RUSYUS

Bir güneş doğuyor. Birileri ziftler içerisinde iken bir güneş sökün ediyor

Yoruldum. Bu yorgunluğun bende bıraktığı o his el ayak kaldıramama değil. Rutinin bıraktığı kekremsi tat. Yavaş yavaş merak hissi azalıyor. Bu durum ne ile alakalı çözemedim ama çözmek için de bir merakım yok.

Peki bu hesap niye duruyor ? Buna da cevabım var ama sıkıldım yazmaktan. Yeter. Fazla kendimle alakalı yazdım rahatsız hissettim kendimi.

Başıma gelen hadise değil benim çıkardığım dersin büyüklüğünden iyi iş yapmak olmak. Yoksa ayağına taş batsa anlarsın bazı şeyi ama gökten ebabil taş atsa anlamazsan bir hükmü yok. Senin aldığın derstir mühim olan yaşadığın meselenin büyüklüğü değil. Kısaca aferim lan Rusyus. Helal sana

Bu kadar niye uzun yazdım peki ? Aslında kendimi kendi içimde çok kritik ederim. Kendimle gurur duymamda çetrefilli oluyor. Kısaca kendimi övmek için bunca zahmet. Ama onaylanma ihtiyacı hissetmeden. Kimseye anlatmadığım ama o zamanlarda olan bazı hadiseleri de düşününce baya iyi iş çıkardım

HE vefat edince bir arkadaşıma demiştim keşke ben 10 kere daha böyle bir şey yaşasaydım da bu haberi almasaydım demiştim. Yada büyükbabamın vefatı. Sadece küçük meseleler bile bazen hayatımızda biz anlıyorsak şayet ciddi manada bir şeyler katabiliyor bunu anlamak güzel.

Kaldı ki şimdi geriye dönünce hayatımdaki en büyük zorluk o dönem değil. Hatta hayatımı ele alsak ilk 10 a bile girmez muhtemelen. Yani derdim o dönemde yaşadıklarım yaşatılanlar değil. Rusyus. Bu kadar kelam rusyusla alakalı.

Bunları da tw de gördüğüm birisinin rusyus lazım buralara diye attığı bir twitten geldim. Rusyus adının tarihe karışması aldığım o aksiyon beni kurtaran bir şeydi. Bir tepki vermeliydim. Ya kötü olacaktım. Ya iyi. Ama bir tepki vermeliydim. Rusyusu bitirmek aldığım en doğru karardı.

Üstad bu konuda bir tık farklı düşünse dahi kendisi esasında bu varolan insanın kendi içindeki doğruyu bulma yetisine bazen herkesçe bilinen ama maddesel ispatı olmayan diyerek yol açar.

Lakin bununla da yetinmeyen Rab üstüne bir de aman yanlış olmasın diyerek akıl veriyor. Üstüne bir de din gönderiyor. Bundandır ki maturidi diyor ki bilmiyordum cümlesi amel için geçerlidir. Niyet için değil.

Bazen kişi neden sorumlu tutulduğuna dair bocalama yaşar. Esasında bu içteki doğru mu bu yaptığım sorusuna verebildiği cevap onun mükellef olmasına yeter bir delildir.

İnsan ne yaparsa yapsın kendisine bu yaptığım doğru mu sorusunu sorduğu zaman alacağı cevap bellidir. Tarif edemediğim ama bunun varlığından emin olduğum bir durum bu.

Offff anam offff …

İlginç. Her şey çok ilginç

Ey Muhammed burada bir iyi bir kötü taksimi olacaksa o kötü sen olma…

Ahlakın varsayımsal ispatı içerisinde kalakalan bir serçe gibi sağa sola toslarken kendini ejderha görenin ziftleşmiş zihniyetini akıtsak enel hak yazısı çıkar

Hilal ne durumda

Yanlış bir kapı çalmışım ..

Sana adınla seslenmem ey mananın vücudu
Sana ne sorum olurdu ne soracağım
Bildim bileli sana dair yaşadığım
Kurtaran bir el gibiydi beni
Beklerken nadanlar senin adını isyanlarımda
Görecekler gökyüzüne baksalar nakşını
O gün geldiğinde elbet anlatacağım sana da bunları …
Bir övgü umarak senden…

Tek tük atanan bunca sabrın vakti gelecekti madem
Hem bir engerek kıvraklığı
Hem bir akrep ıssırığı
Hem aynı zamanda gelecek olan bu ince sızı
Çarpıp gitmeyecekti yüreklerden
Ruhsuz cesetler vuracaktı madem camlarıma
Söylesene ey İsa ne gerek vardı diriltmeye ölüleri ?

Hem velhasıl ki gidilecek yer bellidir
Hem ararken bir çift göz bakılacak yer nerdedir ?
Hem bir çile ile başlayan her emek boşadır
Hem sessizliğe dönen bu ayrık vadi benimdir ve bendedir
Söylesene ey Musa ne gerek vardı denizi yarmaya ?

Hemhal eylenen derin zamanlar
Velhasıl ki silinecektir bu yangında
Bir tulumbacı bulup elinde bir kova
Velhasıl ki nemrudun ateşini söndürecek
Bir parça ekmek ile gelen karınca
Velhasıl ki doyuracak orduları
Söylesene ibrahim neden var bunca çile

Velhasıl ki sözlerin sihri biter
Velhasıl ki inim inim inler karlar
Bir heyulanın yamacında sallanan sarkaç
Velhasıl ki vurur gonga o an
Bir eli bekleyen rüzgar
Velhasıl ki eser derin ruhlara
Nasipsiz lokması kalınca sona
Velhasıl ki şükretmeden kalkar kibirlisi

Meseleye böyle bakınca Ondan yana bir sorun çıkmıyor. Sorun benim. Sorun hep insan. Sorun hep bu hayatın rutininde sabit kalabilmek. Ama işte buna da imtihan deniyor azizim. Bir noktada buraya atıldık ve üstlendiğimiz sorumluluğun neticesi bu.

Çünkü kişi kötülüğünü Onun rahmetinden üstün tutmamalı. O dahi bir manada hatadır. Daima her yol Ona çıkmalı daima O önde olmalı çünkü Onun kudreti rahmeti azabı gibisi yok.

Bazen düşünüyorum ne yaptım da beni böyle koruyor diye. Kendimi varsayımsal olarak yerine koyup düşünüyorum. Ben benim gibi bir kula asla yardım etmezdim. Burdan çıkan birinci sonuç benim ne kadar kötü olduğum değil Onun ne kadar rahmet sahibi olduğudur.

Şimdi gelip bir hazan bahçesinde öten bülbüle işvelen biraz denmez. Karakter başka bir olgudur. Herkese nasip olmayan bu nimet herkese de aynı oranda verilmedi. Bir de fıtrat var. Benim temel meselem fıtrat ve karakterin farkı nedir ? Bunun üzerine düşüneceğim

Ey karanlığın kölesi ey bizâr
Ey gözü kör olan siteminden
Ey ruhum geliyor azar azar
Kaç bakalım vicdan işkencesinden

Ey kasvetli korkak yazar
Ey ruhu tutan ensesinden
Ey korkak kuruldu işte pazar
Sat bakalım ruhunu beleşinden

Ey evhamla yola düşen karar
Ey sahte dünyayı titreten
Ey utanmazca seslenen ar
Bağır bakalım duyalım sesinden