DelibotyiaJesus,a Greek Postmodern God.

αμφισβητήσεις των Nietzsche, Heidegger και Foucault, ο «ουμανισμός» των οποίων, δεν αντιστρατεύεται πολιτικά τον «άνθρωπο».

«Η φαινομενολογία των ερμηνειών» σκοπεύει να δείξει πώς μπορεί να επενδυθεί φιλοσοφικά η σχέση ερμηνευόμενου-ερμηνευτή ύστερα, ιδίως, από τις ριζικές

αλλά εκτείνεται &σε μια διεργασία λανθάνουσας προθετικότητας ή, ακόμη, αποπειράται να σκεφτεί μια καταγωγική αρχή.

Για τον Foucault, το νεωτερικό συμπίπτει με τη συγκρότηση ενός εμπειρικο-υπερβατολογικού υποκειμένου που δεν προβαίνει μονάχα σε μια πράξη εσωτερικής αναδίπλωσης,

γενίκευση και η παγκοσμιοποίηση του φιλοσοφικού ως του πολιτικού.

Με δεδομένη την ουσιαστική αλληλοεισχώρηση του φιλοσοφικού και του πολιτικού, αυτό που προβληματικοποιείται είναι η πραγμάτωση του πρώτου ως του δευτέρου, η

αργεί. (Άλλωστε το μέλλον έρχεται αρκετά γρήγορα (Einstein).)

Η κεντρική εξουσία ανησυχεί και επεμβαίνει, ενώ εμείς, που την κατοικούμε διαφοροποιητικά, τελώντας άνευ όρων (οφείλουμε να) γρηγορούμε. Η διαλεκτική σύνθεση δεν

https://twitter.com/josephstalkin/status/1441488433692622867/video/1

αναθεώρησης του πραγματικού που ξεφεύγει τόσο τον απλοϊκό υλισμό (en soi) όσο και την αϋλοκρατία (pour soi).

Αντί για αντίφαση θα ήταν ακριβέστερη η χρήση του όρου αντίθεση ή μάλλον «διαφοροποίηση σημασίας» ανάμεσα στην παροντική και την προγενέστερη γνώση, ενόψει μιας

«προοδευτικούς σχηματισμούς της αλήθειας.»

Ο χρόνος ως το ελατήριο της επιστημονικής ανακάλυψης, διέπει τη διαλεκτική της διορθωτικής αναθεώρησης, υποβαστάζει τις «διαστρωματώσεις» (Merleau-Ponty) ή τους

προθετικότητες ομογενοποιούν και εισέρχονται ή συμμετέχουν σε διεργασίες ανταγωγισμού σε ένα περιβάλλον δημοκρατίας.

Η παγκοσμιοποίηση, ή παγκοσμίωση επί το ορθότερον, είναι ένα από τα αποκυήματα, ένας από τους τρόπους σαρώματος και κατοχής των τόπων εξουσίας, όπου ανώνυμες

απροσδιοριστίας,που μέσα από το επιγέννημα του αρνητικού κάνει το πράγμα τη μια να εμφανίζεται &την άλλη να κρύπτεται.

Ως φιλοσοφία προβάλει αυτό που λέμε το γεγονός (événement )μιας ρηξιγενούς τοπικής.Μιας μή ορατότητας,ενός μη ψεύσιμου,αναποφάνσιμου &μιας υπαρξιακής κατάστασης

τεχνολογία και κυρίως το διαδίκτυο, το Γουεμπ,τα Big Data, τους συλλήπτες.

Αυτό που διακυβεύεται δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ερήμην μιας δραματικής, ανυποχώρητης, καταλυτικής αλλαγής του ιστορικού a priori, όπως αυτή επισυμβαίνει με τη

γεγονός ως τέτοιο και η τελεολογία του να εμφανίζεται σε ένα επίπεδο ενυπάρχοντος φυσικά.

Η διαλεκτική του κρυφού και του φανερού μέσα όχι από την ομιλία, ούτε από τη σκέψη, ούτε από μια διάθεση αποσαφήνισης και προχωρήματος ερμηνείας κάνει ώστε το

μια εικόνα ανάτασης, απελευθέρωσης &κατάφασης επιβραδύνοντας ασύμμετρα, αναπάντεχα μια έλλογη πορεία ανθρ.ολοκλήρωσης

Το καλό,το ωραίο,το αληθινό που λειτουργούσαν ως τα υπερβατολογικά σταθερά συμφύρονται με κακότητες, ιδιοτέλειες &ευτέλειες,που υπό το όχημα του φόβου αμαυρώνουν

Η πολιτική συγκροτείται μέσω ενός παιξίματος επιθυμιών καλύπτοντας ένα θεμελιώδες κενό, μια μη-σύμπτωση του πολιτικού σώματος με τον εαυτό του

και μια ριζική αναθεώρηση των συνηθισμένων εννοιών υποκειμένου – αντικειμένου

τελευταία υποβάλλει ένα αποστασιοποιημένο ον, απέναντι στο οποίο η απόσταση είναι δεσμός και με το οποίο δεν θα μπορούσε να υπάρχει σύμπτωση. Τούτο προετοιμάζει

διαλεκτική, στο μέτρο που λειτουργεί εναντίον του εαυτού της ως αφηρημένης ή άμεσης άρνησης και που θεμελιώνει την αντίφαση θεμελιώνοντας την υπέρβασή της. Η

Η άρνηση δεν εξαντλείται στο να αποκλείει το θετικό, αλλά το αναδημιουργεί πέρα από τα επιφανειακά όριά του, το καταστρέφει και το διατηρεί, και υπηρετεί τη

ομοιότητα, παράσταση, ανθρώπινη περατότητα.

Βαδίζουμε, από άποψη μεθοδολογίας, προς μια ερμηνευτική κριτική που εντοπίζει μικρές περιόδους ύπαρξης και λειτουργίας μιας επιστήμης (episteme) όπως, διαδοχικά,