ฮากะซัง

#KMI_Shogatsu

🎍 เทศกาลปีใหม่ 🍊
(mini event 9th)

“ ผมว่าผมเป็นโรคเดือน 5 แล้วแน่ ๆ … ”
“ หยุดยาวแค่หน่อยเดียวจะเป็นโรคเดือน 5 เลยเหรอ? ลุกขึ้นมาได้แล้วเจ้าคนขี้เกียจ ”

รายละเอียด: docs.google.com/document/d/1...

(ผ่านมาแล้ว 50 ปี— ถึงทามะคุงไม่อ่อนโยนก็ไม่เป็นไร😭 /ไหว้ย่อ)

(ผปค.พาฮากะซังกลับมาทยอยตอบโรลแล้วค่ะ ขอโทษทุกๆ คนที่ตอบช้ามากและหายไปนานด้วยนะคะฮือออ😭🙏🙇)

“..คิดว่าควรทำยังไงกับรุ่นพี่ดีต่างหาก”

ตอบตามตรง ( ´_ゝ`) พลางส่ายหน้าน้อยๆ

ฮึ่ม มองอีกคนเงียบๆ ( ´_ゝ`)

ไว้ถ้าเจอกันอีกวันพรุ่งนี้ค่อยซื้อะไรมาคืนแล้วกัน คิดแล้วตัดสินใจให้ตัวเองเสร็จสรรพ

“ก็ได้..” ปากตอบรับสวนทางกับความคิด

“แต่เมลอนปังนี่อร่อยจริงแฮะ”
“ซื้อบ่อยมั้ย?” เปลี่ยนเรื่อง

“อ่า.. บางทีมันก็มีวันที่รู้สึกอยากกินนิดเดียวทำนองนั้นใช่มั้ยล่ะ?” รุยโกหกคำโตอีกครั้งก่อนจะเสตา

ขณะเดียวกันก็แอบมองเด็กสาวที่โค้งให้คนอื่นในร้านพลางคิดว่า

เป็นเด็กมารยาทดีสินะ— คนเฉื่อยชาดูภูมิใจกับภาพตรงหน้านิดหน่อย ( ´_ゝ`)

“เอาล่ะ คิดได้รึยังว่าอยากกินอะไร?” ถามเธอเมื่อเดินไปถึงหน้าเคาน์เตอร์

“…ฉันไม่ใช่คนดีขนาดจะโดนเอาเปรียบหรอก” ยักไหล่

คุณพูดอะไรมาเด็กคนนี้ก็เถียงกลับหมดเลยแฮะ ถึงจะไม่ได้มีท่าทางก้าวร้าวก็ตามที

“ร้อนสิ” ตอบตามตรง

“จะไปเข้าร่มได้รึยัง?” ( ´_ゝ`)

“เหหห..” รุยที่ผ่านทางแถวนี้ไม่รู้ตั้งกี่ครั้งกลับไม่เคยสังเกตเห็นร้านนี้เลย

เด็กสาวไล่สายตาอ่านป้ายเมนูอย่างสนอกสนใจ เด็กสมัยนี้เขาฮิตอะไรแนวๆ นี้กันสินะ อืมๆ 🤔/เก็บข้อมูล

“เอาเป็นซอฟต์เสิร์ฟไทยากิชาเขียวแล้วกันค่ะ” พยักหน้าหลังตัดสินใจเลือกอยู่เป็นนาที

“รุ่นพี่ล่ะ?” หันมาถามคนข้างตัว

ส่ายหน้าช้าๆ ไม่เคยเห็นอ่ะ

“ไปหยิบของคนอื่นมาเล่นมันไม่ดีนา..” น้ำเสียงเนิบๆ เสริม

ก่อนจะยืนกอดอกคิดว่าควรจะทำยังไงกับคนตรงหน้าต่อดี อืมม..

รุยรีบคว้าขวดน้ำจากมืออีกคนมาดื่มอย่างเอาเป็นเอาตาย

…

ถอนหายใจ นั่งคอตก

ร รอดตายแล้ว…
รู้สึกเหมือายุสั้นลงไป 5 ปี

“ขอบคุณ—” พูดพร้อมทำท่าจะยื่นน้ำดื่มคืน แต่เด็กสาวกลับชะงักก่อนเมื่อเห็นว่ามันเหลือแค่ครึ่งขวด

（−＿−；）

“…เดี๋ยวฉันซื้อขวดใหม่ให้นะโคบายาชิ”

เดาว่าสีหน้าเจ้าตัวตอนเห็นข้าวกล่องคือ ( ´_ゝ`)

เอียงคอมองเพื่อนที่ผล็อยหลับไป อดรู้สึกเอ็นดูไม่ได้ คงจะเหนื่อยแหละ อืมๆ

…

ถ้าหากนายตื่นขึ้นมาอีกที จะไม่เห็นเงาของฮากะอยู่ในห้องแล้ว ถึงอย่างนั้นก็มีร่มกันแดดวางไว้แถวนั้นพร้อมกระดาษโน๊ตเล็กๆ เขียนว่า

’ร่มยืมมาจากคุณป้าร้านผัก ส่วนผ้าเย็นให้ไปรับที่ร้านชำของคุณตาใกล้ๆ กัน จ่ายเงินไว้แล้ว👍‘

???

#KMI_Obon #KMI_เปิดโรล
[นอกลานอเนกประสงค์ | หัวค่ำ-ดึกดื่น ตลอดช่วงเทศกาล | แยกรูท]

สำหรับคนพลัดถิ่นอย่างเขาแล้ว ไม่มีสุสานที่ต้องเคารพ
สำหรับคนที่ห้วงคะนึงล่องไปไกลกว่าผืนทะเลอย่างเขาแล้ว ไม่มีดวงวิญญาณที่เฝ้ารอให้ปรากฏตัว

เขาเองนี่ละ ที่เป็นผีไร้ป้ายวิญญาณーสองขาร่อนเร่ไปเรื่อย ปล่อยสายตาให้จรไป โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังคาดหวังอะไรเช่นกัน

(สถานการ์ณโดนปีศาจจิ้งจอกล้อมไม่รู้ตัว)

@ryuichi-kmi.bsky.social @kmi-mugisama.bsky.social

#KMI_VolunteerCamp #KMI_ก้อนเมฆล่าท้าผี
โรลเปิด|

ขณะที่เดินอยู่ ก็รู้สึกว่าขยับขาต่อไม่ได้

แถมเหมือนมีอะไรเย็นๆจับไว้อยู่จึงก้มไปดูที่เท้าตัวเอง

‘อ่า… แล้วทำไมต้องมาเจอข้างนอกด้วยละเนี้ย…’

เขายืนมองดูมือขาวที่เปียกชุ่ม ทั้งๆที่แถวๆนี้ก็ดูไม่เหมือนว่าจะมีแหล่งน้ำใกล้ๆเลย… คงเป็นวิญญาณเร่ร่อนรึเปล่านะ?

ก่อนจะลองเดินออกมา แต่ก็ถูกรั้งเอาไว้อยู่ดี จนต้องก้มลงไปนั่งดึงขาตัวเอง

#KMI_VolunteerCamp

ไปเดินเล่นที่หาดกับ @s-tenka-kmi.bsky.social

"ก็รู้อยู่หรอกว่าตื่นเต้น แต่รอกันบ้างเซ่!!"

(สวัสดีปีใหม่ค่ะ ถึงภาพจะไม่เกี่ยวเลยก็ตาม วาดเสร็จพอดีเฉย ๆ 555)

คำบรรยายจากหนังสือเรื่อง 'เปนชู้กับผี' ของ คุณวิศิษฐ์ ศาสนเที่ยง

#KMI_Obon
รอบนอกลานอเนกประสงค์ ใต้ต้นไม้ | ช่วงคืนเดือนดับ

เด็กสาวที่สวมหน้ากากจิ้งจอกโล้ชิงช้าใต้ต้นไม้คนเดียว
ก่อนที่จะเริ่มขับขานเรื่องเล่าออกมา

"♪ ทุกแรมสิบห้าค่ำ
หญิงสาวผมยาวโล้ชิงช้ายามค่ำคืน
แต่-ผู้คน-ก็เล่า-กันว่า!
ผู้หญิงคนนั้น โล้เชือกผูกคอตน
♩ แกว่งไป~แกว่งมา~ต่างหาก♫ "

(อยากจบที่หลอนเอาฟีลดูที่ภาพนี้พอค่ะ ส่วนคนอยากบวกรูทนี้ เลื่อนไปที่ตอบกลับด้านล่างได้เลยค่ะ...)

(ย ยังขอบวกทันมั้ยทามะคุง🧍)

[STORY]
+ #KMI_Obon

รับขวัญปีใหม่ด้วยคอมมิคใหม่ สวัสดีปีใหม่ 2025 ครับผม

(ไทมไลน์ในตอนนี้จะเป็นวันแรกของการเข้าสู่ช่วงจัดงานโอบง ในขณะที่ช่วงเดินงานในหน้ากากจิ้งจอกจากโพสที่แล้วจะเป็นวันที่2-3)

CW/TW รอบนี้สามารถเช็คได้ในลิงค์ครับผม

อ่านได้ที่ : bit.ly/3DAiYK5

⛩️⛩️⛩️⛩️

“เอ๋~ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องตอบแทนกันหรอกน่า“ พูดเนิบๆ พร้อมปัดมือไปมาเชิงปฏิเสธ

”คาซึกิไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว“ บอกความคิดตัวเองไปตามตรง

”อืม งั้นคาซึกิพักผ่อนนะ“ พยักหน้ารับเรื่อง

จากนั้นรุยก็นั่งสังเกตอาการอีกฝ่ายแปปนึง ก่อนจะลุกขึ้บิดขี้เกียจ

ฟังแต่เสียงกระดูกลั่นแล้วทำเอานึกถึงคุณปู่คุณป้าในเมืองขึ่นมาเลย ( ´_ゝ`)

พยักหน้ารับชื่อตัวเอง

รุยเหม่อมองใบหน้าขณะพูดของอีกฝ่ายพลางคิดว่า

อืม… ( ´_ゝ`) รอยยิ้มน่ารักๆ เหมาะกว่าสีหน้าบูดบึ้งในตอนแรกจริงๆ แหละนา—

แต่แล้วไออุ่นจากฝ่ามือรุ่นพี่ก็หยุดขบวนความคิดแล้วทำให้เรียกสติกลับมาสู่ปัจจุบัน

“หืม? ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะ“ ถ้าเป็นของฟรีก็กินได้หมด

( ´_ゝ`) ปรือตามอง สีหน้างุนงง
เครื่องเล่นเกมอะไรนะ? เอียงหัว

“มีอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?” น้ำเสียงเชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่ง

#KMI_Obon

🏮 งานเทศกาลบง🎆
(mini event 6th)

“ เสียงกลองตีเป็นจังหวะ ชายแก่ที่กำลังเต้นบงโอโดริคือคุณปู่ที่ตายจากไปตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน
วนมาอีกครั้งงานเทศกาลบง… ”

รายละเอียด : bit.ly/3ZXFd3Y

กระพริบตาปริบอีกรอบ
สมองประมวลผล…

อ๋อ ( ´_ゝ`)
หมายความว่าแบบนั้นเองหรอกเหรอ

“ไม่ใช่” ส่ายหน้าช้าๆ
“ฉันช่วยในฐานะพลเมืองดีคนนึง”

ไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไร

“อีกอย่างคนมาทำความดีทั้งทีก็ควรได้รับการสนับสนุนสิ” ชี้ผ้าที่พันข้อมืออีกฝ่ายกลับ

พยักหน้า— อุก!?

พูดไม่ทันขาดคำ พอนั่งลงปุ๊ป
วินาทีถัดมาใบหน้าก็เปลี่ยนสี
รุยใช้มือทุบอกตัวเองดังปั่กๆ

ต..ติดคอ!!?

(つД`)ノ

“งั้นเหรอ..” เจ้าตัวคงจะรู้อาการตัวเองดีที่สุดแหละนะ พยักหน้ารับรู้

“หืม?” กระพริบตาปริบ

“ไม่เป็นไร ที่ฐานฉันคุณลุงคุณป้า(ชาวเมือง)เขาเตรียมอุปกรณ์ไว้ครบครันดี”
ดันเข้าใจไปอีกทางซะแล้ว

“คาซึกิเถอะ พกพวกผ้าเย็นอะไรงี้ไว้ดีกว่ามั้ย?” ถามนายกลับแทน

(ขอบคุณสำหรับโรลเช่นกันค่ะ!)
(ไว้เจอกันใหม่นะรุ่นพี่ 🙌)

[Story]

“วันนี้เอง ผมก็ยังคงขุดต่อไป”