HydrenIsHAYDN (ย้ายบ้าน)

Vengeance of the most kindest one

#phos #phosphophyllite #housekinokuni #宝石の国

ฝั่งนายเอก(?)นอกจากเทนเมย์คิดไม่ค่อยออกแฮะ ประมาณนี้มั้ง

แอนทัน: การสูญเสียน้องชาย
พี่แอช, สปิเนล: การปกป้องคนสำคัญไว้ไม่ได้
เคเดนซ์: เฮนรีตอนสติแตก
ชูคิจิ: (คิดไม่ออกอะ)
ชินยะ: สีหน้าเวลาทำร้ายคนของสุซาคุ

ส่วนเรื่องผีหื่นจะไม่ถูกนับในสารบบนิยายระทมเพราะกาวจัด5555555

นานแล้วไม่ได้เวิ่นเว้อ สิ่งที่ตัวเอกนิยายแต่ละคนของผมกลัวที่สุดคงประมาณนี้ละมั้ง
คุจิสึคิ: ถูกหักหลังโดยคนสำคัญ
เทนเมย์: คนที่รักต้องตายต่อหน้า
บีฟรอสต์: การกลายเป็นอสุรกาย
ดีแลน: การถูกมองเป็นตัวแทนของใครสักคน
คาร์เมน: การสูญเสียคนสำคัญโดยไม่อาจทำอะไรได้เลย
คูฮาคุ: พ่อกับแม่
สุซาคุ: การต้องเป็นศัตรูกับคนที่รักที่สุด
เบรย์เด็น: ผี

คนอื่นระทมหมด แต่มันจะมีอยู่คนนึง5555555

(Re-upload from my Twitter again)

Nasty little worms called "Pride" inside the "Greed"

Yeah I miss the Once-ler.

No text ver.

(Re-upload from my old tweet)

Dollar bills, don't you love the way that it feels?
--Sell Out (Paganini)

Thank you!🥰

อีพร analog horror ที่ว่าวันก่อนยิ่งคิดยิ่งพิสดารพันลึก นี่ตูเรียนหนักไปจริง ๆ สินะ คิดได้ไงวะเนี่ย เขียนดีไม่เขียนดีวะ pwp เรื่องที่สองสงสัยจะลงเอยแบบผีหื่นแหง… *เหม่อ*

อยู่ดี ๆ ก็คิดพรแซ่บ ๆ แนว analog horror ได้… *ลูบหน้า* ตูเรียนหนักไปปะวะ…

อยากเขียนสยองขวัญโหด ๆ แบบเอเลี่ยนกินคน/เลิฟคราฟเทียนจ๋า ๆ แต่ไอ้เรามันชอบใจอ่อนกับตลค.ที่ปั้นมากับมือจนไม่กล้าฆ่าทิ้งฆ่าขว้างอะดิ

ก็มีหฤไทยคิดเถิงเจ้าทุกครั้ง: การ์ตูนฟรีสไตล์ เศษเสี้ยวความรู้สึกของอดีตราชา ที่ถูกทิ้งไว้ริมแม่น้ำ ปลายคมดาบ และจะงอยปากแร้งกา

เอาคอมิคไปลงรอร.แล้วคับผม! อาจจะไม่ได้เขียนยาวนักแต่ก็อยากเก็บเป็นระเบียบๆไว้ ขอตั้งค่าตรวจบัตรไว้หน่อยเพราะโดนสลิ่มตามเล็งหัวอยู่ 🧎‍♂️ #ก็มีหฤไทยคิดเถิงเจ้าทุกครั้ง www.readawrite.com/a/2f47106b09...

สตอรี่ยังไม่ได้เล่นเพราะดองไว้ตั้งแต่บทสาม แต่ไอ้สารเลวนี่มันน่าฮักขนาดจนอ๊ดใจ๋บ่ได้ ใครก็ได้สานฝันแฟนอาร์ตปโตเลมีให้ที จะแบบแซ่บควีนหรือ pathetic old man ก็เอามาเถอะ อดอยากแต่ไม่มีแรงวาดเอง จะวาดบาปก็ฝีมือไม่ถึงอีก🥲

WIP
I really like Love Like That so I draw Tchaik!E in swan lake ballet outfit

Sing My Pleasure - Grace ver.

(Again I drew this when the Metal Float episode first aired)

Repost my rkgk phos fanart in celebration of last volume manga on sale

สสส. แบบเอเนอจี้เนนนนน้ 🫠🫠

Please, I've even made a graphic for it now. Stop labeling sex stuff as "graphic"! The other labels already cover it! If it's kinky, that's "adult"!

อาจจะแค่สนุกไปกับเจ้าเด็กนั่นมากกว่าละมั้ง เขาสรุปเอาเอง
"คราวหน้าจะแกล้งให้เขินแทบดิ้นตายยังไงดีนะ?"

-จบ-

สมองพลันย้อนนึกถึงสีหน้าของอีกคนที่เขินจนนิ่งค้างไปก็ผุดยิ้มขึ้นมา
"แต่สีหน้าตอนนั้นก็ดูหน้าโง่สมรสชาติขนมถูก ๆ ดีละนะ"
ตัวโทวโกวเองก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าทำไมถึงได้ทำอะไรแบบนั้นออกไป จริง ๆ ก็แปลกตั้งแต่ปล่อยให้เด็กนั่นมาเกาะแกะได้ตั้งนานสองนานแล้ว...
รักเรอะ...ไอ้ของหวานชื่นแบบนั้นไม่ได้ต้องการสักหน่อย แต่มันจะไม่ใช่แบบนั้นจริง ๆ เหรอ? สรุปว่ามันคืออะไรยังไงกันแน่?
+

"ฉันไม่มีวันออมมือให้แกหรอกนะ"
"ถ้าคุณออมมือให้ก็ไม่สนุกสิครับ เนอะ?"

และในวันนี้ โทวโกวก็ดันไปท้าอะไรที่ไม่ควรท้าจนได้
แต่ถ้าลองคิดดูดี ๆ แล้ว ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มท้าแล้วรึเปล่านะ?

ภายหลังจากที่แยกย้ายกันไป นักต้มตุ๋นก็ยกนิ้วขึ้นสัมผัสริมฝีปากตัวเองเบา ๆ อย่างเผลอไผล
"ให้ตายสิ ความหวานมันไม่เข้ากับเจ้าเด็กนั่นจริง ๆ ด้วย"
+

นิ้วโป้งปากเช็ดน้ำลายตรงมุมปากก่อนจะเอ่ยถ้อยคำท้าทาย
"ปกติแกชอบท้าฉันบ่อย ๆ ว่า Rob me if you can อะไรนั่น งั้นคราวนี้ฉันขอท้าแกบ้างล่ะ"
"Make me love you if you can. ถ้าแน่จริงก็ลองทำให้ฉันตกหลุมรักแกให้ได้สิ อัตสึชิคุง"

อัตสึชินิ่งค้างอยู่พักหนึ่งจึงค่อยยกยิ้มเจ้าเล่ห์เป็นปกติอีกครั้ง "ถ้าโทวโกวซังพูดถึงขนาดนี้ผมคงต้องพยายามมากขึ้นแล้วละครับ แบบนี้ยิ่งสนุกขึ้นไปใหญ่ว่าไหมครับ?"
+

หนุ่มผมน้ำตาลตกใจครั้งที่เท่าไหร่ไม่ทราบของวัน และยังตกใจมากกว่าเดิมเมื่อลิ้นร้อน ๆ แทรกเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานของขนมเหมือนต้องการลิ้มรสไม่ให้เหลืออย่างไรอย่างนั้น
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรอีกฝ่ายจึงถอนจูบออกไป เป็นครั้งแรกที่โทวโกวได้เห็นสีหน้าเขินอายของเจ้าเด็กเมื่อวานซืน มุมปากยกยิ้มชัยชนะที่นาน ๆ เขาจะได้มาจากศึกระหว่างเขากับอัตสึชิเสียที
+

"ฉันว่าหูแกได้ยินชัดดี ฉันจะไม่พูดซ้ำ จะตกลงหรือไม่ตกลง?"
"แต่ปั่นหัวโทวโกวซังก็สนุกดีนี่นา ให้จูบแค่ครั้งเดียวแลกกับเลิกแกล้งเนี่ย ผมว่าไม่คุ้มนะ?"
นึกอยู่แล้วว่าคำตอบจากเจ้าหนุ่มผู้ชอบความท้าทายคงไม่พ้นอะไรแบบนี้ โทวโกวถอนหายใจเล็กน้อย ขยับเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้นก่อนจะกะชากเนคไทอีกคนให้เซเข้าหาและประกบริมฝีปากลงไป
+

โทวโกวพยายามสงบสติอารมณ์แม้ในใจอยากต่อยไอ้เด็กตรงหน้านี่สักหมัด "...เอาจริง ๆ แกแค่อยากหาเรื่องจูบฉันสินะ?"
"ครับ ก็โทวโกวซังไม่เคยให้ผมจูบเลยนี่นา"
"งั้นถ้ายอมจูบดี ๆ สักครั้งแกจะเลิกหาเรื่องมาปั่นหัวฉันรึเปล่า?"

ได้ฟังแล้วอัตสึชิก็เบิกตากว้าง กะพริบตาสองสามทีก่อนจะย้อนถามด้วยความไม่เชื่อหู "ผม-ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? โทวโกวซังบอกว่า--"
+

"จะไปไหนก็ไปเลยไป! ฉันจะกลับแล้ว! เอากระเป๋าตังค์แกมา!"
"เขินจนไม่รู้จะทำยังไงเลยเหรอครับ อา~ น่ารักจังน้า~" ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะยื่นกระเป๋าตังค์ให้ "อะนี่ครับกระเป๋าตังค์ แต่แค่กระเป๋าเปล่านะเพราะผมไม่ได้บอกว่าจะเอาเงินข้างในให้"
"กะ-แก!"
"อยากได้เงินต้องเล่นกับผมเพิ่มให้ชนะนะครับ ป็อกกี้ผมยังมีอีกเยอะเลย~"
ไอ้เด็กนี่! มันวางแผนไว้แบบนี้ตั้งแต่แรกนี่หว่า!
+

แต่ก็ทำอย่างนั้นได้ไม่นานเมื่ออีกคนไม่เล่นด้วยและกัดลิ้นที่สอดเข้าไปในโพรงปากเต็มแรงจนเลือดซิบ
"โทวโกวซัง! ใจร้ายมากเลยครับ!"
"เหอะ! เด็กฉวยโอกาสแบบแกน่ะมันต้องโดนอย่างนี้เฟ้ย" ว่าพลางชูนิ้วหยาบคายใส่ ยกยิ้มสมน้ำหน้า
"เจ็บชะมัด...แต่โทวโกวซังเขินหน้าแดงแปร๊ดแบบนี้ก็คุ้มแฮะ"
"หะ-หา?! ใครเขินแกวะ?!"
"หน้าแดงใหญ่แล้ว น่ารักจัง น่ารักสุด ๆ "
+

คราวนี้เกมดำเนินไปอย่างช้า ๆ ต่างคนต่างกัดป็อกกี้เขยิบเข้าใกล้ทีละนิด ๆ จนกระทั่งเหลือระยะห่างราวหนึ่งเซนติเมตร ไม่มีใครยอมถอยและนิ่งจ้องตากันอยู่นานราวกับต้องการให้อีกฝ่ายเขินจนยอมแพ้ไปเอง หากใครมาเห็นเข้าคงเป็นภาพที่ดูน่าลุ้นไม่น้อย
ในที่สุดอัตสึชิก็ตัดสินใจปิดเกม เขาอ้าปากกินป็อกกี้ที่เหลือทั้งหมดพร้อมกับดันท้านท้อยอีกคนให้ริมฝีปากทาบทับเข้าด้วยกันกลายเป็นจูบดูดดื่ม
+

ยังไงมันคงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ อยู่แล้ว มีแต่ต้องชนะอีกรอบสินะ
"ก็ได้ ถ้ารอบนี้ฉันชนะอีกกุญแจรถแกเป็นของฉัน"
"ผมยินดียกให้หมดทุกอย่างเลยครับถ้าคุณมั่นใจว่าครั้งนี้จะชนะได้"
คิดอะไรอยู่กันแน่...น่าหงุดหงิดตรงที่เดาไม่ออกนี่ละ เจ้าของดวงตาสีดำจิ๊ปาก คว้าป็อกกี้อีกแท่งหนึ่งมาคาบไว้เป็นสัญญาณการเริ่มเกมอีกครั้ง
+

"จูบบ้าอะไร กะอีกแค่ปากแตะกันไม่ถึงวิ เอ้า เอากระเป๋าตังค์มาได้แล้ว"
"ขออีกรอบได้ไหมครับ? เมื่อกี้ผมยังไม่ทันทำอะไรเลยอะ"
"ฉันบอกแกแล้วนะว่ารอบเดียว"
"นะครับ ขอผมแก้ตัวอีกรอบนะ คราวนี้ชนะแน่"
คราวนี้มันจะมาไม้ไหนวะ... โทวโกวคิด มันต้องมีแผนอะไรในใจแน่ ๆ คงไม่ใช่ว่ามันจะจับจูบเอาหรอกนะ? ถึงเจ้านี่ไม่น่าจะทำอะไรแบบนั้นแต่ก็ประมาทไม่ได้อยู่ดี
+

เจ้าของสูทลายตารางสีน้ำตาลชิงเล่นเกมไวก่อน เขากัดปลายอีกข้างและกัดใกล้เข้าเรื่อย ๆ อย่างรวดเร็วจนหนุ่มเสื้อน้ำเงินไม่ทันตั้งตัว ในระหว่างที่กำลังตกใจอยู่นั้นก็รู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาของริมฝีปากแห้งผากเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่โทวโกวจะผละออกทันทีและขยับยิ้ม "ฉันชนะ"
อัตสึชินิ่งสับสนไปชั่วขณะ "ทะ-โทวโกวซังเป็นฝ่ายจูบผมก่อน? บ้าน่า อะไรกันครับเนี่ย? คุณอยากได้เงินผมขนาดนั้นเลยเหรอ?"
+