🍀𝓐𝘀𝗮𝘁𝗼 — 𝙎𝙚𝙣𝙥𝙖𝙞 .ᐟ

( cms — มอออ อยากเลี้ยงแมว )

[ 02 Nov 2025 | โรลปิด w — @azk-harukii.bsky.social ]
— แถวย่านการค้า

" こち〜 こち〜♪ "

เด็กสาวโบกไม้โบกมือเรียกรุ่นน้องด้วยรอยยิ้มสดใสเช่นทุกวัน、แม้ว่าวันนี้พิคาริดูแปลกตาไปจากเดิมบ้าง เมื่ออยู่ในชุดไปรเวทเปิดไหล่ราวกับอุณหภูมิลดต่ำกว่าสิบห้าองศาช่วงฤดูใบไม้ร่วงไม่อาจทำอะไรเธอได้

"ขอบคุณที่สละเวลามานะ วันนี้กินให้เต็มที่เลยเดี๋ยวเซมไปเลี้ยงเอง✨"

"ถึงหมดหน้าร้อนแล้ว ก็ยังกินรามูเนะได้อยู่ใช่ไหมคะ?"

Cms. มอออ อยากเลี้ยงแมว

( ไม่ได้ ไม่ให้โดด ต้องไปด้วยกัน //ลงไปดิ้นกับพื้น )

( แวะมาาา )

ยันต์สำหรับชุดคอสเพลย์เป็นผีดิบจีนบังหน้าของตนเองจนต้องสะบัดออก、ก่อนจะเห็นสองพี่น้องคนสนิทมาด้วยกัน

"โทโมเอะจาง– โทย๊าคุง !"

ลากเสียงยานคางทักทาย สังเกตภาพลักษณ์ที่ต่างจากปกติของทั้งคู่

"หนูน้อยหมวกแดงน่ารักดีนี่นา"

( อดไม่ได้ )

หลังสอบวิชาสุดท้ายเป็นช่วงเวลาที่แสนผ่อนคลายว่าจะทำอะไรต่อจากการอ่านหนังสือที่ยาวนาน、

กลับเจอคนทำท่าเหมือนจะล้มอยู่หน้าห้องพยาบาล

"นี่... เอ ชื่ออะไรนะ– ไหวหรือเปล่า ?"

ยืนเว้นระยะดูท่าทีของเพื่อนร่วมชั้น พยายามไม่แสดงออกว่าเป็นห่วงมากเกินไป

คิ้วขมวดอีกจนรู้สึกตัวได้ก็แอบเขินขึ้นมา รีบเอาผมปกๆลงหน้า ไม่ให้เห็นทันที

“ นางิสะก็ตั้งใจวาดหนิ ยังไม่เห็นทำหน้าแบบนั้นเลย “ หรือเราอาจจะไม่สังเกตุเอง ?

มองภาพนั้นสักพักก่อนจะก้มลงไปขีดๆเขียนๆไม่นานก็ยื่นภาพให้ดู

“ ผมชอบภาพของนายมากเลย แต่จะให้รับไว้เฉยๆก็ยังไงอยู่ งั้นแลกกันมั้ย ? ถึงจะไม่รู้ว่าทำออกมาได้ดีพอรึเปล่าก็เถอะ. . .แบบว่า ดูสิ ! มีแต่รอยลบและความลังเลทั้งนั้นเลย ”

( โอมเพี้ยง ! ไคโตะคุงต้องหายป่วยเดี๋ยวนี้ จะทัศนศึกษาแล้วนะเฮ้ย 😭 )

#AZK_MidtermExam2 | ช่วงเตรียมสอบ+หลังกีฬาสี

/story progession/

พักหลังมานี้ฉันเริ่มสงสัยขึ้นมาค่ะ

ดูเหมือนว่ารู้ตัวอีกที การเรียนหนังสือก็ไม่ทรมาณอีกต่อไปแล้ว
และดูเหมือนพอรู้ตัวอีกที ฉันก็เริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับสอบเข้าหรือการเรียนต่อซะแล้ว

จะมหาวิทยาลัย หรือโรงเรียนสายอาชีพก็ตาม ฉันก็เริ่มจะสนใจขึ้นเรื่อยๆ
จนถึงจุดที่เริ่มหาเรื่องการเรียนต่อต่างประเทศด้วย

(1)
/cms. Hika mori

10月31日 | หลังสอบวิชาสุดท้าย
หน้าห้องพยาบาล

“ครับーขอบคุณมากครับ”

พอจบวิชาสุดท้ายเขาก็ปลีกตัวมาขอยาที่ห้องพยาบาล อันที่จริงก็พอรู้ตัวอยู่ว่าสภาพตัวเองวันนี้ดูไม่ดียิ่งกว่าเมื่อวานซะอีก

พอคิดว่าจะเรียกคุณพ่อบ้านมาแต่เรื่องของเรื่องเวลานี้..ไม่เอาดีกว่า

‘ถ้าเดินกลับไปตอนนี้ก็น่าจะถึงพอๆกัน’

อ่า—

(แวะมาเจอหิ้วไปได้นะคะ—)

นึกหงุดหงิดการขยิบตาที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวเป็นพิเศษ、และคงหงุดหงิดตัวเองที่รู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้า

คงเต้นใกล้ไฟเกินไป ? ไม่ก็อากาศร้อนจนใกล้จะเป็นลม

ถ้าใบหน้าของเขาขึ้นสี— ก็คงเป็นเพราะแสงจากกองไฟอีกนั่นแหละ

ขอให้หมอนี่เข้าใจแบบเดียวกัน

เทียบกับหัวตารางทุกการสอบแล้ว คะแนนของอีกฝ่ายต้องเรียกได้ว่า 'แย่ขนาดนั้น' เลยแหละ

แรงที่เอวทำให้ร่างของพวกเขาใกล้ชิดกัน คงจะใกล้ชิดกว่าใครที่เต้นรอบกองไฟนี้ด้วยซ้ำ

"อะไรของนาย.."

ระยะใกล้จนเผลอพูดเสียงค่อยลง、ถึงจะไม่ได้นึกรังเกียจแต่ความใกล้ชิดกะทันหันก็ชวนให้สับสนจนทำอะไรไม่ถูก

"เต้นไม่รู้ระยะห่างแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน"

+

ก้าวตามจังหวะของบทเพลงที่ไม่เคยเต้นมาก่อน、ถึงจะเต้นในท่าของผู้ชายกลับดูเหมือนจะให้เธอเป็นคนนำเสียมากกว่า

เด็กสาวที่ตัดผมสั้นเพียงไหล่ และเด็กหนุ่มที่ถักเปีย

ความตรงข้ามเหล่านี้ทำให้พวกเขาแตกต่างจากคนอื่นเหมือนกัน

"เท่จัง…"

หลุดความคิดในหัวออกมาเมื่อเห็นทรงผมใหม่ของรุ่นน้อง

Cms. จนา ชุบแป้ง

( คุณนกน้อยตรงนั้นต่างหากที่อย่าคิดมากสิ😭 ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันมากๆเช่นกันนะคะ! )

“ฮะๆ— ไม่ต้องเกรงใจหรอก ยิ่งกินข้าวอร่อยคุณแม่ยิ่งชอบนะ” พูดแบบนั้นแต่ก็เห็นกินเยอะทุกรอบนี่..

“นั่นข้ออ้างรึเปล่า?🫩“ มองด้วยสายตาสงสัยสุดๆ ไม่เนียนเลย

นั่งก้มหน้าก้มตาขีดเส้นเก็บรายละเอียดอยู่ “เสร็จแล้ว!” ก่อนจะหันหน้ากระดาษไปให้คนเป็นแบบดู

“ผมวาดคนไม่บ่อย ไม่รู้จะดูแปลกรึเปล่า..💦” เกาแก้มแก้เขิน จะชอบมั้ยนะ

#AZK_MidtermExam2

oO(ยังฟังอยู่ครับ) ฟี้

แค่คำว่า [ ล้อเล่น ] ก็ทำให้ดวงตาที่เหมือนท้องฟ้ากลางวันเบิกกว้างด้วยความอายยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก

เข้าใจผิดและคิดเป็นจริงเป็นจังกับเรื่องล้อเล่น

น่าอายชะมัด—

"ไม่เคยหรอก !"

ส่งเสียงดังเกินจำเป็นกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเอง、ไม่เคยคุยกันแท้ ๆ ทำไมถึงได้…

แต่ก็คุ้นหน้าของเธอมากกว่าแค่เพื่อนร่วมชั้น

เด็กสาวที่แสนโดดเด่นนั้นพบเพียงครั้งก็ไม่อาจลืมลง เผลอจดจ้องดวงตาที่ราวกับดอกทานตะวันนั้นแทนการฟังคำพูดของเธอ

เป็นคนที่ตาสวยจัง…

"เห๊ะ !?"

คนชั้นปีสุดท้ายตกใจเสียจนอุทานเสียงดัง ยกมือขึ้นป้องกันพยายามหลบหนีคำสารภาพที่คาดไม่ถึง

"เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนสิ– เธอเป็นใครเนี่ย"

ใบหน้าร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่

+

( ไม่จริง นายนั่นแหละ ชอบมาบอกว่าผมป๊อ นายป๊อกว่าอีก 🗣)

#AZK_MidtermExam2 | STORY

10月30日 | วันที่สองของการสอบ

ระหว่างที่ทำข้อสอบจู่ๆก็รู้สึกได้ว่าอุณหภูมิร่างกายสูงขึ้นมากว่าปกติ

เพราะอากาศวันนี้หรอ..ไม่ใช่มั้ง

มือขีดเขียนวกวนไปมาทั้งๆที่ถ้าเป็นปกติโจทย์แบบนี้ควรแก้ได้ง่ายๆแท้ๆ

เขาส่ายหัวเล็กน้อย พยายามสะบัดบทสนทนาเมื่อสองคืนก่อนออก อาการปวดหัวก็แล่นจี๊ดเข้ามาในโสตประสาท

‘คิดไม่ออก’

[โรลปิด | วันอาทิตย์ช่วงบ่าย - สวนสาธารณะอามะโอโตะ]

เข้าเดือนพฤศจิกา สีของใบไม้ตามต้นค่อยๆเปลี่ยนไป
นางิสะชวน คัตสึกิ เพื่อนสมัยเด็กออกมาวาดรูปเล่นด้วยกัน เจ้าตัวที่จริงจังกับการวาดรูปพกอุปกรณ์ศิลปะมาเต็มกระเป๋า พร้อมเบนโตะที่คุณแม่ทำมาให้แบ่งกันทาน

ในขณะที่กำลังเตรียมอุปกรณ์ เขาหันไปหาคนข้างๆที่เตรียมของเสร็จเร็วกว่า

“คัตสึกิจะว่าอะไรหรอ?” สายตาสงสัยเอียงคอถาม

[ #AZK_MidtermExam2 | ช่วงเตรียมสอบ ]

จ้าวทะเลนั้นเป็นผู้มีความสามารถ
เพราะฉะนั้นการอ่านหนังสือเตรียมสอบแค่5นาทีต่อวันนับว่าเพียงพอแล้ว
(ไม่จริง)

#AZK_PumpkinFes

[ Trick or Treat ]

" ถ้าไม่ให้ขนมล่ะก็ "

" ไม่เป็นไรครับ ผมให้เองก็ได้ "

🎃🕯️👻

#AZK_PumpkinFes | #AZK_Roleplay | โรลเปิด-แยกรูท

พี่น้องอามาโนะได้มาร่วมเทศกาลฟักทอง หลังจากที่แข่งแกะสลักฟักทองที่เรียบร้อย พวกเขาก็ออกมาเดินเล่นด้วยกัน

เห็นคาปิคังชุดฟักทองที่พี่ชายถืออยู่ ที่จริงแล้วมันไม่ใช่ของเธอแต่เป็นของพี่ชายที่คลั่งรักเจ้าคาปิบาร่านั่นเอง

(มา+กับน้องมาให้ขนมได้นะคะ ส่วนโทยะปล่อยมีความสุขกับคาปิคังชุดฟักทองของเขาต่อไป)

( พึ่งเข้าใจความหมาย โห จริงๆแล้วผมเปียเราซิงค์ความคิดกันได้เหรอ )

10月28日 | STORY

23:58

เสียงนาฬิกายังคงดังท่ามกลางความเงียบกริบในห้องนั่งเล่นของบ้าน

คนที่ไม่ได้คิดว่าจะกลับมาดันกลับมาในเวลาแบบนี้แถมยัง.. บนสนทนาที่ชวนอึดอัด กลิ่นบุหรี่ที่ลอยมาแตะจมูก

เขาไม่ชอบมันสักอย่าง

“เรื่องที่จะพูด..มีแค่นี้ใช่ไหมครับ”

“คุณพ่อ”

คู่สนทนาไม่มีท่าทีที่จะเหลียวมามองสักนิด คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปน่ะหรอ

เขาหลุบตาต่ำมองมือที่กำแน่นอยู่บนตัก

(1)

( ไคโตะคุงต้องอยู่ไปอีก 100 ปีเท่านั้น )

(ลงเก็บไว้ค่ะ🙂‍↕️)

(สวนส้มเปิดแล้วเลยเอาส้มแกะเปลือกมาวางไว้ 🫳🍊
ย้อนช่วงหลังกีฬาสีคร้าบ รูปเต็มอยู่ที่แกรนด์ไลน์(?) 👉 )

(เพื่ออาวะยูกิจัง ไหวเสมอ ✨)