🪭🌺𝐇𝐚𝐲𝐚𝐬𝐡𝐢 𝐑𝐲𝐨𝐣𝐢𝐲𝐚🌺🪭 (ผ่านแล้ว)

เสียงร้องฮึเบาๆ ของอีกฝ่ายดังขึ้น แม้เขาจะไม่ได้เผยยิ้มออกมาแต่ในใจก็กลับนึกขบขันกับทีท่าที่แสนเอาแต่ใจของเจ้าตัว

”ผมก็ทำเสมอมานั่นแหละ“

ร่างของเขาโคลงเคลงไปตามแรงดึงเบาๆ ของหญิงสาว เธอพาเขาเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำอย่างรีบเร่ง

เขาลอบถอนหายใจมาอีกครั้ง

แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรำคาญใจแต่อย่างใด เพียงแค่ปล่อยให้ทุกสิ่งนำพาไป

แบบที่ มาริเบลล่า คอยนำพาเขาไปเสมอมา

( ตัดฉับค้าบบ)

เขาพูดคล้ายว่าจะแซวอีกฝ่าย แต่ก็เลือกที่จะยื่นมือออกไปตรงหน้า

รอเธอตอบรับมัน

(2)

ทุกคำที่กล่าวออกมาจากริมฝีปากที่แสนนุ่มนวลของหญิงสาว แม้จะดูอ่อนโยนละเมียดละไมเพียงใด

แต่ฮายาชิรู้จักเธอดีมากกว่าที่ตาเห็น

“ผมเคยปฏิเสธคุณได้ด้วยเหรอครับ?”

เขากล่าวพลางวางแก้วในมือลงบนขอบระเบียง ดวงตาสีเขียวขจีสุกใสด้วยความสงสัยเล็กๆ

”ถ้าผมปฏิเสธไปจริงๆ ผมต้องไปปลอบคุณหลังเลิกงานเลี้ยงไหมนะ?“

(1)

(*หายใจ กรี๊ด—)

ปีที่แล้ว… ฮายาชินึกย้อนไปถึงอดีต ครั้งแรกที่พวกเขาเต้นรำด้วยกัน ในตอนนั้นเขาก็แค่เต้นรำเพลงบทเดียวกับเธอจริงๆ

“ผมไม่สันทัดกับการเต้นรำขนาดนั้น…”

เขากล่าวตอบเสียงเบา พลางจับจ้องสายตาสำรวจอีกฝ่ายอย่างวิเคราะห์ให้มากขึ้น จวบจนเธอได้กล่าวพูดขึ้นอีกครั้ง

“…ดูท่าว่า ผมจะปฏิเสธคุณไม่ได้เลยสินะ?”

เขาลอบหอยใจออกมา พร้อมส่ายหัวให้เบาๆ กับสาวเจ้าอย่างจริงจัง

หลังจากที่ได้ยิน เขาทำเพียงเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

“หมองลง? งานนี้จะคึกคักต่อไปเช่นเดิมแน่นอน คุณมาริเบลล่า”

เขาค้านอีกฝ่ายเล็กน้อย แต่ก็อดขบขันอยู่ภายในใจไม่ได้ว่าอีกฝ่ายยังคงทะนงตนเช่นเดิม

“เต้นรำหรอครับ? ไม่ ผมยังไม่ได้เต้นรำสักเพลง”

ฮายาชิเอียงคอมองเล็กน้อย ยืนคิดตอบคำถามนั่นอย่างไตร่ตรองก่อนจะตอบออกไป

“คุณถามผมแบบนี้ แสดงว่าคุณอยากจะขอผมเต้นรำด้วยสินะ?”

เมื่อเสียงหวานหนึ่งดังขึ้นไม่ห่างไกลตน ดวงตาสีเขียวขจีก็เหลือบมองไปทิศทางนั้นก่อน เมื่อเห็นเป็นหญิงสาวคุ้นหน้า เขาจึงหันลำตัวไปในทางเดียวกับสายตา

“คุณอีกแล้ว มาริเบลล่า”

น้ำเสียงของเขาเรียบเฉียบ แต่ก็ไม่ได้ห่างไกลจนเย็นชา

“คุณดูกระตือรือร้นกว่าปกตินะครับ?”

เขาถามอย่างเถรตรง ขณะมองสาวเจ้าในเครื่องแต่งที่ดูสวยงามบานสะพรั่งตามแบบดอกไม้

ซึ่งมันเหมาะกับเธออย่างลงตัว

#ESRA_Starlit
#ESRA_Roleplay

[ 3 Feb | หอเต้นรำ | 18.40 PM ]

ยามสนธยาเยือนย่างมาถึง ในหอเต้นรำอันกว้างใหญ่ก็เริ่มอัดแน่นไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา

สุดมุมของระเบียบในหอ มีชายหนุ่มในองค์เครื่องที่มีเอกลักษณ์ ยืนถือแก้วเครื่องดื่มไว้ในมือ พร้อมสายตาที่จ้องมองลงไปอย่างนึกคิดบางสิ่ง

(คุยเล่นกันได้ครับ!)

( เห้ย ระวังโดนฮายาชิมองเหยียดนะะะ🫵 )

( บักหนุ่มแยงกี้มาแล้ว )

( พูดงี้ อยากให้ตอบว่าไงอะะะะ )

( ก็แค่มองตาปริบๆ ไงงง )

( เป็นมิตรภาพที่น่าจดจำมากครับ /มองตาแข็งกระด้างใส่ตั้งแต่แรกเห็น )

( 👀 )

( ไหล่โดนกระแทก แอ้ก— เห้ย ได้ดิคุณมาเป็นเพื่อนกันน)

[ | 𝐇𝐚𝐲𝐚𝐬𝐡𝐢 𝐑𝐲𝐨𝐣𝐢𝐲𝐚 | ]

𝙏𝙝𝙖𝙩 𝙥𝙤𝙚𝙢 𝙧𝙚𝙨𝙤𝙣𝙖𝙩𝙚𝙨 𝙩𝙝𝙧𝙤𝙪𝙜𝙝𝙤𝙪𝙩 𝙢𝙮 𝙝𝙚𝙖𝙧𝙩, 𝙗𝙪𝙩 𝙄 𝙘𝙖𝙣'𝙩 𝙢𝙤𝙖𝙣 𝙞𝙩 𝙩𝙤 𝙖𝙣𝙮𝙤𝙣𝙚.

— 𝟦 ʏᴇᴀʀ , 𝟤𝟢 ʏᴇᴀʀ ᴏʟᴅ
— ʀᴇᴅ ꜱᴘɪᴅᴇʀ ʟɪʟʏ
— ᴄᴏ-ᴏᴘ , ᴛᴀʟᴋ = ᴅᴍ ᴏɴʟʏ

———————————————

ᴛʜɪꜱ ᴀᴄᴄᴏᴜɴᴛ ꜰᴏʀ ʀᴏʟᴇᴘʟᴀʏɪɴɢ #Esra_Commu

ᴅᴏᴄ : bit.ly/3WtTOTS