Babak Radfar

مست ازهرجرعه ناب زندگی،
رقصان ودست افشان وپای کوبان باشید

ازدی که گذشت هیچ ازاویادمکن
فرداکه نیامده‌ست فریادمکن
برنامده وگذشته بنیادمکن
حالی خوش باش وعمربربادمکن
نوروزمبارک
برای همه
سلامت تن،
لطافت وآرام جان،
صبروشوخ طبعی وخوش خلقی بیشتر
وجوانه های اندیشه های نوچوجوانه های گیاهان دربهار
وبخواست خیام،کمی ابن الوقتی آرزودارم.

نمیدونم چرا حس میکنم فرسودگی جسمیم روز به روز شده.یه وقتی سال به سال بود بعد ماه به ماه این حس رو داشتم حالا روز به روز شده!دندانهای فرسوده،زانوی آرتروزی که تق و توق و ریز ریز درد میکنه.تمرکز کم، گوشها هم که خلاص.جهاز هاضمه هم که مرخص!به گوز گوز افتاده!هر روز منتظرم خلاصه یه جایی ازاین تن دست بگه آخ

اینها تو هر خونه ای باشه
اون خونه بوی زندگی میده
بوی مسئولیتی ۲۴ ساعته
بوی نشاط
صدای خنده
صدای گریه
و احتمالا نگرانی از نبودها و کمبودها
و احتمالا بوی بی پولی
بوی کمال گرایی
بوی از خود گذشتگی

آنچه میخواهم نمی بینم
وآنچه می بینم نمی خواهم...

دستگاه تصفیه هواست.
اگر بخواهی بخری، ۱۶ میلیون تومن ازت پول میخوان ، اما بعد از شش هفت سال کار کردن هیچ کدوم از فیلترهاش و لوازم دیگرش و اصلا خدمات پس از فروشش نیست!

دیشب خواب دیدم این درخت سرو همسایه خانه پدری را پیش چشمم انداختند، رفتم تنه اش را بغل کردم و زار زار گریستم.
در حالیکه نه از آن درخت نشانی هست و نه از آن خانه...
امان از خواب بیخود!

پشت لبهایی که می بوسند
دندانهایی هست که گاز می گیرند !

A virtual certificate with text "Celebrating 10M users on Bluesky, #230,865, Babak Radfar ‪@radfarbabak.bsky.social‬, joined on Jul 3, 2023"

Bluesky now has over 10 million users, and I was #230,865!

قلندرانِ حقیقت به نیم جو نخرند

قبایِ اطلس آن کس که از هنر عاریست

مشکلات و دغدغه های ذهنیش هم خاموش میشه، اون یکی نه!

اجاره خونه اش هم هست و عقب نشینی اجباری ازمرکزشهربه پایین و ازپایین به حومه و هشتگردو نه گرد...
هردوتا هم نیم بند تو شبکه های اجتماعی ولو اند و راجع به سیاست واقتصاد و اجتماع ایران حرف میزنند...بزنند ، میخونیم، مشکلی نیست.اما میگفتند یکی از تعاریف هوش انطباق با محیط پیرامونه.یکی با خاموش کردن گوشی

استیصال هم خوشبخت وبدبخت داره.یکی نومیدمیشه،گوشیشومیبنده میره استارباکس قهوه شومینوشه بعدمیره جیم بعدهم شایدبره کتابخونه عمومی کتابشوپس بده وشب باخانواده اش تلنت شو ببینه،یکی هم نومیدمیشه چون۶ماهه گوشت ولبنیات وحبوبات درست وحسابی نخورده،اصلامعلوم نیست چی خورده،گوشیش شکسته نمیتونه جاش بخره...

گاه گاهی
که تو غمناک شوی
گریه ابر بهارانم من
گریه ام دست خودم نیست
از اوست
پس مپرسید چه گریانم من
دِلّکی دارم و انسانم من...

مغازه های خیابان سهروردی ازآخرسال پیش تاالآن که اردیبهشته،ظرف ۳،۴ماه متری۵۰۰میلیون تومن افزایش قیمت داشته اند!ازمتری۸۰۰رسیدندبه متری۱میلیاردو۳۰۰میلیون!نه مستاجر چیزی میفروشه که میبنده میره،مالک روهم دارایی تیغ میزنه داغ میکنه میگذاره واسه فروش،منتهابه قیمتی که نشه کسی بره طرفش!قیمت مسکونی۵۰رفته بالا

کاش یکی بود یک دوچرخه برقی به من هدیه میداد...
کلی میلیون پولشه...
هیچ نوع تصدیقی که نمیتونیم بگیریم...
پا زدن که هیچ، راه رفتن تو هوای تهران هم که در عموم روزهای سال کفاره داره...
وسیله نقلیه شخصی من اگر باشد همان خواهد بود...
البته میگن خیلی ازموتورسوارها هم نه تصدیق دارندنه بیمه نامه ازما برنمیاد

غمناکترین بخش بیمارستان،بخش کودکان است.
بادرودیوارهاوپرده های کارتونی وعروسکی.
ساعت ملاقات،حتی صدای یک بچه هم ازاتاقهاشنیده نمیشد!
حتی صدای کارتون هم ازهیچ تلوزیونی نمی آمد...
همه اتاقهاپربود.
امایاگردمرگ پاشیده بودندیابه همه مسکن ومخدرهای شدیدزده بودند...
وقتی بیرون آمدم،گریه کردم!
تعریف میکرد...

هیچ چیز رو بیشتر از حیاط توی یک خونه دوست ندارم!
یک خونه با دوتا اتاق که کتابخونه ام و میزتحریر و یک تخت توش جا بشه اما حیاط داشته باشه حتی شده ۹ متر!
یعنی این خونه قدیمیهای ۱۰۰ متری دوتا اتاق پایین دوتا بالا آشپزخونه زیر پله با یه حیاط فسقلی دیگه ته ته رویاست!
حیاط شخصی را عشق است...
بی سرِ خر !

در۱۲سالگی بخاطرفقر،شوهرش دادند.طرف یک تاجر۴۰ساله با۶تابچه ازهمسراولش.برایش۶بچه دیگرزایید.بچه ششم یکی۲ساله بودکه شوهر مُردو زن ماندوبچه ها!بچه اول رادر۱۴سالگی زایید.وقتی فشار زندگی بالامیرفت،تودفترچه یادداشتش برای شوهرش شعرمیگفت.درددل میکرد.میگفت سوسک باشه به دیوارباشه!بهش وفادارموندوبچه هاروبزرگ کرد.

روز شنبه که تعطیل رسمی بود، نصف فلکه صادقیه تهران را بسته بودند که یک عده ای وسط خیابان به طرف کاشانی سر ظهر نماز بخوانند! کلی کلافه شدیم و راهمان دور شد و از ویز فحش شنیدیم!

موریانه
هم عصای آن پیامبر را آن زمان خورد.
هم طاق و جفت درخت میخورد.

درخت حیاط گزارش داد:
فصل توت فرا رسیده است.
خبرگزاریها مخابره نکردند...
یا جذاب نبود
یا تکراری و عادی بود !
حیف از کره زمین زیر پای انسانها !

که من با تو به راز میگویم
این سایه درخت توت
درازنای تاریخ تلخ و شیرین من است
و مزه زندگی من
در این کعبه
که به جای یکی
دو پادشاه داشت
که هر دو عاشق من بودند و من نیز...

از آمدنم نبود گردون را سود
وز رفتن من جاه و جلالش نفزود
وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
کین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

هر که عیبِ دِگران پیش تو آورد و شمُرد
بی‌گمان عیبِ تو پیشِ دگران خواهد برد
از گلستان سعدی

گفت
آرزوهمیشه تندترازمن می دود.
نمیرسم هیچوقت.
مایوس شده ام.
مثل بازیهای آتاری که هیچوقت ته نداشت،از جایی به بعددویدن پی آرزورارهامیکنی...
حتی خیال راهم دیگر نمی دوانی پی آرزو...
دست میکشی...دست میشوری...سرت رابه چُس وپِس های روزمره گرم میکنی تاآروز از یاد برود...
رو دست میخوری گاهی...یادم تورا فراموش

وقتی تلوزیون ایران برنامه منظم برای بسکتبال داشت (بسکتبال نوین) ساعت ۶و نیم صبح جمعه ها مینشستم میدیدم.از اون سالهای دور که،شیکاگو آقا بود با جردن و پیپن تا بعدها که لیکرز آقا شد...دلم یه بسکتبال دبش میخواد نمیدونم کی پخش میکنند...

میزان همدلی وهمراهی ایرانیها رو در،زمانه ای که جامعه اخلاقیترازامروزبوددرکارتشکیلاتی کردن رو باید در کتابی که دکتر همایون کاتوزیان درباره خلیل ملکی نوشت ، جست. چه چوبی خورد ملکی از همفکران خودش در زندان همراه ۵۲ نفر دیگر! خوبه هنوز ۴۰ صفحه از این کتاب روبیشتر نخوندم، تا تهش برسه معلوم نیست چقدربخورد

یکی خشک شد و افتاد...
یکی کنده شد !
فرق است میان سرنوشت ها و فرجامها...

چقدر دوست دارم از تهران و کرج دور بشم...
حیف که خانواده اسیر کردند خودشان را! اینجا بیرون رفتن از خانه کفاره دارد! داخل آپارتمان هم که جای چریدن نیست! درخت نیست ، طبیعت نیست، هوا نیست! آدم راه در رو داشته باشه و نتونه در بره خیلی حرفه! مگر چقدر زنده ایم؟