𝐋𝐮𝐜𝐢𝐞𝐧 ✧ (ทยอยฟอล)

“ไม่ต้องทำตามที่บอกก็ได้ครับ..”

เห็นอีกฝ่ายยืนหน้านิ่งราวกับจะกวนกันอย่างไรอย่างนั้น เขาก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“รีบไปทำความสะอาดดีไหมครับ มันจะเหนอะตัวเอานะ?”

ไม่เพียงแต่หมายถึงคนตรงหน้า แต่หมายถึงตนเองด้วย..เพราะไม่นึกว่าจะถูกโจมตีแบบนี้ก่อนร่วมกิจกรรมนั่นแหละ

คนตัวสูงกล่าวในขณะที่สายตาของตนค่อยๆเหลือบไปยังเกสรที่ดูดเหมือนกำลังจะร่วงหล่นลงมาบนศีรษะของคนข้างๆ เขาเอื้อมตัวใช้มืออีกข้างหนึ่งคว้าไว้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ทันความไวของมันอยู่ดี

“ปีก่อนฉันใช้เวลาสักพักเลยล่ะกว่าจะจับได้”

เขาหัวเราะเบาๆกับความผิดพลาดครั้งแรกในค่ำคืนนี้อย่างไม่จริงจังนัก

”ว่าแต่..พูดแบบนั้นแสดงว่าตอนปีหนึ่งเธอก็ไม่ได้ร่วมกิจกรรมนี้สินะ“

“หืม ?”

รอยยิ้มมุมปากของชายหนุ่มตกลงเล็กน้อย กลายเป็นสีหน้าของความสงสัยแทน

“ก็..เกสรเหล่านี้ ถึงจะล่องลอยอย่างไร้ทิศทาง แต่มันก็เรืองแสงในเวลากลางคืน ทำให้มองเห็นชัด“

”สิ่งที่ต้องทำก็แค่ ตามความเร็วของละอองแสงนั่นให้ทันล่ะมั้งนะ?”

(ผปค.สอบเสร็จแล้วค่😭)

(ผปคติดสอบค่า เดี๋ยวจะเร่งกลับมาทยอยตอบโรลนะคะฮือ)

cmsจ่าย่า

#ESRA_Fairies
[ 3 Mar | อาเธอร์ไวลด์ ]

「 𝐈𝐟 𝐲𝐨𝐮 𝐰𝐢𝐬𝐡
𝐈 𝐜𝐚𝐧 𝐟𝐥𝐲 𝐭𝐨 𝐲𝐨𝐮 𝐧𝐨 𝐦𝐚𝐭𝐭𝐞𝐫 𝐰𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐚𝐫𝐞 」

━━━━༺ ❨ 𖥸 ❩ ༻━━━━

“เขยิบมาใกล้กันกว่านี้ก็ได้”

“ฉันไม่ทำอะไรหรอก”

youtu.be/xAFw99TER0k?...

“รุ่นพี่!—”

ลูเซียนผลักไหล่ของคนตรงหน้าด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เป็นอีกครั้งที่บุตรชายแกรนด์ดยุกตกหลุมพรางรุ่นพี่คนนี้ อย่างไรก็ดี ลูเซียนไม่ได้ซีเรียสอะไรที่เสื้อผ้าของเขาเลอะเศษดินหญ้า เพราะปกติในงานอีเวนท์เขาจะไม่ใส่เสื้อผ้าซ้ำอยู่แล้ว

ใบหน้าคมคายนั้นคิ้วขมวดเล็กน้อย..หมดมาดกันพอดี

“ไม่ต้องมายิ้มเลยครับ..”

#ESRA_Goldensunteaparty
☀️𝐆𝐨𝐥𝐝𝐞𝐧 𝐒𝐮𝐧 𝐓𝐞𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐭𝐲☀️
✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧
จดหมายร่วมปาร์ตี้น้ำชา ถูกประทับตราพระอาทิตย์มากมายถูกส่งไปตามห้องเรียน

"ยามอาทิตย์ทอแสงทองแรงกล้า ขอเชิญทุกท่านมาร่วมงานปาร์ตี้น้ำชาในยามบ่ายเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลสุริยันทองคำด้วยกัน"
- Melissae Q Beckia -

รายละเอียด : shorturl.asia/xhw9H
เวลากิจกรรม : 15 มีนาคม-16 มีนาคม

“งั้นเอาเป็นว่า มาช่วยฉันจับเกสรสักอันละกันนะ?”

เขาเปลี่ยนประเด็นได้รวดเร็วราวกับไม่ได้พูดอะไรในก่อนหน้านี้ พลางใช้มือข้างซ้ายของตนเองเปลี่ยนมาจับมือข้างหนึ่งของคนตรงหน้าให้มั่นเพียงข้างเดียว ทั้งนี้ก็เพื่อให้สามารถจับมือไปพร้อมกับเคลื่อนตัวได้ง่ายขึ้น

ลูเซียนไม่ได้ปล่อยมือจากเธอ เขาเพียงยังคงจับจ้องที่อีกฝ่ายราวกับกำลังพิจารณาอะไรบางอย่างจากหญิงสาว

“ไม่คิดว่าหากต่อให้เธอมือร้อนเหมือนเตาผิง“

”..ฉันก็จะอ้างขอความอบอุ่นจากเธอเหรอ?”

เสียงทุ้มของเขาเจือแววขบขันบางเบา แต่ในความขบขันนั้น เขาค่อนข้างพึงพอใจในความซื่อตรงของเธอ

“โอ๋?”

ลูเซียนทวนคำพูดของคนตรงหน้าด้วยความฉงน เนื่องจากอีกใจก็ระแวงว่าหากเข้าใกล้เกินไปจะโดนแกล้งอีก(..)

แต่สุดท้ายเขาก็ยอมเดินเข้าไปใกล้และถือวิสาสะใช้มือจับๆคอเสื้อของอีกฝ่ายให้เรียบร้อย ก่อนจะเปลี่ยนมาแตะๆที่ศีรษะของพีม่าแทนการลูบหัว

“ก็อยากลองจับดูอยู่หรอกครับ..แต่ปีก่อนผมก็สะบักสะบอมเอาเรื่องเหมือนกัน” เขาเอ่ยติดตลกขณะที่นึกภาพตัวเองตอนเข้าร่วมงานในปีแรกไปด้วย

“ยังไม่ได้ลองพยายามดูเลยครับ”

ชายหนุ่มขยับใบหน้าของตนออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะยืนเอามือไพล่หลังสบายๆและเหลือบตามองมวลเกสรที่ลอยฟุ้งท่ามกลางดวงดาว

“รุ่นพี่ก็คง..เหนื่อยเอาการสินะครับ?“

ขณะนั้นลูเซียนก็ได้สังเกตเห็นสภาพของคนตรงหน้าที่ดูยุ่งเหยิงกว่าปกติ จึงเอ่ยทักขึ้นมา

(โอ้มายก้อดช่วยด้วย😭😭😭😭😭😭😭😭 /ผปค.ขอจับด้วยคับฮือ น่ารักๆๆๆ!!🧎🧎💖😔🙏🏻)

“ไม่มีใครเขากินกันนะครับ”

น้ำเสียงนุ่มเปล่งออกมาอย่างแผ่วเบาจากข้างหลังใบหูของคนตัวสูงกว่า

หากจะเรียกว่านี่คือการเอาคืนก็ไม่ผิดนัก..เพราะลูเซียนโดนคนๆนี้โผล่มาทำให้ตกใจแทบจะตลอดเลยยังไงล่ะ!

(ปักคับๆๆ)

((ฟิรค่ะ แฮ่😔🩷💣💥✨✨))

ในตอนนั้นเอง ลูเซียนรู้สึกได้ถึงสัมผัสเย็นที่แผ่วลง น้ำเสียงนุ่มนวลยังคงแฝงอารมณ์ที่คาดเดาได้ยาก เขากำชับฝ่ามือเล็กนั้นไว้และดึงเข้าหาตนด้วยแรงเล็กน้อยเพื่อลดระยะห่าง

“เอ เธอหนาวรึเปล่าเนี่ย..?“

ชายหนุ่มเอียงคอเล็กน้อย เรือนผมสีขาวตกลงมาปรกใบหน้าแต่ก็ไม่อาจบดบังเงาสะท้อนในดวงตาสีอเมทิสต์

“คงปล่อยไม่ได้จนกว่าจะทำให้อุ่นแล้วล่ะ“

”โอ๊ะโอ“

เมื่อถูกหญิงสาวประสานมือโดยไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงแสดงอาการตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีท่าทีปฏิเสธ

“สิ่งที่ควรขอก็ต้องเป็นสิ่งที่เธออยากได้สิ” ตนตอบกลับไป “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกสรเหล่านี้มันเหมาะกับใครบ้าง แต่เวลาริเซ่อยู่ท่ามกลางพวกมันกลับดูสวยมากเลยนะ“

“ไม่อยากลองเก็บมันด้วยกันหน่อยเหรอ?”

“ครับ เพิ่งมาเลย”

รอยยิ้มของชายรุ่นพี่ทำเอาลูเซียนรู้สึกกระตือรือร้นแม้จะเป็นยามวิกาลแล้ว

“แลกคะแนนคงไม่ได้หรอก..แต่เห็นว่าแลกพรได้นะครับ”

ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงสนอกสนใจ

“เอ~ แต่ถ้าปีนี้ฉันจับเกสรไม่ได้ เธอจะหายไปด้วยไหมนะ?”

ใบหน้าแต้มรอยยิ้มหันกลับมามองคนข้างๆ “ริเซ่ล่ะ เชื่อเรื่องพรด้วยรึเปล่า?”

“จะว่าเชื่อก็คงได้”

ร่างสูงชายตามองไปยังท้องฟ้าตามคนข้างๆ ดวงตาสีม่วงสะท้อนจักรวาลในยามราตรีอันประดับประดาด้วยละอองเกสรและดวงดาวที่ส่องสว่างอย่างงดงาม

“เพราะปีก่อนฉันก็ได้พบกับโชคชะตาที่น่าอัศจรรย์มากมาย”

เขาเอื้อมมือออกมาเหมือนกับจะคว้าละอองเกสรมาให้ได้สักอันหนึ่ง แต่ก็หลุดลอยออกไป..

“ด้วยความยินดีอยู่แล้ว“

“ฉันยังลังเลอยู่ว่าจะไปเอากับเขาด้วยดีไหม ก็เลยเดินชมบรรยากาศ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยมาสักพัก…“

แม้น้ำเสียงอ่อนโยนจะมิได้ตอบกลับเรื่องว่าที่พูดไปนั้นเป็นการเอาคืนหรือไม่ แต่รอยยิ้มที่มุมปากของตนก็แสดงออกว่าค่อนข้างพอใจกับใบหน้าหงึของอีกฝ่ายไม่น้อย

”แต่ก็ดูเหมือนจะมีลูกแมวมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว“

(🥺💖🙏🏻)

“นั่นสิเนอะ”

ลูเซียนพยักหน้ารับคำพูดของคนตรงหน้าเป็นการแสดงความเข้าใจ

“จะบอกชอบสิ่งใดก็ควรมองสิ่งนั้นด้วยสิ”

ชายหนุ่มยกยิ้มพร้อมเอ่ยตอบคล้ายทวนประโยคอีกฝ่าย ก่อนจะหันกลับมาจ้องมองมวลเกสรที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า

“ว่าแต่..เธอตั้งใจจะมาจับเกสรพวกนี้ หรือจะมาชมบรรยากาศเฉยๆกันล่ะ?”

(ไว้จะมาสเลนเดอร์บ่อยๆคั-)

(/อย่าาา555555555)

(😭😭🙏🏻✨)

(ขอบคุณคับคุนเจเรเมียย😭😭💖 น้องแจกดาเมจแบบวับแวม)

(ช่วงนี้ผปคงานโหม กลัวเฉาก่อนได้ลงภาพนี้ เลยลงเลยละกันค่ะ🫠🫶

ปกติลูเซียนต้องไปร่วมพิธีอวยพรในฐานะที่พ่อส่งมาเป็นตัวแทนแคว้นวินด์เซล เลยมีซีนเปลี่ยนชุดเป็นคอสตูมสำหรับชนชั้นสูงที่ร่วมพิธีการมงคลในงานค่ะ แต่🙂‍↕️)

“โอ๊ะ…สายัณห์สวัสดิ์ ริเซ่”

ลูเซียนหลุบตามองทางต้นเสียงหวานที่ก้าวมายืนข้างเคียงตน เขาโค้งหัวลงเล็กน้อยเป็นการทักทายเพื่อนร่วมชั้น

“อืม สวยมาก“

ชายหนุ่มกล่าวในขณะที่ยังไม่เชิดศีรษะขึ้น ดวงตาของเจ้าตัวจดจ้องไปที่คนข้างๆ พร้อมยิ้มบางๆให้อีกฝ่ายราวกับจะหยอกล้อตามประสา