สิ้นแสงดะไซคือเห็นภาพเด็กแดงบุงอัลมานั่งจีบปากจีบคอใส่ ตอนนี้อ่านอดซคอยู่ก็เหมือนเซนเซแกมาบ่นให้ฟัง

ก็มนุษย์ไม่ใช่หรือที่ค้นพบความงามของดอกไม้ และมนุษย์อีกนั่นแหละที่รู้จักรักดอกไม้ (นักเรียนหญิง: ดะไซ

นี่ชอบการนินทานักเขียน การแซะกันไปมาของวงการนักเขียนญปเก่า ๆ แบบดะไซกับชิกะมาก อย่างเอา
แต่ใครจะไปคิดว่าสักวันฉันต้องมาอยู่ในความวุ่นวายนี้เองวะ

(ไร้สาระ) นั่งร้องไห้ฟูมฟายไป เสิร์ชหาประโยคนี้เป็นญปไปเพราะคุ้น ๆ คำว่าฟั่นเฟือน/วิปลาส/เป็นบ้า อะไรเทือกนี้ ญปใช้ (物狂い：ものぐるい) ที่เคยเจอตอนทำพรีงาน สรุปใช้คำว่า (狂人：きょうじん)
และใช่ หยุดร้องได้เพราะนั่งเสิร์ชอะไรแบบนี้

จู่ ๆ คิดถึงประโยคมารดาผมเป็นคนบ้าของอาคุตะงาวะกับโอกาตะ

ในคาบมีเรื่องมิเมย์(未明)ที่แปลว่ารุ่งสาง แต่ความจริงคือช่วงเที่ยงคืน-ตีสาม
ตอนจบคาบเลยไปคุยกับอาจารย์ว่ามีนักเขียนใช้นามปากกานี้ด้วยนะ (โอกาวะ มิเมย์) แล้วเปิดอาโอโซระแนบคู่ระหว่างคุย เจอผลงานกว่า600ผลงาน

“เค้าปั่นงานถึงช่วงเวลานั้นแน่เลยค่ะ”

คือเคยแซวเรื่องอยู่บุงเกย์ มก็เก ต้องเรียนอะไรเก ๆ ป่ะ /จ้องหน้ากระดาษว่าง ๆ

คือมันบุงเกย์จริง แบบเกเสียงยาวเลยเป็นเกย์ หดหู่

มาเล่าด้วยละกัน อยู่ชมรมบุงเกย์ค่ะ มีประกวดงานเขียน แน่นอนว่าคนตรวจคือดิฉันและพี่ ๆ …
งานเขียนรอบนี้เป็นเรื่องผีค่ะ นี่เบลอ ๆ ก่อนนอนก็อ่านไป แล้วพึ่งนึกขึ้นได้ว่าอ่านเรื่องผีก่อนนอนจะหลับมั้ย .กดปิด

ชอบหนังสือไซส์B6จัง อยากทำหนังสือ รวมงานแปลตัวเองขึ้นมา แต่ไม่มีคอนเท้นลง

ช่วงนี้สติแตกบ่อยมาก ดีที่พกหนังสือไว้ พออ่านแล้วใจเย็นลง พอหยุดอ่าน สติแตกเหมือนเดิม

ได้เงินมาสักพักละ จะไปซื้อกดคมเวอร์ญป ฮิฮิ

แฟนผมพูดถูก คือผมว่า ด้อมปวศ. ควรเลิกดีเฟนว่าตัวเองไม่บ้ง และควรรับรู้ว่าไอ้ที่ติ่งอยู่มันบ้งและproblematicในสักแง่แน่นอน ดังนั้น เอาเวลาเถียง ไปแต่งฟิค

ไปนั่งฟังเรื่องแมวน้อยร้อยหมื่นชาติแล้วนึกถึงโอกาตะ

พึ่งมารี แต่เป็นปลาประจำวันเกิดผม แซลม่อน อร่อยเลยทีนี้

ปลาวันเกิด 3 ส.ค. "ปลาคิงแซลมอน"
8月3日 “マスノスケ(masunosuke)"
August3th "King salmon"

#Rattowith366days

อยากดูกดคมซี4เพื่อฟังคนพูดชื่อคิคุตะ ทั้งหมดทำวิจัยเสียงกร่อนในภาษาญี่ปุ่น (โม้)

แมวโซเซกิมีนักศึกษาจับแมวมากิน ห่านป่าโอไกมีนักศึกษาจับห่านป่ามาต้ม

มนุษย์ที่เจอนั้นเป็นนักศึกษา ซึ่งถือได้ว่าเป็นสายพันธุ์ที่ดุร้ายเลวทรามมากที่สุดในบรรดามนุษย์ทั้งหมด

ข้าพเจ้าได้เห็นสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์เป็นครั้งแรกที่นี่ แล้วยังได้มารู้ในภายหลังว่า

มีถามความเห็นผู้เขียนจะสื่ออะไรจากใยแมงมุม
"เค้าหันไปมองข้างหลัง เลยลาก เลยขึ้นสวรรค์ไม่ได้ค่ะ ถ้าไม่หันไปมองก็ปีนขึ้นต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงสวรรค์ได้แล้ว"

ครู: "พึ่งเคยเจอคนตอบแบบนี้"

สปอยปืนเปลือย
ตอนเอนเครดิตที่เป็นให้วัดสายตา ผมก็หัวเราะเลย แล้วหยุดขำตอนข้อความสุดท้ายโคตรจะเลือน
วันนี้ผมปวดตาหนักมาก แบบนั่งกุมตาทั้งคาบ ค่าสายตาผมเปลี่ยนจริง ๆ ค่อยไปตัดแว่นใหม่