洋子🍂1-E

"ขอบคุณค่ะ!✨"

เมื่อคุณตอบรับแบบนั้น สีหน้าของโยโกะดูโล่งใจไปพร้อมๆ กับรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า

ก่อนเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย

"อะไรเหรอคะ?"
เอ่ยถามพร้อมลุกยืนตาม

"ทำเอาโยโกะอยากรู้เลยค่ะ"
"ค่ะ! รบกวนรุ่นพี่ด้วยนะคะ"

รอยยิ้มร่าปรากฏอีกครั้งพร้อมแววตาตื่นเต้น ก่อนมือเล็กจะวางลงบนฝ่ามือของคุณ

"โยโกะว่าซื้อไปก็ไม่แย่นะ"

"ถ้าช้าล่ะก็ อาจจะไม่ได้ซื้ออีกเลยก็ได้นะ!"

แววตาของโยโกะดูมุ่งมั่นสุดๆ ราวกับตั้งใจจะบอกว่า ให้รีบซื้อไปเลย

"อ่ะ ไม่ใช่ว่าจะเลือกให้โยโกะตัวเดียวเหรอ..(⁠ ⁠╹⁠▽⁠╹⁠ ⁠)"

เอ่ยถามหน้าซื่อๆ เมื่อเห็นคุณหยิบเสื้อมาทาบที่ตัว

#KMI_ShugakuRyokou

⛩️ ทริปเที่ยวทัศนศึกษา ! 🍁
(main event 3rd)

“ ใต้เงาไม้เก่าแก่และกำแพงไม้โบราณ ถนนที่มีคนพลุกพล่านดูเหมือนฉากไกล ๆ ใบไม้ร่วงหล่นตามแรงลม ”
“ ในขณะที่เธอหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผม ปลายนิ้วของเราสัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

"อื้ม!"

ตอบรับด้วยความตื่นเต้นก่อนที่จะรอให้อีกคนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และรอไม่นานนักฟูมิอากิก็ออกมาพร้อมเสื้อตัวใหม่

"อ๊ะ ฟูมิอากิคุงดูตัวเล็กไปเลย"
"แต่โยโกะว่าโอเคนะ!"

แซวอีกคนเล็กน้อย เธอเดินวนๆ คุณสักพัก พยักหน้าเบาๆ และเอ่ยชมออกมา

แววตาที่จ้องมองยังดูตื่นเต้นอยู่เลย..

( โอเครค่า ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันค่ะ! ไว้มาเล่นด้วยกันอีกนะคะ🥺✨ )

"จำที่โยโกะบอกว่าจะเลี้ยงรุ่นพี่เป็นการตอบแทนไดไหมคะ?"

"พอดีว่าโยโกะไม่รู้จะเลี้ยงอะไร เลยทำข้าวกล่องมาให้ล่ะค่ะ✨"

เด็กสาวเอ่ยด้วยความตื่นเต้น สีหน้ารอยยิ้มเต็มไปด้วยความสดใส และหัวเราะเบาๆ

"ก็เลย.. เลยว่าจะชวนรุ่นพี่ไปนั่งปิกนิกน่ะค่ะ"
"จะได้ไหมคะ.."

เอ่ยถามอีกครั้ง มือเล็กยกขึ้นมาม้วนผมคนพร้อมท่าทางประหม่านิดๆ

"อื้ม! ทุกตัวเลย" ยืนยันคำตอบ

ก่อนที่จะเอียงคอคล้ายกับคิดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ยิ้มขึ้นมา ดูไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลย

"ถ้าฟูมิอากิคุงไม่รีบไปไหน โยโกะเองก็ไม่รีบเหมือนกัน"

"เต็มที่เลยนะ!"

โยโกะเอ่ยยืนยันแบบนั้น ยิ้มบางๆ พร้อมแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ

"อื้ม! ได้สิ" ตอบทันที

เพราะคิดว่าวันหยุดน่าจะมีเวลามากกว่า โยโกะก็ไม่อยากรบกวนเวลาพักของอีกฝ่ายด้วย

และอีกอย่าง..

"ไปกันวันหยุด เราจะได้มีเวลาเดินเที่ยวกันด้วยยังไงล่ะ!"
"ดีไหม✨"

ชูสองนิ้วพร้อมกับยิ้มร่าออกมา

"งั้นโยโกะใส่กลับเลยนะ"

ได้ยินแบบนั้นก็บ้าจี้ตอบรับ ซึ่งทางร้านก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรขอเพียงจ่ายเงินเรียบร้อย

พอรับฟังปัญหาของอีกฝ่าย โยโกะก็คิดหนักเนื่องจากตนก็ไม่ได้ถนัดเรื่องนี้เท่าไหร่

"งั้น.. ลองดูทุกตัวเลยดีไหมล่ะ!"
"ได้อะไรมา ก็ลองให้หมดเลย"

กล่าวด้วยความร่าเริง ยิ้มอย่างสดใส

"เอ๊ะ ให้ยืมเหรอ?"

โยโกะเอียงคอสงสัย กระพริบตาปริบๆ ต่อคำถามนั้น ก่อนที่จะยิ้มขึ้นมาในเวลาสั้นๆ

"ได้สิ โยโกะน่ะว่างอยู่แล้ว"
"ว่าแต่วันไหนดีล่ะ?"

เมื่อคุณว่าอย่างนั้น โยโกะจึงถามกลับทันทีว่าควรจะมาเจอกันวันไหน

"เอาวันที่โทยะคุงว่างดีกว่า" ยิ้มให้

"ไปที่ไหนต่องั้นเหรอคะ..?"

พอได้ยินเช่นนั้น โยโกะเอียงคอเล็กน้อย ใบหน้าครุ่นคิดพร้อมๆ กับมือที่ยื่นคุกกี้ให้คุณ

กระพริบตาปริบๆ มองคุณอยู่ครู่หนึ่งก่อนยิ้มขึ้นมา

"ไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะไหมคะ?"
"แบบว่านั่งปิกนิกกันอะไรแบบนี้.. อีกอย่างโยโกะน่ะไม่ได้เตรียมมาแค่คุกกี้หรอกนะคะ!"

ยกมือทำท่าเหมือนจะกระซิบบางอย่าง รอให้คุณเขยิบมาใกล้

"เอ๊ะ งั้นเหรอ.."
"ขอบใจนะ"

ทันทีที่ถูกชมพร้อมกับมองท่าทางของคุณ โยโกะยิ้มร่าพลางเขี่ยแก้มเบาๆ เป็นการแก้เขิน

เวลาถูกชมก็ต้องเขินเป็นธรรมดา

"ให้ใส่กลับเลยไหม"
แซวพร้อมหัวเราะเบาๆ

"แล้วฟูมิอากิคุงล่ะ ได้อะไรบ้าง?"

ก่อนหันความสนใจไปที่เสื้อผ้าของคุณบ้าง

#KMI_Obon

🏮 งานเทศกาลบง🎆
(mini event 6th)

“ เสียงกลองตีเป็นจังหวะ ชายแก่ที่กำลังเต้นบงโอโดริคือคุณปู่ที่ตายจากไปตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน
วนมาอีกครั้งงานเทศกาลบง… ”

รายละเอียด : bit.ly/3ZXFd3Y

"ไม่มีน่ะ"

เอ่ยตอบตามตรง พร้อมกับเขี่ยแก้มไปพลางส่งเสียงหัวเราะแหะๆ

ทั้งๆ ที่ชอบไวโอลินแท้ๆ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ลองจับเลยสักครั้ง ดูไปแล้วมันก็ดูน่าอายนะ

"น่าอายจัง ทั้งๆ ที่พูดออกไปแท้ๆ ว่าชอบ"

โยโกะก้มหน้าลงเล็กน้อย

ในห้องลองเสื้อ โยโกะหมุนตัวมองตนเองในกระจก มองอยู่สักพักเรียกความมั่นใจ ก่อนที่จะเดินออกมา

"ตัวนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ"
"ใส่ได้พอดีเลย"

ยิ้มร่าพร้อมกับหัวเราะเบาๆ หมุนตัวเล็กน้อยให้อีกคนดู

"เอ๋ แต่โยโกะคิดว่าฟูมิอากิคุงน่ะหยิบมาได้เยอะเลยนะ!"

ลูบปุๆ และให้กำลังใจอีกคน โยโกะคิดว่าเสื้อผ้าที่อีกคนหยิบมามันมีแต่ตัวน่ารักจริงๆ

อาจจะผิดที่เธอ ที่ไม่เข้ากับชุดพวกนั้นมากกว่า

"อ่ะ ตัวนี้เหรอ?" เอียงคอมองหน้าซื่อ ก่อนยิ้มและรับมา
"ได้สิ งั้นรอชมได้เลย"

ท่าทางดูกระตือรือร้นก่อนที่เข้าไปลองเสื้อผ้าที่อีกคนแนะนำ

(+)

ก้มลงเล็กน้อยยอมให้คุณลูบศีรษะอย่างว่าง่าย โยโกะในภาพของลูกสุนัขน้อยที่กำลังส่ายหางไปมาด้วยความดีใจ

"จริงนะคะ!"

ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แววตาประกายขึ้น ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆ

"ดีใจจังค่ะ หลังจากนี้โยโกะจะช่วยดูแลรุ่นพี่เอง"

ยิ้มและหัวเราะเบาๆ ช่างเป็นคำพูดที่ฟังดูจะสลับกันนะ

"อ๊ะ กินอีกไหมคะ?" ยื่นคุกกี้ให้

"ถ้ารุ่นพี่ชอบล่ะก็ โยโกะทำมาให้แน่นอนค่ะ!" แววตาจริงจังและหัวเราะเบาๆ ตามคุณ

"อ๊ะ ตอบแทนเหรอคะ?"

ใบหน้าซื่อๆ เอียงคอราวกับครุ่นคิดบางอย่าง ก่อนที่ทำหน้าคล้ายนึกอะไรออก

"ถ้าจะตอบแทนล่ะก็ ง่ายมากเลยค่ะ!"
"มาสนิทกันมากกว่าไงล่ะคะ แล้วก็.. ยังต้องเรียนรู้เรื่องต่างๆ พร้อมรุ่นพี่นี่น่า" ยิ้มร่า

โยโกะหัวเราะแหะๆ เอียงคอมองด้วยใบหน้าซื่อๆ ก่อนที่จะตามหลังอีกฝ่ายไป

"เป็นยังไงบ้าง?"

เธอโผล่มาจากด้านหลัง ก่อนที่จะชะเง้อมามองด้วยความสนใจ

บอกตามตรงก็แอบสนใจอยู่นะว่าอีกคนจะหยิบชุดแบบไหนมาให้ลอง

"อ่าาา..."

พออีกฝ่ายเอ่ยถามมาเช่นนี้ โยโกะเอียงคอเล็กน้อย พร้อมะยายามนึกบางอย่าง

"โยโกะน่ะเคยเรียนไวโอลินมาก่อนล่ะ แต่จะเรียกว่าเรียนคงจะไม่ได้รึป่าวนะ"

"เพราะเรียนคนเดียว แล้วก็ศึกษาแต่ทฤษฎีน่ะ"

ว่าพลางหัวเราะแหะๆ ออกมา

(ไม่เป็นไรนะคะๆ //นวดๆค่า)

กระทั่งเสียงเพลงจบลง โยโกะผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ

อย่างน้อยตลอดการร้องเพลงก็ไม่ได้มีอะไรติดขัด

"โธ่.. ชมกันแบบนี้เขินแย่เลยนะ" หัวเราะแหะๆ

"แต่ว่า ขอบใจนะ โยโกะดีใจมากๆ เลยล่ะ"

ประกบมือเข้าหากัน พร้อมกับท่าทางที่สดใส

พอได้ฟังความเห็นของฟูมิอากิ ก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้คงจะไม่จบง่ายๆ อย่างแน่นอน

ยิ้มเจื่อนๆ หัวเราะแห้งๆ ออกมา

"งั้น.. เปลี่ยนตัวไหม?"

ไหนๆ ก็มาแล้ว และก็ว่างไม่ได้ไปไหน เอาให้สุดไปเลยแล้วกัน

มาเลยฟูมิอากิคุง!

โยโกะหัวเราะเบาๆ ในระหว่างที่รอคุณมางับคุกกี้ไป

จังหวะที่สบตาเข้ากับคุณ โยโกะจ้องตาคุณกลับ ก่อนที่จะวาดรอยยิ้มขึ้นมา เอียงคอเล็กน้อย

"อ๊ะ จริงเหรอคะ?!"
"ดีจังเลย~(⁠*⁠´⁠ω⁠｀⁠*⁠)"

เห็นว่าคุณเอ่ยชม เธอยิ้มร่าด้วยความดีใจ

"โยโกะลองทำแบบไม่หวานมากน่ะค่ะ"
"ถ้าชอบล่ะก็ โยโกะจะทำให้บ่อยๆ เลย" หัวเราะเบาๆ

"ไม่ต้องรีบก็ได้ แต่ต้องเรียกนะ"
"เพราะเราเป็นเพื่อนกันนี่น่า"

ยิ้มร่าขึ้นมา พร้อมถ้อยคำที่ล้วนแต่ออกมาจากใจจริง

"งั้นเหรอ? ดีจังเลย เพราะโยโกะเองก็อยากเล่นมาตั้งนานแล้ว✨"

"ต้องเริ่มจากอะไรบ้างล่ะ!"

แววตาประกายขึ้นมาอีกครั้ง ยิ้มและหัวเราะเบาๆ

โยโกะได้แต่กระพริบตาปริบๆ มองดูคุณที่ดูคิดหนักมากกว่าตัวเองเสียอีก

ก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม และรับชุดตัวนั้นมา

"งั้นโยโกะจะลองใส่มาให้ดูนะ"

ว่าแล้วก็ตรงเข้าไปยังห้องลองเสื้อ ซึ่งแม้ว่าในห้องจะมีกระจก แต่เมื่อใส่เรียบร้อยก็ออกมาให้คุณดู

"เป็นยังไงบ้าง?"
"ค่อนข้างใส่พอดีนะ ไม่คับเกินไปด้วย" ยิ้ม

โยโกะยังไม่ตอบคำถามนั้น ใบหน้ายิ้มแย้มเอียงคอเล็กน้อยจ้องมองคุณ

"โยโกะ เรียกว่าโยโกะได้นะ"
"ไม่ต้องเกรงใจ"

ยิ้มร่าพร้อมหัวเราะเบาๆ

"โยโกะน่ะชอบไวโอลินนะ ชอบจริงๆ "

เอ่ยตอบจากใจ ไม่ใช่ว่าอยากจะเล่นตามคุณ แต่เพราะชอบอยู่แล้วต่างหากล่ะ

โยโกะมองตามชุดที่ถูกโยนออกไปด้วยสีหน้าซื่อๆ ก่อนที่จะกลับมามองคุณ

"อ๊ะ!"
"น่ารักจังเลย"

และยิ้มร่าขึ้นมาหลังจากที่คุณหยิบชุดตัวหนึ่งขึ้นมา มองดูด้วยความสนใจ

"ฟูมิอากิคุงเลือกเก่งจังเลย" เอ่ยชม

(+)

กระแอ่มเบาๆ ออกมา แม้สีหน้าจะดูลนๆ แต่ก็ยังเลือกคุกกี้ให้คุณ
คุกกี้ที่โยโกะหยิบขึ้นมา เป็นคุกกี้รูปกระต่ายขาว

"คุณกระต่ายพร้อมให้กินแล้วค่ะ!"
"รุ่นพี่คะ อ้าม~"

ยิ้มขึ้นมาอย่างขี้เล่น ก่อนที่จะยื่นคุกกี้ไปตรงหน้าคุณ

"ให้เลือกให้สินะคะ" พยักหน้า

"ได้สิ... คะ(⁠ ⁠╹⁠▽⁠╹⁠ ⁠)?"

หลังจากที่ตอบรับไปแบบนั้น โยโกะก็ชะงักไปเล็กน้อย ใบหน้าซื่อๆ เอียงคอก่อนจะกลายเป็นสีหน้าลนลานขึ้นมา

"อ เอ๊ะ ให้ป้อนเหรอคะ"
"อะ โยโกะเป็นคนเสนอไปนี่นา" หัวเราะแหะๆ

เธอไม่คิดว่าคุณจะตอบรับนี่น่า..

(+)

"คงจะบังเอิญมากกว่า"

โยโกะหัวเราะแหะๆ ออกมา ยืนนิ่งๆ กระพริบตาปริบๆ ในตอนที่คุณกำลังทาบชุดมาที่ตน

เอียงคอเล็กน้อย

"แล้วฟูมิอากิคุงคิดว่าเหมาะไหม?"
"โยโกะน่ะชอบฟังความเห็นคนอื่นมากกว่า" เธอยิ้ม

"อีกอย่าง.. ปกติก็เลือกไม่ค่อยเป็นหรอก" หัวเราะเบาๆ