交二 遙斗🏐Haruto || 1-A

" ที่มาของรูปนี้หรอ "

" อาจารย์บังเอิญไปเจอตอนกำลังเก็บห้องน่ะ "

" ตอนที่อาจารย์ยังหนุ่ม ๆ ไม่สิ ตอนนี้ก็ยังหนุ่มอยู่ ฮ่า ๆ "

(แอบเอาทาคาฮิโระซังตอนยังเรียนมาฝากค่ะ!)

#KMI_KimatsuShiken

ขณะที่ทาคาฮิโระกำลังแจกข้อสอบให้กับนักเรียน ความยากลำบากของนักเรียนยามนี้คงไม่ได้มีแค่ข้อสอบที่โหดหิน(มั้ง) แต่คงจะเป็นชุดคอสตูมที่เขาใส่มาให้กำลังใจนักเรียนที่น่ารัก

" สู้เข้าล่ะทุกคน! "

" อาจารย์จะขอล่วงหน้าไปเล่นเกมก่อนล่ะ! "

[ลิงก์ข้อสอบใต้โพสค่ะ]

" จะอะไรล่ะ ก็มาจัดการพวกแกไง "

" ว่าไงยังไงครับคุณยูอิโตะ "

" นั่งอยู่บนพื้นแบบนี้สกปรกนะ "

ฮารุโตะพูดพร้อมกับยื่นมือไปหาอีกคนเขายกยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวคมของตัวเอง เขาดึงมือของอีกคนให้ขึ้นมายืนข้างๆกัน

" เปรอะไปหมดแล้วครับ "

(สูงจะเท่ากันแล้วนะซาบุโร่!🤸‍♂️)

#KMI_Kenkoushindan

วันนี้เป็นวันตรวจสุขภาพประจำปี(และวันที่เขามาเกือบสาย) แม้จะเป็นสิ่งเล็กน้อย แต่คำว่า ' สูงขึ้น 2 เซน ' ดูจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขายิ้มออกในผลที่ออกมาน่ะนะ

แต่ในความดีใจที่สูงขึ้น เหมือนจะความดันต่ำและภูมิคุ้มกันอ่อนแอเหมือนเดิมแหะ( ´ー`) เศร้าใจชะมัด

(ขอบวกนะคับ!)

ฮารุโตะหันมาสบเข้ากับสายตาของอีกคนพอดิบพอดี ในคราวแรกเขายังไม่เห็นช่วงที่อีกคนโดนหาเรื่อง แต่เมื่อสบตากับอีกคนรอยยิ้มแรกในตอนเช้าก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่บึ้งตึงแทน

" ไอ้พวกหัวขวด "

" หลีกทางหน่อยสิวะ เดี๋ยวก็กัดซะเลย "

ฮารุโตะพูดพร้อมกับทำท่าทางดูจะข่มอีกฝั่งไม่น้อย เขาเดินดุ่มๆเข้าไปหาอีกคนก่อนที่สีหน้าทะมึนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม

" มาช่วยแล้ว :D "

(ปักๆไว้ก่อนนะคับ)

" โควจิ ฮารุโตะครับ! "

" ผมยินดี "

" เห็นว่าคุฌเหนื่อย ดูล้ามากๆ "

" แล้วกำลังจะไปที่ไหนหรอครับ? "

ฮารุโตะเอ่ยถามก่อนที่จะยกยิ้ม เาเปลี่บนมายืนท่าสบายๆหลังจากที่รถไฟกลับมาวิ่งเหมือนเดิม

#KMI_coop
(พาฮิเดกิมาหาเพื่อนแบบดีเลย์ ๆ ได้โป่ดอดอปอินโทรเวิร์ดไปเป็นเพื่อนด้วยค่ะ 🍃)

เขารับดินสอเขียนคิ้วจากอีกคนมาก่อนที่จะค่อยๆบรรจงเขียนลงไปอย่างตั้งใจ

" ทาด้า! "

" คิ้วรูปหัวใจ พิเศษเฉพาะซาบุโร่!"

" ลองแบบบางๆดีไหม บางเหมือนเนื้อสไลด์ "

พูดเพราะหิวล้วนๆ แต่เขาก็แนะนำด้วยความเห็นของตัวเอง แต่จากที่เป็นเพื่อนกันมานานก็พอจะรู้มืออยู่บ้าง

" คงจะต้องถึงมือของสุดหล่อคนนี้ซะแล้ว มามะ เดี๋ยวพี่จัดให้ "

เขาแบมือขอดินสอเขียนคิ้วจากอีกคน

" อืม... "

" ข้อความของอาจารย์เป็นข้อความแบบไหนเหรอครับ? "

ฮารุโตะเลิกคิ้วมองอีกคนก่อนที่จะยิ้มกว้างให้ เขาเข้าใจดีมันอาจจะยากสักเล็กน้อยสำหรับคนที่มีอายุแล้ว..

" ถ้าเป็นข้อความที่แสดงถึงความยินดี หรือว่าสอบถามก็อาจจะใช้เป็นหน้ายิ้มครับ "

" ถ้าเศร้าหน่อยก็ร้องไห้ครับ! "

" อิเอยาสึคนสวย "

" คิดผิดแล้วล่ะที่จะให้ฉันเขียนคิ้วให้ "

ฮารุโตะยกยิ้มกว้างก่อนที่เดินเข้าไปหาอีกคน เขาสะบัดผ้าคลุมของชุดพิธีการไปด้านหลังก่อนที่จะนั่งข้างๆอีกคน

" แค่นี้ก็ดูดีมากเลยนะ "

ฮารุโตะยิ้ม

#kmi_coop Fujiki Hyoudou

เฮียวเป็นคาร์ที่ออกไปทางแนวจริงจัง แต่ก็มีมุมซื่อๆมึนๆ ล่อง่ายด้วยของกินกับวอลเลย์บอลค่ะ

-🩵หรือ🔄 : เนียนรู้จักได้เลยค่ะ
-เมนชั่น/DM : สามารถทักมาโค/โรล/เวิ่นได้ตามสะดวกเลยค่ะ

*ผปค.เฮียวโดเวลาทำการสวมวิกเป็นเจ้าเฮียว ตอบโรล/เวิ่น ค่อนข้างดึก แต่ตั้งใจจะตอบให้ได้ทุกคน วาดรูปเล่นเป็นบางครั้งค่ะ

ฮารุโตะกำลังนั่งรอใครบางคนอยู่ที่ลานซากุระ ระหว่างนั้นสายตาก็หันไปเห็นเข้ากับผู้ที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกขั้นสุด

ฮารุโตะคนนี้จะช่วยเอง!

" เซนเซย์ครับ "

" กำลงัประสบปัญหาอะไรอยู่ครับ "

" ฮารุโตะคนนี้ช่วยได้นะครับ อิ-อิ"

(ขอเนียนรู้จักนะคับ🙌🏻)

" เอ๊ะ "

" รุ่นพี่ก็อ่านเหรอครับ!? "

ฮารุโตะบังเอิญเจอกับคนที่รู้จักโดนบังเอิญ แม้ว่าจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่เขาก็เดินเข้าไปทักทายกับอีกคนและยิ่งเห็นว่าอ่านมังงะเรื่องเดียวกันอีกก็น่าจะคุยได้คล่องปากเลยทีเดียว!

(เทสๆ ครับรองประธานนักเรียนสุดเท่เองครับ ผมจะมาช่วยรีช่วยเฟบโพสของทุกคนเอง!!💪👽💪)

" ขอบคุณนะครับ "

เขายื่นมือถือของเขาให้อีกคน แล้วจากนั้นเขาก็ยืนนิ่งๆอย่างเก้ๆกังๆ สุดท้ายก็ตัดสินใจชูสองนิ้งขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ไม่เข้ากันอย่างแรง

เหมือนเด็กจริงๆเลย!

#KMI_Nyugakushiki

โรลเปิด |07.00 | บริเวณหน้าโรงเรียน|แยกรูท

" ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยสิ.. "

" พอดีต้องส่งให้แม่ดูน่ะ "

วันเปิดเทอมหลังจากที่มาถึงก่อนเวลาเขาจึงเดินไปหาคนแปลกหน้าคนหนึ่งเพื่อขอให้ช่วยถ่ายรูปให้กับเขา แต่การที่ต้องถ่ายรูปให้พ่อและแม่ดูมันก็เหมือนกับเด็กน้อยไปหน่อยไม่ใช่รึยังไง!

" ถูกต้อง หน้าดูไม่ได้เลยทีเดียว "

" มาหาเพื่อน แล้วก็มาซื้อของด้วยน่ะ ต้องมาเปลี่ยนพื้นรองเท้าอีกแล้ว "

เขาพูดพลางพยักเพยิดให้ดูในมืออีกข้างของเขาที่ถือถุงกระดาษอยู่ แล้วจากนั้นก็เร่งความเร็วเดินตามอีกคน

" แล้วกินอะไรรึยัง "

" มียามั้ย? "

เขาเดินตามประกบอีกคนไม่ห่าง

ยาสระผมยุคเอโดะ : เป็นแบบนี้นี่เอง! ผมจะลองดูนะครับ!

" เป็นงั้นหรอ "

" สีหน้าดูไม่ค่อยสู้ดีเลย "

" มา จะไปไหนเดี๋ยวไปด้วย "

เขายื่นมือไปหาอีกคนเพื่อที่จะขอของในมืออีกคนมาช่วยถือ รแยยิ้มระบายบนใบหน้า ยิ้มกว้างเสียจนเห็นเขี้ยวทั้งสองข้าง

#KMI_เปิดโรล | แยกรูท
[ ย่านอากะ | ช่วง 10 โมงกว่าๆ ]

เขาที่พึ่งกลับมาจากการไปซื้อของให้พี่สาวในย่านการค้าก็ได้แต่คิดว่า เพราะอะไร ก่อนเปิดเทอมทีไรตัวเขาจะต้องไข้ขึ้นทุกรอบ เรื่องนี้เป็นเพราะสิ่งลี้ลับรึเปล่านะ? แต่ทำอะไรไม่ได้ อย่างน้อยไข้ก็ลดกว่าเมื่อวานก็ดีแล้วล่ะ ว่าแต่ ทำไมไม่คุ้นทางนี้เลยล่ะ?

' เหมือนจะเดินมาผิดทางแหะ แย่ล่ะ '

" ซาบุโร่จัง! "

เมื่อเห็นแผ่นหลังอันคุ้นตา ฮารุโตะก็รีบออกจากร้านที่กำลังเลือกของอยู่แล้วตรงเข้าไปทักทายทันทีด้วยสรรพนามที่จะกวนประสาทอีกคน

แต่เมื่อเขาแตะที่ตัวของอีกฝ่ายก็พบว่ามันอุ่นๆผิดแปลกไป

" อิเอยาสึป่วยหรอ? "

" มาทำอะไรแถวนี้ล่ะ "

" สบายมากครับ! "

ฮารุโตะยิ้มรับก่อนที่จะเปิดกระเป๋าหาของบางอย่างจากนั้นก็ยื่นให้อีกคน มันคือเจลลี่เอนเนอร์จี้ที่เขาพกเอาไว้ เห็นอีกคนมีท่าทีที่ดูเหนื่อยอ่อนเลยให้มันกับอีกคน

" นี่ครับ! "

" ผมเห็นคุณดูเหนื่อย ๆ "

" การเป็นผู้ใหญ่มันเหนื่อยมากเลยใช่ไหมครับ? "

ฮารุโตะถามพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าเขาไม่ได้จะถามเชิงลึกซึ้งอะไรทำนองนั้น เป็นเพราะความอยากรู้เสียมากกว่า

#KMI_coop

(มีเท่านี้จริงๆแหละ แหม่ว)

ยาสระผมยุคเอโดะ : [(⊙ꇴ⊙)!? ขอบคุณครับ!]

"โควจิ ฮารุโตะครับ"

เขายิ้มกว้างพร้อมกับรับสายจูงจากอีกคน เขาก้มตัวลงพร้อมกับยกเจ้าหมาอ้วนขึ้น แต่กลับกลายเป็นเขาลงไปนอนหน้าคะมำบนพื้นเสียอย่างนั้น..

"ผมคงจะทรงตัวไม่ดีเอง จะลองอีกครั้งครับ!"

ครั้งไหนก็เหมือนเดิม เขาเป็นฝ่ายลงไปนอนหน้าจูบพื้นข้างๆเจ้าหมาอ้วน

#WB_KMI

ยาสระผมยุคเอโดะ :
[ต้องการคำปรึกษาด่วน! ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าเล่นวอลเลย์ไม่ค่อยดี]

[ผมควรเปลี่ยนไปกินปลาแห้งหรือเต้นแอโรบิก!? ᕕ( ᐛ )ᕗ]