アイリーネ❤️IRENE (เข้าเฝือก เด๋วกลับมากลาง-ปลายเดือนจ้า)

"พอเลยๆ"

หญิงสาวโบกมือวุ่นวาย แค่ฟังก็ปวดหัวตุ๊บๆ การที่พี่จะมาบ่อยๆยิ่งทำให้เธอวุ่นวายหาที่พักให้ไม่เว้นแต่ละครั้ง

"โอเคๆไปไหว้พระก็ได้!"

เธอตอบตกลงแบบเสียไม่ได้ ให้ตายเถอะพี่นี่โคตรวุ่นวาย!

"ถ้างั้นเอาเป็นพรุ่งนี้เลยตอนเช้า วัดซาโยจิที่เมืองนี้ก็สวยอยู่ไม่ต้องไปไหนไกล ตามนี้ห้ามต่อรองถ้าต่อรองฉันไม่ไปด้วย ถ้ามาอีกก็จะไม่ยอมเจอด้วย"

เธอจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพห้ามหือเด็ดขาด!

"แหงะ"

หญิงสาวทำหน้ายู่ทันที

"ฉันไม่ได้บอกพี่หรอว่ามีงานยุ่ง ถ้าจะลากฉันไปโน่นนี่ทั้งวันละก็ไม่ไหวหรอกนะ ฉันไม่มีปัญญาจ้างคนมาดูแลร้านแทนแพงๆแบบพี่หรอก"

เธอบ่นกระปอดกระแปด ก็พามาเที่ยวแล้วนี่ไง เอริคได้คิบจะเอาศอกจริงๆ

"เนี่ยของฝากก็มีแล้ว คนเก่งอย่างพี่ไม่ต้องขอพรหรอกน่า"

เธอพยายามหว่านล้อม

ไอรีนเจื้อยแจ้วแต่พอพูดประโยคเมื่อครู่ก็หัวเราะออกมา

"จริงๆก็ไม่ใช่แค่ช่วงเทศกาล เวลารู้สึกไม่สบายใจหรืออยากได้อะไรเป็นพิเศษก็จะไปวัด!"

เธอว่าแบบนั้นและหยิบกระดิ่งลมปลาทองมาอีกอันหนึ่ง

"อันนี้น่ารักพี่เอาไปด้วย!"

"แน่นอนก็ฉันเป็นเจ้าถิ่น แถมยังโตแล้ว"

ไอรีนพูดด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจ พี่จะได้เลิกห่วงเยอะห่วงแยะเสียที! เธอเป็นผู้ใหญ่ ดูแลตัวเองได้ดีมากๆ!

"อันนั้นเรียกเทนงูที่มีจมูกยาวๆนั่นหน่ะ"

เธออธิบายแล้วดูอีกฝ่ายเลือกหน้ากากบางทีก็ช่วยเลือกด้วย

"พี่ไม่ชอบแบบจิ้งจอกหรอ น่ารักนะ!"

พูดจบก็ยัดใส่มืออีกฝ่ายไปตอนโดนถามเรื่องขอพร

"อื้อก็แบบนั้นคนญี่ปุ่นมักจะไปขอพรกันช่วงเทศกาล"
+

"ฮึ่ม.. เจ้าพวกนี้นี่จริงๆ"

หญิงสาวยังคนทำหน้าไม่พออกพอใจขณะมองไกด์ที่น่าจะเถื่อนทั้งสองคนเดินหายไปกับกลุ่มคน

"ช่วงนี้พวกไกด์เถื่อนระบาดหนักมาก จะชอบเข้าประชิดนักท่องเที่ยวแล้วขายทัวร์อะไรแบบนี้ล่ะ"

เธออธิบายกับพี่ชาย

"มันค่อนข้างน่ารำคาญแล้วก็เสียภาพลักษณ์เมืองด้วยให้ตายซี่"

บ่นต่ออีกนิดหน่อยก็พาเขาไปยืนหน้าร้าน

"เอ้าเลือก! มีทั้งยักษ์ ทั้งทานูกิ หรือจะกิสึเนะก็มีนะ"

เธอดันๆเขา

"อะแฮ่ม... ฉันอยู่เมืองนี้มาหลายปีแล้ว ไม่ต้องการไกด์หรอกนะ"

ไอรีนพูดภาษาญี่ปุ่นเสียงดังฟังชัดทำให้ทั้งคู่ผงะไป และในระหว่างที่อีกฝ่ายทำอะไรไม่ถูกเธอก็พูดต่อทันที

"ยัดเยียดขายทัวร์แบบนี้มีใบอนุญาตหรือเปล่า ฉันต้องแจ้งตำรวจไหมเนี่ยหากินกับคนต่างชาติแบบไมถูกต้องมันเสียชื่อเสียงเมืองนะ"

ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นไม่รอให้เธอพูดจบด้วยซ้ำ แค่คำว่าตำรวจก็ทำเอารีบพากันเดินหนีแล้ว
+

ไอรีนกระตุกแขนเสื้อพี่ชายเหมือนจะบอกให้เดินตามมาทางนี้ก่อน เธอตัดสินใจว่าจะไม่เข้าไปร้านตรงนั้น แต่พอจะถอยกลับก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาพยายามขายทัวร์ต่อ

"Inclue private car tours and personalized local tour guide in full day."

นี่มันการบังคับขายนักท่องเที่ยวไม่ใช่หรือยังไง ช่วงนี้ในทีวีก็มีข่าวเรื่องพวกนี้ระบาดเหมือนกันอันตรายอยู่นะ!
+

"Amaoto 1 day tour only 9800 yen."

ผู้หญิงอายุราวสามสิบโผล่มาดักหน้าทั้งคู่แล้วเสนอทัวร์เมืองเฉยเลย ก็ม่น่าแปลกเพราะทั้งไอรีนทั้งพี่ชายหัวทองขนาดนั้น

"อ่า..."

เด็กสาวมองซ้ายมองขวาอยากจะเดินไปให้พ้นๆ

"We have special day trip that can be planed with a focus on one major activity."

หญิงสาวพูดต่อแล้วขยับเข้ามาใกล้เมื่อเห็นไอรีนทำหน้าเลิ่กลั่ก
+

"ห้ะ"

ไอรีนถึงกับอุทานออกมาเบาๆเมื่อได้ยินความต้องการของพี่ชาย มันอะไรกันละนั่น!

"เป็นของฝากที่ประหลาดดี แต่ฉันรู้ว่าจะซื้อที่ไหน"

เธอพยักหน้าทั้งๆที่ยังมีท่าทางงงงวยและพาเขาเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆของย่านการค้า ตรงสุดท้ายเหมือนมีสินค้าท้องถิ่นเปิดขาย แต่ยังไม่ทันเดินถึงก็มีคนมาดักหน้าเสียก่อน
+

เอริคอยู่ในสังคมแบบอยากได้อะไรก็มีคนมาประเคนให้ถึงที่ เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากย่านการค้าแบบทั่วไปนี่ ไม่มีอะไรดีเท่าของที่เขามีสักอย่าง แต่เธอก็อยากทำหน้าที่ไกด์ที่ดีด้วยการพาทัวร์

"ถ้าไม่ฉันจะหลอกเดินให้เหนื่อยแล้วเราไปกินร้านเนื้อย่างกันมื้อค่ำ!"

ไอรีนทำหน้าสยองทันทีที่คิดว่าพี่จะมาเปิดสาขาใกล้ๆเธอ

"ที่นี่ไม่ใช่เมืองใหญ่ ลูกค้าที่จะซื้อของระดับไฮเอนด์ของพี่มีไม่มากหรอก ถ้าอยากเปิดโชว์รูมฉันมาไปโตเกียวดีกว่า"

เธอแนะนำแต่คิดว่าถ้าจะเปิดการตลาดของบริษัทก็น่าจะศึกษามาอยู่แล้ว และไม่ต้องคิดว่าทางนั้นจะยอมปล่อยเอริคมาเป็นผู้จัดการเล็กๆเลย

"พี่อยากดูอะไรเป็นพิเศษไหม"

ที่ต้องถามเพราะไม่รู้จริงๆ
+

ไอรีนไม่ถือสาที่เขาโอบไหล่ เพราะเดี๋ยวเดินออกไปถนนอีกฝั่งก็คนเบียดจนไม่ได้โอยอยู่ดีแหละ และเธอก็พาเขาเดินเท้าผ่านซอยเล็กๆที่มีชีวิตชีวามาจริงๆ

"แถวนี้เป็นย่านการค้า มีของใช้ช็อปมากมายตั้งแต่ร้านแบรนด์ยันร้านท้องถิ่น"

เธอแนะนำแล้วพาเขาเข้าไปดูร้านค้าท้องถิ่นก่อน

"งานผีมือของญี่ปุ่นสวยมากนะ!"

เธอพูดเมื่อเข้าไปร้านขายยูกาตะ

ไอรีนยืนยันที่จะรอที่ล็อบบี้ระหว่างที่พี่ขึ้นไปเชคห้องเพื่อให้แน่ใจว่าเอริคจะไม่เวิ่นเว้อมากมาย และทั้งคู่จะได้ไปช็อปปิ้งกับไวๆ!

ไอรีนมองเขาแบบเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ช่วยไม่ได้ เอาเถอะ แค่นั่งรถหรูไปโรงแรมหรู มันก็พอรับได้ เพราะหลังจากนั้นเธอจะพาเขาเดินจากโรงแรมไปย่านการค้ายังไงล่ะ!

แม้จะแก้มป่องปึงปังเล็กน้อยหฯิงสาวก็ขึ้นรถมาจนได้ และไม่นานทั้งคู่ก็ถึงโรงแรมที่เธอจองไว้ พนักงานมายกกระเป๋าและต้อนรับอย่างดี แน่นอนว่าการสืบว่าลูกค้าวีไอพีคนนี้เป็นใครก็ไม่ใช่เรื่องยาก
+

ม้าว! เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่มากดังโงะรู้สึกเหมือนโดนเหยียบหาง ไม่เคยมีใครกล้าหลอกมันว่าจะให้ขนมแต่ไม่ให้ คราวหน้ามันจะบอกแม่ไม่ให้เปิดบ้านให้ลุง!

ส่วนไอรีนที่เดินมาหน้าบ้านกำลังขมวดคิ้ว

” ฉันเคยบอกพี่แล้วใช่ไหมว่าห้ามทำตัวเว่อเกินเหตุ“

น้ำเสียงเธอดูไม่พอใจแบบน่ากลัวว่าทริปจะถูกยกเลิกหรือเปล่า !!

ม้าว! ลุงซื่อบื้ออย่างที่ดังโงะเล่าให้เฮียฟังเปี๊ยบ คนอื่นๆต่อให้ไม่รู้จักกันดังโงะทำแค่นี้ก็รู้แล้วว่าต้องการอะไรแต่เจ้าหมอนี่ไม่ ดังโงะเหนื่อยหน่ายกับการฝึกคนไม่ฉลาด... มันคิดว่าควรจะไปนอนพักสมองบนคอนโดเงียบๆดีกว่า มันปวดหมองมาก!

"มาแล้วค่ะ"

ไอรีนในชุดสวยวิ่งลงบันใดมาพร้อมกระเป๋าสะพายเข้าชุด

"รถพี่จะมาหรือยัง"

เธอถามแล้วมองออกไปด้านนอก

"ได้พี่เรียกรถมาฉันจะไปแต่งตัว ขอ20นาทีไม่มากไม่น้อย"

ไอรีนพูดโดยไม่ได้ระมัดระวังอะไร ก็พี่สามารถขึ้นรถสาธารณะมาหาเธอได้ก็คงจะเรียกรถเองได้ คงไม่น่าห่วง! และระหว่างที่เจ้านายไปแต่งตัวดังโงะก็กลับมาหาลุงซื้อบื้อของมัน

มี้ว เจ้าลูกแมวทดลองเรียกให้หันก่อนจะเดินไปที่โต๊ะที่มีโหลขนมมันโดดขึ้นไป มี้ว ร้องบอกอีกครั้งหนึ่งแล้วเอาเท้าแตะๆโหลที่มีขนมซองๆข้าใน มันอยากกิน

ไอรีนไม่พาเขากินหรูอยู่สบาย เอริคสามารถหาของแบบนั้นเองได้ดีกว่าเธออีก ถ้าเขาจะมาเยี่ยม เธอก็อยากจะให้เห็นสภาพความเป็นอยู่จริงๆ แล้วก็แบ่งปันความสุขในแบบทั่วไปกับเขาด้วย

"ถ้าสำรวจบ้านฉันจนพอใจแล้วก็บอกได้ เราจะได้ไปข้างนอกกัน"

เธอพูดแบบรู้ทัน

ไอรีนสูดหายใจลึก พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ดุพี่ ก็พอจะเข้าใจได้อยู่หรอกที่จะดีใจ แล้วก็ยิ้มแบบอ่อนใจตอนที่เข้าโชว์แผนที่เมือง

"โรงแรมพี่อยู่ตรงนี้"

เธอจิ้มที่แผนที่ซึ่งจะเห็นได้ว่ามันไม่ไกลจากร้านโมโมะที่มาร์คไว้ ก่อนจะลากนิ้วต่อไปยังส่วนอื่น

"เอาของไปเก็บแล้วไปที่ย่านการค้ากัน เดินเล่นซื้อของ หรืออะไรก็แล้วแต่จากนั้นหาของกิน ฉันมีเนื้อย่างร้านเด็ด"

เธอเสนอ
+

"ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่ต้องร้อง"

เธอพูดแล้วทำหน้ายู่แต่ว่านั่นก็อยู่ในแผน เอริคไม่ได้มีเวลาว่างมากนักและอุส่าบินข้ามน้ำข้ามทะเลมา ถึงจะบ่นโน่นนี่แต่ไอรีนไม่ได้ใจร้าย

"เด๋วเอากระเป๋าพี่ไปไว้ที่โรงแรมก่อน แล้วเราไปเดินเล่นย่านการค้า หามื้อเย็นกินกัน"

เธอวางแพลนไว้เรียบร้อย

เอริคอาจจะไม่รู้ว่าเขาต้องการหาอะไรแต่ดังโงะหูตั้ง เมี้ยว! มันเห็นก้อนขนสีส้มกระโดดลงจากกำแพง เฮียคงมาเยี่ยมก็วันนี้ติดฝนทั้งวันน่าจะไปที่ร้านแล้วไม่เจอ เจ้าลูกแมวพุ่งผ่านประดูแมวปุ้งปั้งกลับไปในสวนตอนที่เจ้าของกลับมาพอดี

"นี่น้ำ อ้ะพี่ทำอะไร?"

ทั้งๆที่เขาเพิ่งมาจากร้านแต่เธอก็ทำจนเป้นนิสัย

"อ้าวดังโงะออกไปอีกหรอ อ็ะ... อ๋อ เฮียเซฟมา"

เธอไปยืนที่หน้าต่างบานเดียวกับเอริคแล้วมองออกไป

"ฉันมีคนสวน"

เธอพูดแบบนั้น

"เขาจะเข้ามาดูสวนในบริเวณบ้านอาทิตย์ละสองครั้ง ส่วนแม่บ้านมาวันเว้นวัน"

ตอนนี้ทั้งคู่ก็เดินถึงหน้าบ้านพอดี เป็นบ้านแบบคอทเทจชั้นครึ่ง มีระเบียงเล็กๆด้านหน้า ไอรีนเปิดประตูเข้าไปก็พบกับห้องรับแขกอบอุ่นเพดานสูงโปร่งสบาย

"พี่นั่งก่อนฉันไปเอาน้ำให้"

เธอชี้ไปที่โซฟา ข้างประตูถัดจากตู้รองเท้าเป็นคอนโดแมวขนาดใหญ่ดังโงะวิ่งไปคาบตุ๊กตาแฮมสเตอร์มากอดบนพื้น

"ริมรั้วฝั่งนั้นเป็นผักสวนครัว ตอนแรกฉันว่าจะปลูกใช้ในร้าน แต่ว่าพื้นที่น้อยไปแล้วฉันก็ได้ฟาร์มดีๆที่ชานเมืองส่งวัตถุดิบให้แล้วด้วย"

เธออธิบายตอนเดินนำไปดูแปลงสวนครัวที่มีมะเขือเทศสีแดงลูกใหญ่กำลังออกผลข้างๆกับเถาแตงกวาลูกอวบใหญ่

ดังโงะร้องเมี้ยวในอ้อมแขนแม่ตอนพามันข้ามถนน ถัดจากรั้วเหล็กดัดสไตล์ยุโรปเป็นพุ่มไม่บังตาซ่อนสวนขยาดใหญ่ไว้ด้านใน

"ที่นี่ที่เยอะ แต่บ้านหลังเล็ก"

ไอรีนอธิบายแต่พี่ต้องรู้อยู่แล้วเธอชอบปลูกต้นไม้ ดังโงะถูกปล่อยลงพื้นมันวิ่งเล่นไปตามพื้นหญ้าไปจนถึงลานหินล้อมตรงกลางที่มีชุดเก้าอี้ในสวนข้างๆกับน้ำพุสีขาว
+

"ของแบรนด์หรือ ฉันไม่ค่อยได้ซื้อค่ะ"

เธอตอบไปตามตรง

"ส่วนใหญ่เป็นพวกฟาสแฟชั่นมากกว่า อย่างที่ซื้อวันนี้ก็เหมือนกัน"

เธอชี้ไปที่ถุงเคทสเปด กับทอรี่ของตัวเอง ราคาพอรับได้เปลี่ยนได้บ่อยๆ!

"แต่ถ้าไปยุโรปก็มีบ้างน้า แต่ฮะๆกระเป๋าแพงๆซื้อมาแล้วสรุปไม่กล้าใช้ล่ะกลัวเป็นรอย แถมโอกาสจะใช้ก็น้อย ฉันอยู่แต่ที่ร้าน"

เธอพูดแล้วยิ้มให้เขา จะเอาแอร์เมสมาเข้าครัวเกิดเป็นรอยขึ้นมาเธอคงเสียดาย

"ไปกัน"

เธอพูดและดังโงะตอนนี้ก็วิ่งมาหาแม่แบบรู้งาน แม่จะกลับบ้านใช่ไหม มันไปด้วยๆ กินขนมจนอิ่มแล้วมันอยากกลับไปหาพี่โรโบ

"ไม่ต้องเลยฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามวุ่นวาย ไม่งั้นไม่ให้เข้าบ้านนะ"

ไอรีนขู่พร้อมทำตาดุๆ ก่อนจะหายเข้าครัวไป และใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะกลับออกมาทิ้งเอริคไว้คนเดียวแบบดังโงะก็ไม่เหลียวแลเพราะมีลูกค้าในสวนให้ขนมหลายซอง!!

เวลาผ่านไปถึงช่วงบ่ายแก่ๆไอรีนก็ดูเหมือนจะเสร็จธุระ เธอเริ่มสั่งงานสรุปลูกน้องเพราะไม่รู้เย็นนี้จะได้กลับมาไหมพร้อมกับเดินมาทางพี่ชายในมือมีตะกร้าใบหนึ่ง
+

ไอรีนพยักหน้าเห็นด้วย อามะโอโตะติดทะเลแต่ไม่มีชายหาด น่าเสียดายนิดหน่อยแต่เข้าใจได้

"หืมถ่ายรูปหรอ ก็ธรรมดาหรือเปล่าสาวๆต้องชอบอวดรูปอยู่แล้ว ฉันก็ชอบนะ"

เธอว่างั้นเพราะตัวเองก็ชอบถ่ายรูปแมวไปอวดแม่เหมือนกัน

"นี่ไปตรงน้ำแรงๆกัน"

เธอชี้ไปที่ตรงกลุ่มห่วงยางที่ลอยต่อกันตามกระแสน้ำแล้วก็ส่งเสียงวู้วว้าวตอนคลื่นมากระทบห่วงยางลอยขึ้นลง

"ฮะๆสนุกดีเหมือนกันนะ"

เธอบอกเด็กหนุ่ม

อีฝั่งของถนนมีกำแรงบ้านสีเดียวกับตัวร้านแถมปลูกต้นไม้ดอกไม้คล้ายๆกัน

"พี่นั่งดูหลังคากับรั้วบ้านฉันไปก่อนแล้วกัน"

เธอว่าแบบนั้นก่อนจะขอตัวไปดูเตาอบขนมที่มีกลิ่นหอมฉุย ยังมีออเดอร์ลงกล่องที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย!

ดังโงะยืดหัวไปรับมือของเอริคเพราะคิดว่าจะได้ขนมเพิ่มแต่อ้าว! ลุงไปไหนง้ะ ไหนขนมโงะ ม๊าวววว

ไอรีนได้ยินเสียงก็หันไปมองและเห็นว่าพี่ชายเดินมา ท่าทางเขาจะมาเอาอะไรอีกแน่ๆแล้วก็จริงอย่างที่คิด

"พี่นี่วุ่นวาย"

เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่แต่จะปิดบังไปทำไม ถ้าต้องการเอริคก็ให้คนไปสืบได้อยู่ดี

"แต่ก็เอาเถอะเดี๋ยวฉันเสร็จงานที่นี่จะพาไปดู อ้อแต่ถ้าอยากดูนักก็โน้น"

เธอชี้ไปทางหน้าต่างข้างๆ
+