B E L L ◇

ยิ่งคิดยิ่งนอย กุคบกับใครเกิน 4 ปีแล้วไม่เคยจะรอดเลย

พอรู้สึกครั้งเดียวว่าไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย ก็รู้สึกตลอดไป ตอนนี้พาลทำให้กลัวการมีแฟนไปด้วย ว่าถ้ามีแล้วต้องเป็นเพื่อนคนนั้น กุโสดสวยๆ ติ่งไปวันๆ ดีกว่า

บลูสกายกลายเป็นหลุมหลบภัยเวลาฉันรู้สึกไม่ดีกับเพื่อน irl จริงๆ 5555555

แปปๆ ก็จะสิ้นปี เป็นปีที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนเดิม

個人的イメソン

#烈火浇愁

กุเปงคนที่บ่นเรื่องเพื่อนได้เหมือนอกหักที่สุดแล้วละมั้ง 55555555

แต่กว่าจะมาถึงจุดที่คิดแบบนั้น พูดตรงๆ ก็ทนบอกให้ตนเองไม่รู้สึกอะไรมาเยอะแหละ

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือความเฉยชานี่แหละ พอมันมาถึงจุดอยู่ดีๆ ก็แว้บขึ้นมาว่าไม่ต้องมีเขาในชีวิตแล้วก็ได้ มีแล้วก็เหนื่อยใจแล้วกลัวความคิดตนเองมาก

ถ้าไม่ใช่บลิ้งกอน ช่วงนี้ติดเพลงนี้มาก เปิด warm up ตนเองแทบทุกเช้าเลย

เห็นบ่นงั้นงี้ แต่งานเราค่อนข้าง flexible พอสมควร ถ้าไม่ได้เจอคนบางคนในทีมที่ประสาทแดก(แบบเรา) ไม่มีใครมานั่ง monitor ขนาดนั้นว่าเราทำงานอยู่ไหม จะทำงานตอนดึกก็เชิญทำไป แค่งานเสร็จก็พอ

Decision to leave (2022) :
ยังคงเป็นหนังทริลเลอร์เรื่องโปรดไม่รู้ลืมมาก บทละเอียดสวย มุมกล้องสวย งานองค์ประกอบศิลป์ประณีต

เรื่องเกี่ยวกับตำรวจคนนึงที่พยายามสืบหาฆาตกรของคดีฆาตกรรมผู้ชายตกเขาตาย แต่สืบไปๆ มาๆ ดันตกหลุมรักผู้ต้องสงสัยซะงั้น

พล็อตมันมีแค่นี้แหละ แต่ด้วยวิธีการเล่าเรื่องมันมีอะไรอีกเยอะมากเลย เชียร์ให้ทุกคนลองชิม

逸れないように。
#刃恒 #刃丹 #renheng

#집이없어 #nohome

ยังไม่จบค่ะ เราพูดมากไม่ได้มันอาจจะสปอย แต่มันแค่เป็นรอบสุดท้ายของการแข่งขันเฉยๆ ค่า

มู้ดเหี้ยๆ แต่พอได้เสพอะไรดีๆ คืออารมณ์ดีขึ่น 65% มาก

เซย์เซย์ต้องลองค่ะ จริงๆ ถ้าพอรู้สปอยอยู่บ้างย้อนไปดู round เก่าๆ อาจจะไม่ทุรนทุรายขนาดนั้น 🥹

สุดท้ายนี้ถึงชีวิตเราจะเหี้ย แต่ก็มีลูก้าที่หล่อ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณผีเสื้อฟ้าสำหรับพื้นที่ให้นุระบายความอึดอัดค่ะ .พับเพียบ

พอแบบนั้นเลยเลิกขนาดหวังในคนอื่นไปเลย อยากทำอะไรกันก็ตาม เพราะเราจะทำตามใจเราเหมือนกัน แต่สุดท้ายพอมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เราก็อดเสียใจไม่ได้ ทั้งที่คิดว่าตนเองไม่คาดหวังในอะไรแล้วอ่ะ low minimum แล้วยังนอยเลย

แต่พอเพื่อนมีเหตุผลมันเลยรู้สึกว่าแล้วจะเอาอะไรไปโกรธอ่ะ ถ้าโกรธก็เป็นคนเหี้ยอะดิ สุดท้ายก็้เลยได้แต่มานอยคนเดียว

มาบ่นในนี้แทน เพราะในทวีตเพื่อนตามอยู่

เราเบื่อตนเองที่เป็นคนประเภทจะรู้สึกงุ่นง่านเวลาไม่สามารถ define ความผิดนี่ได้ว่ามันเป็นของใครอ่ะ เราผิดเองหรือเพื่อนผิด มันเลยหงุดหงิดที่ไม่มีที่ลง 🥲 รู้สึกเบื่อที่ตนเองงอแงบ้างไม่ได้ 555555555555555

จริงๆ สันดานเราเป็นคนขี้งอแง เอาแต่ใจมากเลยนะ แต่พอยิ่งผ่านเรื่องใดๆ มาก็ค้นพบว่าเกลียดการคาดหวังแล้วผิดหวังที่สุดแล้วโดยเฉพาะในคน

ชีวิตวันนี้ของฉัน

นอย>>อ่ย อกาธาสนุกว่ะ กี๊ด>>นอย>>อ่ย งงงานอ่ะ อะไร งง>>นอย>>กี๊ด ลูก้ามันหล่อเว้ย ชอบ>>นอย>> อ่ย ฟิลิปคุงงงง>>นอย

Blink Gone ไหมละ ลูก้า round 7 หล่อชห.

สมัยก่อนไปดู/อ่าน/ฟัง/เล่น ไรมาชอบเขียนรีวิว แต่ค้นพบว่าช่วงหลังๆ เราเหนื่อยไปหน่อยจึงไม่สามารถ 55555555555 เลยเขียนแต่อันที่อยากเขียนถึงเฉยๆ คิวต่อไปคงชูวิลกับนกไฟแหละ คิดว่านะ 555555555

เอารีวิวมาลงบลูสกายด้วย ตั้งใจให้ platform นี้เหมือนเป็นไดอารี่ อาจจะไม่ได้แอคทีพมาก แต่ถ้าไปดู/อ่าน/เล่นไรมาแล้วอยากเขียนรีวิวคงมาแปะลงนี่ด้วย

“เพราะบ้านคือสถานที่ที่ไม่ว่าจะเราจะแยกจากกันไปเติบโต 5 ปีหรือ 10 ปี กลับมาพบบ้านก็จะพบความอุ่นใจทุกครั้ง”

ซึ่งเราว่าการที่มังฮวาเรื่องนึงมันขับเคลื่อนให้คนรู้สึกแบบนี้ได้ เราว่ามันก็ถือเป็นมังฮวาที่ดีเรื่องนึงแล้วแหละ

btw เราเข้าใจว่ามันอาจจะไม่ได้ทำงานกับทุกคน แต่เราว่าคนที่อ่านโนโฮมจบ ได้ร่วมเดินทางไปกับโกแฮจุน - แบคอึนยอง แอนด์เดอะแกงค์ เราเชื่อว่าคงได้อะไรกลับไปไม่มากก็น้อยแหละ

แม้ผิวๆ จะต่างคนละโยด แต่ยิ่งเรื่องดำเนินไปและเผยให้เห็นปม/ปัญหาของสองคนนี้จะเห็นได้ว่า เด็กสองคนนี้ [เหมือนกัน] แต่อึนยองไม่ได้โชคดีที่มีครอบครัวที่ดีแบบแฮจุน เขาเลยหลงทาง

ซึ่งองค์สุดท้ายมันบอกเล่าพาราเรลของสองตัวละครนี้ได้เฉียบคมมาก

นอกจากเรื่องปมปัญหาครอบครัว สิ่งนึงที่เราอ่านโนโฮมแล้วเราได้จากมันคือเรารู้สึกว่าเราอยากจะลองตั้งใจใช้ชีวิตดูอีกครั้งอ่ะ

- ต่อจากเธรดนี้จะมีไมเนอร์สปอย -

ใดๆ อยากพูดถึงการเขียนพาราเรลของ 2 ตัวละหลักในเรื่อง โกแฮจุน - แบคอึนยอง 2 คนนี้ต้นเรื่องมันต่อยกันประหนึ่งจะฆ่ากันตาย (มันกะเอาตายกันจริง) เป็นสองคนที่ดูเข้ากันไม่ได้ แต่อันที่จริงเป็นคนที่ [เหมือนกัน] มาก

สิ่งที่โนโฮมทำได้ดีเลยคือ writing บางอาร์คยอมรับว่าโมโหตัวละครบางตัวมากๆ ทำไมทำแบบนี้วะ แต่พอมานั่งพิจารณาดีๆ ก็ค้นพบว่าเรื่องมันเขียนออกมาให้เราเข้าใจว่าทำไมตัวละครจึงเลือกทำแบบนั้น หรือบางครั้งในชีวิตจริงเราคงทำแบบเดียวกัน ก็เลยวางนวมที่จะต่อยตัวละครแล้วมาต่อยตนเองแทน

อีกอย่างนึงคือปมที่เลือกมาเขียนคือ relatable อ่ะ เราเชื่อว่าถ้ามาอ่านจะต้องโดนกันสักปมสองปมของตัวละคร