⚪️ 誠 | 2-B 🕸🌷

อาริยามะ มาโคโตะ

พอต้องพึ่งตัวเองล้วนๆแล้วพลังใจกลับมา เอ้า! วิ่งงง

#AZK_Undoukai

📢 รายการแข่งขัน
[ การแข่งวิ่ง 200 เมตร ]

คำสั่ง rollem
- ตัวละครจากชมรมกรีฑา : 2d10c5-5
- ตัวละครอื่น ๆ : d20

เกณฑ์การตัดสิน : ผู้เล่นที่มีคะแนนน้อยที่สุดจะเป็นคนที่ชนะ

ไม้ 2 | อาริยามะ มาโคโตะ

อาจเพราะลองลงแข่งแบบทีมครั้งแรกทำให้ควบคุมความตื่นเต้นไม่ได้ จังหวะรับไม้จึงช้าไปเล็กน้อย

แต่ก็วิ่งไปได้ไม่สะดุดจนเห็นหลังไม้ต่อไปจ้างหน้า

"มาแล้ว!"

ให้สัญญาณก็ส่งไม้ต่อทันที

#AZK_Undoukai

📢 รายการแข่งขัน
[ การแข่งวิ่งผลัด 4x100 เมตร ]

คำสั่ง rollem
- ตัวละครจากชมรมกรีฑา : 2d10c5-5
- ตัวละครอื่น ๆ : d20

เกณฑ์การตัดสิน : สีที่มีคะแนนผู้เล่นในทีมรวมกันน้อยที่สุดจะเป็นสีที่ชนะ

#AZK_Event | #AZK_Undoukai

📢 運動会 📢
———————————
クローバー VS デイジー
( Undoukai : Clover VS Daisy )

สามัคคีคือพลัง ได้เวลาแสดงถึงมิตรภาพที่สั่งสมมาตลอดภาคเรียนให้ได้เป็นที่ประจักษ์ว่าใครจะเจ๋งที่สุดด้วยงานกีฬาสีประจำปีนี้! ไม่จำเป็นต้องเก่ง ต้องดีเลิศ เพราะบางทียอดฝีมืออาจชนะกันที่ดวงดีก็ได้ !!!

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

เอียงคอเล็กน้อย บางทีกิงโกะก็คงได้ยินคำชวนเมื่อครู่ของเธอจริงๆสินะ

"ถ้าเธอช่วยฉันกินสักครึ่งหนึ่ง"
"ทุกร้านก็แค่เรื่องเล็กค่ะ"

หัวเราะ, ให้เธอเอาความหวานใส่ร่างกายเสียขนาดนั้น ถ้าไม่มีผู้ช่วยมันจะหนักไปสำหรับมื้อดึก

"ไปกันเถอะ"

คลายมือข้างหนึ่งเพื่อให้เราสองได้เดินข้างกันอย่างสะดวกพร้อมกับแมวดำที่ไม่อาจมองเห็น
...

( ขอตัดจบไว้ที่ตรงนี้นะคะ ขอบคุณที่มาเป็นล่ามแทนกิงโกะจัง 🥺🫶 )

ได้ยินก็ยิ้มกว้างขึ้นมา แน่นอนว่าชอบใจในประโยคท้ายมากที่สุด

"อื้ม! ตอนนี้ยังมีร้านเปิดอยู่บ้างแน่ๆ"

แต่ก่อนจะได้ลุกขึ้นเธอก้มมองความว่างเปล่าที่พื้นรอบตัว

"กิงโกะจังเองก็ไปหาอะไรกินกันนะ"

เจ้าตัวน้อยร้องเหมียวตอบแล้วโดดออกจากตักหญิงสาวมายืนรอคนทั้งคู่ ในตอนนั้นมาโคโตะถึงได้ค่อยๆลุกยืน จับมือเขาไว้แน่น

พร้อมที่จะไปจากบรรยากาศสงบของการร่ำลาและระลึกถึงแล้ว

เธอพูดหยอกเพราะไม่อยากให้น้ำตากับบรรยากาศทำให้โดยรอบดูเศร้า แต่กลายเป็นว่ามีคนมองมันจริงจังเสียได้

"เธอนี่ล่ะก็..." หลับตาให้อีกฝ่ายเช็ดคราบน้ำตา ก่อนที่รอยยิ้มเล็กๆจะผุดขึ้นมาและตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ

"โคเซย์คุงว่าน่ารัก ฉันก็ว่าน่ารักค่ะ"

"นี่.." ลืมตาขึ้นมามองด้วยแววตาเช่นเดิม มีพลังและแฝงความซุกซน
"หิวซะแล้วสิคะ"

พายุอารมณ์เล็กๆทำให้รู้สึกเสียแรงจนต้องการเติมเต็ม

"...อื้ม!" ตอบรับเบาๆ รู้แก่ใจว่าเด็กคนนี้ไม่ไปไหนง่ายๆ เพียงแค่ไม่มีโอกาสได้เห็น มันถึงเหมือนกับว่าการเจอกันครั้ง้เป็นครั้งสุดท้าย

กิงโกะจังรับรู้ความเศร้าได้ มันเงยมองแล้วเอาหัวซุกถูไถลำตัวปลอบโยนแม้เจ้าของมันจะไม่รู้สึกถึงอีกแล้ว

"จะให้ยิ้มทั้งๆแบบนี้น่ะ มันต้องตลกแน่ๆ"

บีบมือชายหนุ่มเบาๆ ไม่อาจยิ้มได้ก็จริง แต่ก็หยุดน้ำตาเอาไว้ได้แล้ว

"ฉัน...ไม่ได้เศร้าอะไรหรอกนะคะ"
"ขอบคุณนะ"

แต่หากเป็นแมวด้วยกันก็อาจจะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แบบนั้นกิงโกะจังก็จะไม่เหงา และถ้าทั้งคู่ได้เล่นด้วยกัน เธอก็คงสังเกตได้แน่

"คิดถึงนะ"

ช่วงเวลาความสุขนั้นแสนสั้น, มาโคโตะเริ่มเห็นร่างแมวดำจางลงทุกทีจนหายไป แน่นอนว่าในสายตาของคุณก็ยังเห็นกิงโกะในอุ้งมืออยู่ จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ก็หญิงสาวตรงหน้าคุณกำลังน้ำตาไหลอย่างเงียบเชียบด้วยรอยยิ้มที่ยังไม่จางหาย คงเป็นน้ำตาของความคิดถึง...

ยกยิ้มเชิงขอบคุณอีกฝ่ายอย่างจริงใจ ก่อนจะกลับมามองเจ้าตัวน้อยของเธอ

'เมี๊ยววว' กิงโกะจังร้องขึ้นจบประโยคขิงชายหนุ่มอย่างกับว่าเขาพูดได้ตรงใจมันอย่างไรอย่างนั้น

"อื้อ ถ้ามาเล่นด้วยกันได้ก็มานะ ไม่งั้นก็มาเล่นกับนาบิจังบ่อยๆ"

ปาฏิหาริย์จะไม่เป็นปฏิหาริย์อีกต่อไปหากมันเกิดขึ้นได้บ่อยครั้ง สัมผัสพิเศษก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะมีโอกาสได้รับ เพราะงั้นเธอจะไม่คาดหวังจนเกินตัว

(+)

© : @11Saran24

𐙚 ̊ ⋆ 09.09.25 ⋆ 𐙚 ̊

ประกายจากพลุกระดาษและเสียงตะโกนดังก้อง

3.. 2.. 1— สุขสันต์วันเกิดอาซาโตะ .ᐟ

เค้กที่ตกแต่งอย่างดีถูกยัดใส่มือ、พร้อมด้วยริบบิ้นที่ตกลงมาปกคลุมตัวเขา

วันเกิดแด่เจ้าของรอยยิ้มแสนพิเศษ 🌟

( เพราะเป็นฮิจังหรอกนะ เท่อีกค่ะ 🥺 )

แต่ที่นี่มีแค่เรา มันจึงเป็นการช่วยกันอุ้มกิงโกะจัง, ขยับออกมาดูให้ชัดก่อนจะโน้มหน้าผากไปหาดังเดิม

"น่ารักเหมือนเดิมเลย"

ใบหน้าน้อยๆกับดวงตากลมโตที่คุ้นเคยมาอยู่ใกล้ๆ ความคิดถึงที่มากล้นก็ทำให้มาโคโตะจมอยู่ในอารมณ์มากมายของตนที่อธิบายไม่ได้

"ขอบคุณนะโคเซย์คุง"

"ถ้าไม่มีเธอคงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้"

ตอนที่อีกฝ่ายถอนมือจากร่างโปร่งใส เธอก็ยกมือออกจากเขาเช่นกัน สายตาคอยจับจ้องการกระทำนั้น, สองมือที่โอบอุ้มประคองร่างแมวดำตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ขึ้นมา

อภิสิทธิ์สัมผัสได้สำหรับคนมีเซ้นส์พิเศษอย่างนั้นหรอ?

ถึงจะแอบอิจฉา แต่น้อมรับความปรารถนาดีเอาไว้โดยไม่ลังเลใจ

"ใกล้ดีจัง"

ยิ้มหวานพร้อมจับมือคุณด้วยมือทั้งสอง กลายเป็นพวกเขากำลังช่วยกันยกอากาศในมุมมองคนอื่น

(+)

#AZK_commu

“ความฝันเนี่ย ถ้าเรียบง่ายก็ดีเหมือนกันนะครับ”

“แล้วความฝันของคุณล่ะ เป็นแบบไหนกัน”

“จะผลักดันทุกคนจากตรงนี้เองครับ”

"อือ ไปหาขนมอร่อยๆ ทานกันเถอะ ^^"

————————

夢望 日歩美 | Yumeno Hifumi
18 Y. | ปี 3-B | 180/71.30 | AHS23012
ครึ่งญี่ปุ่น-เนเธอร์แลนด์
บ้านโซนJ2 | ชมรมกรีฑา

เจ้าชายนิทรา 🦄☁️

————————

( แล้วทำไมพี่ฮิจังต้องเท่ขนาดนี้ด้วย 🫣 )

#AZK_Nigakki

“ฮ๊าย ฮายมินะซัง“

”ปิดเทอมฤดูร้อนเป็นยังไงบ้าง“

”หวังว่าจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นนะ ^^”

“เทอมนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ”

“ว่าแต่ความฝันของคุณ…เป็นยังไงบ้างล่ะตอนนี้, อยากเล่าให้ผมฟังมั้ย?”

ยูเมโนะ ฮิฟูมิ ชุดเครื่องแบบหน้าร้อน ดูเบาสบายดุจปุยเมฆที่พร้อมเคลื่อนผ่านเข้าไปในชีวิตพวกคุณ

ดูเหมือนจะตัดผมออกไปนิดนึงล่ะ

“ฮ่ะๆ ก็มันร้อนนี่นา~“

( ขอบคุณเหมือนกันนะคะ เราเองต่างก็ช้าๆด้วยกัน ไม่เป็นไรเลย 🥰 จะให้มีคอนเท้นท์ต่ออีกมันจะตรกนะ 55555555 ไว้เจอกันอีกนะะะ )

พวงแก้มยกยิ้ม แม้ในความสลัวนี้อาจจะไม่เห็น แต่จากสีหน้าก็บอกได้ว่าเขิน, เวลาคนหลุดโฟกัสเพราะจ้องมองเราน่ะ ไม่ได้เกิดกันง่ายๆนี่

"ฉันว่าน่าจะยากนะคะ"

"ไม่รู้ว่าตัวกิงโกะจังต้องใช้ความพยายามแค่ไหนถึงจะทำให้ฉันเห็น แบบนั้น...ให้เป็นเหมือนเดิมดีกว่า"

"วันนี้ก็ให้เป็นเรื่องของปาฎิหารย์"

วางมือบนหลังมือโคเซย์ที่กำลังลูบแมวดำเป็นเชิงขอลูบเด็กน้อยผ่านเขาอีกทีหนึ่ง แค่ได้เห็นก็มากพอแล้วล่ะ

"มาหาที่ห้องจะง่ายกว่าที่ห้องสมุดนะ"

กับคนที่เข้าห้องสมุดเดือนละไม่เกินสามครั้งคงยากที่จะเจอโดยไม่นัดไว้ แต่คงไม่หาตัวยากเกินไปนัก

ชุดฤดูร้อนสินะ...ตั้งตารอเลยล่ะ

"หืม~ หาพวกนี่นา" หัวเราะพร้อมพยักหน้า
"แต่ก็ต้องทีมไอคุซังอยู่แล้วสิ!"

ระหว่างคนไม่รู้จักกับคนรู้จัก มันก็ไม่ยากเลยว่าจะเข้าข้างใคร หากคนๆนั้นไม่ใช่คนเลวร้ายเกินรับมือ

"เจอกัน" โบกมือลาก่อนเดินกลับกลุ่มตน

( 🥺🫶 )

'เหมียวว'

"อ่า...มีคนคุยด้วยนี่เอง"
"ถ้าเจอกันอีก คงต้องฝากเธอคุยกับกิงโกะจังเยอะๆนะคะโคเซย์คุง"

แมวก็คงไม่ได้คิดว่าเหงาอะไรนัก ปกติก็เป็นสัตว์ที่ไม่ชอบเข้าสังคมอยู่แล้วนี่นะ แต่มีคนให้คุยย่อมดีกว่า

"เธอว่า...ฉันจะเห็นกิงโกะจังอีกนานแค่ไหนคะ?"

"ฉันนึกว่าเราจะอุ้มวิญญาณไม่ได้ซะอีก"

สีหน้าประหลาดใจไม่น้อย ลึกๆนั้นให้ความสนใจมากทีเดียวว่ามุมมองของคนที่เห็นและไม่เห็นมันต่างแค่ไหน

"...นั่นสินะ" ยิ้มให้เขาน้อยๆ

มองกิงโกะจังที่คั่นกลาง จับจ้องรายละเอียดของแมวน้อยตัวจาง

"กิงโกะจังเหงาไหม?"

คำถามแรกไม่ได้แปลกประหลาดอะไร เจ้าตัวน้อยมองจ้องเจ้าของพร้อมหลับตาลง หางตวัดไปโดนชายหนุ่มคล้ายจะบอกว่ามีคนๆนี้อยู่

(+)

#AZK_Event | #AZK_Nigakki

🍀 二学期が始まる 🍀
( Nigakki ga Hajimaru )
ยินดีต้อนรับสู่ภาคเรียนที่สอง

หน้าร้อนกำลังจะค่อย ๆ ผ่านไปและเวลาก็หมุนผ่าน รู้ตัวอีกทีก็ถึงเวลาเข้าสู่ภาคเรียนที่ 2 ของปีการศึกษาเสียแล้ว กิจกรรมและความสนุกมากมายกำลังรออยู่ในภาคเรียนนี้ มาสนุกสุด ๆ ไปด้วยกันเถอะ!!

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

ไม่บ่อย แต่เชื่อเลยว่าเห็นบ่อยกว่าเจ้าของที่ไร้เซ้นส์พิเศษอย่างเธอแน่นอน

ในเขตวัดปกติคงไม่มีที่นั่งมากพอ ต้องเดินเลยผ่านบริเวณซุ้มร้านค้าเล็กๆที่มาตั้งถึงมีที่เงียบสงบให้

ก่อนหย่อนตัวลง กิงโกะจังก็รีบโดดไปอยู่กลางม้านั่ง เว้นที่ให้คนทั้งสองนั่งข้างๆแทน

"อยากอุ้มมากกว่าค่ะ แต่คงไม่ได้สิน้า?"
มองเจ้าตัวเล็กแล้วหัวเราะ

"เคยเป็นไหมคะ...เวลาที่ไม่เจอมีคำพูดมากมาย พออยู่ตรงหน้าก็นึกไม่ออกน่ะ"

#AZK_NatsuMatsuri

📢 ถึงจะช้าแต่มาแล้ว !
แมพเดินเที่ยวงานเทศกาลที่เสมือนจริง ไม่ว่าจะส่วนของเวทีการแสดง ร้านค้า หรือโทริอิกลางน้ำ เรามีให้ทั้งหมด ! ลองแวะเข้าไปดูได้นะ

( วิธีใช้งานเพิ่มเติมสามารถดูได้จากดอคอีเวนท์เทศกาลหน้าร้อน )
ลิงก์เข้าร่วม : app.gather.town/app/FQSQHOWH...

"เห.." สัตว์คุ้มครองที่เป็นเนโกะมาตะที่เคยคุยกันมานานมากนั้น คงจะกลายเป็นเรื่องจริงสำหรับเธอในวันนี้

"แบบนี้โคเซย์คุงก็ได้คุยบ่อยเลยสินะ"

เธอก้มลงมองกิงโกะจังที่ย้ายจากชายหนุ่มเข้ามาคลอเคลียขาเธอเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่

"ถึงจะเป็นแค่วันนี้ แต่มันน่าเหลือเชื่อมากเลย"
"เราไปหาที่เงียบๆกันดีไหมคะ?"

อยากที่จะนั่งมองแมวน้อยของเธอใกล้ๆโดยไม่มีใครมองน่ะนะ

ไม่ได้ตอบทันทีแต่ก้มมองให้แน่ใจอีกครั้ง เจ้าตัวเล็กที่รู้สึกถูกจ้องก็เงยหน้ามามองตอบ มาโคโตะถึงได้พยักหน้าให้

"คง...รู้สึกคิดถึงมากๆค่ะ"

"ฉันรู้ว่ากิงโกะจังยังไม่ไปไหน" เงยหน้าขึ้นมายิ้มตอบ
"แต่การได้เห็นกับตามันก็ต่างจากที่คิดไว้เยอะเลย"

เธอยื่นมือไปจับอีกคนเอาไว้ อาจจะเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันอยู่

"กิงโกะยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ดีจังที่เธอได้เห็นบ่อยๆ"

"โธ่" หัวเราะน้อยๆ มือยื่นไปรับหวีที่ให้ยืมไปเมื่อครู่ แน่นอนว่าเสียงเรียกตัวอีกคนเธอย่อมได้ยิน และนั่นก็เหมือนเป็นสัญญาณกลายๆให้กลับไปที่กลุ่มซ้อมของตนเสียที

"คราวหน้านี่คราวไหนดีล่ะ จะไม่พลาดเลย"

ท่าทางอ้อยอิ่งทำให้ต้องรับของคืนมาก่อนที่จะเข้าไปจับไหล่อีกฝ่ายให้หันกลับไป

"เดี๋ยวก็เจอกันอีก, ต้องให้ไปส่งไหมเนี่ย ไอคุซัง"

ตบบ่าสองทีให้เดินไปได้แล้ว ไม่งั้นก็จะดันหลังไปส่งถึงที่เลย

#AZK_Obon
#AZK_Roleplay
[ โรลปิด | วัดซาโยะจิ | 20:49, 16/08 ]
@azk-kosei.bsky.social

มาโคโตะถือโคมที่ทำเสร็จเดินมาที่บ่อน้ำ, หลับตาลงครู่หนึ่งก่อนปล่อยโคมสู่ผิวน้ำส่งวิญญาณคนที่เธอรักที่สุด

'เหมียว~'

เสียงเล็กๆดังขึ้น เธอขมวดคิ้วก่อนถอยห่างจากบ่อกลับไปสมทบแฟนหนุ่มที่ยืนรอ

ในตอนนั้นถึงได้เห็นแมวดำตัวน้อยและโบว์สีแดงอยู่ข้างๆเขา

"โคเซย์คุง, ฉัน...เห็นกิงโกะจัง"